Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 13 lutego 2017 roku

w zakresie rozstrzygnięcia o karze

W. N. został oskarżony o to, że w dniu 7 czerwca 2016 roku w M., woj. (...) znajdując się w stanie nietrzeźwości - 0,48 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu - prowadził w ruchu lądowym pojazd mechaniczny marki F. (...) o nr rej. (...), tj . o przestępstwo z art. 178a § 1 k.k.

Sąd ustalił i zważył co następuje :

Poczynione w toku postępowania ustalenia stanu faktycznego, w szczególności oparte o wyjaśnienia oskarżonego , który tak w postepowaniu przygotowawczym jak i sądowym przyznał się do popełnienia zarzuconego mu czynu, pozwały na nie budzące wątpliwości stwierdzenie, iż W. N. dopuścił się zarzuconego mu czynu, który wyczerpuje zmamiona występku z art. 178a § 1 k.k.

W ocenie Sądu w niniejszej sprawie odnośnie oskarżonego W. N. nastąpiły jednak przesłanki warunkowego umorzenia postępowania karnego określone w art. 66 k.k., choć nie na warunkach wskazanych w złożonym w tym zakresie przez obronę wniosku.

Zgodnie z § 1 powyższego przepisu sąd może warunkowo umorzyć postępowanie karne, jeżeli wina i społeczna szkodliwość czynu nie są znaczne, okoliczności jego popełnienia nie budzą wątpliwości, a postawa sprawcy niekaranego za przestępstwo umyślne, jego właściwości i warunki osobiste oraz dotychczasowy sposób życia uzasadniają przypuszczenie, że pomimo umorzenia postępowania będzie przestrzegał porządku prawnego, w szczególności nie popełni przestępstwa.

Stwierdzić należy, że przestępstwo określone w art. 178a § 1 k.k. jest zagrożone karą grzywny, ograniczenia wolności lub pozbawienia wolności do lat dwóch. Z tego względu przyjąć należy, że sam ustawodawca uznał, iż stopień społecznej szkodliwości tego czynu nie jest wysoki. Ponadto należy mieć na uwadze, iż stężenie alkoholu stwierdzone w organizmie oskarżonego nie przekraczało znacząco dolnej granicy stanu nietrzeźwości określonego w art. 46 ust. 3 ustawy z dnia 26 października 1982 roku o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi oraz, że z treści wyjaśnień oskarżonego – co do których brak jest podstaw do kwestionowania ich prawdziwości – wynika, że alkohol spożywał on od kilkunastu do kilku godzin przed prowadzeniem samochodu, dlatego też nie zdawał sobie sprawy, że nadal znajduje się pod jego wpływem. Okoliczność ta oczywiście nie usprawiedliwia nagannego zachowania oskarżonego, jednakże jest istotna dla oceny sposobu okoliczności popełnienia przez niego zarzucanego mu czynu oraz jego motywacji. Biorąc pod uwagę powyższe okoliczności, Sąd doszedł do przekonania, że wina i społeczna szkodliwość czynu zarzucanego oskarżonemu nie są znaczne.

Ponadto okoliczności popełnienia przez oskarżonego czynu w świetle zgromadzonego materiału dowodowego – zwłaszcza fakt przyznania się przez oskarżonego do jego popełnienia – nie budzą jakichkolwiek wątpliwości. Wreszcie z uwagi na fakt, iż oskarżony nie był do tej pory karany za popełnienie jakiegokolwiek przestępstwa, jest osobą dojrzałą i wykształconą, prowadzi ustabilizowany tryb życia, od wielu lat prowadzi własną działalność gospodarczą, dokładnie opisał okoliczności inkryminowanego zdarzenia oraz wyraził skruchę z powodu popełnienia zarzucanego mu występku – zdaniem Sądu jego postawa, właściwości i warunki osobiste oraz jego dotychczasowy sposób życia uzasadniają przypuszczenie, że pomimo warunkowego umorzenia postępowania będzie przestrzegał porządku prawnego, w szczególności nie popełni przestępstwa.

Z tych samych względów Sąd uznał, iż wystarczające będzie warunkowe umorzenie postępowania karnego prowadzonego wobec oskarżonego na okres próby wynoszący 2 lata. W ocenie Sądu warunkowe umorzenie postępowania karnego na wskazany wyżej okres w połączeniu z orzeczeniem wobec oskarżonego środka karnego w postaci zakazu prowadzenia pojazdów oraz świadczenia pieniężnego w wystarczający sposób uświadomi oskarżonemu naganność jego postępowania oraz zapobiegnie ponownemu popełnieniu przez niego przestępstwa. Pozwoli także Sądowi należycie kontrolować zachowanie oskarżonego w okresie próby celem stwierdzenia, czy przyjęta odnośnie jego osoby pozytywna prognoza kryminologiczna okazała się trafna. Nadmienić w tym miejscu należy, że oskarżony prowadzi działalność gospodarczą polegającą na handlu paliwami, dlatego też pozbawienie go na długi , bo dwuletni okres, możliwości prowadzenia pojazdów mechanicznych będzie stanowiło dla niego bardzo znaczną dolegliwość.

W niniejszej sprawie nie zachodzi także negatywna przesłanka stosowania warunkowego umorzenia postępowania określona w art. 66 § 2 k.k., albowiem zarzucane oskarżonemu przestępstwo z art. 178a § 1 k.k. nie jest zagrożone karą pozbawienia wolności przekraczającą 5 lat.

Z uwagi na popełnienie przez oskarżonego przestępstwa przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji polegającego na narażeniu innych uczestników ruchu drogowego na niebezpieczeństwo, Sąd na mocy przepisów przytoczonych w punkcie drugim sentencji orzekł wobec niego środek karny w postaci zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych na okres 2 lat z jednoczesnym zaliczeniem na poczet powyższego środka karnego okresu zatrzymania prawa jazdy. W ocenie Sądu orzeczenie wobec oskarżonego przedmiotowego środka karnego należycie uświadomi mu naganność popełnionego przez niego czynu oraz zapobiegnie popełnieniu przez niego kolejnego przestępstwa. Ponadto naganne zachowanie oskarżonego wskazuje, iż celem ochrony bezpieczeństwa innych uczestników ruchu drogowego konieczne jest czasowe wyeliminowanie go z uczestnictwa w ruchu drogowym jako kierowcy pojazdów mechanicznych, dlatego też Sąd orzekł przedmiotowy środek karny na maksymalny okres czasu określony w treści przepisu art. 67 § 3 k.k.

Celem dodatkowego uświadomienia skazanemu naganności jego zachowania, Sąd na podstawie przepisów przytoczonych w punkcie trzecim sentencji Sąd orzekł wobec oskarżonego środek karny w postaci świadczenia pieniężnego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej w kwocie 4000 zł. W ocenie Sądu sytuacja materialna oskarżonego, który prowadzi własną działalność gospodarczą pozwala mu na uiszczenie powyższej kwoty.

Biorąc pod uwagę okoliczność, iż oskarżony osiąga stałe, dość wysokie dochody z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej, Sąd na podstawie powołanych przepisów uznał za celowe obciążenie go kosztami postępowania oraz opłatą.

Sędzia: