Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 31 marca 2014 roku

Sąd Okręgowy w Tarnowie – Wydział IV Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Kazimierz Kostrzewa

Protokolant: stażysta Marta Bartusiak

po rozpoznaniu w dniu 31 marca 2014 roku w Tarnowie na rozprawie

sprawy z odwołania M. M.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

z dnia 17 września 2013 roku nr (...)

w sprawie M. M.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

o prawo do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy

zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje odwołującemu się M. M. rentę z tytułu całkowitej niezdolności do pracy od dnia 01 sierpnia 2013 roku do dnia 30 czerwca 2015 roku.

Sygn. akt IVU 1666/13

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 31 marca 2014 roku

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. decyzją z dnia 17.09.2013 r. przyznał M. M. od dnia 01.08.2013 r. rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy na okres do 30.06.2015 r., wskazując że jego stan zdrowia uległ poprawie jak to wynika z orzeczenia komisji lekarskiej ZUS i od wskazanej daty nie jest już całkowicie niezdolny do pracy.

M. M. w odwołaniu od decyzji domagał się zmiany i przyznania prawa do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy od dnia 01.08.2013 r. wskazał, że decyzja jest krzywdząca, ponieważ stan zdrowia nie uległ poprawie i nadal nie może podjąć jakiejkolwiek pracy.

Organ rentowy w odpowiedzi na odwołanie wniósł o oddalenie odwołania.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

M. M. urodzony w dniu (...)r., pobierał w okresie od 28.04.2001 r. do 26.07.2001 r. rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy, a następnie od 27.07.2001 r. do 31.07.2013 r. rentę z tytułu całkowitej niezdolności do pracy. Ma wykształcenie zawodowe o specjalności ślusarz mechanik, pracował jako elektryk samochodowy, elektromonter, pracownik fizyczny na budowie. W dniu 20.06.2013 r. złożył wniosek o rentę.

/okoliczności bezsporne/

Celem wyjaśnienia istoty sporu tj. istnienia u M. M. całkowitej niezdolności do pracy zarobkowej w rozumieniu art. 12, art. 13 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 162 poz. 1118 z późń zm.), Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego sądowego specjalisty z zakresu kardiologii i neurologii.

Na podstawie zebranej w aktach sprawy dokumentacji lekarskiej i badaniu biegli stwierdzili, że M. M. choruje na:

- zaawansowane zmiany zwyrodnieniowe odcinka lędźwiowego z kręgozmykiem , dyskopatią na poziomie L5-S1 z uciskiem na korzenie nerwowe,

- zespół bólowy odcinka lędźwiowego kręgosłupa z ograniczeniem ruchomości kręgosłupa lędźwiowego obecnie z objawami rwy kulszowej obustronnej większej po stronie lewej,

- zmiany zwyrodnieniowe odcinka szyjnego kręgosłupa największe na poziomie C5-C6 z uciskiem na rdzeń kręgowy na tym poziomie z ograniczeniem ruchomości odcinka szyjnego kręgosłupa,

- zawroty głowy naczyniopochodne w przebiegu miażdżycy tętnic domózgowych,

- nadciśnienie tętnicze II stopnia PTNT,

- dławice piersiową stabilną CCS II-III,

- dysfunkcję serca po przebytym zawale serca w okresie względnej wydolności krążenia.

Z powodu rozpoznanych schorzeń oraz stopnia ich nasilenia biegli uznali odwołującego za całkowicie niezdolnego do pracy od 01.08.2013 r. na okres 2 lat. Całkowita niezdolność do pracy istnieje nadal nieprzerwanie.

W uzasadnieniu biegli wskazali, że obecnie schorzenia kardiologiczne u odwołującego powodują częściową niezdolność do pracy. Dławica piersiowa stabilna u chorego po przebytej dwukrotnie angioplastyce wieńcowej w 2006 oraz 2007 roku powoduję częściową niezdolność do pracy. Dysfunkcja serca po zawale serca w okresie względnej wydolności krążenia wynika głównie z wieloletniego nadciśnienia tętniczego i choroby wieńcowej. Nadciśnienie tętnicze II stopnia PTNT pierwotne, umiarkowanego stopnia u chorego z chorobą wieńcową, otyłością i cukrzyca wymaga leczenia pod nadzorem kardiologicznym i nie powoduje niezdolności do pracy. Zaawansowane zmiany zwyrodnieniowe odcinka szyjnego kręgosłupa z uciskiem na rdzeń kręgowy na poziomie C5-C6 wymaga leczenia operacyjnego. Odwołujący nie zgłosił się na leczenie operacyjne, ale to do niego należy ostateczna decyzja czy chce się poddać zabiegowi. Zaawansowane zmiany zwyrodnieniowe odcinka lędźwiowego kręgosłupa z kręgozmykiem na poziomie L5 powodujące obecnie bóle korzeniowe w kończynach dolnych wymagają leczenia operacyjnego. Wykonane leczenie operacyjne rokuje poprawę stanu zdrowa. Stwierdzone zmiany w kręgosłupie szyjnym i lędźwiowym stanowią przeciwwskazanie do podjęcia przez niego pracy i dają podstawę do orzeczenia całkowitej niezdolności do pracy. Odwołujący wymaga oszczędzającego trybu życia, leżenia, nie może długo przebywać w pozycji stojącej i siedzącej, wymaga stosowania leków p-zapalnych, leków p-bólowych, zalecana jest rehabilitacja. Schorzenia występujące u odwołującego oraz ich nasilenie naruszają sprawność organizmu w stopniu powodującym nadal całkowitą niezdolność do pracy.

/dowód : opinia sądowo-lekarska – k. 6-9 as,

uzupełniająca opinia sądowo-lekarska –k. 25 as/

Wydaną w tym zakresie opinię biegłych sądowych i jej uzupełnienie Sąd uznał za trafne i dostatecznie wyjaśniające przedmiot sporu, gdyż zostały wydane przez specjalistów z tego rodzaju schorzeń na jakie choruje odwołujący, po wnikliwej analizie aktualnych wyników badań oraz zebranej aktach sprawy dokumentacji lekarskiej.

Opinie biegłych w ocenie Sądu spełniają ponadto wymogi przewidziane dla tego rodzaju środków dowodowych w art. 278 kpc i art. 285 kpc, a także w Rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 14.12.2004 r. w sprawie orzekania o niezdolności do pracy w związku z art. 12-14 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z FUS.

Odwołujący nie kwestionował opinii. Organ rentowy kwestionował opinię biegłych i domagał się uzupełnienia postępowania dowodowego poprzez przeprowadzenie dowodu z opinii tych samych biegłych. Sąd postanowił uzupełnić postępowanie dowodowe i dopuścił wnioskowany dowód. Organ rentowy nie kwestionował opinii uzupełniającej.

Dowody z dokumentów zalegających w aktach Zakładu Ubezpieczeń Społecznych nie budziły wątpliwości Sądu co do ich autentyczności, a ponadto ich nie były kwestionowane przez strony postępowania.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie M. M. od zaskarżonej decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. z dnia 17.09.2013 r. w świetle ustalonego stanu faktycznego i obowiązujących przepisów prawa zasługuje na uwzględnienie.

W myśl art. 57 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U., Nr 162., poz 1118, z późn. zm. ) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie warunki:

- jest niezdolny do pracy,

- ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy,

- niezdolność do pracy powstała w okresach, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1 i 2, pkt 3 lit. b), pkt 4,6,7,9, ust. 2 pkt 1, 3-8 i 9 lit. a), pkt. 10 lit. a), pkt. 11-12, 13, lit. a), pkt. 14 lit. a) i pkt 15-17 oraz art. 7 pkt 1-4, lit. a), pkt 6 i 12, albo nie później niż wciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Stosownie do dyspozycji art. 12 powołanej ustawy, niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu. W myśl dyspozycji ustępu 3 powołanego artykułu, częściowo niezdolną jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z dotychczasowym poziomem kwalifikacji.

Równocześnie zgodnie z treścią art. 13 powołanej ustawy, przy ocenie stopnia i trwałości niezdolności do pracy oraz rokowania co do odzyskania zdolności do pracy uwzględnia się stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwość przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia, jak też możność wykonywania dotychczasowej pracy, względnie możność przekwalifikowania zawodowego. Dalej w myśl ustępu 3 cytowanego artykułu, trwałą niezdolność do pracy orzeka się, jeżeli według wiedzy medycznej nie ma rokowań odzyskania zdolności do pracy, zaś gdy rokowania takie istnieją, orzeka się okresową niezdolność do pracy.

Przedmiotem postępowania było ustalenie czy ubezpieczony jest całkowicie niezdolny do pracy czy też jest częściowo niezdolny do pracy od dnia 01.08.2013 r. W oparciu o opinię biegłych kardiologa i neurologa sporządzoną na podstawie wyników badań i dokumentacji medycznej oraz jej uzupełnienie Sąd stwierdził u ubezpieczonego istnienie przesłanek uzasadniających przyjęcie, iż M. M. z uwagi na zaawansowane zmiany zwyrodnieniowe odcinka szyjnego i lędźwiowego kręgosłupa spełnia warunek w postaci całkowitej niezdolności do pracy od dnia 01.08.2013 r. na okres 2 lat. Nie nastąpiła poprawa stanu zdrowia. Zaawansowane zmiany zwyrodnieniowe odcinka lędźwiowego kręgosłupa z kręgozmykiem na poziomie L5 powodujące obecnie bóle korzeniowe w kończynach dolnych wymagają leczenia operacyjnego. Wykonane leczenie operacyjne rokuje poprawę stanu zdrowa. Stwierdzone zmiany w kręgosłupie szyjnym i lędźwiowym stanowią przeciwwskazanie do podjęcia przez niego pracy i dają podstawę do orzeczenia całkowitej niezdolności do pracy. Odwołujący wymaga oszczędzającego trybu życia, leżenia, nie może długo przebywać w pozycji stojącej i siedzącej, wymaga stosowania leków p-zapalnych, leków p-bólowych, zalecana jest rehabilitacja. Schorzenia występujące u odwołującego oraz ich nasilenie naruszają sprawność organizmu w stopniu powodującym nadal całkowitą niezdolność do pracy. Schorzenia kardiologiczne powodują natomiast aktualnie jedynie częściową niezdolność do pracy.

Pozostałych warunków z art. 57 ust. 1 ustawy organ rentowy nie kwestionował.

Z tych względów Sąd zmienił zaskarżoną decyzję z dnia 17.09.2013 r. i przyznał odwołującemu prawo do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy od dnia 01.08.2013 r. na okres 2 lat na mocy art. 57 w zw. z art. 12 ust. 2 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 162, poz. 1118 z późn. zm.) i na podstawie art. 477 ¹⁴ §2 k.p.c.