Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 11 marca 2025 roku

Powód M. J. prowadzący działalność gospodarczą pod firmą (...).pl (...) wniósł pozew przeciwko (...) S.A. w W. o zapłatę kwoty 499,60 złotych tytułem odszkodowania za wynajem pojazdu zastępczego wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 15 czerwca 2021 roku do dnia zapłaty.

Powód w uzasadnieniu podał, że prowadzi działalność gospodarczą w zakresie wynajmu pojazdów zastępczych. W wyniku kolizji drogowej, doszło do uszkodzenia samochodu marki F. (...) nr rej. (...) należącego do D. O.. W dniu 1 maja 2021 roku poszkodowany zawarł z powodem umowę najmu samochodu zastępczego marki K. (...), który był używany przez poszkodowanego do 25 maja 2021 roku. Stawka dobowa najmu pojazdu zastępczego została ustalona na 200 zł netto (246 zł brutto). Okres najmu pojazdu zastępczego wyniósł 25 dni. Za okres najmu pojazdu zastępczego powód wystawił fakturę na kwotę 6150 złotych brutto, a następnie na podstawie udzielonego mu przez poszkodowanego upoważnienia zwrócił się do strony pozwanej o wypłatę odszkodowania. Pozwany przyjął do likwidacji stawkę 92,25 zł brutto za dobę najmu zamiast 246 zł brutto przyjętej przez powoda, oraz zakwestionował okres 25 dni, przyjmując za zasadne odszkodowanie jedynie za okres 17 dni. Pozwany tytułem likwidacji szkody z tytułu wynajmu pojazdu zastępczego wypłacił w dniu 1 czerwca 2021 roku kwotę 1568,25 złotych brutto. W niniejszym postępowaniu powód dochodził zapłaty części należnej mu kwoty tj. 499,60 złotych nie zrzekając się roszczenia w pozostałej wysokości.

Nakazem zapłaty z dnia 21 listopada 2024 roku referendarz uwzględnił żądanie pozwu w całości (k. 44).

Pozwany od nakazu zapłaty złożył sprzeciw (k.48-51), w którym wniósł o oddalenie powództwa, oświadczając, iż kwestionuje okres najmu pojazdu oraz stawkę dobową najmu jako stawkę rynkową, twierdząc, iż poszkodowany został poinformowany o możliwości skorzystania z wynajmu przez partnerów współpracujących z pozwanym w chwili zgłoszenia szkody tj. 4 maja 2021 roku oraz 6 maja 2021 roku, i w związku z tym stawka została zweryfikowania do kwoty 92,25 zł brutto. Wskazano także, że poszkodowany ma obowiązek współpracować z ubezpieczycielem w zakresie minimalizacji szkody. Zdaniem pozwanego zasadny okres najmu pojazdu wynosił 17 dni tj. 3 dni do zgłoszenia szkody, 8 dni oczekiwanie na oględziny, 6 dni oczekiwania na wydanie decyzji. Szkoda została określona jako szkoda całkowita, zaś w dniu 18 maja 2021 roku pozwany wypłacił odszkodowanie ze szkody całkowitej na kwotę 5611 zł.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Samochód poszkodowanego D. O. marki F. (...) nr rej. (...) uległ uszkodzeniu w wyniku zdarzenia drogowego z dnia 30 kwietnia 2021 roku. Współwłaścicielem pojazdu wpisanym w dowodzie rejestracyjnym była matka D. O. M. O.. Szkoda w pojeździe poszkodowanego została uznana za szkodę całkowitą. W dniu 4 maja 2021 roku poszkodowany D. O. zgłosił szkodę. W dniu 6 maja 2021 roku na adres mailowy poszkodowanego został wysłany e-mail z informacją odnośnie możliwości wynajmu pojazdu zastępczego przez firmy współpracujące z ubezpieczycielem oraz o kosztach tego wynajmu w szczególności o stawce 75 zł netto za wynajem pojazdów klasy C.

W dniu 1 maja 2021 roku poszkodowany D. O. zawarł z powodem umowę najmu pojazdu zastępczego marki K. (...). Pojazd zastępczy był używany przez poszkodowanego do 25 maja 2021 roku.

Koszt wynajmu pojazdu zastępczego za dobę wyniósł zgodnie z umową 200 złotych netto. Okres wynajmu pojazdu zastępczego wyniósł 25 dni, za co powód wystawił fakturę na kwotę 6150 złotych brutto.

Dowód: umowa najmu- k. 11, faktura VAT – k. 17, oświadczenie – k. 12, warunki i cennik – k. 13-14, protokół zdawczo – odbiorczy – k. 15, zeznanie świadka D. O. na rozprawie w dniu 11.03.2025 roku nagranie od 00:00:50 – k. 72-72/v, zeznanie świadka M. O. na rozprawie w dniu 11.03.2025 roku nagranie od 00:09:20 – k. 72/v

Poszkodowany i powód zawarli umowę cesji wierzytelności, na podstawie której D. O. przelał na powoda swoją wierzytelność o odszkodowanie z tytułu najmu pojazdu zastępczego, przysługującą mu z tytułu polisy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej sprawcy, w związku ze szkodą komunikacyjną w pojeździe marki F.. Powód zgłosił roszczenie pozwanej z tytułu najmu pojazdu zastępczego i w dniu 1 czerwca 2021 roku pozwana wypłaciła powodowi kwotę 1568,25 złotych brutto za okres 17 dni po stawce 92,25 zł brutto tytułem najmu pojazdu zastępczego. W uzasadnieniu przyjętej stawki wskazano, iż koszt najmu pojazdu zastępczego został zweryfikowany w zakresie wysokości stawki, o czym poszkodowany był przez ubezpieczyciela poinformowany przy zgłoszeniu szkody.

Dowód: umowa cesji i pełnomocnictwo k. 19, decyzja o wypłacie – k. 23

Okres uzasadnionego najmu pojazdu zastępczego wyniósł 25 dni.

Dowód: umowa najmu- k. 11, faktura VAT – k. 17, oświadczenie – k. 12, warunki i cennik – k. 13-14, protokół zdawczo – odbiorczy – k. 15, zeznanie świadka D. O. na rozprawie w dniu 11.03.2025 roku nagranie od 00:00:50 – k. 72-72/v, zeznanie świadka M. O. na rozprawie w dniu 11.03.2025 roku nagranie od 00:09:20 – k. 72/v

Sąd ustalił stan faktyczny na podstawie dowodów powołanych w opisie stanu faktycznego, które nie były kwestionowane przez strony.

Sąd dał wiarę zeznaniom świadka D. O. gdyż w większości dotyczyły okoliczności, które wynikały także z dokumentów dołączonych do pozwu. Świadek M. O. nie miała szczegółowej wiedzy na temat likwidacji szkody, wynajmu pojazdu gdyż pojazd pomimo formalnej własności, pojazd był cały czas użytkowany przez jej syna D. O..

Sąd zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 822 k.c., w wyniku zawarcia urnowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej, zakład ubezpieczeń zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo osoba, na rzecz której została zawarta umowa ubezpieczenia. Świadczenie ubezpieczyciela obejmuje zapłatę sumy pieniężnej odpowiadającej wysokości poniesionej przez poszkodowanego szkody (art. 805 k.c.). Wysokość odszkodowania powinna być ustalona według reguł określonych w art. 363 k.c. Odszkodowanie ustala się i wypłaca w granicach odpowiedzialności cywilnej posiadacza lub kierującego pojazdem, najwyżej jednak do ustalonej w umowie ubezpieczenia sumy gwarancyjnej.

Powód uzasadnił swoją legitymację czynną wobec pozwanego ubezpieczyciela tym, że nabył wierzytelność o wypłatę odszkodowania, z tytułu kosztów najmu pojazdu zastępczego od poszkodowanego, na podstawie cesji (art. 509 k.c.). Przedmiotem przelewu może być co do zasady wierzytelność istniejąca, którą cedent może swobodnie rozporządzać, powinna być w dostateczny sposób oznaczona (zindywidualizowana). Skuteczne jest zbycie wierzytelności, nieoznaczonej dokładnie w umowie przelewu, jeżeli można ją określić na podstawie treści stosunku zobowiązaniowego, z którego wynika (tak: wyrok SN z dnia 5 listopada 1999 r., III CKN 423/98, OSNC 2000, Nr 5, poz. 92).

Poszkodowanemu przysługiwało wobec pozwanego ubezpieczyciela roszczenie o naprawienie szkody z tytułu umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej między ubezpieczycielem i sprawcą kolizji drogowej z dnia 3 grudnia 2017 r. Zgodnie z umową cesji, dołączoną do pozwu, poszkodowany przeniósł na powoda wierzytelność z tytułu odszkodowania w zakresie kosztów najmu pojazdu zastępczego.

Należność dochodzona w pozwie stanowiła część różnicy między kosztami wynajmu samochodu zastępczego naliczonymi przez powoda a wysokością odszkodowania, wypłaconego przez pozwanego ubezpieczyciela. Podkreślenia wymaga, iż w toku postępowania nie był sporny okres wynajmu pojazdu zastępczego, a jedynie stawka najmu pojazdu zastępczego.

Kwestia odpowiedzialności pozwanej za skutki wypadku nie była sporna. Zakres obowiązku odszkodowawczego pozwanego obejmuje poniesione koszty najmu pojazdu zastępczego tego samego typu co uszkodzony za czas niezbędny do naprawy, lub jak w przypadku poszkodowanego w niniejszej sprawie do zakupu innego pojazdu w celu zaspokojenia potrzeb w sposób porównywalny do stanu sprzed wystąpienia szkody. Wskazać należy, iż pojazd wynajęty przez poszkodowanego był pojazdem tej samej klasy (segment handlowy C). Poza sporem było, że w postępowaniu likwidacyjnym pozwany wypłacił powodowi łącznie kwotę 1568,25 złotych za okres 17 dni po stawce 92,25 zł brutto tytułem najmu pojazdu zastępczego.

Wskazać należy, iż poszkodowany wynajął pojazd zastępczy przed zgłoszeniem szkody, tj. w dniu 1 maja 2021 roku, zaś szkoda z uwagi na czas świąteczny została zgłoszona 4 maja 2021 roku. Zatem za 4 dni wynajmu przed poinformowaniem poszkodowanego o możliwości wynajmu pojazdu zastępczego od partnera współpracującego z pozwanym oraz o weryfikacji stawki należy się poszkodowanemu wypłata pełnej stawki przyjętej przez powoda tj. 246 zł brutto. Za te dni pozwany wypłacił powodowi kwotę 369 zł, zamiast 984 zł tj. o 615 złotych mniej od kwoty należnej. Ponadto pozwany nie uznał należnego powodowi odszkodowania z 7 dni po wypłacie odszkodowania. Należy pamiętać, że szkoda w pojeździe poszkodowanego okazała się szkodą całkowitą zatem w momencie wypłaty odszkodowania poszkodowany musiał mieć czas organizacyjny na zakup nowego pojazdu. Zatem żądanie zapłaty za dodatkowe 7 dni wynajmu pojazdu jest zasadne, ale po stawce zaproponowanej już przez pozwanego co daje kwotę 645,75 zł. Zatem łącznie poszkodowanemu należała by się dopłata do wypłaconego już odszkodowania w kwocie 1260,75 zł.

Bezspornie zatem powodowi przysługuje od strony pozwanej, jako ubezpieczyciela sprawcy szkody, zwrot kosztów najmu samochodu zastępczego za okres 25 dni (art. 361 § 2 k.c.) ale po różnych stawkach przed zgłoszeniem szkody -246 zł, i po zgłoszeniu szkody – 92,25 zł brutto. Są to wydatki poniesione w następstwie zdarzenia wywołującego szkodę, które by nie powstały bez tego zdarzenia, a prowadzące do powypadkowego zmniejszenia majątku poszkodowanego, czyli straty.

Mając powyższe na uwadze za zasadne należało uznać zatem żądanie pozwu w całości przyjmując, iż powodowi należało się odszkodowanie w kwocie 1260,75 zł, ponad kwotę wypłaconą w postępowaniu likwidacyjnym. Powód żądał jednak jedynie kwoty 499,60 zł jako kwoty częściowej, zaś sąd zgodnie z art. 321 k.p.c. nie mógł orzec ponad żądanie. Stąd kwota żądana w pozwie tj. 499,60 złotych mieściła się w kwocie 1260,75 złotych, do której dochodzenia powód był uprawniony, zatem Sąd uwzględnił tak sformułowane powództwo w całości.

Mając powyższe na uwadze, na podstawie powołanych przepisów w zw. z art. 415 k.c. i art. 436 § 1 k.c. w zw. z art. 435 k.c. powództwo zostało uwzględnione w całości. Podstawą orzeczenia o odsetkach jest art. 481 k.c. w zw z art. 817 k.c. tj. zgodnie z żądaniem pozwu od 25 czerwca 2021 roku (30 dni od zgłoszenia szkody).

O powyższym orzeczono w pkt I wyroku.

O kosztach orzeczono na podstawie art. 98 k.p.c. z zasady odpowiedzialności za wynik procesu. Na koszty należne powodowi złożyły się koszt wynagrodzenia pełnomocnika w kwocie 90 złotych, opłata od pozwu w kwocie 30 złotych oraz 17 złotych opłaty skarbowej od pełnomocnictwa.

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)

(...)