Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

POSTANOWIENIE

Dnia 23 stycznia 2019 roku

Sąd Okręgowy w Tarnowie IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Natalia Lipińska

po rozpoznaniu w dniu 23 stycznia 2019 roku w Tarnowie

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z odwołania P. N.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

z dnia 17 sierpnia 2018 roku znak: (...)

o świadczenie przedemerytalne

p o s t a n a w i a :

umorzyć postępowanie.

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 17 sierpnia 2018 r., znak: (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. w oparciu o przepis art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 30 kwietnia 2004 r. o świadczeniach przedemerytalnych (Dz. U. z 2017 r., poz. 2148) odmówił wnioskodawcy prawa do świadczenia przedemerytalnego, ponieważ na dzień rozwiązania stosunku pracy nie udowodnił 35-letniego okresu pracy a okres 30 lat 1 miesiąca i 6 dni.

Od decyzji powyższej odwołanie wywiódł P. N., zarzucając, że jest ona krzywdząca w zakresie, w jakim organ rentowy uznał, że powinien udowodnić 35 lat pracy a nie 25 lat pracy, skoro został zwolniony z zakładu pracy z winy pracodawcy, tj. likwidacji stanowiska pracy. Podniósł nadto, że z pewnością udowodni 35 letni okres zatrudnienia ale musi wiedzieć jakiego okresu ZUS mu nie zaliczył.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie przytaczając podstawę faktyczną i prawną, na które wskazał uprzednio w zaskarżonej decyzji. Nadto organ rentowy podniósł, że po wniesieniu odwołania prowadził postępowanie wyjaśniające i pismem z dnia 1 października 2018 r. powiadomił P. N. jakie okresy zatrudnienia oraz prowadzenia działalności zostały mu zaliczone do stażu i do chwili obecnej nie zajął on stanowiska w tej kwestii.

Po doręczeniu odwołującemu się odpowiedzi na odwołanie pismem z dnia 12 grudnia 2018 roku poinformował, że w związku z brakiem możliwości udowodnienia dodatkowego okresu zatrudnienia wnosi o zaniechanie rozprawy i wskazał, że przyjmuje do wiadomości decyzję ZUS o odmowie świadczenia przedemerytalnego. W piśmie z dnia 11 stycznia 2019 r. na wezwanie Sądu sprecyzował swoje stanowisko i złożył oświadczenie, że cofa odwołanie od decyzji ZUS z dnia 17 sierpnia 2018 r.

Sąd rozważył, co następuje:

Postępowanie wywołane odwołaniem od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. z dnia 17 sierpnia 2018 roku znak: (...) podlega umorzeniu.

Stosownie do treści art. 203 § 1 k.p.c., pozew może być cofnięty bez zezwolenia pozwanego aż do rozpoczęcia rozprawy, a jeżeli z cofnięciem połączone jest zrzeczenie się roszczenia- aż do wydania wyroku. Do czasu rozpoczęcia rozprawy (czyli wywołania sprawy przez przewodniczącego) wystarczy, że powód złoży samo oświadczenie, iż cofa pozew. Później nadal może on cofnąć pozew, ale tylko, jeśli oświadczy, że zrzeka się (rezygnuje) roszczenia, albo, jeżeli pozwany wyrazi zgodę na cofnięcie pozwu ( „Kodeks postępowania cywilnego. Komentarz”, (red.) A. Jakubecki, 2012 r., LEX).

Jak wynika z brzmienia art. 203 § 2 zdanie pierwsze k.p.c pozew cofnięty
nie wywołuje żadnych skutków, jakie ustawa wiąże z wytoczeniem powództwa.

Sąd, co do zasady związany jest cofnięciem pozwu. Zawsze jednak obowiązany
jest dokonać oceny, czy w świetle zgromadzonego materiału procesowego czynność taka jest

dopuszczalna. Zgodnie, bowiem z art. 203 § 4 k.p.c., Sąd może uznać za niedopuszczalne cofnięcie pozwu, zrzeczenie się lub ograniczenie roszczenia, gdy okoliczności sprawy wskazują, że wymienione czynności są sprzeczne z prawem lub zasadami współżycia społecznego albo zmierzają do obejścia prawa.

Przepisy te znajdują odpowiednie zastosowanie w postępowaniu odrębnym
w sprawach z zakresu prawa pracy i ubezpieczeń społecznych, przy czym, jak stanowi
art. 469 k.p.c., sąd uzna cofnięcie pozwu za niedopuszczalne także wówczas, gdyby czynność ta naruszała słuszny interes pracownika lub ubezpieczonego.

W niniejszej sprawie, odwołujący się rezygnując z procesu - cofnął odwołanie od decyzji z dnia 17 sierpnia 2018 roku. Z okoliczności niniejszej sprawy nie wynika, aby cofnięcie odwołania było sprzeczne z prawem lub zasadami współżycia społecznego albo zmierzało do obejścia prawa, ani też by czynność ta naruszała słuszny interes ubezpieczonego.

Wobec powyższego uznać należało, że doszło do skutecznego cofnięcia odwołania
od zaskarżonej decyzji, co skutkuje umorzeniem postępowania w sprawie IV U 769/18 w tym zakresie na podstawie art. 355 § 1 k.p.c.- zgodnie, z którym sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania, jeżeli powód cofnął ze skutkiem prawnym pozew lub jeżeli wydanie wyroku stało się z innych przyczyn zbędne lub niedopuszczalne.

Mając powyższe na uwadze, Sąd orzekł jak w sentencji postanowienia na podstawie art. 203 § 1 i 4 k.p.c. i art. 469 k.p.c. oraz art. 355 § 1 i 2 k.p.c.