Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 grudnia 2015 roku

Sąd Okręgowy w Tarnowie – Wydział IV Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Kazimierz Kostrzewa

Protokolant: protokolant sądowy Marta Bartusiak

po rozpoznaniu w dniu 15 grudnia 2015 roku w Tarnowie na rozprawie

sprawy z odwołania A. C.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

z dnia 8 czerwca 2015 roku nr (...)

w sprawie A. C.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

o podleganie ubezpieczeniom

oddala odwołanie.

Sygn. akt IV U 696/15

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 15 grudnia 2015 roku

Decyzją z dnia 08.06.2015 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. ustalił, iż A. C. jako osoba prowadząca pozarolniczą działalność gospodarczą nie podlega obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym oraz wypadkowemu w okresie od dnia 01.01.2015 r. oraz dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowego od 01.01.2015 r. Na uzasadnienie powyższej decyzji Zakład Ubezpieczeń Społecznych wskazał, iż okoliczności faktyczne w rozpatrywanej sprawie, ustalone w toku prowadzonego przez organ emerytalny postępowania wyjaśniającego wskazują, iż odwołującą od dnia 01.01.2015 r. nie prowadziła osobiście działalności gospodarczej polegającej na wykonywaniu usług remontowo-budowlanych. Była zgłoszona do ubezpieczeń społecznych z tytułu prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej od 15.10.2014 r., początkowo była to sprzedaż odzieży przez Internet następnie rozszerzona o wykonywanie usług remontowo-budowlanych. Podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne zadeklarowała w kwocie 5135,65 zł za października 2014 r., w kwocie 9365,00 zł za listopad-grudzień 2014 r. oraz za styczeń 2015 r. Odwołująca już w październiku 2014 r. nie była w stanie osobiście wykonywać prac średniociężkich i ciężkich, a nie zatrudniła nikogo ani nie zleciła nikomu wykonywania tych prac za nią. Incydentalna pomoc męża odwołującej przy prowadzeniu przez nią działalności była świadczona na zasadach rodzinnej pomocy, a nie jako stała i zorganizowana współpraca przy prowadzeniu działalności gospodarczej. Ostatni dochód odwołującej z prowadzenia działalności gospodarczej polegającej na sprzedaży odzieży przez Internet pochodzi ze sprzedaży w dniu 23.12.2014 r. Samo dokonanie wpisu do Centralnej Ewidencji i Informacji Działalności Gospodarczej nie przesądza o podjęciu prowadzenia działalności. W ocenie organu rentowego odwołująca nie przedstawiła żadnych dowodów na to że prowadziła działalność przy pomocy innych osób, a jej samodzielne prowadzenie było z przyczyn obiektywnych niemożliwe. Sam fakt zgłoszenia działalności gospodarczej i opłacenie składek zestawiony z czynnościami odwołującej i przedstawionymi dowodami nie może być podstawą do uznania takiej działalności za okoliczność prowadząca do objęcia ubezpieczeniami społecznymi.

A. C. wniosła odwołanie od powyższej decyzji domagając się jej zmiany poprzez ustalenie, iż podlega od dnia 01.01.2015 r. ubezpieczeniom społecznym z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej i dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu. Wniosła ponadto o zasądzenie kosztów postępowania w całości. Odwołująca podniosła, iż prowadziła pozarolniczą działalność gospodarczą polegającą na wykonywaniu usług remontowo-budowlanych, a nie tylko ją zarejestrowała co zamierza wykazać zeznaniami świadków. Fakt, że przy prowadzeniu działalności w zakresie usług remontowo-budowlanych korzystała, obok swojej osobistej pracy, z nieformalnej pomocy męża nie wyklucza ustalenia, że prowadziła działalność gospodarczą. Stanowisko to podtrzymała w kolejnych pismach procesowych.

W odpowiedzi na odwołanie Zakład Ubezpieczeń Społecznych wnosił o jego oddalenie, podtrzymując argumentację wyrażoną w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji w postaci twierdzenia, iż odwołująca nie prowadziła działalności gospodarczej w zakresie usług remontowo-budowlanych od dnia 01.01.2015 r.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Odwołująca przed rozpoczęciem prowadzenia działalności gospodarczej była zatrudniona na podstawie umowy o pracę od 16.06.2003 r. do 31.10.2012 r., a równocześnie w okresie od 26.03.2007 r. do 07.05.2014 r. prowadziła działalność gospodarczą. W okresie od 22.06.20014 r. do 14.10.2014 r. była zgłoszona do ubezpieczeń przez PUP w T. jako osoba bezrobotna z prawem do zasiłku.

/okoliczności bezsporne/

A. C. po powzięciu wiadomości, że jest w ciąży w dniu 15 października 2014 r. zarejestrowała prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej pod nazwą (...) .H.U. (...) w zakresie sprzedaży odzieży przez Internet, którą to działalność rozszerzyła o usługi remontowo-budowlane. Podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne zadeklarowała w kwocie 5135,65 zł za października 2014 r., w kwocie 9365,00 zł za listopad-grudzień 2014 r. oraz za styczeń 2015 r. odwołująca wystąpiła o wypłatę zasiłku chorobowego za okres od 01.02.2015 r. do 14.06.2015 r.

Dowód: częściowo zeznania odwołującej –k. 50-51 as,

Dochód odwołującej z pozarolniczej działalności gospodarczej za okres od 01.01.2014 r. do 26.06.2014 r. i od 15.10.2014 r. do 31.12.2014 r. wykazany w PIT-36 za 2014 r. wyniósł 8423,52 zł.

dowód: pismo US w T. z dnia 09.11.2015 r. -k. 42 as,

Odwołująca dokonała zakupu materiałów hydraulicznych i sanitarnych po raz pierwszy w dniu 14.11.2014 r., wystawiła faktury VAT za wykonane usługi budowlane z dnia 17.11.2014 r., 05.12.2014 r., 17.12.2014 r. i 28.01.2015 r. Ostatnia faktura VAT za usługę sprzedaży internetowej odzieży została wystawiona w dniu 23.12.2014 r. Odwołująca nie ma żadnych kwalifikacji w zakresie wykonywania usług remontowo-budowlanych, nie ma również doświadczenia w tym zakresie, poza pomalowaniem należącego do niej lokalu. Odwołującej przy ewentualnym wykonaniu prac remontowo-budowlanych pomagał mąż P. C.. P. C. jest zgłoszony do ubezpieczeń społecznych w KRUS jako domownik rolnika, a odwołująca zgłosiła go do ubezpieczenia zdrowotnego w ZUS jako członka rodziny. A. C. nie zatrudniała pracowników, nie korzystała z usług zleceniobiorców, a pełnomocnika w osobie męża P. C. ustanowiła od dnia 20.03.2015 r.

dowód: faktury VAT zakupu materiałów -k. 29, 33-46, 49,51-52, 55, 57-58 ar,

faktury VAT sprzedaży usług budowlanych -k. 47, 53 ar,

faktura VAT dot. sprzedaży internetowej -k. 48 ar,

pełnomocnictwo z dnia 20.03.2015 r. -k. 10 as,

częściowo zeznania świadka P. C. –k. 37-38 as,

częściowo zeznania odwołującej –k. 50-51 as,

częściowo zeznania świadka Ł. P. -k. 38-39 as,

częściowo zeznania świadka A. B. -k. 38 as,

Przeprowadzone w niniejszym postępowaniu kluczowe dowody w postaci zeznań odwołującej Sąd uznał w przeważającej części za niewiarygodne, poza jej zeznaniami odnośnie faktu prowadzenia poprzedniej działalności gospodarczej, kwalifikacji i doświadczenia zawodowego oraz sytuacji rodzinnej, gdyż są nie do przyjęcia z punktu widzenia zasad doświadczenia życiowego i logiki. W niniejszej sprawie bowiem bardzo istotna jest ocena dowodów właśnie przez pryzmat tych zasad. Na tą ocenę składa się wiele okoliczności. Za zupełnie nielogiczne i sprzeczne z doświadczeniem życiowym należy uznać twierdzenia odwołującej jakoby prowadziła od dnia 01.01.2015 r. działalność gospodarczą w zakresie usług remontowo budowlanych. Odwołująca przed dniem 15.10.2014 r. dowiedziała się, że jest w ciąży i skutkowało to podjęciem decyzji o zarejestrowaniu działalności gospodarczej. Odwołująca zgłosiła się z tego tytułu do ubezpieczeń społecznych od dnia 15.10.2014 r. z maksymalną podstawą wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne. Taką wysokość podstawy zadeklarowała mimo, że nie było jej stać na ich pokrycie z dochodu jaki przynosiła ta nowo podjęta działalność gospodarcza. To jednak nie miało dla odwołującej znaczenia, ponieważ istotne były dla niej długofalowe skutki podjętych działań w postaci planowanego uzyskania wysokich świadczeń z ubezpieczeń społecznych z tytułu ubezpieczenia chorobowego - była przecież w ciąży i w momencie powzięcia o tym wiadomości była osobą zarejestrowaną jako osoba bezrobotna z prawem do zasiłku. Pierwotny profil działalności odwołującej tj. sprzedaż odzieży przez Internet nie przynosił spodziewanego dochodu, rozszerzenie działalności na branżę remontowo-budowlaną o ile faktycznie nastąpiło, bo trzeba mieć na uwadze że odwołująca była w ciąży i już z tego powodu musiała ograniczać swoją aktywność fizyczną jest w ocenie Sądu wątpliwe. Z uwagi na swój stan zdrowia odwołująca w zasadzie od momentu podjęcia działalności gospodarczej tj. od 15.10.2014 r. musiała prowadzić oszczędny tryb życia, bo chociaż co do zasady ciąża to nie choroba, ale jest to jednak stan odmienny i pociąga za sobą ograniczenia zwłaszcza co do możliwości fizycznych kobiety. Sprzedaż internetowa odzieży w jej stanie zdrowia była możliwa, ale już wykonywanie osobiście prac remontowo-budowlanych wydaje się wątpliwe. Odwołująca w dotychczasowej karierze zawodowej nie pracowała ciężko fizycznie, dlatego w ocenie Sądu nie podjęła się wykonania prac remontowo-budowlanych w stanie ciąży. Nie można pomijać również faktu, że odwołująca nie miała kwalifikacji ani doświadczenia zawodowego w tym zakresie i nikt - nawet osoby znajome nie zaryzykowałyby powierzenia jej wykonania na ich rzecz usług. Wprawdzie z portali internetowych można pozyskać informację na temat wykonania poszczególnych prac budowlano-remontowych, ale można to wykorzystać do wykonania prac we własnym lokalu. Nikt rozsądny nie powierzy amatorowi prac tego rodzaju, zwłaszcza że obecnie nie brak jest fachowców z każdej dziedziny. O ile faktycznie rzeczone usługi remontowo-budowlane zostały wykonane, to w ocenie Sądu zrobił to mąż odwołującej P. C.. Pośrednio wskazują na to zeznania świadków Ł. P. i A. B., którzy zeznali, że nie byli świadkami wykonania usługi, widzieli w zasadzie przywóz materiałów budowlanych i następnie wracali na miejsce prac już po zakończeniu remontu. Z tak sformułowanych zeznań można wysnuć wniosek, iż nie chcieli zaszkodzić swojej znajomej, ale nie byli w stanie potwierdzić jej twierdzeń.

Sąd dał wiarę zeznaniom P. C. w niewielkim jedynie zakresie, ponieważ są one sprzeczne z zasadami doświadczenia życiowego. Świadek wiedział, że żona jest w ciąży i jego twierdzenia jakoby nie pomagał jej przy wykonywaniu usług malarskich, a jego pomoc ograniczała się jedynie do wniesienia ciężkich przyborów malarskich i materiałów budowlanych do remontowanych pomieszczeń nie może być prawdziwe. W takim razie albo te usługi nie były wcale wykonane przez odwołującą albo wykonał je właśnie P. C.. Odwołująca z uwagi na stan zdrowia nie mogła ciężko pracować, nie miała kwalifikacji w tym zakresie, a ponadto nie powinna jako kobieta w ciąży pracować w narażeniu na czynniki chemiczne - farby, kleje i to jeszcze w słabo wentylowanych pomieszczeniach, bo należy pamiętać, że usługi były wykonywane w grudniu 2014 r. zatem wątpliwe jest ciągłe wietrzenie, a w przypadku magazynu w dodatkowo zimnym pomieszczeniu. Takie warunki byłyby niekorzystne dla kobiety w ciąży, groziły by pogorszeniem stanu zdrowia i nie wydaje się aby odpowiedzialny mąż i ojciec chciał narażać na to żonę.

Sąd nie dał wiary zeznaniom świadka Ł. P. i A. B. w zakresie w jakim zeznawali, że to odwołująca miała wykonać na ich rzecz usługi malarskie. Świadek Ł. P. jest znajomym odwołującej, ale nawet i on nie zeznał, że widział jak osobiście malowała pokój w jego mieszkaniu odwołująca. Podobna sytuacja wystąpiła w przypadku świadka A. B., dla której odwołująca miała malować magazyn o wysokości ścian 7-8 metrów i naprawiać sufit w tym pomieszczeniu. Świadek nie potrafiła powiedzieć w jaki sposób odwołująca wykonywała na jej rzecz usługę, poza gołosłownym twierdzeniem, że to odwołująca malowała. Odwołująca była w tym czasie w ciąży i jako osoba odpowiedzialna z całą pewnością nie wspinałaby się na drabinę i malowała tak wysokie pomieszczenie czy naprawiałaby sufit.

Dowody z dokumentów zaoferowane przez strony potwierdzają fakt rejestracji działalności gospodarczej przez odwołującą oraz zakup materiałów budowlanych i odzieży oraz sprzedaż odzieży i wykonanie usług remontowo-budowlanych ponadto wysokość przychodu i dochodu z prowadzonej w 2014 r. działalności gospodarczej przez odwołującą.

Reasumując powyższe zgromadzony materiał dowodowy w sprawie, tak osobowy jak i dowody z dokumentów oraz jego ocena prowadzą do jednoznacznego wniosku, że odwołująca od dnia 01.01.2015 r. nie prowadziła działalności gospodarczej mimo jej zarejestrowania i opłacenia składek z tego tytułu na ubezpieczenie społeczne, a zgłoszenie odwołującej do ubezpieczenia z tego tytułu miało na celu zapewnienie świadczeń z ubezpieczenia chorobowego w związku z ciążą.

Sąd rozważył, co następuje:

Odwołanie A. C. jako bezzasadne podlega oddaleniu.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt. 5 w zw. z art. 13 ust. 4 i art. 123 ustawy z dnia 13.10.1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz.U. z 2013 r. poz. 1442 ze zm.) obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym podlegają osoby fizyczne, które na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej są osobami prowadzącymi pozarolniczą działalność od dnia rozpoczęcia wykonywania działalności do dnia zaprzestania wykonywania tej działalności, z wyłączeniem okresu, na który wykonywanie działalności zostało zawieszone na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej. Osoby prowadzące działalność gospodarczą mogą być na swój wniosek objęte także dobrowolnym ubezpieczeniem chorobowym.

Zgodnie z art. 2 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2007 r. Nr 155, poz. 1095 z późn. zm.) działalnością gospodarczą jest zarobkowa działalność wytwórcza, budowlana, handlowa, usługowa oraz poszukiwanie, rozpoznawanie i wydobywanie kopalin ze złóż, a także działalność zawodowa, wykonywana w sposób zorganizowany i ciągły. Na podstawie prawa wspólnotowego (art. 49 TFUE) oraz bogatego orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej można przyjąć, że pojęcie przedsiębiorczości odnosi się do działalności wykonywanej w innym państwie członkowskim w sposób stały i ciągły oraz samodzielny w celu zarobkowym. Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 6 grudnia 1991 r. (III CZP 117/91, OSNCP 1992, Nr 5, poz. 65), wskazał specyficzne cechy działalności gospodarczej, tj.: a) zawodowy, a więc stały charakter, b) związaną z nią powtarzalność podejmowanych działań, c) podporządkowanie zasadzie racjonalnego gospodarowania, d) uczestnictwo w obrocie gospodarczym. Dla oceny, że dany podmiot wykonuje działalność gospodarczą, konieczne jest stwierdzenie zarobkowego charakteru tej działalności (tak Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 24 listopada 2011 r. II GSK 1219/10 G.Prawna FiP 2012/21/7) Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w wyroku z dnia 16 grudnia 2010 r. III SA/Gd 556/10, podkreślił, że działalność gospodarcza jest faktem, kategorią o charakterze obiektywnym, nie konstytuuje jej zatem wpis bądź jego brak do odpowiedniego rejestru. (LEX nr 756387). Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 4 grudnia 2007 r. VII SA/Wa 1578/07 wyraźnie wskazał, że: 1. Wpis do ewidencji działalności gospodarczej daty jej rozpoczęcia utożsamiono z datą podjęcia takiej działalności w rozumieniu faktycznym i jej prowadzeniem, aż do dnia wykreślenia tego wpisu. Nadawanie takiego znaczenia wykazanemu w ewidencji okresowi prowadzenia działalności gospodarczej, bez możliwości skorygowania tego okresu na podstawie ustaleń dokonanych w postępowaniu dowodowym, nie jest zasadne. 2. Zgłoszenie i wpis do ewidencji działalności gospodarczej stanowi tylko podstawę rozpoczęcia działalności gospodarczej w rozumieniu jej legalizacji i nie jest zdarzeniem, ani czynnością utożsamianą z podjęciem takiej działalności. Z tego powodu wpisowi nadawano zawsze charakter deklaratoryjny, a nie - konstytutywny. 3. Określanie przez samego przedsiębiorcę daty rozpoczęcia działalności gospodarczej wpisywanej do ewidencji powoduje istnienie domniemania faktycznego, że z tą datą działalność gospodarcza została podjęta i była prowadzona aż do czasu jej wykreślenia z ewidencji. Domniemanie faktyczne ma znaczenie dowodowe i może być obalone. Ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która wywodzi z niego skutki prawne. ( LEX nr 496344).

Odwołująca w toku postępowania starała się wykazać, że prowadziła działalność gospodarczą od dnia 01.01.2015 r., ale w ocenie Sądu próba ta okazała się nieudana. Słusznie organ rentowy w zaskarżonej decyzji ustalił, że odwołująca od dnia 01.01.2015 r. nie prowadziła działalności gospodarczej.

A. C. po powzięciu wiadomości, że jest w ciąży w dniu 15 października 2014 r. zarejestrowała pozarolniczą działalność gospodarczą pod nazwą (...) .H.U. (...) w zakresie sprzedaży odzieży przez Internet, którą to działalność miała rozszerzyć o usługi remontowo-budowlane. Podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne zadeklarowała w kwocie 5135,65 zł za października 2014 r., w kwocie 9365,00 zł za listopad-grudzień 2014 r. oraz za styczeń 2015 r. Odwołująca wystąpiła o wypłatę zasiłku chorobowego za okres od 01.02.2015 r. do 14.06.2015 r. Odwołująca przed rozpoczęciem prowadzenia działalności gospodarczej była zatrudniona na podstawie umowy o pracę od 16.06.2003 r. do 31.10.2012 r., a równocześnie w okresie od 26.03.2007 r. do 07.05.2014 r. prowadziła działalność gospodarczą. W okresie od 22.06.20014 r. do 14.10.2014 r. była zgłoszona do ubezpieczeń przez PUP w T. jako osoba bezrobotna z prawem do zasiłku. Dochód odwołującej z pozarolniczej działalności gospodarczej za okres od 01.01.2014 r. do 26.06.2014 r. i od 15.10.2014 r. do 31.12.2014 r. wykazany w PIT-36 za 2014 r. wyniósł 8423,52 zł. Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że działanie odwołującej nie odpowiada warunkom prowadzenia działalności gospodarczej, a w szczególności nie odpowiadają zasadzie racjonalnego gospodarowania. W świetle zasad doświadczenia życiowego, odwołująca powinna mieć świadomość, że na początku prowadzenia swojej działalności może nie osiągać wysokich dochodów, a także że powinna liczyć się z wystąpieniem strat, prowadziła już przecież wcześniej działalność gospodarczą, która zlikwidowała w pierwszej połowie 2014 r. W konsekwencji miała świadomość, iż wykonywana przez nią działalność nie będzie przynosiła zwłaszcza na początku dużego przychodu, a mimo to zdecydowała się na zgłoszenie podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne maksymalnej wysokości za każdy miesiąc w okresie 15.10.2014 r. - 31.01.2015 r. Sama wysokość ustalonej przez odwołującą podstawy wymiaru składki nie stanowi przedmiotu niniejszego postępowania w tym znaczeniu, że nie jest to postępowanie w przedmiocie ustalenia wysokości podstawy wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej, ale o podleganie temu ubezpieczeniu, to ma ona jednak znaczenie procesowe. Wysokość zadeklarowanej podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne tj. nierealnie wysoka podstawa świadczy bowiem nie tylko o nieracjonalności zachowań przedsiębiorcy, ale ma też znaczenie w kontekście przypisanej pozorności prowadzenia działalności gospodarczej, będąc jednym z elementów potwierdzających tę pozorność. Dochód odwołującej z pozarolniczej działalności gospodarczej wykazany w PIT-36 za 2014 r. wyniósł 8423,52 zł i obejmował dochód z pierwszej i drugiej działalności gospodarczej prowadzonych w tym okresie. Zdaniem Sądu możliwości finansowe firmy odwołującej nie uzasadniały zgłoszenia aż tak wysokiej podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne. Rozpoczęcie działalności gospodarczej powinno być bowiem działaniem konsekwentnym i przemyślanym pod względem organizacyjnym, technicznym, ekonomicznym, marketingowym, handlowym, finansowym itd. Jednak powyższym warunkom nie odpowiadają działania podjęte przez A. C..

Z przedstawionego stanu faktycznego nie wynika też, aby nastąpiło rzeczywiste prowadzenie zawodowej działalności gospodarczej w celach zarobkowych oraz w sposób zorganizowany i ciągły. Odwołująca legitymowała się podjęciem sprzedaży odzieży przez Internet - a ostatnia sprzedaż została przez nią dokonana w dniu 23.12.2014 r., natomiast jeżeli chodzi natomiast o usługi remontowo-budowlane to budzą one istotną wątpliwość.

Zdaniem Sądu opłacanie składek na ubezpieczenie społeczne po dniu 01.01.2015 r. należałoby w tych okolicznościach traktować jako próbę stworzenia pozorów działalności, bez rzeczywistego jej wykonywania, co w konsekwencji nie mogło prowadzić do skutku w postaci podlegania ubezpieczeniom społecznym. Należy zważyć, iż opłacanie składek nie może prowadzić do wniosku, iż dana osoba przejawia zamiar faktycznego prowadzenia działalności. Przyjęcie innego stanowiska godziłoby w zasadę sprawiedliwości społecznej, która ma na celu zachowanie równowagi pomiędzy sumą wpłaconych przez ubezpieczonego składek, a sumą wypłaconych mu świadczeń. Sąd Najwyższy, w wyroku z dnia 6 września 2012 r., sygn. II UK 36/12, przypomniał, że ubezpieczenia społeczne opierają się na zasadzie wzajemności, która polega na tym, że nabycie prawa do świadczenia ubezpieczeniowego i jego wysokość są uzależnione od wkładu finansowego wniesionego przez ubezpieczonego do systemu ubezpieczeniowego w postaci składek. Zatem, w kontekście niniejszej sprawy, przystąpienie do ubezpieczenia społecznego i równoczesne radykalne zgłoszenie najwyższej bądź znacznie podwyższonej podstawy wymiaru składek, przed planowaną ciążą, w okresie ciąży lub tuż przed ustaloną datą porodu, może świadczyć o zamiarze uzyskania maksymalnego zasiłku macierzyńskiego od całej zadeklarowanej podwyższonej kwoty. Takie postępowanie ubezpieczonej opiera się na zamiarze pobierania świadczenia w wysokości nieadekwatnej do poniesionego przez nią wkładu finansowego w postaci opłaconych składek.

Sam fakt, że odwołująca rozpoczęła prowadzenie działalności gospodarczej będąc w ciąży 15.10.2014 r. nie może być oczywiście jedyną przyczyną oddalenia odwołania od zaskarżonej decyzji organu rentowego. Sąd podziela ugruntowany już w orzecznictwie Sądu Najwyższego i sądów apelacyjnych pogląd, że prawidłowo przebiegająca ciąża ubezpieczonej nie może być uznana za przeszkodę do skutecznego rozpoczęcia prowadzenia działalności gospodarczej, zwłaszcza jeśli działalność ta nie wymaga wysiłku fizycznego oraz pozwala na ustalenie elastycznych godzin wykonywania usług, a nawet świadczenie pracy we własnym domu. Samo rozpoczęcie prowadzenia działalności gospodarczej w okresie ciąży, nie jest w żadnym zakresie sprzeczne z prawem (wyrok Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z dnia 13 marca 2013 r., III AUa 1542/12, LEX nr 1311944). Nie może też świadczyć o braku woli do prowadzenia tej działalności, bowiem taką wolę każdorazowo winno się badać w oparciu o całokształt okoliczności sprawy. Materiał dowodowy sprawy nie pozwala jednak uznać, aby wola prowadzenia działalności gospodarczej odwołującej po dniu 01.01.2015 r. została skutecznie wykazana w postępowaniu sądowym. Zmiana profilu prowadzonej działalności gospodarczej ze sprzedaży odzieży przez Internet na wykonywanie usług remontowo-budowlanych i jej wykonywanie przez odwołująca nie spełnia warunków prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, w związku z czym brak jest podstaw do objęcia jej obowiązkowymi ubezpieczenia społecznymi z tego tytułu od dnia 01.01.2015 r.

Jak wynika ze wskazanych przepisów oraz bogatego orzecznictwa sądów krajowych i wspólnotowego istotnym elementem prowadzenia działalności gospodarczej jest samodzielność w jej prowadzeniu i osobiste świadczenie usług. Nie ma obowiązku aby osoba prowadząca działalność gospodarczą wykonywała wszystko sama i jak najbardziej może korzystać z pomocy innych osób na warunkach określonych w kodeksie pracy i w kodeksie cywilnym. W toku postępowania odwołująca starała się wykazać, że po rozszerzeniu profilu działalności na usługi remontowo-budowlane nadal sama wykonywała ową działalność. Jak wynika z ustaleń Sądu odwołująca nie ma żadnych kwalifikacji w zakresie wykonywania usług remontowo-budowlanych, nie ma również doświadczenia w tym zakresie, poza pomalowaniem należącego do niej lokalu. W momencie rozszerzenia profilu działalności była w ciąży i musiała w związku z tym prowadzić oszczędny tryb życia. A. C. nie zatrudniła pracowników, nie korzystała z usług zleceniobiorców, a pełnomocnika w osobie męża P. C. ustanowiła od dnia 20.03.2015 r. Wprawdzie odwołująca twierdziła, że malowała sama a incydentalnie korzystała z pomocy męża P. C., ale znowu P. C. nie potwierdził aby poza noszeniem materiałów budowlanych i narzędzi pomagał żonie. To w ocenie Sądu stawia pod znakiem zapytania samo wykonanie wspomnianych usług. Natomiast o ile zostały one wykonane to w ocenie Sądu prace remontowe wykonał mąż odwołującej, ale jego pomoc miała charakter incydentalny i była świadczona na zasadach rodzinnej pomocy, a nie jako stała i zorganizowana współpraca przy prowadzeniu działalności gospodarczej, skutkującą objęciem jego jako osoby współpracującej ubezpieczeniami społecznym. Pośrednio wskazują na to zeznania świadków Ł. P. i A. B., którzy zeznali, że nie byli świadkami wykonania usługi, widzieli w zasadzie przywóz materiałów budowlanych i następnie wracali na miejsce prac już po zakończeniu remontu. Odwołująca dokonała zakupu materiałów hydraulicznych i sanitarnych po raz pierwszy w dniu 14.11.2014 r., wystawiła faktury VAT za wykonane usługi budowlane z dnia 17.11.2014 r., 05.12.2014 r., 17.12.2014 r. i z dnia 28.01.2015 r., ale jedynie te okoliczności nie mogą stanowić o tym, że prowadziła rzeczywiście działalność gospodarczą. Z uwagi na swój stan zdrowia odwołująca w zasadzie od momentu podjęcia działalności gospodarczej tj. od 15.10.2014 r. musiała prowadzić oszczędny tryb życia i sprzedaż internetowa odzieży w ramach działalności gospodarczej była możliwa, ale już wykonywanie osobiście prac remontowo-budowlanych wydaje się przekraczać jej możliwości zdrowotne. Odwołująca w dotychczasowej karierze zawodowej nie pracowała ciężko fizycznie, dlatego w ocenie Sądu nie podjęła się wykonania prac remontowo-budowlanych w stanie ciąży. Nie można pomijać również faktu, że odwołująca nie miała kwalifikacji ani doświadczenia zawodowego w tym zakresie i nawet osoby znajome nie zaryzykowałyby powierzenia jej wykonania usługi. Wprawdzie z portali internetowych można pozyskać informację na temat wykonania poszczególnych prac budowlano-remontowych, ale nikt rozsądny nie powierzy amatorowi prac tego rodzaju, zwłaszcza że obecnie nie brak jest fachowców z każdej dziedziny. Ponadto odwołująca nie powinna jako kobieta w ciąży pracować w narażeniu na czynniki chemiczne, a to zawsze wiąże się z wykonywaniem prac remontowo-budowlanych. Odwołująca z uwagi na stan zdrowia nie mogła ciężko pracować, a od dnia 01.01.2015 r. nie mogła osobiście wykonywać prac remontowo-budowlanych (chociaż w ocenie Sądu odwołująca w ogóle nie mogła tego robić, bo nie miała kwalifikacji w tym zakresie), a w toku postępowania nie wykazała, że przy jej wykonywaniu korzystała z pracowników lub osób świadczących usługi na podstawie umów cywilnoprawnych, a pomoc jej męża P. C. miała charakter incydentalnej pomocy rodzinnej i nie spełniała warunków stałej i zorganizowanej współpracy przy prowadzeniu działalności gospodarczej. Sam fakt zgłoszenia do ubezpieczeń społecznych i opłacenie składek porównany z czynnościami odwołującej i zaoferowanymi przez nią dowodami na potwierdzenie prowadzenia przez nią działalności gospodarczej od dnia 01.01.2015 r. nie mogą być uznane za prowadzenie działalności gospodarczej skutkującą objęciem ubezpieczeniami społecznymi.

Mając zatem na uwadze powyższe, po przeanalizowaniu materiału dowodowego zebranego w niniejszej sprawie Sąd uznał, zaskarżona decyzja odpowiada prawu i odwołanie A. C. oddalił na podstawie powołanych przepisów oraz art.477 ¹⁴ § 1 k.p.c.