Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 marca 2017 r.

Sąd Rejonowy w Gorlicach II Wydział Karny

w składzie:

Przewodniczący – SSR Bogusław Gawlik

Protokolant :st. sekr. sąd. Wanda Kopek

w obecności przedstawiciela Urzędu Skarbowego w Gorlicach Witolda Kluczewskiego

po rozpoznaniu dnia 17.01.17r. , 14.03.17r.

sprawy karnej A. S.,

ur. (...) w B., PESEL (...), s. P. i J. zd. O.

zam. (...)-(...) S., ul. (...),

oskarżonego o to, że :

prowadząc działalność gospodarczą w zakresie usług budowlanych firmę (...) z siedzibą w B. zaniżył przychód oraz zryczałtowany podatek dochodowy w zeznaniu o wysokości osiągniętego przychodu PIT-28 za 2012 r. złożonemu do Urzędu Skarbowego w G. w dniu 30-01-2013 r. prze nie wykazanie czterech faktur nr (...) z dnia 07-11-2012 r. oraz faktur nr (...) z dnia 12-11-2012 r. za wykonane usługi budowlane na łączną kwotę 652500,00 zł netto, przez co uszczuplił należność publicznoprawną w zryczałtowanym podatku dochodowym w kwocie 35888,00 zł,

tj. o przest. skarbowe z art. 56§2 kks w zw. z art. 56§1 kks

I.  oskarżonego A. S. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu występku z art. 56§2 kks w zw. z art. 56§1 kks i za to na mocy art.56§2 kks wymierza mu karę grzywny w wysokości 20 (dwudziestu) stawek dziennych ,przyjmując wysokość jednej stawki na kwotę 60 zł ( sześćdziesiąt) złotych) tj. grzywnę w kwocie 1200 (jeden tysiąc dwieście) złotych ,-

II.  na zasadzie art. 627 kpk zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 190 (sto dziewięćdziesiąt) złotych tytułem kosztów sądowych ,-

sygn. akt II K 488/16

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 14 marca 2017 r.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny.

W dniu 20 lipca 2013 r. działający z upoważnienia Naczelnika Urzędu Skarbowego w G. pracownicy tegoż urzędu rozpoczęli przeprowadzenie kontroli podatkowej w zakresie zryczałtowanego podatku dochodowego od przychodów ewidencjonowanych za 2012 r. u oskarżonego A. S., prowadzącego działalność gospodarczą w zakresie usług budowlanych pod firmą (...) z siedzibą w B..

W tym samym dniu oskarżony złożył za pośrednictwem poczty korektę zeznania podatkowego PIT-28 za 2012 r., które to zeznanie wpłynęło do US w (...). 07. 2013 r. W zeznaniu korygującym jak wyżej oskarżony podał, że przychody objęte podatkiem ryczałtowym jak wyżej według stawki 5,5 % w 2012 r. wynosiły 1 542 500 złotych.

Oskarżony z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej jw. w zakresie realizacji usług budowlanych zobowiązany był prowadzić ewidencję przychodów i obejmować tą ewidencją wszystkie zdarzenia gospodarcze, w tym realizację usług budowlanych a opodatkowanie jego działalności z tytułu podatku zryczałtowanego za wykonanie tych usług wynosiło 5,5 %.

Wcześniej, bo przed korektą zeznania PIT-28 i przed wszczęciem kontroli podatkowej jw. oskarżony 30. 01. 2013 r. złożył zeznanie do US w G. za 2012 r. z tytułu zryczałtowanego podatku dochodowego, w którym wykazał w zakresie zaewidencjonowanych przychodów opodatkowanych według stawki 5,5% z tytułu realizacji robót budowlanych kwotę 890 000 złotych (oprócz innych podlegających innej stawce 3%) i należny ryczałt w kwocie 46 239 złotych.

Złożone do US w G. zeznanie 30. 01. 2013 r. (PIT-28) było wadliwe albowiem nie obejmowało czterech faktur z 7 i 12 listopada 2012 r. o numerach 02/11/2012 do 05/11/2012, związanych z usługami budowlanymi realizowanymi przez oskarżonego a opiewającymi na łączną kwotę netto 652 500 złotych, z czego wynikło uszczuplenie należności publicznoprawnej w zryczałtowanym podatku dochodowym w kwocie 35 888 złotych, który to fakt, składając zeznanie jw. oskarżony zataił.

W wyniku przeprowadzenia kontroli podatkowej ustalono, że oskarżony nie wykazał do opodatkowania czterech w/w faktur na łączną kwotę netto 652 500 złotych oraz wskazano, że w takiej sytuacji organ podatkowy określi wysokość niezaewidencjonowanych przychodów według 5-krotnej wysokości stawki podstawowej 5,5 % a to wobec w/w nieprawidłowości.

Dowody: w zasadzie wyjaśnienia osk. A. S. k. 36, 68-69; zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa k. 1; protokół kontroli podatkowej k. 2-5; deklaracje korygujące oskarżonego k. 6-9; decyzje Naczelnika US w G. z 31. 10. 2013 r. i 18. 07. 2014 r. w zakresie ustaleń co do złożenia PIT-28 30. 01. 2013 r. k. 10 i 16; zaświadczenie o wpisie działalności gospodarczej oskarżonego k. 30

W związku z wynikami kontroli jw. w oparciu o Ordynację Podatkową Naczelnik US w G. decyzją z 31. 10. 2013 r. określił wysokość zobowiązania podatkowego oskarżonego z tytułu zryczałtowanego podatku dochodowego od przychodów ewidencjonowanych za rok 2012r.

Decyzja ta została uchylona na skutek odwołania oskarżonego decyzją Dyrektora Izby Skarbowej w K. z 11. 02. 2014 r. a sprawę przekazano tut. urzędu skarbowego do ponownego rozpoznania. Podstawą uchylenia były kwestie formalnoprawne dotyczące nieustalenia charakteru decyzji a w szczególności, czy jest to decyzja konstytutywna, czy też deklaratoryjna.

Następnie decyzją Naczelnika US w G. z 18.07. 2014 r. określono oskarżonemu wartość niezaewidencjonowanych przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej na kwotę 652 500 złotych i ustalono zryczałtowany podatek dochodowy od tej kwoty według stawki sankcyjnej 27,5 % (pięciokrotność stawki 5,5 %) w wysokości 179 438 złotych.

Decyzja ta była przedmiotem odwołania oskarżonego do Dyrektora Izby Skarbowej w K., który decyzją z 8. 10. 2014 r. utrzymał w mocy decyzję organu I instancji.

Również Wojewódzki Sąd Administracyjny w K. wyrokiem z 28. 01. 2015 r. oddalił skargę oskarżonego na w/w decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K..

Dowód: wyjaśnienia osk. A. S. k. 36, 68-69; decyzje Naczelnika US w G. z 31. 10. 2013 r. i 18. 07. 2014 r. k. 10-11 oraz 16-17; decyzje Dyrektora Izby Skarbowej w K. z 11. 02 i 08. 10. 2014 r. k. 12-15 oraz 18-21; wyrok WSA w K. z uzasadnieniem k. 23-29

Oskarżony A. S. w toku kontroli podatkowej jw. nie uiścił zryczałtowanego podatku wynikającego z korekty zeznania podatkowego. Kwotę uszczuplenia należności publicznoprawnej w związku z nieobjęciem zeznaniem za rok 2012 czterech faktur jw. w wysokości 35 888 złotych oskarżony uiścił w całości w toku postępowania sądowego w obecnej sprawie.

Z okresu wcześniejszego i późniejszego oskarżony posiada zaległości z tytułu zryczałtowanego podatku dochodowego ( (...)).

Dowody: zestawienia zaległości podatkowych oskarżonego przedłożone na rozprawie k. 67-71; wyjaśnienia oskarżonego oraz potwierdzenia zapłaty podatku przez oskarżyciela k. 72

W akcie oskarżenia US w G. zarzucił oskarżonemu to, że prowadząc działalność gospodarczą w zakresie usług budowlanych firmę (...) z siedzibą w B. zaniżył przychód oraz zryczałtowany podatek dochodowy w zeznaniu o wysokości osiągniętego przychodu PIT-28 za 2012 r. złożonemu do Urzędu Skarbowego w G. w dniu 30-01-2013 r. przez niewykazanie czterech faktur nr (...) z dnia 07-11-2012 r. oraz faktur nr (...) z dnia 12-11-2012 r. za wykonane usługi budowlane na łączną kwotę 652 500,00 zł netto, przez co uszczuplił należność publicznoprawną w zryczałtowanym podatku dochodowym w kwocie 35 888,00 zł tj. występek z art. 56 §2 kks w zw. z art. 56 §1 kks.

Oskarżony słuchany w postępowaniu przygotowawczym przyznał się do zarzucanego czynu podnosząc, iż uiścił zryczałtowany podatek dochodowy w kwocie 35 888 złotych.

Przed sądem oskarżony stwierdził, iż przyznaje się do zarzucanego mu czynu i złożył krótkie wyjaśnienia. Wyjaśnił w szczególności, że jednak nie uiścił podatku jw. gdyż jego księgowy nie określił z jakiego tytułu były wpłacone pieniądze oskarżycielowi a te „poszły” na inne zaległości wobec urzędu skarbowego. Zadeklarował oskarżony uiszczenie kwoty objętej zarzutem (wnosząc o odroczenie rozprawy dla tych potrzeb), podnosząc iż nie jest w stanie uiścić całej kwoty wynikającej z decyzji ustalającej wysokość podatku ryczałtowego na kwotę 179 438 złotych .

Wyjaśnił oskarżony, że nie kwestionuje obecnie problemu podwójnego karania, co było przedmiotem wcześniej zarzutów w postępowaniu administracyjnym i o czym orzekał sąd administracyjny.

W kwestii winy oskarżony wyjaśnił, że cztery faktury , których dotyczy sprawa gdzieś mu się zawieruszyły i nie przekazał ich do księgowości a faktycznie nie miał zamiaru uszczuplić należności. Jednocześnie przyznał, że kwota z tychże faktur była znaczna i stanowiła znaczną część jego obrotu za 2012 r. Być może zgon jego żony w 2011 r. wpłynął na to, że zapomniał o tychże fakturach.

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego w kwestiach ogólnych, które dotyczą całego postępowania prowadzonego przez US w G., postepowania odwoławczego w tym zakresie, złożenia PIT-28, głównego i korygującego w czasie kontroli i innych kwestii z tym związanych.

Niewiarygodne są wyjaśnienia oskarżonego z postepowania przygotowawczego, że miał wówczas uiścić kwotę uszczuplenia, którą to kwotę ostatecznie oskarżony uiścił dopiero w toku postepowania sądowego.

Nie mogą stanowić natomiast podstawy zwolnienia oskarżonego od odpowiedzialności okoliczności przez niego podniesione a mające go usprawiedliwić.

Na wstępie należy wskazać (jakkolwiek już oskarżony tego nie kwestionował na rozprawie), że nie można mówić o jego niejako podwójnej karalności tj. w obecnym postępowaniu i w związku z wydaniem decyzji ustalającej wysokość podatku według stawki sankcyjnej 27,5 %, w miejsce stawki podstawowej 5,5%.

Powyższa kwestia dotyczy tzw. podwójnego karania, co miało być sprzeczne w szczególności z art. 2 i 87 Konstytucji RP. W tej materii wypowiadały się organy w postępowaniu administracyjnym, w szczególności i przede wszystkim wypowiedział się również Wojewódzki Sąd Administracyjny w K. w uzasadnieniu wyroku z 28. 01. 2015 r., gdzie oddalono skargę oskarżonego. Brak jest podstaw do przyjęcia tzw. podwójnego karania w postępowaniu administracyjnym i sądowym albowiem inne są przesłanki i zasady odpowiedzialności w tym zakresie. Postępowanie administracyjne opiera się na zastosowaniu stawki sankcyjnej i jest wynikiem nieujawnionych źródeł dochodu i jest to odpowiedzialność niejako za sam skutek, to jest niezależnie od winy. Natomiast postępowanie obecne wymaga wykazania winy oskarżonego w oparciu o ogólny przepis art. 4 §1 kks. Sąd podziela argumenty wskazane przez WSA w wyroku jw. odnośnie kwestii braku tzw. podwójnej karalności a w szczególności podziela wyrok Trybunału Konstytucyjnego z 12. 04. 2011 r. powołany w uzasadnieniu tegoż wyroku (k. 26-27).

Zdaniem sądu oskarżony swoim zachowaniem wyczerpał znamiona artykułu 56 §2 kks w zw. z art. 56 §1 kks i można mu przypisać winę umyślną w tym zakresie w postaci co najmniej zamiaru ewentualnego.

Przede wszystkim należy mieć na względzie to, że podatnik zobowiązany jest do należytej staranności w wykonaniu swoich obowiązków podatkowych i generalnie nie może zasłaniać się niepamięcią, czy też zapomnieniem o czymś. W sprawie występuje szereg argumentów wskazujących, że niezasadne są twierdzenia oskarżonego, że nie zamierzał uszczuplić należności. Oskarżony posiadał już wcześniej zaległości podatkowe, co wynika z jego wyjaśnień i zastawienia jego należności. Przede wszystkim jednak w sprawie – jak przyznał sam oskarżony - kwota 4 faktur nie objętych wcześniejszym zeznaniem podatkowym złożonym w styczniu 2013 r. była znaczna, co w ocenie sądu czyni chybionym zarzut oskarżonego jakoby zapomniał o 4 fakturach i nie przekazał ich do biura, które zajmowało się obsługą jego księgowości. Kwota łączna z 4 w/w faktur opiewa na ponad 650 000 złotych netto i już z samego tego faktu budzi wątpliwości kwestia możliwości zapomnienia o tychże fakturach, opiewających przecież na dużą kwotę. Kwota ta jest znaczna, jeśli porówna się ją nadto do ogólnej kwoty przychodów, jaką wskazał oskarżony w PIT-28 złożonym w styczniu 2013 r. Wskazana została tam kwota przychodów z tytułu robót budowlanych na 890 000 złotych (k. 16) a zatem rzekomo zapomniane faktury dotyczą kwoty opiewającej na znacznie ponad połowę kwoty pierwotnej. Ponadto nie znajduje logicznego uzasadnienia to, że oskarżony rzekomo przypomniał sobie o 4 fakturach dopiero w dniu rozpoczęcia u niego kontroli skarbowej, bo dopiero w tym dniu wysłał za pośrednictwem poczty zeznanie korygujące. Istotne jest również to, że do tego czasu upłynęło już prawie pół roku od złożenia zeznania pierwotnego i jest to okres na tyle długi aby oskarżony mógł „przypomnieć sobie” o rzekomo zapomnianych fakturach. W takim stanie rzeczy w ocenie sądu wina oskarżonego nie budzi wątpliwości .

Tym samym oskarżony swoim zachowaniem wyczerpał znamiona występku z art. 56 §2 kks w zw. z §1 tegoż artykułu, który to przepis przewiduje odpowiedzialność podatnika za podanie nieprawdy lub zatajenie prawdy w deklaracji bądź oświadczeniu i przez to dochodzi do narażenia Skarbu Państwa na uszczuplenie podatku.

Obowiązki oskarżonego w zakresie zryczałtowanego podatku dochodowego regulowała ustawa z 20. 11. 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne ( DZ. U. nr 144 z 1998 r. poz. 930 z późniejszymi zmianami). W szczególności oskarżony naruszył art. 6 owej ustawy związany z obowiązkiem ewidencjonowania wszystkim przychodów a działalność gospodarcza oskarżonego w zakresie usług budowlanych objęta była stawką ryczałtową 5,5 %. Wysokość stawek określa art. 12 tejże ustawy . Tym samym oskarżony zaniżając przychód oraz zryczałtowany podatek dochodowy w zeznaniu o wysokości osiągniętego przychodu za 2012 r. w deklaracji PIT-28 złożonej 30. 01. 2013 r. i nie wykazując 4 faktur objętych zarzutem na łączną kwotę 652 500 złotych netto uszczuplił należność w tymże podatku na kwotę 35 888 złotych (co stanowi 5,5% należnego podatku wg stawki pierwotnej).

Wymierzając oskarżonemu karę jako okoliczności łagodzące uwzględniono fakt niekaralności oskarżonego za przestępstwa (k.62) oraz uiszczenie w toku postępowania sądowego całości uszczuplenia (w wersji pierwotnej, gdyż takiej kwoty formalnie dotyczyło uszczuplenie a faktyczny wymiar podatku wg stawki sankcyjnej wynosi 179 438 złotych, co wynika z konstytutywnej decyzji w tym zakresie).

Przy wymiarze kary grzywny wzięto pod uwagę kwotę nie wykazaną w pierwotnym zeznaniu a także wysokość faktycznego uszczuplenia, które to kwoty są dość znaczne. Biorąc pod uwagę powyższe wymierzono oskarżonemu karę grzywny w wysokości 20 stawek dziennych grzywny, przyjmując wysokość jednej stawki na kwotę 60 złotych a zatem w zasadzie w wysokościach niewiele wyższych od minimalnych w obu przypadkach .

Zasądzono na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe w wysokości 190 złotych , na co złożyła się kwota 120 złotych jako 10 % opłaty od orzeczonej kary grzywny, ryczałt za zapytanie o karalność w wysokości 30 złotych oraz opłata w wysokości 2 razy po 20 złotych, jako ryczałt za doręczanie pism w postepowaniu przygotowawczym i przed sądem.