Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK NAKAZOWY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 kwietnia 2018 roku

Sąd Rejonowy w Wieliczce w Wydziale II Karnym w składzie następującym:

Przewodniczący:SSR Maciej Pragłowski

Protokolant: Beata Suder

bez udziału stron

po rozpoznaniu w postępowaniu nakazowym sprawy z wniosku Komendy Powiatowej Policji w W.

przeciwko

K. P., ur. (...) w W., c . S. zd. L.

obwinionej o to, że:

od nieustalonego okresu czasu do dnia 19 listopada 2017 roku, będąc właścicielem nieruchomości położonej w W. na ul. (...), nie spełniła obowiązku kontroli obiektu budowlanego w czasie jej użytkowania tj. okresowemu, co najmniej raz na 5 lat, sprawdzeniu instalacji elektrycznej

tj. o wykroczenie z art. 93 pkt 8 ustawy Prawo Budowlane.

uznając na podstawie zebranego materiału, że okoliczności czynu i wina obwinionego nie budzą wątpliwości,

I.  obwinioną K. P. uznaje za winną popełnienia czynu zarzucanego jej wnioskiem o ukaranie stanowiącego wykroczenie z art. 93 pkt 8 ustawy Prawo Budowlane i za to na mocy art. 93 pkt 8 ustawy Prawo Budowlane w zw z art. 24 § 1 i 3 k.w. wymierza jej karę grzywny w wysokości 100 (sto) złotych;

II.  na zasadzie art. 119 k.p.s.w. zwalnia obwinioną od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych.

POUCZENIE O UPRAWNIENIACH I OBOWIĄZKACH

Sąd może wydać wyrok nakazowy w sprawach o wykroczenia, w których wystarczające jest wymierzenie nagany, grzywny albo kary ograniczenia wolności. Sąd orzeka na posiedzeniu bez udziału stron. Orzekanie w postępowaniu nakazowym może nastąpić, jeżeli okoliczności czynu i wina obwinionego nie budzą wątpliwości. Wydając wyrok nakazowy, sąd uznaje za ujawnione dowody dołączone do wniosku o ukaranie. Wyrokiem nakazowym można orzec również środek karny (art. 93 § 1-3) ²⁾.

Postępowanie nakazowe jest niedopuszczalne, gdy obwiniony jest głuchy, niemy lub niewidomy, a także gdy zachodzi uzasadniona wątpliwość co do jego poczytalności (art. 93 § 4 ).

Od wyroku nakazowego może zostać złożony sprzeciw. Prawo do złożenia sprzeciwu przysługuje i oskarżycielowi. Sprzeciw wnosi się do sądu, który wydał wyrok nakazowy, w terminie 7 dni od doręczenia tego wyroku (art. 506 § 1 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks postępowania karnego, Dz. U. z 2016 r. poz. 1749, w zw. z art. 94 § 1). W sprzeciwie należy wskazać:

1)  organ, do którego sprzeciw jest kierowany, oraz sygnaturę sprawy, której sprzeciw dotyczy;

2)  oznaczenie oraz adres wnoszącego sprzeciw;

3)  treść sprzeciwu;

4)  datę i podpis składającego sprzeciw (za osobę, która nie może się podpisać, sprzeciw podpisuje osoba przez nią upoważniona, ze wskazaniem przyczyny złożenia swego podpisu; art. 119 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks postępowania karnego w zw. z art. 38 § 1). Do biegu wskazanego 7-dniowego terminu nie wlicza się dnia, od którego liczy się ten termin. Jeżeli koniec tego terminu przypadnie na dzień uznany ustawowo za dzień wolny od pracy, czynność można wykonać następnego dnia (art. 123 § 1 i 3 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks postępowania karnego w zw. z art. 38 § 1). Termin jest zachowany, jeżeli przed jego upływem sprzeciw zostanie złożony bezpośrednio w sądzie albo:

1)  nadany w placówce podmiotu zajmującego się doręczaniem korespondencji na terenie Unii Europejskiej;

2)  nadany w polskim urzędzie konsularnym;

3)  złożony przez żołnierza w dowództwie jednostki wojskowej;

4)  złożony przez osobę pozbawioną wolności w administracji odpowiedniego zakładu;

5)  złożony przez członka załogi polskiego statku morskiego kapitanowi statku (art. 124 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks postępowania karnego w zw. z art. 38 § 1).

Sprzeciw wniesiony po terminie lub przez osobę nieuprawnioną nie zostanie przyjęty (art. 506 § 2 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks postępowania karnego w zw. z art. 94 § 1).

W razie wniesienia sprzeciwu wyrok nakazowy traci moc, a sprawa będzie podlegała rozpoznaniu na zasadach ogólnych (art. 506 § 3 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks postępowania karnego w zw. z art. 94 § 1).

Sprzeciw może być cofnięty do czasu rozpoczęcia przewodu sądowego na pierwszej rozprawie głównej (art. 506 § 5 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks postępowania karnego w zw. z art. 94 § 1).

Wyrok nakazowy, od którego nie wniesiono sprzeciwu lub sprzeciw cofnięto, staje się prawomocny (art. 94 § 3).