Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 18 lipca 2025 roku

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. decyzją z dnia 10 lutego 2023 r. znak: RI/(...) odmówił K. K. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, ponieważ orzeczeniem lekarza orzecznika ZUS z 20 grudnia 2022 r. oraz orzeczeniem komisji lekarskiej ZUS z dnia 23 stycznia 2023 r. nie stwierdzono u niego niezdolności do pracy.

K. K. w odwołaniu od tej decyzji domagał się jej zmiany i przyznania mu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. Odwołujący uzasadnił swoje żądanie tym, iż występujące u niego schorzenia bioder, kolan oraz nadciśnienie powodują pogorszenie stanu zdrowia i dyskwalifikują go zawodowo w pracy fizycznej.

Organ rentowy w odpowiedzi na odwołanie wniósł o jego oddalenie, wskazując że wnioskodawca na skutek orzeczeń lekarza orzecznika i Komisji lekarskiej ZUS nie może nabyć renty z tytułu niezdolności do pracy.

Bezsporne w niniejszej sprawie było:

K. K. urodzony w dniu (...) pracował jako mechanik samochodowy, ostatnio zajmuje się handlem w ramach własnej działalności gospodarczej. Odwołujący już raz występował bezskutecznie o rentę. W przeszłości pobierał świadczenie rehabilitacyjne, ostatnio do 24 grudnia 2019 r. Od dnia 18 lipca 2022 r. do 27 lipca 2022 r. pobierał zasiłek chorobowy. W dniu 26 lipca 2022 r. ubezpieczony wystąpił z wnioskiem o rentę. Orzeczeniem z dnia 20 grudnia 2022 r. lekarz orzecznik ZUS stwierdził brak niezdolności do pracy, zaś komisja lekarska ZUS po wniesieniu sprzeciwu przez wnioskodawcę od orzeczenia lekarza orzecznika stwierdziła orzeczeniem z 23 stycznia 2023 r., że wnioskodawca nie jest niezdolny do pracy.

Wobec powyższego, Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. zaskarżoną decyzją odmówił skarżącemu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

Ponadto Sąd na podstawie opinii biegłych lekarzy ustalił:

Biegła lekarz internista ustaliła w opinii zasadniczej i uzupełniającej, że u ubezpieczonego występuje: nadciśnienie tętnicze pierwotne, zaburzenia gospodarki lipidowej, nadwagę i astmę oskrzelową w wywiadzie. W oparciu o rozpoznane schorzenia biegła nie uznała odwołującego za niezdolnego do pracy.

/dowód: opinia sądowo-lekarska k. 25 -28

oraz k.42-43/

Biegły lekarz ortopeda traumatolog w opiniach zasadniczej i uzupełniającej uznał odwołującego na podstawie stwierdzonego stanu po alloplastyce stawu biodrowego lewego z zespołem bólowym i zmian zwyrodnieniowych stawów kolanowych za częściowo niezdolnego do pracy na okres 1 roku od 18 grudnia 2023 r. oraz że w dniu 10 lutego był on częściowo niezdolny do pracy.

/dowód: opinia ortopedyczna k. 60-62

oraz k.117/

Biegły alergolog w opinii nie stwierdził u wnioskodawcy niezdolności do pracy uznając, że skrzywienie przegrody nosa, alergiczny nieżyt nosa przewlekły i przewlekłe zapalenie zatok przynosowych nie uniemożliwiają mu podjęcia pracy.

/dowód: opinia k. 93-94/

Biegły lekarz ortopeda z listy Prezesa Sądu Okręgowego w Nowym Sączu, powołany na skutek zarzutów organu rentowego do opinii ortopedycznej biegłego z listy Prezesa Sądu Okręgowego w Tarnowie, w opinii uznał wnioskodawcę za zdolnego do pracy. W jego ocenie istniejąca poprzednio niezdolność do pracy ustała z dniem 24 grudnia 2019 r. Istniejący stan po koksartrozie prawostronnej II stopnia i stan po alloplastyce całkowitej lewego stawu biodrowego nie powodują niezdolności do pracy.

/dowód: opinia k.152-153/

Sąd ustalając stan faktyczny niniejszej sprawy podzielił wnioski opinii biegłych lekarzy internisty, alergologa i ortopedy z listy Prezesa Sądu Okręgowego w Nowym Sączu, gdyż zostały one w sposób przekonujący uzasadnione, a poza tym w rzeczowy sposób odnosiły się do okoliczności niezbędnych dla ustalenia stanu zdrowia odwołującego, a w konsekwencji jego zdolności do pracy. Przedmiotowe opinie sporządzone zostały przez biegłych posiadających odpowiednią wiedzę, kwalifikacje oraz doświadczenie zawodowe.

Sąd pominął opinię biegłego ortopedy J. K., gdyż uznał zarzuty (k. 82) podniesione wobec niej przez organ rentowy za uzasadnione. Opinie zasadnicza i uzupełniająca okazały się pozostawać ze sobą w sprzeczności co do daty powstania niezdolności do pracy. W szczególności biegły nie wykazał zasadności wniosku opinii uzupełniającej o istnieniu niezdolności do pracy w dniu wydania zaskarżonej decyzji.

Sąd rozważył, co następuje:

Odwołanie wnioskodawcy od zaskarżonej decyzji w świetle ustalonego stanu faktycznego i obowiązujących przepisów prawa nie zasługuje na uwzględnienie.

Ubezpieczonemu, który stał się niezdolny do pracy w rozumieniu art. 12 i 13 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rantach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, przysługuje na podstawie art. 57 ust. 1 tej ustawy renta z tytułu niezdolności do pracy zarobkowej. Stopień tej niezdolności zależy od tego, czy ubezpieczony jest całkowicie czy też częściowo niezdolny do pracy.

W ocenie Sądu w oparciu o zgromadzony materiał dowodowy – w szczególności opinie biegłych lekarzy - istnieją uzasadnione podstawy, by nie uznać odwołującego za niezdolnego do pracy. Biegli w sposób przekonywujący i merytoryczny uzasadnili medyczne przesłanki wskazujące na brak niezdolności do pracy u odwołującego.

Skoro zaskarżona decyzja Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. była prawidłowa, to odwołanie należało oddalić jako nieuzasadnione.

Procesową podstawę rozstrzygnięcia stanowił art. 477 ¹⁴§ 1 k.p.c.