Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 266/23

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

USTALENIE FAKTÓW

1.Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

J. M.

24 listopada 2022 roku w N. przy ulicy (...), wbrew przepisom ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej udzielił M. Ś. substancji psychotropowej w postaci 4 –C. w ilości 1,75 grama netto, uzyskując z tego tytułu kwotę 100 złotych

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

24 listopada 2022 roku funkcjonariusze policji ogniwa wywiadowczego K. w N. N. J. i J. B. prowadzili obserwacje ulicy (...) w N., w związku z posiadaną przez siebie wiedzą operacyjną, iż w tym miejscu może odbywać się handel narkotykami.

Notatka urzędowa k. 1

Zeznania świadka N. J. k. 15-17, k. 139

Zeznania świadka J. B. k. 140

Około godziny 21:30 policjanci dostrzegli, iż w rejonie budynku oznaczonego numerem (...) przebywa mężczyzna, który zwrócił uwagę funkcjonariuszy swoim nerwowym zachowaniem. Mężczyzna ten stał oczekując przybycia innej osoby, rozglądając się przy tym nerwowo. Obserwowanym mężczyzną okazał się być później M. Ś..

Notatka urzędowa k. 1

Zeznania świadka N. J. k. 15-17, k. 139

Wyjaśnienia oskarżonego M. Ś. k. 33 -37, k. 88

Zeznania świadka J. B. k. 140

Po kilku minutach do M. Ś. przyszedł drugi mężczyzna – J. M.. Po krótkiej rozmowie M. Ś. przekazał J. M. banknot 100 złotowy, a następnie J. M. wręczył M. Ś. zawiniątko zawierające substancje odurzającą. Całość transakcji była obserwowana przez policjantów.

Zeznania świadka N. J. k. 15-17, k. 139

Wyjaśnienia oskarżonego M. Ś. k. 33 -37, k. 88

Zeznania świadka J. B. k. 140

Gdy policjanci upewnili się, iż transakcja dobiegła końca, postanowili zatrzymać obydwu mężczyzn. W tym celu korzystali z pomocy innych funkcjonariuszów. Wkrótce po zatrzymaniu biorących udział w tej transakcji, zostali oni przeszukani. U M. Ś. znaleziono zawiniątko o wadze 1,75 grama. Posiadaną przez M. Ś. substancją okazało się być 4 –C.. Natomiast w trakcie przeszukania J. M. odnaleziono banknot 100 złotowy.

Protokół przeszukania M. Ś. k. 2-4

Protokół przeszukania J. M. k. 5-7

Protokół oględzin rzeczy k. 12-14

Zeznania świadka N. J. k. 15-17, k. 139

Wyjaśnienia oskarżonego M. Ś. k. 33 -37, k. 88

Opinia KWP k. 66-67

Zeznania świadka J. B. k. 140

J. M. ma 24 lata. Oskarżony posiada wykształcenie średnie. J. M. pracuje zawodowo w firmie (...) z miesięcznym dochodem w wysokości 800 złotych. J. M. jest kawalerem, nie mającym nikogo na swoim utrzymaniu. Oskarżony w chwili czynu był osobą niekaraną, jednakże od tego czasu oskarżony został skazany za ciąg oszustw. J. M. był także ukarany za szereg poważnych wykroczeń, w tym czyny z art. 87 § 1 k.w. J. M. jest nieprawomocnie skazany za przestępstwo z art. 178a § 1 k.k. Oskarżony nie leczył się psychiatrycznie, neurologicznie ani odwykowo. Oskarżony nie posiada wartościowych rzeczy ruchomych ani nie jest właścicielem nieruchomości.

Informacje znane Sądowi z urzędu, na które zwrócono uwagę obecnemu na rozprawie obrońcy oskarżonego

Wyjaśnienia oskarżonego J. M. k. 44-46, k. 77 w zakresie danych osobo poznawczych

Karta karna k. 60

Notatka o oskarżonym k. 64

Zaświadczenie o stanie majątkowym k.63

1.Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

OCena DOWOdów

1.Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

Wyjaśnienia oskarżonego M. Ś.

M. Ś. podobnie jak J. M. zdecydował się wyjaśniać jedynie na etapie postępowania przygotowawczego. Wówczas to M. Ś. oznajmił, iż faktycznie znajdował się w posiadaniu znalezionej przy nim substancji. Oskarżony przyznał także, iż wiedział o jej nielegalnym charakterze. Nadto co szczególnie istotne w odniesieniu do tej sprawy M. Ś. opisując sposób nabycia tego środka podał, iż kupił go od J. M. za kwotę 100 złotych. W tym miejscu należy wyjaśnienia M. Ś. ocenić jako wiarygodne, szczere, mającą swoje odzwierciedlenie w pozostałym materiale dowodowym zgromadzonym w tym procesie. Tutaj konieczne jest zwrócenie uwagi na pełną zgodność wyjaśnień M. Ś. z zeznaniami N. J. oraz J. B., a to świadków bezstronnych, będących przy tym bezpośrednimi obserwatorami tego zajścia. Trzeba zwrócić uwagę także na pełną koherencje wyjaśnień M. Ś. z danymi zebranymi w toku przeszukania obydwu oskarżonych. Koniecznym jest także wskazanie, iż zeznania M. Ś. są także w odróżnieniu do depozycji J. M. zgodne z zasadami logicznego, rozumnego myślenia oraz zasadami doświadczenia życiowego. Toteż wyjaśnienia M. Ś. Sąd Rejonowy uczynił podstawą dowodową dokonanych powyżej ustaleń faktycznych.

Zeznania świadka N. J.

Sąd Rejonowy uznał za wiarygodne zeznania złożone w toku całego procesu przez świadka N. J.. W tym zakresie należy zwrócić uwagę, iż świadek ten jest osobą obcą dla każdego z oskarżonych w tej sprawie. Do tego wiedzę o tym zdarzeniu powziął w wyniku wykonywania swoich czynności służbowych. Świadek ten ani razu w toku procesu nie wykazał swojego emocjonalnego zaangażowania w tę sprawę. Co ważne zeznania N. J. jawią się jako jasne, spójne oraz pozbawione jakichkolwiek sprzeczności. Rzeczone oświadczenia wiedzy są także koherentne z pozostałym materiałem dowodowym zgromadzonym w tej sprawie, a zwłaszcza z zeznaniami J. B. czy wyjaśnieniami M. Ś.. Zważyć trzeba, iż N. J. na słuchany na rozprawie głównej nie pamiętał wielu szczegółów tej interwencji. Niemniej jednak świadek samodzielnie zdekodował okoliczności mające kluczowe znaczenie dla odpowiedzialności karnej J. M.. Do tego częściowe braki pamięci N. J. są łatwo wytłumaczalne biorąc pod uwagę datę inkryminowanej interwencji oraz wielość podobnych czynności służbowych dokonanych przez tego policjanta. Toteż Sąd Rejonowy w Nowym Sączu ocenił przedmiotowe zeznania jako wiarygodne, a przy tym przydatne dla odtworzenia przebiegu inkryminowanego zdarzenia.

Zeznania świadka J. B.

Podobne okoliczności leżą za powinnością uznania za wiarygodne oświadczeń wiedzy złożonych na rozprawie głównej przez świadka J. B.. Świadek ten podobnie jak N. J. był bezpośrednim obserwatorem tego zdarzenia, a więc jego depozycje posiadają istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia tej sprawy. Brak jest przy tym obiektywnych podstaw do zanegowania obiektywizmu świadka. Również sposób składania przez J. B. zeznań nie budzi wątpliwości Sądu. Świadek owe zeznania składał w sposób rzeczowy, opanowany. Świadek opisał owo zdarzenie zbieżnie z zeznaniami jego partnera służbowego czy też danymi wynikającymi z sporządzonej z tego zdarzenia notatki urzędowej. Koniecznym jest także dostrzeżenie, iż analiza zeznań tego świadka nie wskazuje na żadne nieścisłości opuszczenia. Krótki wywód przeprowadzony przez tego świadka związany jest zarówno z prostotą całego zajścia jak i upływem znacznej ilości czasu od rzeczonej interwencji. Toteż brak było podstaw, aby zanegować oświadczenia wiedzy złożone na rozprawie głównej przez świadka J. B..

ekspertyza kryminalistyczna

Sąd Rejonowy uznał także za wiarygodną ekspertyzę kryminalistyczną dotyczącą określenie składu i charakteru znalezionych u oskarżonego substancji. Przedmiotowe badania zostały przeprowadzone przez osoby posiadające stosowne doświadczenia w sporządzaniu tego rodzaju dokumentacji procesowych. W przedmiotowej ekspertyzie w sposób jasny i klarowny przedstawiono zaproponowaną metodykę badań, opisano ich laboratoryjny przebieg oraz zaprezentowano wnioski końcowe ekspertyzy, które to pozostawały w pełni koherentne z wynikami przeprowadzonych badań. Sąd Rejonowy nie powziął żadnych wątpliwości, co do rzetelności przedmiotowych wyników badań. Nadto brak jest też jakichkolwiek wątpliwości każących poddać w wątpliwość bezstronność osób wykonujących ową czynność procesową. W związku z powyższym Sąd Rejonowy ustalił cechy substancji posiadanej przez oskarżonego M. Ś., a wcześniej udzielonej przez J. M. w oparciu o opinie Komendy Wojewódzkiej Policji w K..

protokołów przeszukań osoby, danych osobo poznawczych, notatki urzędowej czy też oględzin rzeczy zabezpieczonych w toku przeszukań.

Brak było także podstaw do podważenia przydatności dla niniejszego postępowania pozostałych dowodów wnioskowanych przez oskarżyciela publicznego do przeprowadzenia w toku rozprawy głównej tj. protokołów przeszukań osoby, danych osobo poznawczych, notatki urzędowej czy też oględzin rzeczy zabezpieczonych w toku przeszukań. Owe dokumenty zostały sporządzone we właściwej formie przez osoby do tego upoważnione. Nadto ich zawartość merytoryczna także nie budzi wątpliwości Sądu i pozostaje ona spójna z treścią wyjaśnień oskarżonego oraz danymi wynikającymi z ekspertyzy kryminalistycznej. Co więcej żadna ze stron procesu w żaden sposób nie kwestionowała wartości dowodowej owych dokumentów. Stąd też Sąd Rejonowy uznał te dokumenty za wiarygodne i na ich podstawie poczynił powyższe ustalenia faktyczne.

1.Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

Wyjaśnienia oskarżonego J. M.

J. M. będąc słuchanym w toku postępowania przygotowawczego stanowczo nie przyznał się do zarzucanego mu czynu. Oskarżony wskazał, iż nigdy nie udzielił M. Ś. żadnych środków odurzających. Co konsekwentne J. M. oświadczył, iż nigdy nie uzyskał od niego żadnej korzyści majątkowej. Równocześnie J. M. nie stawił się na rozprawie w dniu 27 listopada 2023 roku, czym zrezygnował z możliwości przedstawienia swojej wersji tego zdarzenia. Wyjaśnienia J. M. należy ocenić jako oczywiście kłamliwe, obliczone na poprawę swojej sytuacji majątkowej, a przy tym całkowicie gołosłowne nie mające żadnego poparcia w innym zgromadzonym w tej sprawie materiale dowodowym. W tej mierze należy zaznaczyć, iż J. M. nie potrafił w swoich wyjaśnieniach wytłumaczyć, skąd w jego kieszeni ujawniono banknot 100 złotowy. Dalej wyjaśnienia J. M. pozostają w całkowitej opozycji z danymi przekazanymi przez J. B. i N. J.. W tym zakresie należy zwrócić uwagę, iż zeznania tych funkcjonariuszy nie są przecież jedynym dowodem na sprawstwo J. M.. W tym miejscu należy bowiem odwołać się do pierwszych wyjaśnień złożonych przez M. Ś.. W tych wyjaśnieniach M. Ś. jednoznacznie przekazał, iż znalezioną przy nim substancją psychotropową, uzyskał od J. M., któremu za ten towar wręczył kwotę 100 złotych. Co ważne M. Ś. będąc konfrontowany z oskarżonym J. M. potwierdził swoje uprzednie depozycje. Toteż należy wskazać, iż całość zgromadzonego w tej sprawie materiału dowodowego w sposób jednoznaczny przeczy prawdziwości wyjaśnień złożonych przez J. M., które to wyjaśnienia w sposób subsydiarny przysłużyły się jedynie w odniesieniu do danych osobo poznawczych oskarżonego.

PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

V

J. M.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

J. M. stanął pod zarzutem popełnienia występku z art. 59 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii. Zgodnie z treścią tego przepisu odpowiedzialności karnej podlega sprawca, która udziela innej osobie między innymi substancji psychotropowej. W tym zakresie należy wskazać, iż znamię czasownikowe udziela należy rozumieć jako przekazywanie tych substancji. Zarazem jako działanie w celu osiągnięcia korzyści majątkowej należy traktować motywacje obliczoną na uzyskanie jakiegokolwiek przysporzenia majątkowego po stronie udzielającego. Nie jest przy tym istotne kto jest finalnym beneficjentem owego przysporzenia, ani też w jakiej części ekwiwalent wydanej substancji stanowi zysk osoby udzielającej. Oczywistym jest przy tym, iż relewantne na gruncie tego przepisu jest tylko i wyłącznie udzielanie substancji psychotropowych, środków udurzających wyszczególnionych w wykazie ministra zdrowia. Czynu tego można dopuścić się tylko umyślnie, w wyżej opisanym zamiarze kierunkowym. Oczywistym jest przy tym, iż wcześniejsze posiadanie udzielanej substancji stanowi współukarany czyn uprzedni.

Przenosząc wyżej przytoczone uwagi natury ogólnej na okoliczności ustalonego powyżej stanu faktycznego, należy stwierdzić, iż J. M. wypełnił znamiona przedmiotowe i podmiotowe zarzucanego mu występku. Po pierwsze udzielił on M. Ś. substancji psychotropowej 4 –C. o wadze 1,75 grama. Substancja ta z uwagi na swoją wagę w sposób oczywisty jest zdolna do wywołania efektu odurzenia. Nadto rzeczona substancja jest wymieniona jako substancja psychotropowa jest wymieniona w załączniku 1 rozporządzenia ministra zdrowia z dnia 17 sierpnia 2018 roku w sprawie wykazów substancji psychotropowych, środków odurzających oraz nowych substancji psychoaktywnych. Zarazem biorąc pod uwagę, iż M. Ś. najpierw zapłacił J. M. kwotę 100 złotych, a dopiero po tym ten przekazał mu ów narkotyk, bezspornym jest, iż oskarżony J. M. działał w zamiarze osiągnięcia korzyści majątkowej. Toteż w niniejszej sprawie zostały spełnione wszystkie znamiona przedmiotowe i podmiotowe występku z art. 59 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii.

Sąd Rejonowy ocenił przy tym, iż czyn J. M. cechował się nieznacznym stopniem społecznej szkodliwości, aczkolwiek wyraźnie przekraczający próg znikomości. Tutaj należało wziąć pod uwagę przede wszystkim nikła ilość udzielonej M. Ś. substancji. Należało uwzględnić także fakt, iż rzeczona substancja psychotropowa nie jest zaliczana do tzw. twardych narkotyków jak np. heroina, amfetamina czy kokaina. Należało mieć na uwadze również, iż do przekazania tej substancji doszło w miejscu ustronnym, pod osłoną nocy, w okolicznościach nie wskazujących na użycie tych środków w okolicznościach potencjalnie niebezpiecznych. Zarazem to M. Ś. był inicjatorem tej transakcji, a J. M. jedynie/aż na nią przystał. Okoliczności te sprawiły, iż rację miał oskarżyciel publiczny wskazując, iż ów czyn winien być kwalifikowany jako wypadek mniejszej wagi, określony w art. 59 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii.

Sąd Rejonowy uznał także, iż czyn przypisany oskarżonemu był zawiniony poprzez pryzmat normatywnej teorii winy recypowanej przez polski system prawa karnego w art. 1 § 3 k.k. W tej materii należy zważyć, iż oskarżony J. M. jest osobą dorosłą, która doskonale zdaje sobie sprawę z funkcjonującego na terenie Rzeczpospolitej zakazu udzielania substancji psychotropowych, objętych ustawą o przeciwdziałaniu narkomanii i pomimo tego faktu zdecydował się na działanie sprzeczne z normą sankcjonowaną. Nadto brak jest jakichkolwiek danych pozwalających na stwierdzenie, iż oskarżony w chwili czynu posiadał zniesioną lub choćby ograniczoną zdolność rozpoznania znaczenia. Oskarżony nie działał także w żadnej anormalnej sytuacji motywacyjnej czy innej okoliczności limitującej stopień zawinienia. Tym samym zachowanie oskarżonego było zawinione w myśl art. 1 § 3 k.k., a stopień winy ocenić jako typowy dla przypisanego oskarżonemu przestępstwa.

To wszystko sprawiło, iż Sąd Rejonowy w punkcie V uzasadnianego wyroku uznał oskarżonego J. M. za winnego czynu zarzucanego aktem oskarżenia, stanowiącego występek z art. 59 ust. 1 i 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii.

☐

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

J. M.

V

V

Przestępstwo przypisane J. M. w punkcie V uzasadnianego wyroku zagrożone jest grzywną, karą ograniczenia wolności, a także karą pozbawienia wolności do lat 2. Na samym wstępie należy zaznaczyć, iż w chwili czynu obowiązywała ustawa względniejsza dla oskarżonego niż w chwili orzekania. Fakt ten bierze się nie tylko co oczywiste z wejścia w życie nowelizacji kodeksu karnego w dniu 1 października 2023 roku, lecz także zmian, które zostały wprowadzone do ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii wraz z dniem 1 stycznia 2023 roku. Wówczas został bowiem w tym akcie prawnym został dodany art. 70 ust. 4a który to przepis przewiduje obligatoryjność orzeczenia wobec sprawcy tego występku środka karnego w postaci świadczenia pieniężnego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej w kwocie co najmniej 1000 złotych. Wzgląd na tę okoliczność sprawił, iż Sąd orzekał na podstawie ustawy obowiązującej przed 1 stycznia 2023 roku. Natomiast obowiązuje wówczas dyrektywy sądowego wymiaru kary zostały wysłowione przez ustawodawcę w dawnym brzmieniu art. 53 k.k. Według tego przepisu sąd wymierza karę według swojego uznania, w granicach przewidzianych przez ustawę, bacząc, by jej dolegliwość nie przekraczała stopnia winy, uwzględniając stopień społecznej szkodliwości czynu oraz biorąc pod uwagę cele zapobiegawcze i wychowawcze, które ma osiągnąć w stosunku do skazanego, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Wymierzając karę, sąd uwzględnia w szczególności motywację i sposób zachowania się sprawcy, zwłaszcza w razie popełnienia przestępstwa na szkodę osoby nieporadnej ze względu na wiek lub stan zdrowia, popełnienie przestępstwa wspólnie z nieletnim, rodzaj i stopień naruszenia ciążących na sprawcy obowiązków, rodzaj i rozmiar ujemnych następstw przestępstwa, właściwości i warunki osobiste sprawcy, sposób życia przed popełnieniem przestępstwa i zachowanie się po jego popełnieniu, a zwłaszcza staranie o naprawienie szkody lub zadośćuczynienie w innej formie społecznemu poczuciu sprawiedliwości, a także zachowanie się pokrzywdzonego. Wymierzając karę sąd bierze także pod uwagę pozytywne wyniki przeprowadzonej mediacji pomiędzy pokrzywdzonym a sprawcą albo ugodę pomiędzy nimi osiągniętą w postępowaniu przed sądem lub prokuratorem. Na powyższe reguły rządzące sposobem ustalenia kary właściwej zarówno do osoby jak i czynu sprawcy należy nałożyć także zasadę wynikającą z art. 58 § 1 k.k., zgodnie z która w przypadku gdy górna granica ustawowego zagrożenia danego występku nie przekracza 5 lat sąd może zastosować karę pozbawienia wolności tylko w przypadku gdyby inna kara nie mogła przynieść oczekiwanego efektu. W ocenie Sądu Rejonowego karą najbardziej adekwatną do okoliczności tego czynu oraz właściwości i warunków osobistych oskarżonego jest kara ograniczenia wolności. W tym zakresie należało uwzględnić, iż inkryminowane zachowanie nie było pierwszym konfliktem z prawem J. M.. Przeciwnie J. M. jest już osobą karaną za ciąg oszustw popełniony co ważne już po dacie przypisanego mu w tym procesie czynu. Także przed datą tego zdarzenia J. M. był wielokrotnie karany za poważne wykroczenia drogowe, za które wymierzano oskarżonemu kary grzywny. Rzeczone kary jak widać okazały się być bezskuteczne w społecznej readaptacji oskarżonego. Do tego koniecznym jest także dostrzeżenie, iż J. M. także po tym zdarzeniu dopuszczał się zachowań, które były podstawą skierowania przeciwko niemu aktów oskarżenia. Kolejno należało zwrócić uwagę, iż J. M. jest osobą młodą, zdolną do pracy fizycznej. Nadto J. M. jest kawalerem, nie mającym nikogo na swoim utrzymaniu. Toteż jego właściwości osobiste nie sprzeciwiają się wymierzeniu mu za to przestępstwo kary ograniczenia wolności. Warto dodać, iż z przedstawionego przez oskarżonego dochodu wynika, iż jego praca w firmie (...) nie może być pracą na pełen etat. Zresztą nawet przyjąwszy pracę oskarżonego w pełnym wymiarze czasu, nie sprzeciwia się możliwości wykonania przez oskarżonego kary w wymiarze ustalonym w punkcie V uzasadnianego wyroku. Tutaj koniecznym jest również zwrócenie uwagi, iż kara ograniczenia wolności stanowi bardziej skuteczny środek oddziaływania na oskarżonego. Natomiast wyżej podniesione okoliczności wskazują, iż dla pełnej resocjalizacji J. M. wykonanie kary grzywny może być niewystarczające. Do tego nie sposób również pominąć, iż czyn oskarżonego był motywowany chęcią uzyskania korzyści majątkowej. E. poprzestanie na karze grzywny, może stanowić element kalkulacji potencjalnego zysku ze strony oskarżonego. Należy mieć również na względzie, iż w realiach tego procesu nie występują także okoliczności limitujący w istotny sposób zawinienie J. M.. Okolicznością prowadzącą do złagodzenia odpowiedzialności karnej J. M. nie może być także jego postawa w tym procesie. Zarazem kara ograniczenia wolności jawi się również jako kara adekwatna do wieku oskarżonego, który jest osobą młodą, a w dacie czynu był osobą bezrobotną. Kara taka w wymiarze 6 miesięcy jest przy tym odpowiednia do stopnia społecznej szkodliwości przypisanego oskarżonemu czynu. W tym miejscu warto zwrócić uwagę, iż kara ta stanowi zaledwie ¼ ustawowego zagrożenia dla tego rodzaju kary. Do tego wymiar ustalonej pracy na cele społecznej tj. 24 godziny w stosunku miesięcznym jest wymiarem pozwalającym pogodzić J. M. z wykonywaniem przez niego obowiązków zawodowych, co również jest celowe dla wyrugowania u oskarżonego skłonności do przestępstwa. To wszystko sprawiło, iż Sąd Rejonowy w punkcie V uzasadnianego wyroku wymierzył J. M. karę 6 miesięcy ograniczenia wolności w postaci obowiązku wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 24 godzin w stosunku miesięcznym.

J. M.

VI

V

Z uwagi na fakt, iż oskarżony J. M. był zatrzymany w niniejszej sprawie zatrzymany od 24 listopada 2022 roku, godzina 21:40 do dnia 25 listopada 2022 roku, godzina 15:25 Sąd Rejonowy .wobec kategorycznej normy prawnej wysłowione w art. 63 § 1 k.k.. był zobligowany zaliczyć to rzeczywiste pozbawienie wolności na karę efektywnie wykonywaną tj. karę ograniczenia wolności wymierzoną w punkcie V wyroku, co tez uczyniono w punkcie VI uzasadnianego orzeczenia.

J. M.

VII

V

W realiach niniejszej sprawy oczywiste było, iż J. M. na skutek przypisanego mu przestępstwa osiągnął korzyść majątkową w kwocie 100 złotych. W tym miejscu należy raz jeszcze podkreślić, iż pojęcie korzyści majątkowej należy traktować w sposób szeroki i nie można go zawężać jedynie do czystego zysku osiągniętego przez oskarżonego z danego przestępstwa. Rzeczone ustalenie należało zestawić z treścią art. 45 § 1 k.k. według którego to przepisu Sąd w przypadku stwierdzenia, iż sprawca osiągnął z przestępstwa korzyść niepodlegającej przepadkowi na podstawie art. 44 k.k. jest zobowiązany orzec przepadek na rzecz Skarbu Państwa tej korzyści bądź jej równowartości. Okoliczność ta sprawiła, iż w punkcie VII uzasadnianego wyroku Sąd Rejonowy orzekł przepadek na rzecz Skarbu Państwa równowartości korzyści majątkowej osiągniętej przez J. M. z przypisanego mu przestępstwa w kwocie 100 złotych.

Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

VIII

Biorąc pod uwagę, iż oskarżony jest osobą młodą, zdolną do pracy, a popełniony przez niego czynu był przestępstwem umyślnym, popełnionym z zamiarem kierunkowym Sąd Rejonowy działając na zasadzie odpowiedzialności za wynik procesu obciążył J. M. częściowymi kosztami tego postępowania w wysokości 225 złotych. Uiszczenie tej kwoty nie powinno przekroczyć zdolności majątkowych oskarżonego. Natomiast biorąc pod uwagę fakt, iż J. M. jest osobą stojąca dopiero na progu swojego dorosłego życia Sąd działając na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. zwolnił oskarżonego z obowiązku ponoszenia kosztów sądowych w pozostałej części.

Podpis