Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 marca 2019 roku

Sąd Rejonowy w Limanowej II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Paweł Kulig

Protokolant: st. sekr. sąd. Wioletta Długosz

w obecności oskarżyciela: ///

po rozpoznaniu dnia 12.03.2019r.

w sprawie: R. T. (T.)

syna A. i W. z d. K.

ur. (...) w O.

oskarżonego o to, że:

jako właściciel firmy (...) w okresie 01.11.2014r. do 13.01.2015r. w lokalu na stacji paliw w miejscowości W. 175, na automatach do gier (...) nr (...), H. (...) nr (...), H. (...) nr (...) i H. (...) nr (...) urządzał gry wbrew przepisom ustawy z dnia 19 listopada 2009r. o grach hazardowych, określonym w art. 6 ust. 1 – bez koncesji, w art. 14 ust. 1 – poza kasynem oraz art. 23a ust. 1 - bez rejestracji automatów przez właściwego naczelnika urzędu celnego;

to jest o przestępstwo z art. 107 § 1 k.k.s.

I.  Uznaje oskarżonego R. T. za winnego tego, że jako właściciel firmy (...) R. T. w okresie od 01.11.2014r. do 13.01.2015r. w lokalu na stacji paliw w miejscowości W. 175, na automatach do gier (...) nr (...), H. (...) nr (...), H. (...) nr (...) i H. (...) nr (...) urządzał gry hazardowe wbrew przepisom ustawy z dnia 19 listopada 2009r. o grach hazardowych, określonym w art. 6 ust. 1 – bez wymaganej koncesji oraz w art. 23a ust. 1 - bez rejestracji automatów przez właściwego naczelnika urzędu celnego, działając w ten sposób, że wynajął w wyżej wymienionym lokalu powierzchnię oraz wstawił i zainstalował do użytkowania przedmiotowe automaty, co stanowi przestępstwo skarbowe z art. 107 § 1 k.k.s. i za to na mocy powołanego przepisu ustawy wymierza mu karę 80 (osiemdziesięciu) stawek dziennych grzywny, ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 100 zł (stu złotych), to jest karę grzywny w wysokości 8.000 zł (ośmiu tysięcy złotych);

II.  Na mocy art. 30 § 5 k.k.s. orzeka wobec oskarżonego R. T. przepadek na rzecz Skarbu Państwa dowodów rzeczowych w postaci: automatów do gier (...) nr (...), H. (...) nr (...), H. (...) nr (...) i H. (...) nr (...) przechowywanych w magazynie depozytowym (...) Skarbowego w N. pod poz. ks. magazynowej D3 (...) oraz środków pieniężnych z automatów, zabezpieczonych w wyniku komisyjnego otwarcia automatów w dniu 6 lipca 2015 roku oraz przeprowadzonych gier kontrolnych w dniu 13 stycznia 2015 roku w łącznej kwocie 4.400 zł (czterech tysięcy czterystu złotych), przechowywanych na koncie sum depozytowych Izby Celnej w K.,

III.  Na zasadzie art. 627 k.p.k. w zw. z art. 113 § 1 k.k.s. zasądza od oskarżonego R. T. na rzecz Skarbu Państwa tytułem wydatków kwotę 70 zł (siedemdziesięciu złotych), a tytułem opłaty kwotę 800 zł (ośmiuset złotych),

UZASADNIENIE

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Oskarżony R. T. prowadził działalność gospodarczą pod nazwą (...) .H.U. (...) R. T. (...)-(...) O., ul. (...). W dniu 01.11.2014 r. zawarł z Przedsiębiorstwem Usługowo-Handlowym (...) s.c. K. K., K. S. (...)-(...) M. 576 umowę najmu lokalu w miejscowości W., na Stacji Paliw Lotos, o powierzchni całkowitej 270 m ², gdzie powierzchnia podnajmowana wynosiła 1 m ². W dniu 01.12.2014 r. oskarżony zawarł kolejną umowę najmu z w/w przedsiębiorstwem, gdzie powierzchnia podnajmowana wynosiła 3 m ², a także w dniu 15.12.2014 r. oskarżony wynajął kolejny 1 m ² powierzchni w ww. lokalu. Na wynajętej powierzchni oskarżony zainstalował automaty do gier: (...) nr (...), H. (...) nr (...), H. (...) nr (...) i H. (...) nr (...).

/dowód: wydruk z Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej k. 101, umowy najmu k. 15, 32, 48, 62, protokół oględzin miejsca zdarzenia, k. 78-81 /

Gry rozgrywane na urządzeniach zainstalowanych na wymienionej stacji paliw były grami na automatach w rozumieniu art. 2 ust. 3 ustawy z dnia 19 listopada 2009 roku o grach hazardowych (Dz. U. 2015 poz. 612 z późn. zm.), czyli grami na urządzeniach mechanicznych, elektromechanicznych lub elektronicznych, o wygrane pieniężne lub rzeczowe, w których gra zawierała element losowości. Grający po naciśnięciu odpowiedniego klawisza nie miał wpływu na przebieg gry, gdyż nie zależał on od umiejętności lub zręczności grającego. Gracz mógł jedynie obserwować przebieg gry, a automat wypłacał wygrane pieniężne. Urządzanie gier na powyższym automacie mogło odbywać się wyłącznie na podstawie posiadanej koncesji na prowadzenie kasyna gry ( art. 6 ust. 1 ustawy o grach hazardowych). Oskarżony instalując automaty (...) nr (...), H. (...) nr (...), H. (...) nr (...) i H. (...) nr (...) w lokalu wynajętym na Stacji Paliw Lotos w miejscowości W., urządzał gry hazardowe na automatach bez wymaganej przepisami prawa koncesji

/dowód: zeznania świadka S. B. k. 97,521, protokół kontroli k. 3-5, płyta DVD z nagraniem gry kontrolnej k. 6, protokół oględzin miejsca zdarzenia k. 78-81, opinie biegłego k. 181 (tom I)-222 (tom II), 223-263, 264-304, 305-354 /

Stosownie do treści art. 23a ust. 1 ustawy z dnia 19 listopada 2009 roku o grach hazardowych, w brzmieniu obowiązującym od 14 lipca 2011 roku do 28 lutego 2017 roku, automaty i urządzenia do gier, z wyjątkiem terminali w kolekturach gier liczbowych służących wyłącznie do urządzania gier liczbowych, mogły być eksploatowane przez podmioty posiadające koncesję lub zezwolenie na prowadzenie działalności w zakresie gier losowych lub gier na automatach oraz przez podmioty wykonujące monopol państwa, po ich zarejestrowaniu przez naczelnika Urzędu Celnego. Projekt ustawy z dnia 26 maja 2011 roku, która wprowadzała powyższy przepis, został notyfikowany Komisji Europejskiej w dniu 16 września 2010 roku pod numerem (...) i wszedł w życie z dniem 14 lipca 2011 roku. Rejestracja automatu była równoznaczna z dopuszczeniem go do eksploatacji.

Ujawnione w toku kontroli urządzenia nie figurowały w Krajowym Rejestrze Automatów do Gier. R. T. nie występował z wnioskiem o ich zarejestrowanie do Naczelnika Urzędu Celnego w N..

/dowód: informacja z (...) k. 355, zeznania świadka S. B. k. 97, 521/

W dniu 13 stycznia 2018 roku pracownicy Urzędu Celnego w N. w osobach S. B., S. K. i K. J. przeprowadzili kontrolę na stacji paliw (...) w miejscowości W. 175, (...)-(...) L., w przedmiocie przestrzegania przepisów prawa regulujących urządzanie i prowadzenie gier hazardowych. W trakcie kontroli obecny był pracownik zatrudniony przez właściciela lokalu. W lokalu ujawniono trzy włączone automaty oraz jeden wyłączony z zasilania. W trakcie kontroli nie było w lokalu osób grających.

Funkcjonariusz celny - S. B. w ramach swoich uprawnień wynikających z art. 32 ust. 1 pkt 13 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 roku o służbie celnej w brzmieniu obowiązującym w dniu kontroli przeprowadził eksperyment, tj. gry kontrolne, na ujawnionych automatach, wskutek czego ustalono, że urządzenia te spełniają przesłanki z art. 2 ust. 3 ustawy o grach hazardowych. Ujawnione urządzenia nie były zarejestrowane zgodnie z art. 23a ustawy o grach hazardowych przez Naczelnika Urzędu Celnego, co skutkowało zatrzymaniem automatów i środków pieniężnych w nich się znajdujących.

/dowód: zeznania świadka S. B. k.97, 251, protokół kontroli k. 3-5, płyta DVD z nagraniem gry kontrolnej k. 6, protokół czynności kontrolnych k. 7, protokół zatrzymania rzeczy k. 8-14, postanowienie o zatwierdzeniu zatrzymania rzeczy k. 129-130/

W wyniku komisyjnego otwarcia zatrzymanych urządzeń, ujawniono pieniądze obiegowe polskie pochodzące z gier kontrolnych i stanowiących własność Służby Celnej.

/dowód: protokół komisyjnego otwarcia automatów 157/

Oskarżony R. T. był uprzednio wielokrotnie karany. Prowadzi własną działalność gospodarczą, z której osiąga dochód w wysokości około 150 000,00 miesięcznie.

/dowód: oświadczenie oskarżonego k. 165-166, informacja z K. k. 460-462/

Oskarżony w postępowaniu przygotowawczym nie przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów i odmówił składania wyjaśnień.

/dowód: wyjaśnienia oskarżonego k. 165-166/

Sąd nie dał wiary oświadczeniu oskarżonego co do winy albowiem sprzeczne było ono z pozostałym zebranym w sprawie materiałem dowodowym. Zeznania świadka S. B., protokoły kontroli oraz zapisy video przeprowadzonych kontrolnych gier, a także opinie biegłego z zakresu teleinformatyki pozwoliły na jednoznaczne ustalenie, iż urządzenia zainstalowane przez oskarżonego były grami na automatach oraz oferowały gry o wygrane pieniężne, w których zawarty był element losowy, a zatem wypełniały przesłanki z art. 2 ust. 3 ustawy o grach hazardowych. Bezsporną z kolei jest okoliczność, iż oskarżony nie posiadał koncesji na prowadzenie kasyna gry i urządzanie gier hazardowych, jak również, iż przedmiotowe urządzenia nie były zarejestrowane przez właściwego naczelnika Urzędu Celnego. Dodatkowo wskazać należy, iż oskarżony w czasie przypisanych mu czynów, prowadził działalność gospodarczą, a jego działanie powinno być oceniane z uwzględnieniem zawodowego charakteru tej działalności.

Podstawę poczynionych ustaleń faktycznych w przeważającej mierze stanowiły dokumenty włączone w poczet materiału dowodowego, w tym protokoły przeprowadzonych kontroli, protokoły zatrzymania automatów do gier, postanowienia w przedmiocie zatrzymania automatów, umowa najmu, protokół komisyjnego otwarcia automatów. Powyższe dokumenty w ocenie sądu, zasługują na walor wiarygodności, zwłaszcza, iż żadna ze stron postępowania nie negowała ich autentyczności i treści. Nie sposób pominąć, iż większość z nich miała charakter dokumentu urzędowego, bowiem zostały sporządzone w przepisanej formie przez uprawnione organy w zakresie ich kompetencji (m.in. protokoły kontroli, które utrwalają efekty czynności służbowych podjętych przez funkcjonariuszy Urzędu Celnego w N.). Podstawę ustaleń faktycznych stanowiły również wyciągi z (...) dotyczące rejestracji automatów przez właściwego Naczelnika Urzędu Celnego. Informacje w nich zawarte pochodziły z urzędowych rejestrów, a brak było okoliczności w niniejszej sprawie, które poddawałyby w wątpliwość wiarygodność wymienionych dokumentów. Na uwzględnienie w całości zasługiwały także nagrania z przeprowadzonych gier kontrolnych utrwalone na płycie DVD albowiem były one zgodne z protokołami kontroli oraz zeznaniami S. B..

Opinie biegłego z zakresu teleinformatyki R. N., pozwoliły dokonać ustaleń w zakresie charakteru urządzeń ujawnionych w toku kontroli na stacji paliw (...) w miejscowości W.. Biegły sporządził przedmiotowe opinie w sposób profesjonalny i pełny, wyjaśniając logicznie co przemawia za hazardowym charakterem tychże automatów. Wskazał, że zatrzymane automaty umożliwiały wypłatę wygranych w sposób bezpośredni i pośredni, a przegrana stanowiła zysk właściciela. Wiadomości specjalne zawarte w opinii w precyzyjny sposób wyjaśniły kwestie będące ich przedmiotem. Biegły wskazał, iż możliwa była wypłata wygranej z automatów w sposób bezpośredni lub pośredni, co było rejestrowane w statystykach tych urządzeń.

Za w pełni wiarygodne uznał sąd zeznania S. B. albowiem były one obiektywne i logiczne, a co najważniejsze – pokrywały się z treścią zgromadzonych w sprawie dokumentów oraz opiniami biegłego. Świadek w sposób rzeczowy opisał przeprowadzoną kontrolę na stacji paliw Lotos, która doprowadziła do ustalenia, że gry zainstalowane na ujawnionych w toku kontroli automatach, spełniają warunki określone w ustawie o grach na automatach. Wskazał, iż wszystkie z ujawnionych urządzeń były przystosowane do wypłacania wygranych pieniężnych, a gracz po naciśnięciu odpowiedniego klawisza nie miał wpływu na przebieg gry, lecz mógł wyłącznie obserwować jej przebieg. Przeprowadzone przez świadka gry kontrolne miały swoją podstawę w wówczas obowiązującym art. 32 ust. 1 pkt 13 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 roku (Dz. U. 20158 poz. 990) o służbie celnej. Sąd nie znalazł podstaw, by podważyć wiarygodność świadka. Dodatkowo wymieniony świadek nie miał żadnych powodów, by obciążać swoim zeznaniami oskarżonego.

Sąd zważył, co następuje:

R. T. jako właściciel jako właściciel firmy (...) R. T. w okresie od 01.11.2014r. do 13.01.2015r. w lokalu na stacji paliw w miejscowości W. 175, na automatach do gier (...) nr (...), H. (...) nr (...), H. (...) nr (...) i H. (...) nr (...) urządzał gry hazardowe wbrew przepisom ustawy z dnia 19 listopada 2009r. o grach hazardowych, określonym w art. 6 ust. 1 – bez wymaganej koncesji oraz w art. 23a ust. 1 - bez rejestracji automatów przez właściwego naczelnika urzędu celnego, działając w ten sposób, że wynajął w wyżej wymienionym lokalu powierzchnię oraz wstawił i zainstalował do użytkowania przedmiotowe automaty, co stanowiło przestępstwo skarbowe z art. 107 § 1 k.k.s.

W niniejszej sprawie, z uwagi na datę popełnienia przestępstwa przez oskarżonego (od 01.11.2014 r. do 13.01.2015 r.), zastosowanie będzie miał art. 107 § 1 k.k.s. oraz art. 6 ust. 1 ustawy o grach hazardowych w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 kwietnia 2017 roku oraz art. 23a ust. 1 ustawy w brzmieniu obowiązującym od 14 lipca 2011 roku do 28 lutego 2017 roku.

Stosownie do treści art. 107 § 1 k.k.s. kto wbrew przepisom ustawy lub warunkom koncesji lub zezwolenia urządza lub prowadzi grę losową, grę na automacie lub zakład wzajemny, podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych albo karze pozbawienia wolności do lat 3 albo obu tym karom łącznie. Działalność w zakresie gier cylindrycznych, gier w karty, gier w kości oraz gier na automatach może być prowadzona na podstawie udzielonej koncesji na prowadzenie kasyna gry, co wynika z treści art. 6 ust. 1 ustawy o grach hazardowych. Grami na automatach w rozumieniu art. 2 ust. 3 powyższej ustawy w brzmieniu z daty popełnienia czynów są gry na urządzeniach mechanicznych, elektromechanicznych lub elektronicznych, w tym komputerowych, o wygrane pieniężne lub rzeczowe, w których gra zawiera element losowości. Automaty i urządzenia do gier, z wyjątkiem terminali w kolekturach gier liczbowych służących wyłącznie do urządzania gier liczbowych, mogą być eksploatowane przez podmioty posiadające koncesję lub zezwolenie na prowadzenie działalności w zakresie gier losowych lub gier na automatach oraz przez podmioty wykonujące monopol państwa, po ich zarejestrowaniu przez naczelnika Urzędu Celnego, co statuował art. 23a ust. 1 wskazanej ustawy w brzmieniu obowiązującym od 14 lipca 2011 roku do 28 lutego 2017 roku.

R. T. w okresie od 01.11.2014 r. do 13.01.2015 r. w lokalu wynajętym na stacji paliw Lotos w miejscowości W. 175, urządzał gry na automatach do gier (...) nr (...), H. (...) nr (...), H. (...) nr (...) i H. (...) nr (...). Oskarżony w celu zainstalowania powyższych urządzeń zawarł umowy najmu powierzchni w ww. lokalu i zgodnie z zamierzeniem wstawił tam automaty.

Automaty do gier (...) nr (...), H. (...) nr (...), H. (...) nr (...) i H. (...) nr (...) były urządzeniami elektronicznymi, w których gracz po naciśnięciu klawisza „start” mógł wyłącznie obserwować przebieg gry, co stanowiło o elemencie losowości, gdyż rezultat gry nie był efektem umiejętności bądź zręczności grającego. Każdy z ujawnionych automatów wypłacał nadto nagrody pieniężne. Stwierdzić zatem należy, iż zatrzymane przez funkcjonariuszy celnych automaty były automatami do gier w rozumieniu art. 2 ust. 3 ustawy o grach hazardowych, zatem stosownie do treści art. 6 ust. 1 powyższej ustawy urządzanie na nich gier wymagało uzyskania koncesji na prowadzenie kasyna gry. W toku postępowania ustalono, iż oskarżony nie uzyskał takiej koncesji.

Wskazać należy, iż nowelizacja art. 6 ustawy o grach hazardowych, która weszła w życie z dniem 3 września 2015 roku (Dz. U. 2015, poz. 1201) doprecyzowała w ust. 4, że działalność w zakresie gier na automatach może być prowadzona wyłącznie na podstawie koncesji udzielonej na prowadzenie kasyna gry oraz może być prowadzona wyłącznie w formie spółki akcyjnej lub spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, mającej siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Powyższa zmiana nie stanowiła depenalizacji działalności w zakresie urządzania gier na automatach, albowiem powyższa nowelizacja nie zmieniła brzmienia art. 6 ust. 1 ustawy, a jedynie stanowiła doprecyzowanie jakie podmioty prawa uprawnione są do prowadzenia działalności w zakresie urządzania gier na automatach. Powyższe zmiany miały zatem charakter wyłącznie uzupełniający i doprecyzowujący. Również ustawa z dnia 15 grudnia 2016 roku o zmianie ustawy o grach hazardowych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. 2017 poz. 88), która znowelizowała art. 6 ust. 1 ww. ustawy miała charakter wyłącznie doprecyzowujący, iż termin, na który będą udzielone koncesje i zezwolenia będzie określony w treści koncesji lub zezwolenia z zastrzeżeniem, że prowadzenie działalności w zakresie gier na automatach objęta jest monopolem państwa. Z powyższego wynika, iż zarówno w dniach popełnienia zarzucanych czynów, jak i w dniu wyrokowania warunkiem urządzania gier na automatach było uzyskanie koncesji na prowadzenie kasyna gry, zatem nie ma podstaw, by w niniejszej sprawie zastosowanie znalazł art. 2 k.k.s. Oskarżony prowadził działalność gospodarczą, nie uzyskał jednak wymaganej koncesji.

Art. 14 ust. 1 ustawy o grach hazardowych również został doprecyzowany ustawą z dnia 12 czerwca 2015 roku, iż urządzanie gier cylindrycznych, gier w karty, w tym turniejów gry pokera, gier w kości oraz gier na automatach jest dozwolone wyłącznie w kasynach gry, ale na zasadach i warunkach określonych w zatwierdzonym regulaminie i udzielonej koncesji lub udzielonym zezwoleniu oraz wynikających z przepisów ustawy. Powyższa ustawa nowelizacyjna została notyfikowana Komisji Europejskiej w dniu 05 listopada 2014 roku (nr (...)), zatem od 03 września 2015 roku, tj. dnia wejścia w życie ustawy nowelizującej, nie występuję kolizja prawa krajowego z prawem unijnym. Norma niestosowania krajowego przepisu technicznego, którego projektu nie notyfikowano Komisji Europejskiej, wynikająca z dyrektywy 98/34/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 czerwca 1998 roku (Dz. Urz. WE L 204 z 21.07.1998r. ze zm.), uniemożliwia uzupełnienie normy blankietowej jaką jest art. 107 § 1 k.k.s. przepisem art. 14 ust. 1 ustawy o grach hazardowych, jeżeli czyn zabroniony miał miejsce przed dniem 03 września 2015 roku. Natomiast przepis art. 6 ust. 1 powyższej ustawy mógł być i nadal może uzupełniać normę blankietową z art. 107 § 1 k.k.s., o ile okoliczności faktyczne wskazują, że przepis ten ma zastosowanie i został naruszony.

Z uwagi na okoliczność, iż w dacie popełnienia przez oskarżonego zarzucanego mu czynu przepis art. 14 ust. 1 ustawy o grach hazardowych nie był notyfikowany Komisji Europejskiej, zgodnie z wymogami stawianymi przez ww. dyrektywę, sąd nie mógł w niniejszej sprawie zastosować tego przepisu jako wypełnienie normy blankietowej z art. 107 § 1 k.k.s. Z tego względu z opisów czynów przypisanych R. T. - sąd wyeliminował przepis art. 14 ust. 1 ustawy. Z kolei jak wskazano już wyżej art. 6 ust. 1 ustawy o grach hazardowych nie wymagał notyfikacji Komisji Europejskiej(wyrok ETS z dnia 13 października 2016 roku, sprawa C-303/15), zatem mógł stanowić podstawę odpowiedzialności oskarżonego. Oskarżony R. T. swoim zachowaniem naruszył art. 6 ust. 1 ustawy o grach hazardowych, albowiem urządzał on gry na automatach bez wymaganej koncesji na prowadzenie kasyna gry.

Wskazać należy, iż zachowanie oskarżonego wypełniło także dyspozycję normy z art. 23a ust. 1 ustawy o grach hazardowych, która została notyfikowana Komisji Europejskiej w dniu 16 września 2010 roku ( (...)) i weszła w życie z dniem 14 lipca 2011 roku. Z powyższego przepisu wynika, iż warunkiem dopuszczenia automatu do gier jest uprzednie jego zarejestrowanie przez właściwego Naczelnika Urzędu Celnego. Jak wynika ze zgromadzonego materiału dowodowego, zwłaszcza z wyciągu z Krajowego Rejestru Automatów do Gier, oskarżony nie zarejestrował przedmiotowych, automatów, a także nie występował z wnioskiem o ich zarejestrowanie. Z uwagi na powyższe stwierdzić należy, iż zachowanie oskarżonego naruszało także ten przepis ustawy o grach hazardowych.

R. T. zarzucanych mu czynów dopuścił się umyślnie, mając świadomość nielegalnego charakteru urządzania gier na automatach, bez wymaganej koncesji i rejestracji automatów przez właściwego naczelnika Urzędu Celnego. Nie bez znaczenia w przedmiotowej sprawie jest okoliczność uwzględniająca zawodowy charakter prowadzonej przez oskarżanego działalności gospodarczej.

Sąd, bacząc na dyrektywy wymiaru kary, wymierzył oskarżonemu za czyn zarzucany mu aktem oskarżenia karę 80 stawek dziennych grzywny, ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 100 złotych. Jako okoliczności obciążające przy wymiarze kary, sąd wziął pod uwagę stopień społecznej szkodliwości czynu, którego oskarżony się dopuścił, w tym sposób i okoliczności jego popełnienia, rodzaj i stopień ciążących na sprawcy obowiązków oraz sposób zachowania się oskarżonego i jego motywację. Ustalając wysokość stawki dziennej w kwocie 100 zł sąd wziął pod uwagę dochody oskarżonego, jego warunki osobiste oraz stosunki majątkowe.

Wobec treści art. 30 § 5 kks sąd w pkt II wyroku, orzekł wobec oskarżonego przepadek na rzecz Skarbu Państwa dowodów rzeczowych w postaci: automatów do gier (...) nr (...), H. (...) nr (...), H. (...) nr (...) i H. (...) nr (...) oraz środków pieniężnych z automatów zabezpieczonych w wyniku komisyjnego otwarcia automatów w dniu 6 lipca 2015 roku oraz przeprowadzonych gier kontrolnych w dniu 13 stycznia 2015 roku w łącznej kwocie 4 400 złotych.

O kosztach sąd orzekł na podstawie art. 627 k.p.k. w zw. z art. 113 § 1 k.k.s., zasądzając od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa tytułem wydatków postępowania kwotę 70 złotych oraz tytułem opłaty kwotę 800 złotych .

SSR Paweł Kulig