Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 272 23

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

USTALENIE FAKTÓW

1.Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

Z. G.

w dniu 5 listopada 2022 roku w miejscowości J. rejonu (...) znajdując się w stanie nietrzeźwości, prowadził w ruchu lądowym pojazd marki F. (...) o nr rej. (...), przy stwierdzonej zawartości alkoholu w organizmie ok. godz. 23:00 na średnim poziomie 1,695‰, zaś o godz. 00:00 na poziomie 1,84 ‰

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

W dniu 6 listopada 2022 roku około godziny 3.30 funkcjonariusze Policji J. T. i D. P. (1) zostali wezwani do miejscowości J., gdzie stał pozostawiony na jezdni samochód marki F. (...) o nr rej (...), otwarty, z pozostawionymi kluczykami, posiadający uszkodzenia w postaci: uszkodzenia lewego koła przedniego, pękniętej opony, urwanego lewego lusterka, rozbitej przedniej szyby oraz uszkodzonej lewej belki przedniej. Po ustaleniu, że właścicielem samochodu jest oskarżony Z. G. udali się do jego miejsca zamieszkania.

Z. G. oświadczył, że pomiędzy godziną 1:00 a 3:00 w dniu 6 listopada 2022 roku najechał na drodze na podłużny element, w wyniku czego w pojeździe miało dojść do uszkodzenia lewego koła i pęknięcia opony. Inne uszkodzenia samochodu występowały już wcześniej. Zaparkował samochód możliwie najbardziej na poboczu i wraz z kolegą, z którym jechał, poszedł do domu. Oskarżony odmówił podania danych osobowych kolegi.

Z. G. odmówił badania na zawartość alkoholu wydychanym powietrzu. Funkcjonariusze zabrali go do szpitala, gdzie pobrano krew do badań. W próbce pobranej od oskarżonego o 5.50 stwierdzono obecność alkoholu o stężeniu 0,82 ‰, w próbce pobranej o 6.20 - 0,73 ‰, a o 6.50 - 0,64 ‰.

Podczas badania Z. G. podał, że wypił tego dnia wódkę w ilości 200 ml o godz. 1.30 - 2.30.

Gdyby stwierdzenie to było prawdziwe, stężenie alkoholu w organizmie oskarżonego o 5.50 znajdowałoby się na poziomie 0, 315 ‰.

O godz. 1.00 oskarżony miał 1, 54 ‰ alkoholu we krwi, a o 3.00 - 1, 24 ‰.

Po przedstawieniu zarzutu w brzmieniu uwzględniającym te ustalenia, Z. G. wyjaśnił, że samochodem jechał około 23.00 – 23.30. Po odwiezieniu kolegi, którym był A. Z., wracał sam do domu, wtedy najechał na przeszkodę, musiał pozostawić samochód i pójść do domu. Przed godziną 0.00 napił się wódki w ilości ok. 200 ml, żeby się rozgrzać i uniknąć przeziębienia.

Gdyby oświadczenie oskarżonego złożone w postępowaniu przygotowawczym było prawdziwe, stężenie alkoholu w organizmie oskarżonego o 5.50 znajdowałoby się na poziomie 0, 341 – 0, 491 ‰.

O 23.00 oskarżony miał średnio 1.695 ‰ , a o 0.00 - 1, 84 ‰ alkoholu we krwi.

Po zmianie zarzutu, oskarżony odmówił wyjaśnień na etapie postępowania przygotowawczego.

Na rozprawie oskarżony podał, że samochodem jechał około godziny 22.00, alkohol spożywał po zakończeniu jazdy. Mogło to być po 22.00.

zeznania D. P.

60, 101

protokół oględzin rzeczy

2-3, 28-39

protokoły pobrania krwi

23-25

opinia biegłego A. S.

10-12

opinia biegłego J. D. z opinią uzupełniającą

17-21, 68-72

Oskarżony Z. G. jest kawalerem. Jest zarejestrowany jako osoba bezrobotna. Utrzymuje się z prac dorywczych. Podaje, że ma na utrzymaniu dwoje dzieci. Obciążają go zaległości z tytułu niezapłaconych alimentów. Oskarżony był już karany sądownie. Nie leczy się psychiatrycznie, neurologicznie ani odwykowo.

zaświadczenie o stanie majątkowym

49-50

karta karna

52

dane o oskarżonym

53

1.Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

OCena DOWOdów

1.Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1

zeznania D. P.

Funkcjonariusz Policji D. P. (1) w postępowaniu przygotowawczym precyzyjnie opisał zdarzenie z 6 listopada 2022 roku. Świadek w dniu zdarzenia wykonywał jedynie obowiązki służbowe, nie miał powodu składać zeznań fałszywie obciążających oskarżonego, który jest dla niego osobą obcą. Oskarżony nie kwestionował prawdziwości zeznań świadka. Przed sądem świadek unikał uzupełniania luk pamięciowych własnymi domysłami, szczerze przyznawał, że z uwagi na upływ czasu i ilość podejmowanych interwencji nie pamięta już szczegółów zdarzenia.

opinie biegłych A. W. i J. J.

Opinie były jasne, pełne, rzetelne, logicznie i naukowo uzasadnione.

Zostały uznane za przydatne dla ustalenia stanu faktycznego.

Oskarżony nie kwestionował wniosków płynących z opinii. W oparciu o retrospektywne obliczenia biegłego ustalono jakie stężenie alkoholu zachodziło w organizmie oskarżonego, w przedziale czasu ujętym w akcie oskarżenia.

Nie zachodzi żadna okoliczność, która podważała by zaufanie do opinii.

protokoły oględzin rzeczy i pobrania krwi

Wiarygodność dokumentów nie budziła wątpliwości ani nie została zakwestionowana przez strony w toku postępowania.

karta karna

Brak podstaw do kwestionowania autentyczności i rzetelności dokumentu.

zaświadczenie o stanie majątkowym

Brak podstaw do kwestionowania autentyczności i rzetelności dokumentu.

dane o oskarżonym

Brak podstaw do kwestionowania autentyczności i rzetelności dokumentu.

1.Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.1.1

wyjaśnienia Z. G.

Za niewiarygodne uznano wyjaśnienia Z. G. (k. 52, 78, 100-101), w których twierdził, że wypił alkohol po zakończeniu jazdy samochodem, samochód prowadził będąc całkowicie trzeźwy.

Oskarżony dwukrotnie zmieniał przedstawioną początkowo wersję wydarzeń.

Twierdzenia oskarżonego za każdym razem nie znajdowały potwierdzenia w wynikach badania trzeźwości oskarżonego.

Mając na uwadze stopień nietrzeźwości oskarżonego o godzinie 23.00, o godzinie 22.00 również musiał znajdować się w stanie nietrzeźwości.

Zasady logicznego rozumowania nakazują przyjąć na podstawie wyżej wskazanych dowodów, że oskarżony spożywał alkohol zanim wsiadł do samochodu. Kiedy samochód uległ uszkodzeniu, pozostawił go na drodze, otwarty, z kluczykami i poszedł do domu żeby się wyspać, był bowiem tak pijany, że nie był w stanie podjąć czynności zmierzających do usunięcia samochodu z drogi.

Całkowicie nieprzekonujące były wyjaśnienia oskarżonego, w których podał, że nie pił cały wieczór, bo następnego dnia miał jechać na giełdę. Wypił natomiast pół butelki wódki, pomimo, że z uwagi na stan zdrowia nie spożywa alkoholu, po tym jak w nocy uszkodził samochód i miał plan o szóstej rano holować go do domu.

W konsekwencji wyjaśnienia oskarżonego uznano jedynie za zaprezentowaną przez oskarżonego, nie znajdującą potwierdzenia w rzeczywistości, linię obrony, mającą na celu uchronienie go od odpowiedzialności karnej.

zeznania A. Z.

Zeznania świadka A. Z. jawiły się jako niewiarygodne z tych samych względów co wyjaśnienia oskarżonego.

Oskarżony zdecydował się podać dane świadka dopiero kiedy potrzebował, żeby ktoś potwierdził jego słowa.

Sąd nie miał wątpliwości, że z racji wiążących oskarżonego i świadka więzów koleżeńskich, świadek zeznawał zgodnie z linią obrony aktualnie prezentowaną przez oskarżonego.

Była to fikcyjna wersja wydarzeń, ustalona post factum z oskarżonym.

PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Na podstawie przedstawionego powyżej materiału dowodowego nie ulega wątpliwości, że oskarżony dopuścił się zarzuconego mu aktem oskarżenia czynu z art. 178a § 1 kk.

Zgodnie z treścią art. 178a § 1 kk przewidzianej przez ten przepis karze, podlega zachowanie polegające na prowadzeniu pojazdu mechanicznego w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego.

Definicja stanu nietrzeźwości znajduje się w art. 115 § 16 kk, zgodnie z którym zachodzi on wówczas, gdy zawartość alkoholu we krwi przekracza 0,5 ‰ albo prowadzi do stężenia przekraczającego tę wartość.

W świetle ustaleń biegłych bez względu na to o której godzinie dokładnie oskarżony prowadził samochód, znajdował się wówczas w stanie nietrzeźwości.

Niewątpliwie zatem jego zachowanie wyczerpało ustawowe znamiona czynu z art. 178a § 1 kk, co zostało mu przypisane w uzasadnianym wyroku.

Prowadząc samochód miał świadomość tego, że niedługo wcześniej spożywał alkohol w dużej ilości i jest w stanie nietrzeźwości. Nie ma wątpliwości co do poczytalności oskarżonego. Nie działał w anormalnej sytuacji motywacyjnej. Miał możliwość zachowania się w sposób zgodny z obowiązującym porządkiem prawnym, ale nie uczynił tego.

☐

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

Z. G.

I, II

I

Wymierzając oskarżonemu karę, sąd miał na uwadze dyrektywy jej wymiaru określone w art. 53 kk.

Mając na uwadze całokształt przytoczonych okoliczności, sąd uznał, że odpowiednią karą, która spełni swoje cele, będzie kara pozbawienia wolności w wymiarze 4 miesięcy.

Społeczna szkodliwość czynu oskarżonego była wysoka. Oskarżony zupełnie zlekceważył fakt, że jazda w takim stanie w jakim się znajdował stanowi poważne zagrożenie. Nie jechał pojazdem sam tylko z pasażerem, zresztą bliskim kolegą, narażał więc nie tylko swoje życie i zdrowie, ale również zdrowie i życie współpasażera. Nie wspominając już o innych uczestnikach ruchu, korzystających tego dnia z tej samej drogi co oskarżony. Oskarżony wsiadł za kierownicę zaraz po konsumpcji alkoholu w znacznej ilości, nie był w sytuacji, w której mógł błędnie sądzić, że alkohol się wchłonął. Był w pełni świadomy, że nie może prowadzić.

Ilość alkoholu występująca we krwi oskarżonego ponad trzy razy przekraczała wartość podaną w przepisie art. 115 § 16 kk.

Taka ilość alkoholu oznacza stan silnego upojenia alkoholowego i w znacznym stopniu upośledza zdolność do wykonywania prawidłowych manewrów i podejmowania decyzji na drodze. Oskarżony zdaje się nie zdawać z tego sprawy.

Z powyższych względów łagodniejsze potraktowanie oskarżonego byłoby niezasadnie i prowadziłoby do wywołania u oskarżonego przekonania o własnej bezkarności. Wymierzona kara nie jest nadmiernie surowa. Zaspokaja społeczne potrzeby poczucia sprawiedliwości, w szczególności uwidacznia, że lekceważenie norm prawnych związanych z bezpieczeństwem w ruchu drogowym, polegające na prowadzeniu pojazdu w stanie nietrzeźwości, zawsze będzie się wiązało z adekwatną, dostosowaną do wagi tego czynu reakcją karną.

Sąd zawiesił warunkowo wykonanie wobec oskarżonego wymierzonej mu kary pozbawienia wolności na okres próby wynoszący 2 lata. W ocenie sądu uzasadnione jest przypuszczenie, że pomimo niewykonania kary, oskarżony będzie przestrzegał porządku prawnego, w szczególności nie popełni ponownie przestępstwa.

Z. G.

III

I

Zważywszy na stopień nietrzeźwości oskarżonego obligatoryjny środek karny w postaci zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych (art. 42 § 2 kk) orzeczono w wymiarze 4 lat.

Jest to rozwiązanie sprawiedliwe i słuszne w odczuciu społecznym.

Oskarżony stanowi zagrożenie dla innych uczestników ruchu drogowego. Takich uczestników należy eliminować z tego grona.

Oskarżony nie jest osobą młodocianą, niedoświadczoną życiowo. Przeciwnie jest dojrzałym, świadomym konsekwencji swojego czynu mężczyzną, który całkowicie umyślnie zlekceważył obowiązujące normy prawne.

Z. G.

IV

I

Oskarżony popełnił jeden z czynów wymienionych w przepisie art. 43a § 2 kk. Orzeczenie tego środka było zatem obligatoryjne w przedmiotowej sprawie. Mając na uwadze okoliczności wskazane powyżej zasadne było orzec świadczenie pieniężne w wysokości o tysiąc złotych wyższej od kwoty minimalnej wskazanej przywołanym przepisie. Wysokość świadczenia została ustalona przy uwzględnieniu możliwości zarobkowych i sytuacji oskarżonego.

Z. G.

V

I

Mając na uwadze potrzebę kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa oraz celem wzmocnienia oddziaływania wychowawczego i zapobiegawczego, orzeczono podanie wyroku do publicznej wiadomości poprzez wywieszenie na tablicy ogłoszeń właściwego ze względu na miejsce zamieszkania oskarżonego urzędu gminy przez okres 14 dni.

Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

VI

Orzekając o koszach sąd miał na uwadze sytuację materialną i rodzinną oskarżonego, uznając, zwłaszcza w perspektywie orzeczonego świadczenia pieniężnego, że uiszczenie kosztów sądowych przez oskarżonego byłoby dla niego zbyt uciążliwe.

VII

W toku postępowania sądowego oskarżony był reprezentowany przez obrońcę z urzędu r.pr. A. S. (1). Koszty tak udzielonej pomocy prawnej nie zostały uwzględnione. Dlatego też Sąd zasądził na rzecz obrońcy kwotę 840 zł uwzględniając stan normatywny wynikający z linii orzeczniczej Trybunału Konstytucyjnego zapoczątkowanej wyrokiem w sprawie SK 66/19.

Podpis