Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 1 kwietnia 2025 roku

Sąd Rejonowy w Nowym Sączu V Wydział Gospodarczy w składzie następującym :

Przewodniczący : Sędzia Marzena Gugała

Protokolant: Anna Duda

po rozpoznaniu w dniu 1 kwietnia 2025 roku w Nowym Sączu

na rozprawie

sprawy z powództwa A. Z.

przeciwko M. P.

o zapłatę kwoty 4 173,39 zł

I.  zasądza od pozwanej M. P. na rzecz powódki A. Z. kwotę 431,73 zł (czterysta trzydzieści jeden złotych 73/100) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od 24 listopada 2020 r. do dnia 28 kwietnia 2021 r.;

II.  w pozostałym zakresie powództwo oddala;

III.  zasądza od pozwanej na rzecz powódki kwotę 131,70 zł (sto trzydzieści jeden złotych 70/100) tytułem zwrotu kosztów procesu wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia uprawomocnienia się niniejszego orzeczenia do dnia zapłaty;

Sygn. akt V GC 286/24

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 1 kwietnia 2025r

W pozwie z dnia 30 grudnia 2023 r. powódka A. Z. domagała się od pozwanej M. P. zapłaty kwoty 4173,39 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 20 listopada 2020 r do dnia 28 kwietnia 2021 r. oraz zasądzenia kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu powódka wskazała, iż wykonywała na rzecz pozwanej prace budowlane w świetlicy w miejscowości P., które polegały na wykonaniu stropu ponad parterem (skosy lane) oraz na wykonaniu ścian kolankowych, ścian działowych w całym budynku, kominów, wieńców i słupów. Zgodnie z umową prace miały być zrealizowane do 10 października 2020 r. Strony umówiły należne wynagrodzenie ryczałtowe na kwotę 39000 zł netto + VAT czyli 47970 zł brutto.

6 października 2020 r. powódka zwróciła się do pozwanej z prośbą o przesuniecie terminu zakończenia prac o 3 dni - wynikało to z konieczności zachowania odstępu czasu potrzebnego do rozszalowania stropu piętra, celem uzyskania odpowiedniej wytrzymałości. Prośba pozostała bez odpowiedzi. W dniach 22-29 października 2020 r. powódka realizowała prace poprawkowe. 5 listopada 2020 r. wykonawca złożył oświadczenie podpisane przez kierownika budowy o tym, iż prace objęte umową zostały wykonane zgodnie z projektem i sztuką budowlaną.

W dniu 9 listopada 2020 r. strony podpisały protokół końcowy prac budowlanych. Pozwana nie wnosiła zastrzeżeń do jakości wykonanych prac. Za wykonane prace II etapu powódka wystawiła FV (...). Pozwana FV opłaciła częściowo. Do zapłaty z FV pozostała kwota 4173,39 zł. Pozwana wystawiła na rzecz powódki notę obciążeniową i w dniu 25 listopada dokument kompensaty tytułem kary umownej na podstawie § 10 umowy, rzekomo z tytułu niedotrzymania terminu umownego. Zdaniem powódki dokumenty te zostały wystawione bezpodstawnie.

Kolejno pozwana wystawiła na rzecz powódki FV nr (...) na kwotę 4500 zł tytułem wynajmu szalunków i stempli budowlanych. Powódka zakwestionowała zasadność tej FV. Powódka posiadała własne szalunki i stemple budowlane, przy użyciu których realizowała prace dla pozwanej. Powódka zwracała się także do inwestora o zapłatę kwoty 4173,39 zł. W konsekwencji inwestor Gmina (...) w dniu 28 kwietnia 2021 r. złożyła do depozytu sądowego przy Sądzie Rejonowym w Wieliczce kwotę 4173,39 zł (k. 4-8).

W sprzeciwie od nakazu zapłaty pozwana domagała się oddalenia powództwa w całości i zasądzenia na jej rzecz kosztów procesu według norm przepisanych. (k.81 i n.)

Uzasadniając zajęte w sprawie stanowisko pozwana wskazała, iż strony łączyła umowa, zgodnie z którą powódka wykonywała na rzecz pozwanej prace budowlane. Powódka zrealizowała prace nieterminowo. Powódka otrzymała od pozwanej całość należnego wynagrodzenia. Powódka zgłaszała do odbioru prace, które nie były wykonane, co potwierdza m.in. notatka z 21 października 2020 r. Powódka tylko raz wystosowała do pozwanej pismo o przesunięcie terminu o 3 dni. Jednak i ten termin nie został przez powódkę dochowany. Po podpisaniu umowy i po przystąpieniu do realizacji prac powódka stwierdziła, iż nie posiada odpowiedniego sprzętu koniecznego do wykonania powierzonego zadania i prosiła o jego wypożyczenie. Strony ustaliły, iż po zakończeniu prac rozliczą się wzajemnie za wynajem sprzętu – szalunków i stempli budowlanych. Z tego tytułu pozwana wystawiła na rzecz powódki FV nr (...). Pozwana wskazała, iż powódka pomimo wielu próśb o przyspieszenie prac pozostawała w zwłoce w wykonaniu powierzonego jej zadania, a zgodnie z harmonogramem prac do końca listopada 2020 r. założone było wykonanie dachu wraz z pokryciem go blachą. W dniu odbioru robót powódka zeszła z budowy nie kończąc prac takich jak podmurowanie pod oknami, podkucie otworów okiennych, wykonanie nadproży w sanitariatach. Nieterminowość w wykonaniu prac przez powódkę skutkowała tym, iż pozwana nie zdołała dotrzymać terminów umówionych przez nią z inwestorem. Do końca grudnia 2020 r. pozwana wykonała tylko konstrukcje dachu z foliowaniem. Pozwana przyznała, iż inwestor wpłacił do depozytu sadowego kwotę 4173,39 zł. Pozwana podniosła zarzut potrącenia powołując się na kompensatę nr (...) z tytułu kary umownej za nieterminową realizacje prac.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Strony postepowania łączyła umowa na wykonanie prac budowlanych nr (...) z dnia 21 września 2020 r. Przedmiotem umowy było wykonanie przez powódkę na rzecz pozwanej prac budowlanych w świetlicy w miejscowości P., które polegały na wykonaniu stropu ponad parterem (skosy lane) oraz na wykonaniu ścian kolankowych, ścian działowych w całym budynku, kominów, wieńców i słupów.

Zgodnie z umową prace miały być zrealizowane do 10 października 2020 r.

Strony ustaliły należne wynagrodzenie na kwotę 39.000 zł netto/47.970 zł brutto. Zgodnie z umową powódka jako podwykonawca była zobowiązana informować powódkę jako wykonawcę o problemach lub okolicznościach mogących wpłynąć na jakość robót lub opóźnienie terminu zakończenia realizacji umowy- § 6 pkt 2 ppkt 2. W umowie strony umówiły się na odbiór częściowy i oraz odbiór końcowy.

W § 10 strony zastrzegły m.in. karę umowną należną pozwanej z tytułu opóźnienia w wykonaniu przedmiotu umowy w terminie w wysokości 0,3% wynagrodzenia umownego brutto za każdy dzień opóźnienia. Podwykonawca wyraził zgodę by kary umowne były potrącane z przysługującego mu wynagrodzenia - § 10 pkt 4.

(dowód: umowa nr (...) k. 9-13)

Przedmiotowa umowa była drugą umową, którą strony zawarły, dotyczącą tej samej inwestycji. Pierwsza umowa została przez strony podpisana w dniu 12 czerwca 2020r. na kwotę ok. 150.000 zł brutto.

21 września 2020r. strony rozwiązały i rozliczyły wcześniejszą umowę i podpisały nową umowę – która jest przedmiotem niniejszego postępowania. Umowa z 21 września 2020r została podpisana na etap końcowy dotyczący budowy stropu - na kwotę około 50 tys. zł.

Ta pierwsza umowa była zawarta z terminem realizacji do 30 września 2020 roku, ona obejmowała też te prace które potem zostały ujęte w umowie z 21 września 2020. Pierwotnie wszystko miało być zrobione do 30 września 2020 i ta nowa umowa przedłużała termin wykonania prac do 10 października 2020. Strony nie przedłużyły terminu wykonania prac aneksem tylko nową umową.

(Dowód: zeznania świadka K. P. k. 176)

Pismem z 6 października 2020 r. powódka zwróciła się do pozwanej z prośbą o przesunięcie terminu zakończenia prac o 3 dni tj. na dzień 13 października 2020 r. - wynikało to z konieczności zachowania odstępu czasu potrzebnego do rozszalowania stropu-dachu.

W piśmie wskazano, iż na dzień 10 października 2020 r. zakończone zostaną następujące prace: ścianki działowe, wykonanie stropo-dachu ze zbrojeniem i betonowaniem.

Pozwana nie udzieliła żadnej odpowiedzi na to pismo. Zdaniem pozwanej, powódka nie miała żadnych szans dokończyć prac w terminie 3 dni, dlatego nie było reakcji na powyższe pismo.

(dowód: pismo k. 14, zeznania świadka K. Z. k. 156/2, częściowo zeznania powódki A. Z. k. 157, zeznania pozwanej M. P. k. 157/2, zeznania świadka K. P. k. 176)

W dniu 21 października 2020 r. została sporządzona notatka służbowa przez kierownika budowy K. P., przedstawiciela generalnego wykonawcy R. P. i powódki, z treści której wynika, iż na dzień sporządzenia notatki powódka nie wykonała wymurowanych kominów wentylacyjnych (w notatce adnotacja że względu na brak możliwości rozszalowania stropu), nie wykonała nakryw - czapek kominowych monolitycznych, nie wymurowała ścianki działowej WC. W notatce wskazano, iż do poprawy są następujące elementy: skucie występującej zaprawy na ścianach nośnych i działowych, uzupełnienie szczelin i ubytków z pustaków i zaprawy murarskiej, uzupełnienie połączeń ściany działowej ze stropem (pianka), uzupełnienie przestrzeni między kominem a ścianą, do poprawy jest ściana jaskółki na elewacji zachodniej, do uzupełnienia są ubytki w betonie na skosach, słupach, belkach, nierówności są do skucia, konieczne jest dokończenie rozszafowania słupa przy wyjściu głównym, poprawienie izolacji fundamentów. Zakres prac objętych umową nie nadaje się do odbioru.

W notatce zapisano iż prace przy rozszalowaniu stropu poddasza należy rozpocząć nie wcześniej niż 2 listopada 2020 r. Jednocześnie powódka oświadczyła iż prace poprawkowe wykona do 30 października 2020 r.

(dowód: notatka k. 96-97)

Powódka realizowała prace naprawcze w dniach 22-29 października 2020 r.

(dowód: pismo z 29 października 2020 r. k. 98-99)

W dniu 2 listopada 2020 r. pozwana zapłaciła powódce za wykonane prace kwotę 24600 zł brutto. Była to zapłata za FV (...). Pozwana zapłaciła część wynagrodzenia na prośbę powódki wcześniej.

(dowód potwierdzenie przelewu k. 94 i k. 101, pismo k. 100)

5 listopada 2020 r. wykonawca złożył oświadczenie podpisane przez kierownika budowy o tym iż prace objęte umową zostały wykonane zgodnie z projektem i sztuką budowlaną i ogólnie przyjętymi normami.

(oświadczenie k. 15)

W dniu 9 listopada 2020 r. strony podpisały protokół końcowy prac budowlanych. Protokół obejmował wykonanie stropu piętra, kominów i ścianek działowych. Pozwana nie wnosiła zastrzeżeń do jakości wykonanych prac.

(dowód: protokół końcowy k. 16 i k. 107)

Za wykonane prace - II etap - powódka w dniu 9 listopada 2020 r. wystawiła FV (...) na kwotę 23370 zł z terminem płatności na 23 listopada 2020 r.

(dowód: FV k. 19)

Pozwana w dniu 25 listopada 2020 r. FV opłaciła częściowo w zakresie kwoty 19.196,61 zł

(dowód potwierdzenie przelewu k. 95 i k. 102)

Pozwana w dniu 25 listopada 2020 r. wystawiła na rzecz powódki notę obciążeniową nr (...) na kwotę 4173,39 zł tytułem kary umownej za niedotrzymanie terminu realizacji umowy. W nocie wskazano, iż kwota zostanie odjęta od kwoty z FV (...)

(nota obciążeniowa k. 20 i k. 104, 108)

W dniu 25 listopada 2020 r. pozwana wystawiła na rzecz powódki dokument kompensaty nr (...), którym potrąciła kwotę 4173,39 zł z noty obciążeniowej tytułem kary umownej na podstawie § 10 umowy za niedotrzymania terminu umownego z należnością z FV (...) w zakresie kwoty z noty obciążeniowej. Oświadczenie o kompensacie powódka otrzymała w dniu 16 grudnia 2020 r.

(dowód: kompensata k. 21 i k. 105,109, potwierdzenie odbioru k. 110)

Powódka w piśmie z dnia 27 listopada 2020 r. wskazywała, iż nota obciążeniowa i kompensata zostały wystawione bezpodstawnie. Powódka wskazywała iż dwukrotnie zwracała się do pozwanej o przesuniecie terminu realizacji prac o 28 dni.

Powódka podała, iż w piśmie z dna 6 października 2020 r. zgłaszała gotowość do odbioru końcowego na dzień 9 października 2020 r. Powódka wskazała, iż w piśmie z dnia 30 października 2020 r. wzywała do odbioru końcowego, a opóźnienie z odbiorem prac związane było z choroba Inspektora budowy z ramienia inwestora

(dowód: pismo k. 22-23)

Kolejno pozwana wystawiła na rzecz powódki w dniu 26 listopada 2020 r. FV nr(...) na kwotę 4500 zł tytułem wynajmu szalunków i stempli budowlanych.

(dowód: FV k. 24 i k. 92)

Powódka w piśmie z dnia 30 listopada 2020 r. zakwestionowała zasadność tej FV. Powódka posiadała własne szalunki i stemple budowlane przy użyciu których realizowała prace dla pozwanej. W piśmie wskazywała iż strony nie łączyła żadna umowna najmu sprzętu.

(dowód: pismo k. 25-26)

Powódka zwracała się także do inwestora o zapłatę kwoty 4173,39 zł. W konsekwencji inwestor Gmina (...) w dniu 28 kwietnia 2021 r. złożyła do depozytu sądowego prowadzonego przez Sąd Rejonowy w Wieliczce kwotę 4173,39 zł. Pozwana złożyła wobec inwestora wyjaśnienie odnośnie spornej kwoty.

(dowód: pismo powódki do Inwestora k. 27-28, pismo inwestora dot. depozytu k. 29, pismo pozwanej k, 100)

Wraz ze sprzeciwem pozwana przedłożyła zdjęcia obrazujące, iż prace na inwestycji były wykonywane z użyciem szalunków i stempli.

(dowód: zdjęcia k. 87-91)

Powódka nie została oficjalnie zgłoszona jako podwykonawca. Kierownikiem budowy był mąż pozwanej K. P., który ustalał wszystko z mężem powódki, realizującym prace na budowie. Wszystkie rozmowy i uzgodnienia odbywały się pomiędzy K. P., a K. Z.. Pozwana nie zareagowała na wniosek powódki o zmianę terminu zakończenia prac z 10 października 2020r na 13 października 2020r, bo jej zdaniem nie było realnych możliwości aby prace zakończyć w terminie 3 dni.

Dowód: częściowo zeznania powódki k. 157 , zeznania pozwanej k. 157/2, zeznania świadka K. Z. k. 156/2-157, zeznania świadka K. P. k. 176

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dowodów w postaci powołanych dokumentów, które w ocenie Sądu w pełni zasługiwały na to aby zostały ocenione jako wiarygodne, ponieważ były przekonujące, spójne, a także wzajemnie się uzupełniały. Ich prawdziwość nie była też kwestionowana przez strony niniejszego postępowania. Dokumenty te pozwoliły na pełniejszą weryfikację twierdzeń stron odnośnie istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy okoliczności i dlatego też Sąd w całości się na nich oparł dokonując rekonstrukcji stanu faktycznego.

Okoliczności bezsporne Sąd ustalił na podstawie twierdzeń stron niniejszego postępowania, które nie spotkały się z zaprzeczeniem strony przeciwnej i dlatego też mając na uwadze wyniki całej rozprawy Sąd uznał je za przyznane (art. 230 k.p.c.).

Sad oparł się także na dowodach osobowych, zeznaniach świadków K. Z. i K. P. oraz pozwanej w tej części w której korespondowały z pozostałym, materiałem dowodnym zgromadzonym w aktach sprawy.

Sąd nie dal wiary twierdzeniom powódki, iż umowę zrealizowała w terminie, a pozwana nie była uprawniona do wystawienia noty obciążeniowej z tytułu kary umownej za uchybienie terminowi realizacji umowy i dokonania kompensaty. W żaden sposób nie zostało wykazane by strony zmieniły termin realizacji prac z umowy. Znamiennym jest także, iż powódka nie złożyła pisma w odpowiedzi na sprzeciw pozwanej.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie tylko w niewielkiej części.

W ocenie Sądu strony łączyła umowa o dzieło.

Zgodnie z art. 627 k.c. przez umowę o dzieło przyjmujący zamówienie zobowiązuje się do wykonania oznaczonego dzieła, a zamawiający do zapłaty wynagrodzenia. W realiach niniejszej sprawy nie ma żadnych wątpliwości co do tego, że powódka wywiązała się z umowy w sposób prawidłowy, skoro pozwana nie zgłaszała żadnych zastrzeżeń ilościowych czy jakościowych w zakresie prac wykonanych przez powódkę po odebraniu dzieła protokole odbioru z 9 listopada 2020 r.

Dokonanie odbioru dzieła stwarza domniemanie że zostało ono wykonane zgodnie z umową. Oznacza to, że pozwana jest zobowiązana do zapłaty na rzecz powódki uzgodnionego wynagrodzenia za wykonane przez nią prace na podstawie wystawionej przez powódkę faktury. Data widniejąca w protokole odbioru potwierdza jednak, iż powódka uchybiła terminowi realizacji prac objętych umową, zatem zgodnie z § 10 pozwana była uprawniona do naliczenia na rzecz pozwanej kary umownej z tytułu opóźnienia, wystawienia noty obciążeniowej i dokonania potrącenia kwoty ujętej w nocie z kwotą ujęta na FV, skoro powódka jako podwykonawca wyraziła zgodę by kary umowne były potrącane z przysługującego jej wynagrodzenia - § 10 pkt 4 umowy.

Sąd natomiast w przedmiotowej sprawie nie zajmował się kwestią kosztów wynajęcia szalunków, gdyż z podniesionymi przez pozwaną okolicznościami nie wiązało się żadne roszczenie procesowe (zarzut potrącenia czy powództwo wzajemne).

W ocenie Sądu twierdzenia pozwanej o skompensowaniu objętej pozwem wierzytelności do kwoty 4173,39 zł należnej pozwanej tytułem kary umownej za opóźnienie w wykonaniu przedmiotu umowy oraz zarzut potracenia tej kwoty z należnym powódce wynagrodzeniem skutkowały częściowym wygaśnięciem roszczenia powódki z tytułu umówionego wynagrodzenia.

Zgodnie z art. 498 § 1 kc gdy dwie osoby są jednocześnie względem siebie dłużnikami i wierzycielami, każda z nich może potrącić swoją wierzytelność z wierzytelnością drugiej strony jeżeli przedmiotem obu wierzytelności są pieniądze lub rzeczy tej samej jakości oznaczone tylko co do gatunku, a obie wierzytelności są wymagalne i mogą być dochodzone przed sądem lub przed innym organem państwowym. Wskutek potrącenia obie wierzytelności umarzają się nawzajem do wysokości wierzytelności niższej (art. 498 § 2). W myśl art. 499 k.c. potrącenia dokonuje się przez oświadczenie złożone drugiej stronie. Oświadczenie ma moc wsteczną od chwili, kiedy potrącenie stało się możliwe. Jednak dla uznania, że potrącenie wywołało skutek prawny w postaci umorzenia wzajemnych wierzytelności, nie wystarczy samo powołanie się przez składającego oświadczenie o potrąceniu na fakt przysługiwania mu wierzytelności przeznaczonej do potrącenia. Istnienie tej wierzytelności strona musi udowodnić tak jak musiałaby udowodnić swoje twierdzenia, gdyby zasądzenia tych należności domagała się w pozwie. Zarzut potrącenia jest bowiem składany w celu wykonania zobowiązania i jest formą dochodzenia roszczenia zrównaną w skutkach z powództwem. Podlega zatem wymaganiom stawianym wobec pozwu co do określenia żądania, przytoczenia okoliczności faktycznych uzasadniających żądanie oraz wskazania dowodów. W szczególności zgłaszający zarzut potrącenia w procesie ma obowiązek wykazać istnienie wierzytelności jak i wysokość wierzytelności przedstawionej do potrącenia. Powódka nie kwestionowała kwoty ujętej w nocie, a tylko sam fakt zasadności wystawienia przez pozwaną noty obciążeniowej i dokonanie kompensaty.

Powódka w żaden sposób nie wykazała by wykonała prace objęte umową w terminie, by strony zmieniły termin realizacji prac z umowy. Znamiennym jest także iż powódka nie złożyła pisma w odpowiedzi na sprzeciw pozwanej.

Wprawdzie powódka w piśmie z dnia 27 listopada 2020 r. (k. 22-23) wskazywała, iż nota obciążeniowa i kompensata zostały wystawione bezpodstawnie, a ona dwukrotnie zwracała się do pozwanej o przesuniecie terminu realizacji prac o 28 dni. Brak jednak na to konkretnego dowodu. W aktach zalega jedyne pismo powódki dot. przesunięcia terminu odbioru prac o 3 dni, tj. z 10.10.2020 do 13.10.2020r (k.14). Pozwana nie ustosunkowała się do tego pisma, ponieważ jej zdaniem nie było realnych szans na zakończenie prac w ciągu 3 dni.

Powódka podała również w powołanym piśmie (k.22-23), iż w piśmie z dnia 6 października 2020 r. zgłaszała gotowość do odbioru końcowego na dzień 9 października 2020 r. Nie zgadza się to jednak z pismem powódki dot. przesunięcia terminu odbioru prac o 3 dni, tj. z 10.10.2020 do 13.10.2020r. Zatem twierdzenia powódki jednocześnie o gotowości odbioru prac w dniu 9.10.2020r jak i przesunięciu terminu ich odbioru na 13.10.2020r są wewnętrznie sprzeczne.

Dalej powódka wskazała, iż w piśmie z dnia 30 października 2020 r. wzywała do odbioru końcowego, a opóźnienie z odbiorem prac związane było z choroba inspektora budowy z ramienia inwestora. Do akt nie przedłożono jednak żadnego pisma z 30 października 2020r. W aktach zalega jedynie oświadczenie wykonawcy z 5 listopada 2020r, iż wszystkie prace zostały wykonane zgodnie z projektem i sztuką budowlaną. (k.15)

Na rozprawie w dniu 27 lutego 2025r. pełnomocnik powódki przedłożył pismo z 15 września 2020 r., w którym powódka zwróciła się do pozwanej z prośbą o przesunięcie terminu zakończenia prac z 30 września 2020r na 30 października 2020r (k. 165-166). Pismo to jednak – jak wynika z jego treści nie dotyczyło umowy będącej przedmiotem postępowania, tylko wcześniejszej umowy z dnia 12 czerwca 2020r. Dlatego sąd nie brał go pod uwagę przy ustalaniu stanu faktycznego.

Zgodnie z art. 203 ¹ kpc podstawą zarzutu potrącenia może być tylko wierzytelność pozwanego z tego samego stosunku prawnego co wierzytelność dochodzona przez powoda, chyba że wierzytelność pozwanego jest niesporna, stwierdzona prawomocnym orzeczeniem sądu, orzeczeniem sądu polubownego, ugodą zawartą przed sądem albo sądem polubownym, zatwierdzoną przez sąd ugodą zawartą przed mediatorem, lub uprawdopodobniona dokumentem potwierdzającym jej uznanie przez powoda. Pozwany może podnieść zarzut potrącenia nie później niż przy wdaniu się w spór co do istoty sprawy albo w terminie dwóch tygodni od dnia, gdy jego wierzytelność stała się wymagalna. Zarzut potrącenia może zostać podniesiony tylko w piśmie procesowym. Do pisma tego stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące pozwu, z wyjątkiem przepisów dotyczących opłat.

Wprowadzona zmiana polega przede wszystkim na tym, że wyłącznie wierzytelność spełniająca wymienione wymogi objęta jest nakazem podniesienia zarzutu w terminie określonym w § 2 pod rygorem natury prekluzyjnej oraz w formie pisemnej wskazanej w § 3. Zarzut potrącenia niedopuszczalny, nawet jeżeli jest obiektywnie uzasadniony, nie zostanie rozpoznany w postępowaniu rozpoznawczym. Celem ustawodawcy przy wprowadzeniu tego przepisu było przyspieszenie rozpoznawania spraw cywilnych poprzez wprowadzenie ogólnej zasady, iż obie wierzytelności zgłoszone do potrącenia muszą wynikać z tego samego stosunku prawnego. Również należy podkreślić, że niniejsze pojęcie należy interpretować w sposób ścisły, co oznacza, że nie może stanowić podstawy zarzutu potrącenia wierzytelność pozwanego, która pozostaje w jakimkolwiek związku z wierzytelnością powoda.

Pozwana była więc uprawniona co do zasady do podniesienia w sprawie zarzutu potracenia z tytułu kary umownej z umowy łączącej strony.

Zgodnie z umową prace miały być zrealizowane do 10 października 2020 r.

Strony ustaliły należne wynagrodzenie na kwotę 39.000 zł netto/47.970 zł brutto.

Naliczona przez pozwaną kara umowna obejmowała 29 dni liczone od 11 października 2020r. do 8 listopada 2020r tj. przed terminem odbioru końcowego prac.

W § 10 strony zastrzegły m.in. karę umowną należną pozwanej z tytułu opóźnienia w wykonaniu przedmiotu umowy w terminie, w wysokości 0,3% wynagrodzenia umownego brutto za każdy dzień opóźnienia. Podwykonawca wyraził zgodę by kary umowne były potrącane z przysługującego mu wynagrodzenia - § 10 pkt 4.

Wysokość kary umownej za jeden dzień wynosiła 143,91 zł.

Zdaniem sądu, skoro powódka pismem z dnia 5 listopada 2020r. złożyła oświadczenie o wykonaniu wszystkich prac zgodnie z projektem i sztuką budowlaną, to do tego dnia winna być naliczona kara umowna. Powódka nie może ponosić negatywnych konsekwencji, że odbiór robót został dokonany dopiero 9 listopada 2020r.

Zatem wysokość należnej pozwanej kary umownej wynosi 3.741,66 zł (tj. 26 dni x143,91 zł) i tylko taka kwota zdaniem sądu powinna być objęta zarzutem potrącenia.

Tym samym do zasądzenia na rzecz powódki pozostała kwota 431,73 zł.

W związku z powyższym wobec uznania, iż potrącenie kwoty wynikającej z noty obciążeniowej było częściowo skuteczne, uznać należało iż roszczenie objęte pozwem w tym zakresie wygasło, zatem powództwo w dalszej części podlega oddaleniu.

O kosztach orzeczono w oparciu o art. 100 k.p.c. bowiem powódka wygrała proces jedynie w 10 %.

Koszty poniesione przez powódkę to: opłata od pozwu 400 zł, 900 zł koszty zastępstwa procesowego, 17 zł oplata od pełnomocnictwa – to jest łącznie 1317 zł, z czego 10 % stanowi kwota 131,70 zł.

Powódka nie wnosiła o miarkowanie kary umownej.

W związku z powyższym orzeczono jak w wyroku.