Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK ZAOCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 stycznia 2018 r.

Sąd Rejonowy w Olkuszu I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący:	SSR Michał Siemieniec
Protokolant:	sekretarka Weronika Chwast

po rozpoznaniu w dniu 10 stycznia 2018 r. w Olkuszu na rozprawie

sprawy z powództwa Kancelaria (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w K.

przeciwko K. P.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego K. P. na rzecz powoda Kancelaria (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w K. kwotę 755,98 (siedemset pięćdziesiąt pięć 98/100) złotych z odsetkami ustawowymi od dnia 23 września 2014 roku do dnia 31 grudnia 2015 roku oraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 1 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty;

II.  w pozostałej części oddala powództwo;

III.  zasądza od pozwanego K. P. na rzecz powoda Kancelaria (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w K. kwotę 300,30 (trzysta 30/100) złotych tytułem kosztów procesu;

IV.  wyrokowi w punktach I (pierwszym) i III (trzecim) nadaje rygor natychmiastowej wykonalności.

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 7 kwietnia 2017 r., wniesionym w elektronicznym postępowaniu upominawczym, Kancelaria (...) S.A. w K. domagała się zasądzenia od pozwanego K. P. kwoty 970,98 zł z odsetkami ustawowymi od dnia 23 września 2014 r. do dnia 31 grudnia 2015 r. oraz odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 1 stycznia 2016 r. do dnia zapłaty, poza tym zasądzenia zwrotu kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu żądania pozwu wskazano, że (...) Sp. z o.o. zawarła z pozwanym w dniu 22 sierpnia 2014 r. umowę pożyczki kwoty 600 zł za pośrednictwem platformy internetowej. Pozwany nie spłacił zadłużenia, wobec czego pożyczkodawca w drodze przelewu wierzytelności przeniósł wierzytelność w stosunku do pozwanego na rzecz Kancelarii (...) S.A. O dokonaniu cesji pozwany został poinformowany pismem z dnia 16 maja 2016 r. Wezwanie pozwanego do zwrotu zadłużenia okazało się bezskuteczne.

Sąd Rejonowy Lublin – Zachód w Lublinie stwierdził brak podstaw do wydania nakazu zapłaty i postanowieniem z dnia 23 maja 2017 r. przekazał sprawę do Sądu Rejonowego w Olkuszu.

Pozwany nie stawił się na rozprawę, nie zajął też stanowiska w sprawie na piśmie.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny

W dniu 22 sierpnia 2014 r. (...) sp. z o.o., jako pożyczkodawca, zawarł z K. P., jako pożyczkobiorcą, umowę pożyczki. Kwota pożyczki wynosiła 600 zł, prowizja, stanowiąca całkowity koszt pożyczki wynosiła 155,98 zł, termin spłaty pożyczki określono na 22 września 2014 r. Pozwany nie spłacił zadłużenia z tytułu pożyczki.

W dniu 16 maja 2016 r. (...) Sp. z o.o. dokonał przelewu wierzytelności wobec K. P. na rzecz Kancelarii (...) S.A. z siedzibą w K.. W dniu 6 czerwca 2016 r. powód zawiadomił pozwanego o cesji. Pozwany po cesji wierzytelności nadal nie spłacił zadłużenia.

Kwota zadłużenia pozwanego z tytułu ww. umowy pożyczki wynosiła: 600 zł kapitału, 155,98 zł prowizji. Oprócz tych kwot powód naliczył opłatę dodatkową w kwocie 215 zł za monity telefoniczne i pisemne.

Powyższe okoliczności faktyczne ustalono w oparciu o przepis art. 339 § 2 kpc na podstawie twierdzeń pozwu oraz dokumentów przedstawionych przez stronę powodową.

Sąd zważył, co następuje.

Powództwo jest zasadne częściowo. Pozwany, zawierając umowę pożyczki (art. 720 § 1 kc), zaciągnął zobowiązanie spłaty pożyczonej kwoty na warunkach określonych w umowie wraz z odsetkami za czas opóźnienia. W sytuacji niewykonania przez pozwanego swego zobowiązania, należało zasądzić kwotę wskazaną w punkcie I sentencji wyroku, obejmującą dochodzoną należność główną oraz wskazaną w pozwie prowizję. Powód wykazał bowiem uprawnienie do żądania od pozwanego tej kwoty na podstawie umowy przelewu wierzytelności, a więc umowy, w myśl której dotychczasowy wierzyciel (cedent) przenosi wierzytelność ze swojego majątku do majątku osoby trzeciej (cesjonariusza) (art. 509 § 1 kc). Przelew wierzytelności doprowadził do zmiany po stronie wierzyciela – w miejsce pożyczkodawcy wstąpiła Kancelaria (...) S.A., nie zmieniając w żaden sposób wysokości zadłużenia.

Inaczej sytuacja się przedstawia, jeżeli chodzi o opłaty naliczone przez pożyczkodawcę za monity i wezwania w kwocie 215 zł. Strona pozwana, co prawda, była w postępowaniu bierna, niemniej jednak należy pamiętać, że w sytuacji, gdy umowa ma charakter umowy konsumenckiej, zawartej przy użyciu gotowego, sporządzonego przez przedsiębiorcę wzorca, obowiązkiem sądu jest zbadanie poszczególnych klauzul takiej umowy, nawet w razie orzekania w warunkach zaoczności oraz ocena zasadności naliczenia opłat z punktu widzenia prawa materialnego. Z dołączonego przez powoda formularza informacyjnego pożyczki [ k. 19 verte ] wynika, że wysokość opłat za monity telefoniczne wynosiła 4 zł, za SMS – 2 zł, za pisemne wezwanie do zapłaty – 12 zł. Nie wiadomo, na jakiej podstawie powód naliczył z tego tytułu opłatę 215 zł. Okoliczność, czy były wykonywane jakiekolwiek monity, a jeżeli tak, to ile i jakiego rodzaju, nie wynika ani z dokumentów dołączonych do akt przez powoda, ani choćby z twierdzeń zawartych w uzasadnieniu pozwu. Jedyne wezwanie do zapłaty, jakie da się zindywidualizować na podstawie dokumentów z akt sprawy to wezwanie do zapłaty skierowane już przez powoda, który nie był uprawniony do obciążania pozwanego kosztami monitów i wezwań, nie wstąpił bowiem w całokształt stosunków prawnych pomiędzy stronami umowy pożyczki, a jedynie nabył konkretną wierzytelność. Podsumowując, skoro nie da się zweryfikować zasadności naliczenia omawianej opłaty, powództwo w zakresie żądania kwoty 215 zł, jako bezzasadne podlega oddaleniu. O odsetkach za opóźnienie orzeczono na podstawie art. 481 § 1 i 2 kc.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 100 zd. 2 kpc, bowiem powód uległ jedynie co do nieznacznej części swych żądań. Zasądzone koszty obejmują: 30 złotych opłaty od pozwu, 0,30 zł opłaty za płatność elektroniczną, 270 złotych z tytułu wynagrodzenia pełnomocnika (§ 2 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych, Dz.U.2015 poz. 1804 ze zm.).

O rygorze natychmiastowej wykonalności orzeczono na mocy art. 333 § 1 pkt. 3 kpc.

[ SSR M. S. ]