Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 667/24

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

USTALENIE FAKTÓW

1.Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

K. S.

K. S. został oskarżony o to, że w dniu 24 marca 2024 roku w N. za pośrednictwem sieci (...) bez zgody O. Z. (1) rozpowszechnił jej nagi wizerunek w trakcie czynności seksualnej poprzez publikacje nagrania na relacji aplikacji S., czym działał na jej szkodę tj. o przestępstwo z art. 191a § 1 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

K. S. i O. Z. (1) w 2022 roku pozostawali w związku partnerskim. (...) zdecydowali się nagrać ich obcowanie płciowe. W związku z powyższym K. S. za pomocą swojego telefonu komórkowego uwiecznił krótkie nagranie z tej czynności seksualnej. Nagranie to powstało za zgodą O. Z. (1).

Zeznania świadka O. Z. (1) k. 1-2, k. 44-45

Wyjaśnienia oskarżonego K. S. k. 20, k. 43-44

Przedmiotowe nagranie trwa około 11 sekund. Na tym nagraniu widać jedynie fragment brzucha lezącego mężczyzny, a także pośladki oraz środkową i dolną część pleców, obcującej z nim płciowo partnerki. Przez kilka sekund widoczny jest także fragment włosów kobiety. Kopulujący nie mają na sobie żadnych ubrań. Rzeczone nagranie nie zawiera żadnych cech charakterystycznych pozwalających na identyfikacje zarejestrowanych na nim osób. Mianowicie uwieczniona kobieta posiada nie wyróżniającą się niczym szczególnym szczupła sylwetkę. Kobieta nie ma tatuaży, blizn czy charakterystycznej sylwetki. Owa relacja nie zawierała także dźwięku pochodzącego z tego filmu. Rzeczone nagranie nie zawiera także podpisu osób dokonujących przedmiotowej czynności. Również tło tej sceny nie ujawnia charakterystycznych szczegółów pozwalających na identyfikacje osób biorących udział w tej czynności.

Nagranie z płyty (...) k. 6

Protokół oględzin nagrania k. 11

W czerwcu 2023 roku O. Z. (1) postanowiła zakończyć relacje z K. S.. Strony rozstały się w cywilizowany sposób, decydując się zarazem zerwać ze sobą wszelki kontakt. W marcu 2024 roku K. S. pozostawał już w związku z nową partnerką.

Zeznania świadka O. Z. (1) k. 1-2, k. 44-45

Zeznania O. T. k. 15, 45

Wyjaśnienia oskarżonego K. S. k. 20, k. 43-44

Zeznania świadka K. H. k. 45-46

Zeznania świadka W. S. k, 46

23 marca 2024 roku K. S. wrócił z pracy w delegacji do N.. Tego wieczoru poszedł z kolegami na miasto, a w trakcie tego wyjścia spożywał alkohol. Następnie około godziny 22 wrócił on do miejsca swojego zamieszkania i poszedł spać.

Wyjaśnienia oskarżonego K. S. k. 20, k. 43-44

Około godziny 23 K. S. umieścił na swoim profilu na portalu społecznościowym S. relacje. Relacja ta odbywała się w formie „(...)” (tj. odtwarzała filmowe wspomnienia oskarżonego – aplikacja (...) na podstawie udzielonych jej dostępów posiada wgląd w nagrania znajdujące się w historii telefonu i w przypadku rocznic proponuje możliwość ich udostępnienia. K. S. z takiej możliwości skorzystał i umieścił za pomocą kliknięcia opisywane wyżej nagranie.

Nagranie z płyty (...) k. 6

Protokół oględzin nagrania k. 11

Zeznania O. T. k. 15, 45

Częściowo wyjaśnienia oskarżonego K. S. k. 20, k. 43-44

Relacja ta była dostępna tylko i wyłącznie dla osób będących w kręgu znajomych K. S. na tej platformie. Osoby postronne nie miały możliwości zapoznania się z nią. W chwili czynu oskarżony posiadał grono około 100 znajomych. Aplikacja S. pozwala także na ustalenie ilości wyświetleń danej relacji. W chwili usunięcia tego nagrania przez oskarżonego ujrzało je trzydzieści kilka osób. Po usunięciu relacji w aplikacji S. brak jest możliwości jej odtworzenia. Relacji umieszczonej w tej aplikacji nie można także pobrać.

Wiedza notoryjna, a ponadto

Nagranie z płyty (...) k. 6

Protokół oględzin nagrania k. 11

Zeznania O. T. k. 15, 45

Wyjaśnienia oskarżonego K. S. k. 20, k. 43-44

Już w nocy z 23 na 24 marca 2024 roku do K. S. próbowali dodzwonić się jego znajomi. Finalnie jako pierwszy skontaktował się z oskarżonym K. H., który zadzwonił do niego po 9 rano. Równolegle przed godziną 11 rzeczone nagranie dostrzegła w tej aplikacji O. T. tj. przyjaciółka O. Z. (1), a równocześnie osoba będąca w gronie (...) znajomych K. S..

Zeznania O. T. k. 15, 45

Wyjaśnienia oskarżonego K. S. k. 20, k. 43-44

(...) (...) z komunikatora M. k.40-41

Zeznania świadka K. H. k. 45-46

O. T. na podstawie okoliczności zewnętrznych tj. swojej wiedzy, iż K. S. pozostawał w związku z O. Z. (1), a także udostępnieniu tego nagrania w formie (...) domyśliła się, iż nagranie przedstawia obcująco płciowo O. Z.. W związku z powyższym niezwłocznie dała o tym znać swojej przyjaciółce. Aby umożliwić przekazanie tego filmu oskarżycielce posiłkowej O. T. za pomocą innego telefonu nagrała film w trakcie odtworzenia owej relacji. Rzeczona relacja była dostępna w sieci jeszcze kilkanaście minut po 11.

Nagranie z płyty (...) k. 6

Protokół oględzin nagrania k. 11

Zeznania O. T. k. 45

O. Z. (1) gdy dowiedziała się o przedmiotowym zajściu, poinformowała o tym swoją matkę. Ta natomiast niemal natychmiast skontaktowała się z matką K. S. W. S.. Wkrótce potem K. S. usunął przedmiotową relacje, odinstalowując zarazem tę aplikacje ze swojego telefonu komórkowego.

Zeznania świadka O. Z. (1) k. 1-2, k. 44-45

Zeznania świadka W. S. k, 46

W związku z ujawnieniem tego nagrania w sieci O. Z. (1) nie spotkały negatywne następstwa. Spotkała się ona natomiast w swojej grupie koleżeńskiej z negatywnymi uwagami dotyczącymi zawiadomienia o tej sprawie organów ścigania.

Zeznania świadka O. Z. (1) k. 1-2, k. 44-45

K. S. ma 19 lat. Oskarżony posiada wykształcenie zawodowe. Oskarżony prowadzi działalność gospodarczą w branży dekarskiej. Z tego tytułu osiąga miesięczny średni dochód w wysokości 3300 złotych. Oskarżony prowadzi ustabilizowany tryb życia. K. S. jest osobą niekaraną. Oskarżony nie posiada majątku. K. S. nie leczył się psychiatrycznie, neurologicznie ani odwykowo.

Wyjaśnienia oskarżonego K. S. k. 20, k. 43-44

Notatka o oskarżonym k. 21

Zaświadczenie o stanie majątkowym k. 23

(...) k. 31

Zeznania świadka W. S.

1.Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

OCena DOWOdów

1.Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

Wyjaśnienia oskarżonego K. S.

K. S. będąc słuchanym w toku postepowania przygotowawczego w całości przyznał się do zarzucanego czynu. Oskarżony złożył wówczas krótkie wyjaśnienia. W świetle tych depozycji jego przyznanie się miało jedynie formalny charakter. Oskarżony bowiem wyjaśnił, iż w wieczór poprzedzający to zdarzenie wypił alkohol i w trakcie snu nie zorientował się, że udostępnił owo wspomnienie w sieci. Oskarżony ów fakt tłumaczył lunatykowaniem. Oskarżony wyjaśnił także, iż gdy tylko dowiedział się o wrzuceniu tego nagrania z jego konta, natychmiast je usunął. K. S. zaznaczył przy tym, iż rozstał się z pokrzywdzoną w dobrych relacjach i nie był z nią skonfliktowany. Swoją wypowiedź K. S. rozwinął na rozprawie głównej, kiedy to już nie przyznawał się do tego czynu, utrzymując, iż było to jego mimowolne zachowanie podjęte w czasie snu. Jako dowód braku zamiaru takiego postąpienia podał swoją niezwłoczną reakcje, gdy tylko dowiedział się o funkcjonowaniu w sieci tego filmu. Oskarżony podał także, iż nie miał żadnego motywu, aby udostępnić to nagranie. Przeciwnie K. S. zaznaczył, iż nie pozostawał w konflikcie z O. Z. (1), a w inkryminowanej dacie pozostawał już w nowym związku. Sąd Rejonowy jedynie częściowo obdarzył wiarą wyjaśnienia składane przez oskarżonego K. S.. Przede wszystkim Sąd Rejonowy mając na względzie zasady doświadczenia życiowego oraz wiedzę powszechną z zakresu techniki, zanegował twierdzenia oskarżonego jakoby owo udostępnienie tego nagrania miało nastąpić mimowolnie, a więc nie stanowić czynu w rozumieniu prawa karnego. Sąd Rejonowy nie neguje przy tym dowiedzionych poprzez zeznania W. S. twierdzeń odnośnie uzależnienia oskarżonego od telefonu czy też spania z telefonem. Niemniej jednak należało zauważyć, iż udostępnienie tej relacji nie mogło nastąpić poprzez jedno przypadkowe kliknięcie w telefon, jak to chciał przedstawić oskarżony. W tym względzie warto zwrócić uwagę, iż K. S. w trakcie czynu miał spać, a więc telefon przez dłuższy okres czasu musiał być nie używany. Stąd też konieczne było jego pierwotne odblokowanie, a następnie uruchomienie aplikacji (...) i wreszcie udostępnienie przedmiotowej – proponowanej przez tą aplikacje relacji. Tym samym do dokonania tego czynu niezbędne było wykonanie co najmniej kilku, a nie jednego kliknięcia w ściśle określone ikony i ściśle określonym porządku. W związku z powyższym Sąd Rejonowy nie podzielił zapatrywań oskarżonego jakoby miałoby być to zachowanie mimowolne, podjęte w czasie lunatykowania. Warto przy tym zwrócić uwagę, iż w toku dochodzenia K. S. na samym początku zwrócił uwagę na swój stan nietrzeźwości, który jednak nie może prowadzić do jego ekskulpacji. W związku z powyższym Sąd Rejonowy podważył twierdzenia K. S. jakoby inkryminowane zachowanie miało nie stanowić czynu. Po drugie Sąd Rejonowy nie zgodził się z argumentacją przedstawioną przez oskarżonego, jakoby miał on niezwłocznie usunąć owo nagranie z tej aplikacji po uświadomieniu go o jego istnieniu w sieci przez jego przyjaciela K. H.. Tu koniecznym jest spostrzeżenie, iż w świetle relacji K. H. miał on powiadomić o tym zajściu oskarżonego około godziny 9 rano. Natomiast sam dowód z nagrania przedstawionego przez pokrzywdzoną oraz zeznania O. T. i Z. wskazują jednoznacznie, iż rzeczone nagranie było dostępne na tym portalu jeszcze po godzinie 11. Tym samym nie można podzielić twierdzeń oskarżonego, iż natychmiast po telefonie od K. H. to nagranie usunął. Brak jest natomiast podstaw do zanegowania twierdzeń oskarżonego odnośnie braku publicznego charakteru owej relacji. Fakt ten został finalnie potwierdzony przez O. T. w trakcie rozprawy głównej. Do tego nie budziły wątpliwości Sądu przedstawione przez oskarżonego okoliczności rozstania się z pokrzywdzoną. Brak było podstaw do negacji depozycji K. S. również w pozostałym bezspornym w tym postępowaniu zakresie. Stąd też Sąd Rejonowy jedynie częściowo uznał za wiarygodne wyjaśnienia złożone przez oskarżonego K. S..

Zeznania świadka O. Z. (1)

W znakomitej części jako wiarygodne należało ocenić zeznania złożone przez pokrzywdzoną O. Z.. O. Z. (2) z możliwą dokładnością przedstawiła okoliczności w jakich dowiedziała się o udostępnieniu tego filmu. Pokrzywdzona przyznała również szczerze, iż wyraziła zgodę na jego powstanie. W kontekście oceny przydatności zeznań O. Z. (1) należy nadmienić, iż nie jest ona w gronie znajomych oskarżonego, stąd też nie miała możliwości zapoznania się z tym nagraniem osobiście, a jedynie poprzez zabieg dokonany przez O. T.. W ten sposób należy podważyć jej twierdzenia zawarte w toku postępowania przygotowawczego, iż rzeczona relacja miała charakter publiczny. W tym zakresie O. T. będąc przecież świadkiem bez wątpienia obiektywnym przyznała, iż możliwość obejrzenia tego filmu mieli tylko i wyłącznie znajomi oskarżonego. Fakt ten w sposób oczywisty tłumaczy także zabiegi dokonane przez świadka, w celu przedstawienia oskarżycielce tego nagrania. Warto zwrócić uwagę, iż świadek opisując rzeczony film wskazuje, iż widoczne są jedynie jej pośladki i plecy, argumentując przy tym, iż jej osobę z tym filmem mógł skojarzyć ciąg okoliczności zewnętrznych takich jak wiedza jej znajomych o związku z oskarżonym czy też udostępnienie tej relacji w formie wspomnienia. Oskarżycielka wskazała także, iż na skutek udostępnienia tego filmu nie spotkała się negatywnymi komentarzami, przeciwnie miała mieć nieprzyjemności z uwagi na zgłoszenie tej sprawy na policje. O. Z. (1) podkreślała także, iż nie wyrażała ona zgody na udostępnienie tego filmu w jakiejkolwiek formie. Poza wyżej poczynionymi uwagami odnoszącymi się do zasięgu odbiorców tej relacji Sąd Rejonowy nie miał uwag do rzetelności oświadczeń wiedzy złożonych przez pokrzywdzoną. W tym zakresie należy zważyć na ich spójność z pozostałym materiałem dowodowym, a w szczególności z owym nagraniem. Brak jest sprzeczności w oświadczeniach wiedzy O. Z. (1) z danymi przekazanymi przez pozostałych świadków występujących w tym postępowaniu. Świadek zeznawała także w sposób logiczny, zgodny z zasadami doświadczenia życiowego. To wszystko sprawiło, iż Sąd Rejonowy ocenił pozytywnie zeznania złożone przez oskarżycielkę posiłkową i w dużej mierze na ich podstawie poczynił ustalenia faktyczne w tym procesie.

Zeznania świadka O. T.

Kluczowe okazały się być zeznania złożone przez świadka O. T.. Świadek ta jest osobą blisko związaną z pokrzywdzoną. Nie ma ona więc żadnego interesu w chronieniu oskarżonego K. S., z którym łączy go jedynie przelotna znajomość. Świadek O. T. na rozprawie potwierdziła wersje forowaną przez oskarżonego, iż wrzucona przez niego relacja miała charakter relacji dostępnej tylko i wyłącznie dla znajomych oskarżonego. Tym samym nie miała ona przymiotu publicznego, co mogło wcześniej wynikać z depozycji O. Z. (1) inicjujących ten proces karny. Do tego świadek pytana o kluczową dla tej sprawy okoliczność, szczerze przyznała się, iż jedynie domyśliła się że owo nagranie prezentuje osobę pokrzywdzonej. Tu należy odnotować wypowiedź O. T. z rozprawy głównej, gdzie wskazała ona wprost, iż domyśliła się, że to jej przyjaciółka nie po jakiś bliżej nieokreślonych cechach udostępnionego nagrania, lecz na podstawie okoliczności zewnętrznych tj. wiedzy o związku oskarżonego z pokrzywdzoną i dacie jego trwania w połączeniu z udostępnieniem tego nagrania w formie relacji (...). Tym samym świadek domyśliła się o tym, iż nagranie to przedstawia O. Z. nie poprzez charakterystykę widocznych na tym nagraniu części ciała lecz poprzez okoliczności zewnętrzne tzw. poznanie pośrednie. Charakterystyczne w tym zakresie jest stwierdzenie świadka zawarte w toku rozprawy głównej, gdzie O. T. szczerze wskazała, iż w sytuacji gdyby z tym filmem zetknęła się w telewizji czy serwisie pornograficznym nie zidentyfikowałaby na tym nagraniu swojej przyjaciółki. O. T. podkreśliła zarazem swoją długoletnią znajomość z pokrzywdzoną. Świadek przedstawiła także swoją wiedzę w przedmiocie okoliczności rozstania się stron i braku konfliktu pomiędzy nimi. Sąd Rejonowy nadał przy tym priorytet zeznaniom świadka odebranym w warunkach bezpośredniości, wskazując iż oględziny przedmiotowego nagrania wskazują na trudność w utrzymaniu twierdzenia, aby ujęte na tym nagraniu części ciała pokrzywdzonej zawierały cechy charakterystyczne, mogące służyć jej identyfikacji. Stąd też wcześniejsze oświadczenia w tym zakresie należy ocenić jako wyraz postawy ochronnej względem oskarżycielki posiłkowej. Istotne znaczenie miało również wskazanie świadka, iż z nagraniem tym zetknęła się około godziny 11, co przeczy twierdzeniom oskarżonego o niezwłocznym jego usunięciu około godziny 9. Dalej twierdzenia O. T. w tym zakresie zyskują potwierdzenie poprzez godzinę powstania nagrania widoczną na wyświetlaczu jej telefonu, co jest dostępne w nagraniu dołączonym jako dowód rzeczowy. Stąd też Sąd Rejonowy ustalając stan faktyczny oparł się na twierdzeniach przekazanych przez O. T. głównie w toku rozprawy głównej.

Zeznania świadka K. H.

Niewielkie znaczenie dla losów procesu miały zeznania złożone przez K. H.. Świadek ten zeznał jedynie, iż powiadomił oskarżonego o istnieniu tej relacji w sieci. K. H. potwierdził też wynikające z wyjaśnień oskarżonego i zeznań O. T. wskazania, iż owa relacja miała charakter relacji zamkniętej do grona znajomych oskarżonego z aplikacji (...). Świadek nie miał wiedzy odnośnie okoliczności wrzucenia tego filmu do sieci. K. H. podawał jedynie, iż oskarżony zdawał być w szoku związanym z tym faktem. Okoliczność ta nie dowodzi jednak w sposób samoistny, iż owo nagranie zostało wrzucone przypadkiem, zwłaszcza biorąc pod uwagę fakt, iż dzień wcześniej oskarżony spożywał alkohol. Nie można w tym zakresie nadawać tego samego znaczenia pojęciom przypadkowe i nieprzemyślane. Także zresztą wydruki z korespondencji prowadzonej przez oskarżonego nie dowodzą jego braku zamiaru w umieszczeniu tej relacji. Sąd Rejonowy nie miał przy tym wątpliwości co do prawdomówności świadka. K. H. relacjonował w sposób pewny, zdecydowany. Świadek ten nie unikał odpowiedzi na żadne pytania, a jego wypowiedzi były spójne, logiczne. Tym samym Sąd Rejonowy ocenił owe zeznania jako wiarygodne, jednakże zakwalifikował je jako mało przydatne dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy.

Zeznania świadka W. S.

Podobnie niezbyt istotne znaczenia dla losów tego procesu miały zeznania złożone przez świadek W. S.. Świadek ta jest matką oskarżonego, co w powiązaniu z okolicznościami na jakie miała składać swoje zeznania, każe szczególnie ostrożnie oceniać jej depozycje, które mogły mieć charakter pełnienia przez matki funkcji obronnej wobec swojego syna. Bezsporne w tym procesie było twierdzenie świadka, iż oskarżony jest osobą nadużywającą telefonu komórkowego, śpiącego z nim, Fakt ten nie może jednak prowadzić do automatycznego podzielenia zapatrywania oskarżonego, iż czynu tego miał dopuścić się on nieświadomie, w trakcie lunatykowania. W tym zakresie warto zaznaczyć, iż świadek w swojej wypowiedzi w ogóle nie odnosiła się do tej kwestii. Podważyć trzeba także zapewnienia matki oskarżonego, iż jej syn usunął to nagranie jak tylko dowiedział się o jego funkcjonowaniu w sieci. Za tego rodzaju zabiegiem myślowym stoi wymowa godziny wyświetlonej na nagraniu sporządzonym przez O. T. w zestawienie z zeznaniami K. H., który wskazał, iż już o 9 powiedział oskarżonemu o umieszczeniu tego nagrania na aplikacji (...). Powyższe uwagi implikowały konieczność jedynie subsydiarnego skorzystania z zeznań złożonych przez świadka W. S. w toku rekonstrukcji stanu faktycznego niniejszej sprawy.

nagranie przedstawione w toku dochodzenia przez pokrzywdzoną

Nie ulega żadnej wątpliwości, iż prymarne znaczenie dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy miały nagranie przedstawione w toku dochodzenia przez pokrzywdzoną. Nagranie to ma charakter dowodu rzeczowego. Strony nie kwestionowały jego autentyczności. Rzeczone nagranie jest dobrej jakości, pozwalającej ocenić charakter inkryminowanego czynu. Nie budziło przy tym wątpliwości żadnej ze stron, iż jedynie zapis zarejestrowany na tym nagraniu, został umieszczony w relacji K. S.. Toteż dowód ten w sposób oczywisty miał wpływ na zapadłe w wyroku rozstrzygnięcie Sądu.

print (...) z komunikatora M. dołączone do akt sprawy na wniosek obrońcy oskarżonego.

Niską przydatność miały natomiast print (...) z komunikatora M. dołączone do akt sprawy na wniosek obrońcy oskarżonego. Przedmiotowe wydruki dokumentują jedynie fakt poinformowania oskarżonego o fakcie umieszczenia tego filmu w sieci. W żadnym wypadku owych wydruków nie można uznać natomiast za dowód pozwalający na wykazanie braku świadomości oskarżonego odnośnie bytności tej relacji w aplikacji (...).

notatki urzędowe, (...), protokoły oględzin, zaświadczenie o stanie majątkowym

Sad Rejonowy uznał za przydatne dla odtworzenia stanu faktycznego w tej sprawie również pozostałe dowody wnioskowane do przeprowadzenia na rozprawie głównej w akcie oskarżenia tj. notatki urzędowe, (...), protokołu oględzin, zaświadczenie o stanie majątkowym. Odnosząc się do dokumentów sporządzonych przez podmioty publiczno prawne należało stwierdzić, iż zostały sporządzone przez właściwe osoby w przepisanej prawem formie. Co więcej ich treść nie była w żaden sposób kwestionowana przez strony tego procesu.

1.Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☐

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☒

3.5. Uniewinnienie

K. S.

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

K. S. został oskarżony o to, że w dniu 24 marca 2024 roku w N. za pośrednictwem sieci (...) bez zgody O. Z. (1) rozpowszechnił jej nagi wizerunek w trakcie czynności seksualnej poprzez publikacje nagrania na relacji aplikacji S., czym działał na jej szkodę tj. o przestępstwo z art. 191a § 1 k.k.

Zgodnie z treścią art. 191a § 1 k.k. rzeczonego występku dopuszcza się ten, kto utrwala wizerunek nagiej osoby lub osoby w trakcie czynności seksualnej, używając w tym celu wobec niej przemocy, groźby bezprawnej lub podstępu, albo wizerunek nagiej osoby lub osoby w trakcie czynności seksualnej bez jej zgody rozpowszechnia. Przestępstwo to ma charakter powszechny, formalny. Może powstać tylko w wyniku działania sprawcy. Ustawodawca za pomocą tego przepisu dokonał penalizacji dwóch odrębnych zachowań sprawcy. Pierwszy z nich to bezprawne (określone dokładniej poprzez znamiona modalizujące) utrwalenie wizerunku nagiej osoby, a drugie z nich to rozpowszechnienie takiego wizerunku bez zgody pokrzywdzonego. W przedmiotowej sprawie bezsporny był fakt, iż O. Z. (1) wyraziła zgodę na rejestracje przedmiotowego nagrania. Tym samym relewantne dla tej sprawy rozważania można podjąć tylko w odniesieniu do drugiego ze wskazanych tu podtypów przestępstwa.

Dla udzielenia odpowiedzi na pytanie czy zachowanie K. S. wypełniło znamiona czynu zabronionego konieczne jest udzielenie odpowiedzi na pytanie o wykładnie znamienia wizerunku.

W ocenie Sądu Rejonowego nie sposób jest przyjąć, iż fragment ciała O. Z. (1) zawarty na przedmiotowym nagraniu stanowił jej wizerunek. W doktrynie prawa karnego jako wizerunek rozumie się: „obraz fizyczny człowieka, pozwalający na jego identyfikację. Niekoniecznie musi to być wizerunek obejmujący twarz danej osoby; istotne jest, czy zawiera szczegóły pozwalające na jej identyfikację. O nagości świadczy odsłonięcie intymnych części ciała. W przypadku mężczyzn intymnymi częściami ciała będą pośladki oraz narządy płciowe, a w przypadku kobiet – piersi, pośladki oraz narządy płciowe. Nie ma znaczenia, czy nagość jest całkowita czy częściowa, naturalna (np. podczas porodu), dobrowolna czy przymusowa” – tak chociażby w tezie 4 komentarza J. M. do art. 191a k.k. Podobnie w komentarzu do tego przepisu pod redakcją V. W. zawarto następujące sformułowanie; „przez pojęcie wizerunku należy rozumieć podobiznę człowieka, która pozwala na jego identyfikację” To samo stanowisko zawarto w komentarzu pod redakcją J. G., gdzie wskazano, iż Pod pojęciem wizerunku należy rozumieć podobiznę danej osoby pozwalającą na jej identyfikację (zob. tezę 16 do art. 190a). Na wizerunek składają się cechy fizyczne człowieka tworzące jego wygląd, stąd też nie musi on przedstawiać twarzy pokrzywdzonego ani tym bardziej całej jego postaci, a wystarczające będzie uwiecznienie innej fizycznej cechy charakterystycznej (np. tatuażu) (zob. B. Filek, Wizerunek nagiej osoby jako znamię przestępstwa z art. 191a § 1 k.k., Prok. i Pr. 2012/7–8, s. 67). W tej materii warto odwołać się także do pracy M. M. (2) i K. G., w artykule Utrwalanie lub rozpowszechnianie wizerunku nagiej osoby – art. 191a k.k. (analiza prawnokarna i praktyka ścigania) W przedmiotowej pracy autorzy celnie wskazali, co ma niebagatelne znaczenie w warunkach tego procesu, iż istotnym problemem jest również to, czy realizuje ustawowe znamiona tego przestępstwa zachowanie, które polega na utrwalaniu (czy rozpowszechnianiu) wizerunku nie nagiej osoby jako takiej, a jedynie nagich części jej ciała. Problem ten w większym stopniu zdaje się dotyczyć rozpowszechniania niż utrwalania. I., np. jeżeli sprawca podstępnie fotografuje na plaży nagie kobiety utrwalając jedynie ich narządy płciowe, a nie interesując się pozostałymi częściami ciała, wówczas niewątpliwie mamy do czynienia z bezprawnym utrwalaniem. Jeśli jednak wizerunek intymnych części ciała jest rozpowszechniany (np. w Internecie), wówczas powstaje zasadniczy problem ich rozpoznawalności i połączenia z konkretną osobą fizyczną (oczywiście, chodzi o rozpoznawalność dla przeciętnego odbiorcy, bez konieczności sięgania do badań specjalistycznych – np. antropologicznych) Wydaje się, że taka rozpoznawalność możliwa jest jedynie wyjątkowo, a zatem – co do zasady – w tego typu przypadkach nie będziemy mieli do czynienia z rozpowszechnianiem w rozumieniu art. 191a k.k. Tematykę tę podjął również w swoim naukowym dorobku J. K. (1) i B. F. (1), którzy podaą, iż „W tym miejscu należy podkreślić, że dla spełnienia powyższego warunku nie jest konieczne, aby wizerunek osoby zawarty na nośniku materialnym przedstawiał jej cała postać. Ponadto zasługuje na aprobatę pogląd J. K., że wystarczającym jest rozpoznanie dokonane na podstawie jakichkolwiek charakterystycznych cech szczególnych ciała pokrzywdzonego. W szczególności dotyczy to cech (...) przyjąć wymóg ukazania całej postury człowieka od stóp do głowy, to obraz fizyczny osoby zwierający jej posturę od kostek do głowy nie byłby wizerunkiem i nie podlegałby ochronie prawa cywilnego oraz prawa autorskiego. Taka wykładnia nie znajduje logicznego uzasadnienia. 28 J. K o s o n o g a , Karnoprawna ochrona..., s. 224. 29 Na przykład tatuaż, blizna, cechy charakterystyczne poszczególnych części ciała. Prokuratura i Prawo 7-8, 2012 67 B. F. niektórzy przedstawiciele doktryny dopuszczają również rozpoznanie na podstawie c e c h d y n a m i c z n y c h . Jednakże w praktyce w y m i a r y sprawiedliwości p r a w d o p o d o b n i e najczęściej rozpoznanie będzie następowało na podstawie c e c h statycznych, a w szczególności charakterystycznych cech rysów twarzy p o k r z y w d z o n e g o . W kontekście podniesionych rozważań należy d o d a ć , ż e w a r u n e k rozpoznawalności będzie spełniony tylko wówczas, g d y n a podstawie t y c h charakterystycznych cech zidentyfikujemy konkretnego p o k r z y w d z o n e g o , wykluczając równocześnie n a tej podstawie, że po-k r z y w d z o n y m mo ż e b y ć ktoś inny. W związku z p o w y ż s z y m , podzielam rów-nież pogląd w y r a ż o n y w orzecznictwie3 1 i doktrynie3 2 , ż e identyfikacja nie m o ż e nastąpić w s p o s ó b pośredni3 3 , lecz wyłącznie w sposób bezpośredni. (...) s a m fakt u m i e s z c z e n i a na nośniku materialnym pewnych wskaz ó w e k co d o t o ż s a m o ś c i o s o b y n a nim przedstawionej nie wyklucza jeszcze identyfikacji bezpośredniej. W takiej sytuacji decydujące znaczenie będzie m i a ł a okoliczność, czy n a podstawie cech szczególnych takiej osoby, niezależnie o d tych w s k a z ó w e k , również doszłoby do identyfikacji osoby w nim przedstawionej. Jeżeli tak, to m a m y do czynienia z wizerunkiem osoby”

W związku z powyższymi zapatrywaniami znakomitej większości doktryny prawa karnego Sąd Rejonowy skonstatował, iż dla bytu tego przestępstwa niezbędne jest aby uwidocznione na rzeczonym nagraniu części ciała pokrzywdzonej były na tyle charakterystyczne, aby tylko na ich podstawie doszło do rozpoznania O. Z. (1). Samo domyślenie się tych okoliczności na podstawie okoliczności pośrednich, zewnętrznych jest w tej mierze daleko niewystarczające.

Przekładając powyższe rozważania natury teoretyczno prawnej na grunt niniejszego postępowania należało zwrócić uwagę, iż na inkryminowanym nagraniu widać jedynie pośladki, część pleców i włosów pokrzywdzonej. Owe fragmenty ciała nie mają żadnych cech szczególnych pozwalających na identyfikacje pokrzywdzonej. Owe fragmenty ciała przedstawiają obraz szczupłej dziewczyny, nie mogący w żaden sposób pozwolić na identyfikacje pokrzywdzonej. Warto w tej mierze odwołać się do zeznań O. T., która wskazała, iż domyśliła się ona, iż owo nagranie przedstawia pokrzywdzoną po okolicznościach zewnętrznych tj. faktu iż relację tę wstawił były partner pokrzywdzonej i została ona udostępniona w formie relacji (...) z datą adekwatną do czasu istnienia związku stron tego procesu. Na tym nagraniu nie ujęto żadnego tatuażu, blizny, charakterystycznej cechy ciała, które mogłoby pozwolić na identyfikacje pokrzywdzonej.

Stąd też Sąd Rejonowy ocenił, iż przedmiotowe nagranie nie przedstawiało wizerunku nagiej osoby, a jedynie części ciała nagiej osoby w trakcie czynności seksualnej, co w żaden sposób nie mogło prowadzić do realizacji znamion przestępstwa z art. 191a § 1 k.k.

Problematyczne w realiach niniejszej sprawy było również zdekodowanie pojęcia rozpowszechnienia. Ustalono bowiem, iż dostęp do tego filmu miało około 100 osób będących w gronie znajomych oskarżonego. Przedmiotowego dostępu nie mieli natomiast wszyscy inni użytkownicy aplikacji (...). Owo stwierdzenie jest o tyle ważkie, iż zawężenie grona osób mogących zapoznać się z tym filmem uniemożliwiło ocenę tego zachowania jako upublicznienie, co mogłoby prowadzić do zakwalifikowania tego czynu jako występku z art. 202 § 1 k.k.

Tym samym należało stwierdzić, iż zachowanie podjęte przez oskarżonego K. S. nie wypełniło znamion przestępstwa z art. 191a § 1 k.k. z uwagi na fakt, iż na inkryminowanym nagraniu nie umieszczono wizerunku pokrzywdzonej, a jedynie nieidentyfikowalne części jej nagiego ciała. Zachowanie to nie wypełniło również znamion występku z art. 202 § 1 k.k., gdyż dostępu do tego filmu nie miała nieograniczona w podmiotowy sposób grupa osób. Tym samym w ocenie Sądu Rejonowego zachowując zasadę nullum crime sine lega certa zachowanie K. S. nie stanowiło przestępstwa ściganego z oskarżenia publicznego. Sąd Rejonowy w żaden sposób nie bagatelizuje negatywnych skutków tego rodzaju zachowania, wskazując zarazem iż w aktualnym stanie prawnym naruszone dobra osobiste pokrzywdzonej winne być przedmiotem stosownego postępowania cywilnego.

Stąd też w punkcie I wyroku mając na względzie art. 17 § 1 pkt 2 k.p.k. w zw. z art. 414 § 1 k.p.k. Sąd Rejonowy uniewinnił K. S. od czynu zarzucanego aktem oskarżenia.

KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II

Orzekając w przedmiocie kosztów sądowych Sąd Rejonowy na podstawie art. 632 pkt 2 k.p.k. obciążył nimi Skarb Państwa.

Podpis