Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 grudnia 2019 roku

Sąd Okręgowy w Tarnowie IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Zbigniew Zabawa

Protokolant: sekr. sądowy Anna Dorecka

po rozpoznaniu w dniu 18 grudnia 2019 roku w Tarnowie na rozprawie

sprawy z odwołania T. W.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

z dnia 18 lipca 2019 roku nr (...)

w sprawie T. W.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

oddala odwołanie.

IV U 894/19

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 18 .12.2019

Decyzją z dnia 18 lipca 2019 organ rentowy działając na podstawie art. 61, art. 57 ust. 1 pkt 3 i ust. 2 w związku z art. 12 ust. 2 ustawy z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ( Dz. U. z 2018 r., poz. 1270 ze zm. ) odmówił T. W. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.W uzasadnieniu wskazał że co prawda lekarz orzecznik orzeczeniem z dnia 18.06.2019 orzekł iż ubezpieczony jest częściowo niezdolny do pracy do 30.06.2021 to jednak częściowa niezdolność do pracy powstała w okresie późniejszym aniżeli 18 mcy od ustania ostatniego okresu ubezpieczenia .Organ rentowy przyjął za udwodnione okresy składkowe i nieskładkowe - staż sumaryczny wynoszący 10 lat ,5 mcy i 5 dni

Od przedmiotowej decyzji odwołanie złożył T. W. ,który domagał się zmiany zaskarżonej decyzji oraz przyznania renty z tytułu niezdolności do pracy oraz wyrównania za okres 3 lat.Odwołujący zakwestionował jednocześnie wyliczony przez organ rentowy staż okresu składkowego i nieskładkowgo, który jego zdaniem został źle obliczony przez organ rentowy i zaniżony w stosunku do rzeczywistego okresu .

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy domagał się oddalenia odwołania wskazując iż odwołujący nie spełnia przesłanek z art. 57 ust. 1 stawy emerytalnej z którego wynika wynika, że ustalenie niezdolności do pracy jest jednym z czterech warunków koniecznych dla przyznania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy wymienionym w art. 57 ust. 1 pkt 1 ustawy. Pozostałymi warunkami są : wykazanie określonego okresu składkowego

i nieskładkowego ( art. 57 ust. 1 pkt 2 w związku z art. 58 ust. 1 pkt 5 i ust. 2 ), powstanie niezdolności do pracy w wymienionych przez ustawę okresach albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów ( art. 57 ust. 1 pkt 3 ) oraz brak uprawnień do emerytury ( art. 57 ust. 1 pkt 4 ).

Ostatnim z okresów wymienionych w art. 57 ust. 1 pkt 3 jest w przypadku odwołującego się okres zatrudnienia w (...) w T. jako opiekun ekspozycji muzealnej od 15.04.2011 r. do 15.10.2011 r.

Odwołujący się nie spełnia zatem warunku określonego w art. 57 ust. 1 pkt 3 powołanej na wstępie ustawy, ponieważ lekarz orzecznik ustalił, że niezdolność do pracy powstała od 19.02.2019 r., a zatem po upływie 18 miesięcy od ustania zatrudnienia.

Ponadto ustawa emerytalna zawiera w art. 57 ust. 2 regulację zwalniającą z wymogu powstania niezdolności do pracy w wymienionych przez ustawę okresach albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów. Dotyczy to jednak osób całkowicie niezdolnych do pracy legitymujących się, w przypadku mężczyzn, co najmniej 25-letnim okresem składkowym i nieskładkowym.

Ubezpieczony nie spełnia powyższego warunku, gdyż nie legitymuje się co najmniej 25-letnim okresem składkowym i nieskładkowym oraz nie został uznany za całkowicie niezdolnego do pracy.

Brak jest również możliwości nabycia prawa do renty na podstawie art. 61 ustawy. Powyższy przepis umożliwia przywrócenie prawa do renty w razie ponownego powstania niezdolności ubezpieczonego do pracy w ciągu 18 miesięcy od ustania prawa przysługującego mu uprzednio świadczenia.

W rozpatrywanej sprawie niezdolność do pracy powstała od 19.02.2019 r. czyli w okresie późniejszym niż 18 miesięcy od ustania prawa do renty, które ustało z dniem 31.12.2009 r..

Organ rentowy zweryfikował ustalony staż pracy wnioskodawcy na przestrzeni całego okresu zatrudnienia wynosi 12 lat, 3 miesiące i 1 dzień okresów składkowych oraz 5 miesięcy i 7 dni okresów nieskładkowych, co daje łącznie 12 lat, 8 miesięcy i 18 dni okresów składkowych i nieskładkowych.

Niespornym między stronami jest że :

Łączny staż z tyłu okresów składkowych i nieskładkowych wynosi w przypadku odwołującgo 12 lat ,8 mcy i 18 dni

Sąd ustalił następujący stan faktyczny

T. W. urodził się (...) .Odwołujący się od 1.03.1993 r. pobierał rentę według III grupy inwalidzkiej, potem rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy wypłacaną do 31.12.2009 r.

Decyzją z dnia 19.05.2010 r. wypłata renty została wstrzymana w związku orzeczeniem komisji lekarskiej z dnia 30.04.2010 r., którym stwierdzono, że ubezpieczony nie jest niezdolny do pracy.Odwołanie ubezpieczonego od powyższej decyzji zostało oddalone wyrokiem Sądu Okręgowego w Tarnowie z dnia 10.02.2011 r., sygn. akt IV U 551/10.Apelacja T. W. od powyższego wyroku została oddalona wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 21.06.2011 r., sygn. akt III AUa 551/11.Decyzją z dnia 28.01.2013 r. organ rentowy odmówił ubezpieczonemu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, ponieważ orzeczeniem komisji lekarskiej z dnia 24.01.2013 r. stwierdzono, że ubezpieczony nie jest niezdolny do pracy.Odwołanie ubezpieczonego od powyższej decyzji zostało oddalone wyrokiem Sądu Okręgowego w Tarnowie z dnia 18.12.2013 r., sygn. akt IV U 376/13.W dniu 28.05.2019 r. ww. złożył kolejny wniosek ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.Orzeczeniem lekarza orzecznika ZUS z dnia 18.06.2019 r. odwołujący się został uznany za częściowo niezdolnego do pracy, z ustaleniem że niezdolność ta powstała od 19.02.2019 r. Jednocześnie wskazano, że brak jest danych o występowaniu choćby częściowej niezdolności do pracy przed 14.04.2013 r.Od powyższego orzeczenia lekarza orzecznika, którego odbiór został potwierdzony w dniu 25.06.2019 r., wnioskodawca nie wniósł sprzeciwu do komisji lekarskiej ZUS przysługującego mu na podstawie art. 14 ust. 2a ustawy emerytalnej, dlatego też stało się ono na zasadzie art. 14 ust. 3 powołanej wyżej ustawy ,podstawą do wydania zaskarżonej decyzji z dnia 18.07.2019 r.

Dowód : akta ubezpieczeniowe ( okoliczności niesporne)

Przy ustalaniu powyższych okoliczności które nie były sporne między stronami Sąd oparł się na dokumentacji zalegającej w aktach ubezpieczeniowych odwołującego oraz aktach sprawy Sądu Okręgowego w Tarnowie sygn.akt IVU 551/10 oraz wyroku Sądu Okręgowego w Tarnowie z dnia 18 .12.2013 sygn.akt IVU 376/19 .Powyższe dokumenty nie były kwestionowane przez strona pod kątem ich autentyczności i wiarygodności zatem stanowią materiał dowodowy stanowiący podstawę rozstrzygnięcia przedmiotowej sprawy .

Sąd rozważył co następuje

Odwołanie T. W. nie zasługuje na uwzględnienie .

Zgodnie z treścią art. 57 ust. 1 stawy emerytalnej wynika, że ustalenie niezdolności do pracy jest jednym z czterech warunków koniecznych dla przyznania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy wymienionym w art. 57 ust. 1 pkt 1 ustawy. Pozostałymi warunkami są : wykazanie określonego okresu składkowego i nieskładkowego ( art. 57 ust. 1 pkt 2 w związku z art. 58 ust. 1 pkt 5 i ust. 2 ), powstanie niezdolności do pracy w wymienionych przez ustawę okresach albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów ( art. 57 ust. 1 pkt 3 ) oraz brak uprawnień do emerytury ( art. 57 ust. 1 pkt 4 ).

Ostatnim z okresów wymienionych w art. 57 ust. 1 pkt 3 jest w przypadku odwołującego się okres zatrudnienia w (...) w T. jako opiekun ekspozycji muzealnej od 15.04.2011 r. do 15.10.2011 r.

W przedmiotowej sprawie odwołujący się nie spełnia warunku określonego w art. 57 ust. 1 pkt 3 powołanej na wstępie ustawy, ponieważ lekarz orzecznik ustalił, że niezdolność do pracy powstała od 19.02.2019 r., a zatem po upływie 18 miesięcy od ustania zatrudnienia.

Zauważyć należy , że ustawa emerytalna zawiera w art. 57 ust. 2 regulację zwalniającą z wymogu powstania niezdolności do pracy w w/w wymienionych przez ustawę okresach albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów. Dotyczy to jednak osób całkowicie niezdolnych do pracy legitymujących się, w przypadku mężczyzn, co najmniej 25-letnim okresem składkowym i nieskładkowym.

Ubezpieczony nie spełnia powyższego warunku, gdyż nie legitymuje się co najmniej 25-letnim okresem składkowym i nieskładkowym –ustalony okres składkowy i nieskładkowy wynosi w jego przypadku 12 lat 8 m-cy i 8 dni jak również nie został uznany za całkowicie niezdolnego do pracy.

Brak jest również możliwości nabycia prawa do renty na podstawie art. 61 ustawy emerytalnej bowiem przepis ten umożliwia przywrócenie prawa do renty w razie ponownego powstania niezdolności ubezpieczonego do pracy w ciągu 18 miesięcy od ustania prawa przysługującego mu uprzednio świadczenia.

W przedmiotowej sprawie niezdolność do pracy powstała od 19.02.2019 r. czyli w okresie późniejszym niż 18 miesięcy od ustania prawa do renty, które ustało z dniem 31.12.2009 r.

Podsumowując, w rozpatrywanym przypadku niezdolność do pracy powstała po upływie 18 miesięcy od dnia 31.12.2009 r., tj. od ustania prawa do renty oraz po upływie 18 miesięcy od dnia 15.10.2011 r., tj. od ustania zatrudnienia. Jednocześnie ubezpieczony nie legitymuje się co najmniej 25-letnim okresem składkowym i nieskładkowym, stąd nawet w przypadku całkowitej niezdolności do pracy nie zostanie spełniony warunek określony w art. 57 ust. 2 ustawy.

Nadto stwierdzić należy iż w przedmiotowej sprawie brak było podstaw do rozstrzygania o kwestii niezdolności do pracy odwołującego i prowadzenia dowodu z opinii biegłych na te okoliczności .Takie stanowisko wynika z faktu iż ubezpieczony nie wniósł sprzeciwu od orzeczenia lekarza orzecznika ZUS do komisji lekarskiej ZUS z dnia 18.06.2019 , pomimo otrzymania stosownego pouczenia w tej materii, co w sposób zasadniczy wpływa na zakres postępowania dowodowego przed Sądem. W tym kontekście trzeba bowiem zauważyć, że z uwagi na niewniesienie sprzeciwu od orzeczenia lekarza orzecznika ZUS z dnia 18.06.2019 r., ustalona w tymże orzeczeniu data powstania u wnioskodawcy częściowej niezdolności do pracy (19.02.2019 r.) jest wiążąca dla sądu rozpoznającego odwołanie od zaskarżonej decyzji organu rentowego. W judykaturze jednolicie przyjmuje się, że jeśli osoba, wobec której wydano orzeczenie lekarskie, nie wnosi sprzeciwu, mimo że data powstania niezdolności nie odpowiada rzeczywistej dacie jej powstania, to nie sposób przyjąć, że dopuszczalne jest jej kwestionowanie dopiero w późniejszym postępowaniu odwoławczym przed sądem. Taką interpretację potwierdza wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 19.10.2016 r., sygn. akt III AUa 1522/15 i przytoczone w nim orzecznictwo ( Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych ).Podobnie zresztą wypowiadał się Sąd Najwyższy ( wyrok SN z dnia 21.05.2010 IUK 23/10,z dnia 25.09.2014 I UK 40/14,uchwała SN z dnia 15.03.2016 II UZP 17/05)

W związku z tym iż ubezpieczony nie złożył sprzeciwu od orzeczenia lekarza orzecznika ZUS z dnia 18.06.2019 , proces ustalania okoliczności dotyczących stopnia naruszenia sprawności organizmu skarżącego, w tym daty powstania niezdolności do pracy, został zakończony na etapie postępowania administracyjnego toczącego się przed organem rentowym i nie może być przedmiotem badania w postępowaniu sądowym w wyniku wniesienia odwołania .Tym bardziej iż odwołujący nie kwestionował orzeczenia lekarza orzecznika i akceptował ustalenia zawarte w tym orzeczeniu . Przywołanie w odwołaniu zarzutów dotyczących stażu pracy odnosi ten tylko skutek, że wyklucza podjęcie przez Sąd decyzji o odrzuceniu odwołania jako opartego wyłącznie na zarzutach podważających jedynie orzeczenie lekarza orzecznika ZUS. Jeżeli bowiem ubezpieczony w odwołaniu poza zarzutami skierowanymi przeciwko orzeczeniu lekarza orzecznika ZUS wskaże innego rodzaju uchybienia Sąd nie odrzuca odwołania i przystępuje do jego merytorycznego rozpoznania, ale z pominięciem ustalonej już w niekwestionowanym orzeczeniu lekarza orzecznika kwestii niezdolności do pracy i daty jej powstania.

W takim stanie rzeczy skoro odwołujący nie spełnia przesłanek do przyznania mu renty z przyczyn wskazanych wyżej jego odwołanie podlegało oddaleniu na podstawie przepisu art. 477 ¹⁴ §1 kpc ,oraz przepisów materialnoprawnych wskazanych powyżej .