Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 22 czerwca 2023 roku

Decyzją z dnia 14 marca 2023 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. odmówił J. L. przyznania prawa do świadczenia przedemerytalnego, na podstawie przepisów ustawy z dnia 30 kwietnia 2004 r. o świadczeniach przedemerytalnych (Dz. U. z 2021 roku poz. 1867 ze zm.). W uzasadnieniu decyzji wskazano, iż na podstawie przedłożonych dokumentów Zakład uznał, że na dzień rozwiązania stosunku pracy, co miało miejsce dnia (...) roku – odwołujący nie ukończył 60 lat, lecz osiągnął 59 lat. ZUS ustalił nadto, że udowodniony okres składkowy wynosi 36 la, 10 miesięcy i 7 dni, a okres nieskładkowy 2 lata, 7 miesięcy i 29 dni.

J. L. wniósł odwołanie w którym domagał się zmiany decyzji i przyznania świadczenia przedemerytalnego. Podniósł, że w dniu 7.04.2023 roku złożył kolejny wniosek o to świadczenie do którego dołączył dokumenty potwierdzające pracę w gospodarstwie rolnym rodziców w okresie od dnia 10.09.1978 roku do dnia 20.09.1981 roku.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych w odpowiedzi na odwołanie wniósł o oddalenie odwołania podtrzymując argumentację z decyzji.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Odwołujący J. L. urodził się dnia (...) roku. W okresie od dnia 19.10.2010 roku do dnia 30.09.2021 roku był zatrudniony w (...) Spółka z o.o. Stosunek pracy ustał w wyniku wypowiedzenia dokonanego przez pracodawcę z przyczyn niedotyczących pracownika. Odwołujący od dnia 1.02.2022 r. zarejestrował się jako osoba bezrobotna, a sześciomiesięczny okres pobierania zasiłku dla bezrobotnych upłynął w dniu 31.07.2022 r.

W toku postępowania sądowego, ZUS rozpoznając wniosek z dnia 7.04.2023 roku przyznał odwołującemu się świadczenie przedemerytalne od dnia 8.04.2023 roku tj. od następnego dnia po złożeniu wniosku wraz z wymaganymi dokumentami.

Dowód: akta ZUS

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o dowody z dokumentów. Sąd w całości podzielił wnioski i tezy wypływające z dokumentów. Ich autentyczność i wiarygodność nie był kwestionowana przez strony. Brak więc jakichkolwiek podstaw, które należało by uwzględnić nawet z urzędu, aby dokumentom tym odmówić właściwego znaczenia dowodowego.

Sąd Okręgowy rozważył, co następuje:

Zgodnie z art. 477 ¹³ § 1 kpc zmiana przez organ rentowy zaskarżonej decyzji lub wojewódzki zespół do spraw orzekania o niepełnosprawności zaskarżonego orzeczenia przed rozstrzygnięciem sprawy przez sąd - przez wydanie decyzji lub orzeczenia uwzględniającego w całości lub w części żądanie strony - powoduje umorzenie postępowania w całości lub w części.

W przedmiotowej sprawie organ rentowy w toku postępowania, rozpoznając kolejny wniosek z dnia 7.04.2023 roku, przyznał odwołującemu się świadczenie przedemerytalne. Z tych względów i na podstawie wskazanej normy Sąd umorzył postępowanie w zakresie domagania się przyznania świadczenia przedemerytalnego.

Oddaleniu podlegało natomiast odwołanie w zakresie domagania się przyznania świadczenia od dnia 3 lutego 2023 roku tj. od dnia złożenia pierwszego wniosku o świadczenie przedemerytalne.

Zasady nabywania prawa i wypłaty świadczeń przedemerytalnych regulują przepisy ustawy z 30 kwietnia 2004 r. o świadczeniach przedemerytalnych (Dz. U z 2021 r., poz. 1867 ze zm.).

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy prawo do świadczenia przedemerytalnego przysługuje osobie, która: do dnia rozwiązania stosunku pracy lub stosunku służbowego z przyczyn dotyczących zakładu pracy, w którym była zatrudniona przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy, ukończyła co najmniej 55 lat - kobieta oraz 60 lat - mężczyzna oraz posiada okres uprawniający do emerytury, wynoszący co najmniej 30 lat dla kobiet i 35 lat dla mężczyzn. Z kolei zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt. 5 ustawy prawo do świadczenia przedemerytalnego przysługuje osobie, która: do dnia rozwiązania stosunku pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy, w rozumieniu przepisów ustawy o promocji zatrudnienia, w którym była zatrudniona przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy, posiada okres uprawniający do emerytury, wynoszący co najmniej 40 lat dla mężczyzn.

Natomiast ust. 2 stanowi, że za okres uprawniający do emerytury, o którym mowa w ust. 1, uważa się okres ustalony zgodnie z przepisami art. 5-9, art. 10 ust. 1 oraz art. 11 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.

Zgodnie z art. 7 ustawy prawo do świadczenia przedemerytalnego ustala się na wniosek osoby zainteresowanej, od następnego dnia po dniu złożenia wniosku wraz z dokumentami, o których mowa w ust. 3 i 4. Wniosek składa się do organu rentowego właściwego ze względu na miejsce zamieszkania. Do wniosku dołącza się dowody uzasadniające prawo do świadczenia przedemerytalnego, w tym decyzję o utracie prawa do zasiłku dla bezrobotnych lub informację o upływie 180 dni pobierania zasiłku dla bezrobotnych, o którym mowa w art. 2 ust. 3, a także dowody wymagane do ustalenia prawa do emerytury oraz jej wysokości, określone przepisami ustawy o emeryturach i rentach z FUS.

Do wniosku z dnia 3.02.2023 roku odwołujący nie dołączył dokumentów wskazujących na posiadanie 40 letniego okresu składkowego i nieskładkowego. Prawidłowo więc organ rentowy rozpoznając ten wniosek wydał decyzję negatywną albowiem na tą chwilę przesłanki zarówno z art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy (brak 60 lat w dacie rozwiązania stosunku pracy) jak i pkt 5 (brak wykazanego 40 letniego okresu) nie zostały spełnione. Dopiero do wniosku z dnia 7.04.2023 roku zostały dołączone nowe dokumenty wskazujące na pracę odwołującego się w gospodarstwie rolnym rodziców, które pozwoliły udowodnić wymagany 40 letni okres emerytalny. Prawidłowo więc ZUS przyznał świadczenie od następnego dnia po złożeniu tego nowego wniosku tj. od dnia 8.04.2023 roku – stosując art. 7 ustawy.

Mając powyższe na uwadze Sąd orzekł jak w sentencji na podstawie powołanych przepisów.