Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 212/24

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.USTALENIE FAKTÓW

Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

M. L.

W dniu 07 grudnia 2023 roku w N. w budynku Sądu Rejonowego w (...) wchodząc na salę rozpraw nr (...) podłożył nogę pokrzywdzonemu G. B. powodując jego potknięcie, czym naruszył jego nietykalność cielesną,

tj. przestępstwo z art. 217 § 1 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

Między rodziną G. B. oraz rodziną M. L. toczy się wieloletni konflikt na tle cywilnym. Strony wzajemnie inicjują wobec siebie postępowania cywilne oraz karne, których przedmiotami stają się już zachowania uczestników w toku spraw sądowych.

W dniu 7 grudnia 2023 roku w budynku Sądu Rejonowego w (...), w sali nr (...) znajdującej się na piętrze drugim, między godziną 10:00 a 12:00 odbywała się rozprawa do sygn. (...), w której udział brał pokrzywdzony – oskarżyciel prywatny G. B. oraz oskarżony M. L..

W tym dniu pomiędzy stronami odbyła się także inna sprawa wcześniej. Po opuszczeniu po niej sali oskarżony wraz z bratem J. oraz członkowie rodziny G. B. w osobach jego matki S. B. oraz siostry A. B. wraz z pełnomocnikiem r.pr. A. G. oczekiwali przed salą (...) na wywołanie kolejnej sprawy, właśnie do sygn. (...). Dołączył do nich G. B.. Kiedy się pojawił bracia J. i M. L. zaczęli kwestionować prawo G. B. do przebywania w budynku sadu. W związku z powyższym A. B. oraz radca prawna jej towarzysząca poprosiły o interwencję pracowników ochrony sądu. Ochrona wyjaśniła, iż G. B. może przebywać w budynku sądu pod salą, ponieważ został wezwany w charakterze świadka.

Kiedy sędzia w sprawie (...) wezwała strony, na salę weszli: J. L., r.pr. A. G., S. B.. Za nią podążył oskarżony M. L.. Drzwi sali rozpraw (...) otwierały się na zewnątrz w lewą stronę. M. L. przytrzymywał klamkę i stanął w przejściu przed wejściem na salę rozpraw. Za nim podążał G. B., lecz nie mógł przejść, ponieważ M. L. zatrzymał się w przejściu. G. B. powiedział, że chce wejść na salę, jako świadek. Oskarżony wówczas cofnął lewą nogę, obrócił się w stronę skrzydła drzwi, lecz kiedy pokrzywdzony zrobił krok, by wejść na salę, oskarżony swoją prawą nogę celowo posunął po łuku w kierunku pokrzywdzonego, tak iż doszło do styku ich kończyn. Na skutek tego pokrzywdzony lekko się potknął i wchodząc na salę zapytał oskarżonego dlaczego podkłada nogę. Na korytarzu pozostali wówczas A. B. oraz pracownik ochrony sądu M. F., który stał na wprost wejścia na salę.

Na skutek zdarzenia oskarżyciel nie doznał żadnych obrażeń ciała, nie wywrócił się. Zachowanie oskarżonego było celowe i miało wyprowadzić z równowagi G. B. występującego w sprawie jako świadek.

Zeznania G. B.

k. 5-5v, 58v-59v

Pismo z 09.02.2024 r.

k.4

Nagrania znajdujące się na płycie (...)

k.7, 39

Notatka służbowa z 7.12.2023 r.

k.55

Zeznania M. F.

k.59v-60v

Wyjaśnienia M. L.

k.62-62v

Oskarżony M. L. ma 38 lat. Pozostaje kawalerem. W skład jego majątku wchodzi współwłasność nieruchomości. Bezrobotny i nie posiadający innych osób na swoim utrzymaniu.

Uprzednio karany sądownie.

(...)

k. 42, 50-51

Wyrok SR w (...) z 26.08.2024r., sygn. (...)

k.48-49

Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

1.OCena DOWOdów

1.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1.

Wyjaśnienia M. L.

Stawający przed Sądem oskarżony nie przyznał się do zarzucanego mu czynu, wówczas pierwotnie korzystając z przysługującego mu prawa odmowy składania wyjaśnień. Następnie po przeprowadzeniu postępowania dowodowego oskarżony przedstawił swą wersję zdarzeń z dnia 7 grudnia 2023 roku, podając, iż w jego ocenie sytuacja ta została przez oskarżyciela nadinterpretowana. W chwili wezwania świadka na salę oskarżony miał ustąpić pierwszeństwa oskarżycielowi, a na skutek zbyt wolnego usunięcia przez niego nogi prawej G. B. potknął się. Zdaniem M. L. nie miał on na celu podstawienia nogi oskarżycielowi, nie działał on intencjonalnie. Mając na uwadze treść złożonych przez oskarżonego wyjaśnień oraz nieprzyznanie się do zarzuconego mu czynu Sąd ocenił wiarygodność jego oświadczeń przez pryzmat linii obrony.

1.1.1.

Zeznania G. B.

Za wiarygodne Sąd uznał zeznania złożone przez pokrzywdzonego - oskarżyciela prywatnego, który w treści swych oświadczeń opisał szczegółowy przebieg zdarzenia z 7 grudnia 2023 roku, doznanych na skutek zachowania oskarżonego szkód i uszczerbków. Treść zeznań świadka korelowała z pozostałym zgromadzonym w toku postępowania materiałem dowodnym, przede wszystkim w postaci nagrań z monitoringu sądowego oraz nagrania rozprawy w sprawie (...), rejestrujących przebieg zdarzenia. Brak podstaw do kwestionowania jego wiarygodności.

1.1.1.

Zeznania M. F.

Nadto za obiektywnie wiarygodne Sąd uznał zeznania świadka, będącego ochroniarzem, a uczestniczącego w chwili zdarzenia. Świadek w sposób kompleksowy i szczegółowy wypowiedział się w zakresie dostrzeżonych przez niego okoliczności i przebiegu samego zdarzenia. O ile świadek początkowo niewłaściwie zidentyfikował oskarżonego jako brata M. J., o tyle po okazaniu nagrania z monitoringu oraz rozprawy zreasumował swoje zeznania. Wyjaśnił nadto, iż omyłka wynikła z upływu czasu oraz traktowania braci L. jako jednej strony sporu. Ostateczna treść zeznań świadka pokrywała się z pozostałym materiałem dowodnym.

1.1.1.

Pismo z 09.02.2024 r.

Dowód wiarygodny, zawierający treść pisma oskarżyciela prywatnego skierowanego do K. w N. w zakresie zarzuconych oskarżonemu czynów.

1.1.1.

Nagranie znajdujące się na płycie (...)

Dowód wiarygodny potwierdzający naoczny przebieg zdarzeń z dnia 7 grudnia 2023 roku z perspektywy korytarza oraz wnętrza sali sądowej nr (...) z chwili zdarzenia. Mający najistotniejsze znaczenie na tle zgromadzonych dowodów, jednoznacznie potwierdzający wersję zdarzeń oskarżyciela. Sporządzony przez osoby upoważnione w ramach posiadanych przez nie kompetencji.

1.1.1.

Notatka służbowa z 7.12.2023 r.

Dowód obiektywnie wiarygodny, sporządzony przez pracownika ochrony biorącego udział w interwencji będącej skutkiem zdarzenia z dnia 7 grudnia 2023 roku. Potwierdzający panujący wówczas między stronami konflikt słowny oraz samą obecność osoby należącej do ochrony sądowej w chwili zdarzenia. Niekwestionowany w toku postępowania.

1.1.1.

(...)

Za obiektywnie wiarygodne Sąd uznał pozostały zgromadzony w sprawie materiał dowodowy w postaci karty karnej M. L. potwierdzające uprzednią karalność oskarżonego oraz odpis wyroku Sądu Rejonowego w (...) z 26.08.2024 r., sygn. (...) na fakt skazania M. L. i przypisanych mu czynów. Dowody niekwestionowane w toku postępowania, sporządzone przez upoważnione osoby w ramach posiadanych przez nie kompetencji.

1.1.1.

Wyrok SR w (...) z 26.08.2024r., sygn. (...)

1.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.1.1.

zeznania A. B., S. B.

S. B. podczas zdarzenia podlegającego osądowi była już na sali rozpraw. Stała tyłem do wejścia. Nie widziała przebiegu zdarzenia.

A. B. stała na korytarzu, widziała przebieg zdarzenia, lecz wersja jaką podała przed sądem, różni się od przebiegu sytuacji wynikającej z zapisów kamer, co wynika zapewne z upływu czasu. Dlatego zeznania tych osób nie stanowiły dla sądu podstawy ustaleń zasadniczych w sprawie.

1.PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

1.3.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

I.

M. L.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Oskarżyciel prywatny zarzucił oskarżonemu M. L., iż w dniu 07 grudnia 2023 roku w N. w budynku Sądu Rejonowego w (...) wchodząc na salę rozpraw nr (...) podłożył nogę pokrzywdzonemu G. B. powodując jego potknięcie, czym naruszył jego nietykalność cielesną, przez co swym zachowaniem zrealizował znamiona występku określonego w art. 217 § 1 k.k.

Zgodnie treścią art. 217 § 1 k.k. alternatywnej karze grzywny, ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności podlega sprawca, który uderza człowieka lub w inny sposób narusza jego nietykalność cielesną. Dobrem chronionym przez omawiany przepis jest nietykalność cielesna, tzn. swoboda dysponowaniem ciałem i zagwarantowania człowiekowi wolności od fizycznych oddziaływań na jego ciało oraz wolność od niepożądanych doznań. Poprzez naruszenie nietykalności cielesnej należy rozumieć każde bezprawne dotniecie innej osoby czy inny krzywdzący kontakt. Oznacza to, że w pojęcie to konsumuje wszelkie kontakty fizyczne, które są obraźliwe, kłopotliwe, czy po prostu niepożądane. Co istotne naruszenie nietykalności cielesnej nie musi łączyć się z powstaniem obrażeń, jednakże musi mieć ono wymiar fizyczny (por. M. Mozgawa [w:] M. Budyn-Kulik, P. Kozłowska-Kalisz, M. Kulik, M. Mozgawa, Kodeks karny. Komentarz aktualizowany, LEX/el. 2024, art. 217).

Przenosząc powyższe rozważania teoretyczno-prawne na kanwę niniejszej sprawy, Sąd nie miał najmniejszych wątpliwości, iż oskarżony M. L. swym zachowaniem w dniu 7 grudnia 2023 roku, a polegającym na podłożeniu nogi pokrzywdzonemu G. B. na skutek czego ten potknął się – naruszył jego nietykalność cielesną, czym swoim zachowaniem zrealizował znamiona, o których mowa w art. 217 § 1 k.k. Przy czym działanie oskarżonego miało również niewątpliwie charakter umyślny, bowiem nie było skutkiem nieszczęśliwego splotu wydarzeń, a intencyjnym podłożeniem pokrzywdzonemu nogi, by ten się potknął, bądź wywrócił.

☐

1.4.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

1.5.  Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

1.6.  Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

1.7.  Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

1.KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

M. L.

I.

I.

Uznając winę oskarżonego M. L., Sąd wymierzył mu za przypisany czyn z art. 217 § 1 k.k. karę 2 miesięcy ograniczenia wolności polegającą na obowiązku wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 24 godzin w stosunku miesięcznym. Wymierzając oskarżonemu karę, Sąd kierował się dyrektywami wymiaru kary określonymi w art. 53 k.k. Przyjmując wówczas jako okoliczności łagodzące charakter i skutki czynu karalnego, charakter naruszonego dobra oraz jako okoliczności obciążające uprzednią karalność oskarżonego oraz brak przyznania się do zarzucanego mu czynu, motywację działania sprawcy, okoliczności zdarzenia: w budynku sądu w obecności przedstawiciela ochrony sądu. Tym samym uznając stopień społecznej szkodliwości czynu oskarżonego jako wyższy niż znikomy. Określając rodzaj i wymiar kary Sąd kierował się również warunkami osobistymi sprawcy. Bowiem oskarżony M. L. pozostaje obecnie bezrobotny, na swym utrzymaniu nie posiada innych osób. Wobec tego Sąd stwierdził, że orzeczenie kary nieizolacyjnej polegającej na obowiązku wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne spełni swe cele wychowawcze oraz prewencyjne. Zdaniem Sądu orzeczona sprawcy kara jest adekwatną reakcją karną na naganne zachowanie oskarżonego, które należy potępić. Zaś wykonanie orzeczonej mu kary pozwoli wzbudzić w oskarżonym wolę kształtowania jego społecznie pożądanych postaw, a w szczególności poczucia odpowiedzialności oraz potrzeby przestrzegania porządku prawnego, w tym także prawa do integralności fizycznej i psychicznej każdego człowieka.

M. L.

II.

I.

Oskarżyciel prywatny domagał się jego przeproszenia przez sprawcę przestępstwa. Wobec tego, Sąd w punkcie II. wyroku ustosunkowując się do żądania, na mocy art. 34 § 3 k.k. w zw. z art. 72 § 1 pkt 2 k.k. zobowiązał M. L. do przeproszenia pokrzywdzonego G. B. za przypisany mu czyn w formie pisemnej skierowanej na adres pokrzywdzonego, w terminie jednego miesiąca od uprawomocnienia się orzeczenia. Niejako przymuszając oskarżonego do określonego zachowania, w tym przypadku przeproszenia pokrzywdzonego, wymusi to na nim lekcję pokory, która być może pozwoli zrozumieć M. L., że na tle trwających, zażyłych konfliktów jego zachowanie było niepożądane i nieakceptowalne.

M. L.

III.

I.

Ustosunkowując się do żądania oskarżyciela prywatnego, Sąd uznając winę M. L., na mocy art. 46 § 2 k.k. orzekł oskarżonemu na rzecz pokrzywdzonego nawiązkę w kwocie 500 złotych. Orzekając nawiązkę, Sąd miał na uwadze sytuacje osobistą, finansową i majątkową oskarżonego, który pozostaje obecnie osobą bezrobotną i nie osiąga dochodów. Z uwagi na okoliczności czynu oraz jego niewymierny charakter skutków orzeczona kwota 500 złotych zdaje się być w ocenie Sądu adekwatna do popełnionego przez niego czynu, a jej wysokość pozostaje w granicach możliwości finansowych M. L., która umożliwi oskarżonemu spełnienie świadczenia bez narażenia go na jakikolwiek uszczerbek.

1.1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

1.6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

Sąd na mocy art. 170 § 1 pkt. 2 i 3 k.p.k. oddalił wniosek dowodowy z przesłuchania świadka J. L. i A. G., z uwagi niewielki walor przydatności dowodu, w świetle udowodnionych zgodnie z twierdzeniem wnioskodawcy okoliczności. Przeprowadzenie powyższych dowodów przyczyniłoby się jedynie do przedłużenia postępowania i nie miało wpływu na wydane rozstrzygnięcie.

Pełnomocnik oskarżyciela prywatnego domagał się orzeczenia oskarżonemu środka karnego w postaci zakazu kontaktowania się i zbliżania do oskarżycielka na odległość mniejszą niż 100 metrów, przez okres 5 lat. Zgodnie z treścią art. 41a § 1 k.k. Sąd na wniosek pokrzywdzonego orzeka m.in. zakaz kontaktowania się z określonymi osobami, zbliżania się o określonych osób, w razie skazania za przestępstwo przeciwko wolności seksualnej lub obyczajności. Natomiast Sąd orzeka m.in. zakaz kontaktowania się z określonymi osobami, zakaz zbliżania się do określonych osób, w razie skazania na karę pozbawienia wolności bez warunkowego zawieszenia jej wykonania za przestępstwo przeciwko wolności seksualnej lub obyczajności (art. §2). Zatem mając na uwadze powyższe, brak było w przedmiotowej sprawie przesłanek umożliwiających orzeczenie zgodnie z żądaniem oskarżyciela.

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

IV.

Orzekając o kosztach postępowania, Sąd kierował się zasadą wyrażoną w treści art. 628 k.p.k. zasądzając od oskarżonego M. L. na rzecz oskarżyciela prywatnego kwotę 2.300 złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania, na którą składała się kwota 300 złotych tytułem uiszczonych przez oskarżyciela zryczałtowanych wydatków oraz kwota 2.000 złotych tytułem poniesionych w toku postępowania kosztów związanych z ustanowieniem pełnomocnika, a wykazanych przedłożonym paragonem opłaty za usługę.

1.1Podpis