Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

12 grudnia 2024 r.

Sąd Rejonowy w Nowym Sączu V Wydział Gospodarczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: Sędzia Anna Dobosz

po rozpoznaniu 12 grudnia 2024 r. w Nowym Sączu

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa (...) spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością w K.

przeciwko (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w N.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w N. na rzecz powoda (...) spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością w K. kwotę 9.254,74 zł (dziewięć tysięcy dwieście pięćdziesiąt cztery złote 74/100) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w transakcjach handlowych liczonymi od kwot:

- 4.675,97 zł (cztery tysiące sześćset siedemdziesiąt pięć złotych 97/100) od dnia 6 października 2023 roku do dnia zapłaty;

- 4.208,37 zł (cztery tysiące dwieście osiem złotych 37/100) od dnia 15 października 2023 roku do dnia zapłaty;

II.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 2.317,00 zł (dwa tysiące trzysta siedemnaście złotych 00/100) tytułem zwrotu kosztów procesu wraz z odsetkami w wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie w spełnieniu świadczenia pieniężnego liczonymi od dnia uprawomocnienia się niniejszego orzeczenia do dnia zapłaty.

Sygn. akt V GC 333/24

UZASADNIENIE WYROKU

z 12 grudnia 2024 r.

Powódka (...) sp. z o.o. w K. w dniu 4 kwietnia 2024 r. złożyła przeciwko pozwanej (...) sp. z o.o. w N. pozew o zapłatę kwoty 8884,34 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie w transakcjach handlowych od kwot:

- 4675,97 zł od dnia 6 października 2023 r. roku do dnia zapłaty,

- 4208,37 zł od dnia 15 października 2023 r. roku do dnia zapłaty/

Powódka domagała się także od pozwanej koty 370 zł tytułem kosztów odzyskiwania należności oraz zapłaty kosztów postępowania wraz z odsetkami.

W uzasadnieniu powódka wskazała, iż łączyła ją z pozwaną umowa sprzedaży. Zamówiony towar został pozwanej dostarczony. Powódka z tytułu umowy wystawiła na rzecz pozwanej FV na umówioną należność. Pozwana pomimo upływu terminu płatności z FV oraz pomimo wezwania do zapłaty nie uregulowała dochodzonej należności.

W uwzględnieniu żądania pozwu został wydany nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym w dniu 16 kwietnia 2024 r. sprawie V GNc 16 kwietnia 2024 r.

Od powyższego nakazu zapłaty pozwana wniosła sprzeciw, w którym zaskarżyła nakaz zapłaty w całości. Pozwana domagała się oddalenia powództwa w całości. Pozwana choć przyznała, iż współpracowała z powódką, to wskazywała, iż zgodnie z ustną umową stron - strony uzgodniły, iż zapłata za zamówiony towar nastąpi po odsprzedaży towaru przez pozwaną. Zamówiony towar nie cieszył się zainteresowaniem klientów, stąd pozwana zgłaszała stronie powodowej potrzebę odebrania towaru lub obniżenia ceny zakupu. Pozwana podejmowała próby polubownego załatwienia sprawy. Pozwana kwestionowała wielkość dostaw i wysokość należności ujętych na FV.

W piśmie z dnia 8 lipca 2024 r. powódka podtrzymała żądanie pozwu. Powódka przeczyła. by strony uzgodniły, że niesprzedany towar powódka od pozwanej odbierze. Sprzedany towar jest asortymentem spożywczym i z pewnością taka opcja nie została zastrzeżona między stronami. Co do zasady zwroty nie są u strony powodowej praktykowane, z uwagi na termin przydatności do spożycia towaru handel na takiej zasadzie nie jest możliwy. Twierdzenia pozwanej są zupełnie gołosłowne.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Strona powodowa prowadzi hurtownię artykułów spożywczych. Pozwana prowadzi sklep spożywczo-przemysłowy w ramach sieci (...)

Strony postępowania łączyły umowy sprzedaży artykułów spożywczych – piwa.

Powódka dostarczyła pozwanej zamówiony towar.

Pozwana nie zgłaszała uwag co do zakupionego towaru ani co do ilości ani co do jakości, nie zgłaszała reklamacji.

Z tego tytułu powódka wystawiła na rzecz pozwanej w dniu 5 września 2023 r. FV nr (...) opiewającą na kwotę 4675,97 zł brutto z odroczonym terminem płatności na dzień 5 października 2023 r. Towar ujęty na FV to 1440 szt butelek piwa (...) 330 ml oraz w dniu 14 września 2023 r. FV nr (...) opiewającą na kwotę 4208,37 zł brutto z odroczonym terminem płatności na dzień 14 października 2023 r. Towar ujęty na FV to 1296 szt butelek piwa (...) 330 ml.

Powódka wzywała pozwaną do zapłaty FV, bezskutecznie.

(dowód: listy przewozowe k. 17-18, FV k. 15-16, wezwanie do zapłaty k. 19-22)

Powyższy, w części bezsporny, stan faktyczny sąd ustalił na podstawie twierdzeń stron niniejszego postępowania, które nie spotkały się zaprzeczeniami strony przeciwnej i dlatego też mając na uwadze wynik całej rozprawy zostały uznane za przyznane (art. 230 k.p.c.).

Dokonując ustaleń faktycznych sąd oparł się na dokumentach przedłożonych w niniejszej sprawie. W ocenie Sądu dokumenty te w pełni zasługują na to aby zostały ocenione jako wiarygodne, Dokumenty te pozwoliły na pełniejszą weryfikację twierdzeń stron odnośnie istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy okoliczności i dlatego też Sąd w całości się na nich oparł dokonując rekonstrukcji stanu faktycznego.

Postanowieniem z dnia 12 grudnia 2024 r. Sąd na podstawie art.235 ² § 1 pkt 2 i 5 kpc pominął dowód z opinii biegłego wskazywany przez powoda – ze względu na rozkład ciężaru dowodu, jako nieistotny dla rozstrzygnięcia oraz jako zmierzający do przedłużenia postępowania, a dodatkowo na podstawie art. 458 ¹⁰ kpc oraz art. 235 ² § 1 pkt 2 i 5 kpc pominął dowód z zeznań świadka i powoda, wskazywane przez powoda - ze względu na rozkład ciężaru dowodu, jako nieistotny dla rozstrzygnięcia oraz jako zmierzający do przedłużenia postępowania oraz postanowił rozpoznać sprawę na posiedzeniu niejawnym.

Sąd zważył co następuje:

Powództwo zasługuje na uwzględnienie w całości.

Strony łączyła umowy sprzedaży.

Zgodnie z art. 535 k. c. przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę. W związku z zawarciem umowy sprzedaży sprzedawca staje się zobowiązany do przeniesienia własności rzeczy lub prawa na kupującego oraz do wydania przedmiotu sprzedaży kupującemu. Z kolei treścią zobowiązania kupującego jest zapłacenie ceny oraz odebranie rzeczy. Tym samym umowa sprzedaży jest umową wzajemną, gdyż świadczenie jednej strony jest z założenia odpowiednikiem świadczenia drugiej strony. Umowa sprzedaży jest umową odpłatną - kupujący zobowiązany jest do zapłaty ceny w zamian za nabywaną rzecz. Cena stanowi tu ekwiwalent świadczenia sprzedawcy.

W przedmiotowej sprawie pozwany nie dokonał zapłaty za zakupiony towar, który został pozwanemu wydany w całości, a zatem zasadnym jest zasądzenie na rzecz powoda kwot objętych żądaniem pozwu ujętych na FV załączonych do pozwu.

Powódka miała też prawo domagać się od pozwanej zapłaty ustawowych odsetek od nieterminowej zapłaty należności, zgodnie bowiem z art. 481 § 1 k.c. jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Niewątpliwym jest, iż pozwana nie płacąc wynagrodzenia za wykonaną umowę w terminie ustalonym na fakturze pozostawała w opóźnieniu.

Pozwany w żaden sposób nie wykazał, by dochodzone roszczenie było niezasadne. Zaś zgodnie z treścią przepisu art. 6 kc ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. W ocenie Sądu twierdzenia pozwanego zawarte w sprzeciwie są wyłącznie przejawem taktyki procesowej i mają na celu odsunięcie w czasie konieczność zapłaty z tytułu umowy sprzedaży W obecnym modelu procedury cywilnej rzeczą Sądu nie jest zarządzenie dochodzeń w celu uzupełnienia lub wyjaśnienia twierdzeń stron i wykrycia środków dowodowych pozwalających na ich udowodnienie, ani też Sąd nie jest zobowiązany do przeprowadzenia z urzędu dowodów zmierzających do wyjaśnienia okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy (art. 232 k.p.c.). Znamiennym jest w sprawie iż pozwany nie zareagował na przedsądowe wezwanie do zapłaty. Pozwany w sprzeciwie nie powołał żadnych dowodów na potwierdzenie swojego stanowiska.

Również roszczenie z tytułu kosztów odzyskiwania należności zasługiwało ono na uwzględnienie. Rekompensata za koszty odzyskiwania należności przewidziana w art. 10 ustawy z dnia 8 marca 2013 r. o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom w transakcjach handlowych przysługuje wierzycielowi od każdej FV mimo, że kosztów odzyskania należności faktycznie nie poniósł Roszczenie o rekompensatę w powstaje po upływie terminów zapłaty ustalonych w umowie lub ustalonych zgodnie z przepisami tej ustawy.

Powstanie roszczenia o stałą kwotę rekompensaty kosztów odzyskania należności w żaden sposób nie jest uwarunkowane powstaniem jakiegokolwiek uszczerbku po stronie wierzyciela w związku z niewykonaniem zobowiązania w terminie. Jedyną zatem przesłanką powstania ex lege roszczenia o stałą kwotę rekompensaty kosztów odzyskania należności jest niespełnienie przez dłużnika świadczenia w terminie, skutkujące nabyciem uprawnienia do odsetek, o których mowa w art. 7 ust. 1 lub art. 8 ust. 1 ustawy. W niniejszej sprawie nie ulegało natomiast wątpliwości, iż powód spełnił swoje świadczenie, zaś pozwany nie zapłacił mu wynagrodzenia w umówionym terminie płatności. Nie budziło równie wątpliwości Sądu, iż roszczenie o stałą kwotę rekompensaty kosztów odzyskania należności przysługuje wierzycielowi od każdej dokonywanej transakcji handlowej. Konsekwencją powyższego jest możliwość dochodzenia przez powoda roszczenia o koszty odzyskiwania należności z tytułu każdej nieopłaconej faktury (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 27 lutego 2018 r., sygn. akt: V ACa 1107/17, L.). Powód w sposób prawidłowy ustalił również wysokość rekompensaty w odniesieniu do poszczególnych faktur, co notabene również nie było kwestionowane przez pozwanego.

W tym stanie rzeczy Sąd w punkcie I wyroku zasądził od pozwanej na rzecz powoda kwotę dochodzonej w niniejszym postępowaniu należności wraz z odsetkami w żądanej wysokości.

Zgodnie z art. 98 § strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu), Powództwo zostało uwzględnione w całości, a zatem pozwany przegrał sprawę, dlatego też Sąd zasądził na rzecz powoda zwrot kosztów postępowania. Na koszty poniesione przez powoda składała się kwota 500 zł tytułem uiszczonej opłaty od pozwu, kwota 1800 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego oraz kwota 17 zł tytułem uiszczonej opłaty skarbowej od pełnomocnictwa.