Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 listopada 2020 r.

Sąd Okręgowy w Krakowie XII Wydział Gospodarczy – Odwoławczy w następującym składzie:

Przewodniczący- Sędzia: SSO Bożena Cincio-Podbiera

Sędziowie: SSO Jacek Hanszke SSO Agata Pierożynska

po rozpoznaniu w dniu 19 listopada 2020 r. w Krakowie

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w D.

przeciwko (...) spółce akcyjnej w W.

o zapłatę

na skutek apelacji wniesionej przez stronę pozwaną

od wyroku Sądu Rejonowego dla Krakowa - Śródmieścia w Krakowie

z dnia 5 czerwca 2019 r. sygn. akt IV GC 2618/18/S

I.  oddala apelację;

II.  zasądza od strony pozwanej na rzecz strony powodowej koszty postępowania apelacyjnego w kwocie 900,00 zł (dziewięćset złotych).

SSO Jacek Hanszke SSO Bożena Cincio-Podbiera SSO Agata Pierożyńska

XII Ga 948/19

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 5 czerwca 2019 roku Sąd Rejonowy dla Krakowa Śródmieścia w Krakowie uwzględnił powództwo (...) sp. z o.o. w D., zasądzając od (...) SA w W. kwotę 7920 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie oraz koszty procesu. Sąd Rejonowy uznał powództwo o zapłatę reszty kosztów najmu pojazdu zastępczego za uzasadnione ponieważ przyjął, że strona pozwana nie wykazała, aby miała realną możliwość zapewnienia poszkodowanemu konkretnego pojazdu zastępczego w okresie likwidacji szkody. W tym zakresie Sąd Rejonowy ustalił, iż wypełniony przez poszkodowanego formularz szkody w formie elektronicznej, gdzie zaznaczono możliwość najmu pojazdu zastępczego za pośrednictwem ubezpieczyciela, nie stanowi propozycji najmu ze strony pozwanej. Ustalił też Sąd Rejonowy, iż brak jest dowodu nadania i doręczenia poszkodowanemu pisma z dnia 5 października 2017 roku, w którym zawarto informację o możliwości najmu pojazdu zastępczego i prawie ubezpieczyciela do weryfikacji stawki (...) do wysokości kwoty 200 zł brutto. Sąd Rejonowy stanął też na stanowisku, że pismo z dnia 5 października 2017 roku zawiera jedynie informację o możliwości zorganizowania najmu samochodu zastępczego, której brak podstawowych danych o marce pojazdu, dobowej stawce wynajmu, akceptowanego czasu jego trwania i dalszych ewentualnych kosztach. Wskazał Sąd Rejonowy, że strona pozwana nie wykazała realnych kosztów najmu z uwzględnieniem poszczególnych części składowych jak opłat dodatkowych czy też kosztów podstawienia samochodu do poszkodowanego. Stąd też przedstawiona przez stronę pozwaną umowa z dnia 1 lipca 2016 roku zawarta z podmiotem świadczącym usługi wynajmu pojazdów zastępczych na rzecz poszkodowanych zgłaszających szkody do strony pozwanej jako ubezpieczyciela w tych okolicznościach, w ocenie Sądu Rejonowego, nie stanowiła dostatecznego dowodu na to by istniała realna możliwość niezwłocznego wynajęcia samochodu poszkodowanemu. W tym stanie rzeczy Sąd Rejonowy uwzględnił powództwo strony powodowej, mając też na uwadze, iż zastosowana przez nią stawka najmu auta zastępczego pozostawała stawką rynkową.

Strona pozwana oparła apelację na zarzucie naruszenia art. 233 § 1 k.p.c. wywodząc, iż Sąd Rejonowy zasądził rażąco wygórowaną kwotę odszkodowania w sytuacji, gdy poszkodowany posiadał wiedzę o akceptowanej przez ubezpieczyciela stawce najmu pojazdu zastępczego, a przez to uzasadnioną stawką najmu pozostawała kwota 200 zł brutto za dobę. Zdaniem strony skarżącej Sąd Rejonowy dopuścił się nielogicznej i wybiórczej oceny dowodów, naruszając przy tym także art. 361 k.c. skoro zasądzona wyrokiem kwota nie pozostaje w adekwatnym związku przyczynowym ze szkodą. Ubezpieczyciel podnosił, że w przypadku najmu pojazdu zastępczego istotne znaczenie ma nie tylko jego równorzędność, ale też dodatkowe warunki umowy, jak czas i miejsca udostępnienia samochodu oraz jego zwrotu, czy też obowiązek wpłaty kaucji. Skoro zatem warunki takie czynią zadość potrzebie ochrony uzasadnionych potrzeb poszkodowanego brak jest podstaw do obciążania ubezpieczyciela kosztami wyższymi związanymi z wyborem przez poszkodowanego droższej oferty. Skarżąca podniosła, że poszkodowany świadomie podjął decyzję o wynajęciu pojazdu zastępczego za koszt prawie dwukrotnie wyższy niż znana mu i akceptowane stawka wobec czego stanowisko Sądu Rejonowego wykracza poza ramy określone w art. 233 k.p.c.. Podniesiono też w apelacji, iż poszkodowany naruszył zasadę określoną w art. 354 § 2 k.c. skoro nie zmierzał do minimalizowania rozmiarów szkody, w tym przypadku w zakresie kosztów wynajmu samochodu zastępczego. W ocenie apelanta pomiędzy kosztem najmu pojazdu zastępczego, a szkodą nie zaistniał adekwatny związek przyczynowy, która to okoliczność winna prowadzić do zmiany wyroku i oddalenia powództwa.

Sąd Okręgowy zważył co następuje.

Apelacja jest nieuzasadniona.

Analizując zarzuty podniesione w apelacji Sąd Okręgowy nie dopatruje się naruszenia normy art. 233 § 1 k.p.c.. Wskazać należy, iż wykazanie naruszenia zasady swobodnej oceny dowodów nie może polegać na ich odmiennej interpretacji, chyba, że strona jednocześnie wykaże, iż ocena dowodów przyjęta przez sąd za podstawę rozstrzygnięcia, przekracza granice oceny swobodnej /wyrok Sądu Najwyższego z dnia 10 kwietnia 2000 roku, V CKN 17/00/. Oznacza to, że postawienie zarzutu naruszenia przepisu art. 233 k.p.c. nie może sprowadzać się do zaprezentowania przez apelanta stanu faktycznego przyjętego przez niego na podstawie własnej oceny materiału dowodowego. Apelujący musi wykazać, posługując się wyłącznie argumentami jurydycznymi, że sąd naruszył ustanowione w wymienionym przepisie jest zasady oceny wiarygodności oraz w mocy dowodów i że naruszenie to miało wpływ na wynik sprawy /postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 14 stycznia 2000 roku, I CKN 1169/99/. Musi zaistnieć zatem przypadek zaprezentowania przez sąd orzekający rozumowania sprzecznego z regułami logiki, z zasadami wiedzy, bądź z doświadczeniem życiowym.

Zarzutów takich Sądowi Rejonowemu przypisać nie można. Sąd Rejonowy bowiem w sposób logiczny i zgodny z zasadami doświadczenia życiowego umotywował swoje stanowisko. Apelujący zresztą nie odnosi się do konkretnej argumentacji Sądu zawartej w uzasadnieniu wyroku, lecz jedynie ogólnie podnosi, iż sąd pierwszej instancji zasądził wyższą kwotę, niż ta, która zdaniem ubezpieczyciela przypadała tytułem wynagrodzenia za najem pojazdu zastępczego. Apelacja bowiem nie zawiera konkretnych argumentów dotyczących czy to treści umowy łączącej ubezpieczyciela ze stroną trzecią, czy też okoliczności w jaki doszło do najmu pojazdu. Już z tej przyczyny apelację należało uznać za nie usprawiedliwioną

W tym przypadku należy dodatkowo zaznaczyć, że dla poszkodowanego istotne znaczenie miał czas podstawienia pojazdu. Poszkodowany bowiem, w formularzu elektronicznym nie zauważył komunikatu o możliwości najmu za pośrednictwem ubezpieczyciela, a pisma z dnia 5 października 2017 roku nie otrzymał. Zeznał poszkodowany, że pisma takiego nie pamięta, co w sytuacji braku dowodu nadania i doręczenia go na jego adres, czyli zeznanie to wiarygodnym.Zresztą, informacja taka miałaby wpłynąć i tak po dacie zawarcia umowy najmu. Trudno zatem podnieść w stosunku do poszkodowanego zarzut braku współdziałania z ubezpieczycielem w zakresie minimalizacji szkody. Dodatkowo poszkodowany miał kłopoty z poruszaniem się z uwagi na chore kolano w związku z czym auto zastępcze było mu niezbędne "od zaraz". Jak wynika z materiału sprawy do tej kwestii strona pozwana w ogóle się nie odniosła. Nie wynika też z dowodów by poszkodowany mógł otrzymać samochód zastępczy w ciągu 1,5 godziny, co w relacji ze stroną powodową okazało się możliwe. Poszkodowany przedtem nie znał firmy u której wynajął auto zastępcze i w tym segmencie rynku nie miał rozeznania.

Sąd Okręgowy podziela przy tym pogląd Sądu Rejonowego co do tego, iż strona pozwana nie wykazała realnych możliwości najmu. Wprawdzie umowa zawiera zasady współpracy pomiędzy ubezpieczycielem a właścicielem pojazdów do wynajęcia, podaje ilość pojazdów w poszczególnych segmentach, a także cennik, jednak nie sposób ustalić czy faktycznie stosowny pojazd był wówczas dostępny. Zauważyć też trzeba, iż przewidziano opłaty za zniesienie udziału własnego w wysokości 20 zł brutto za każdą dobę- karta 120 akt sprawy. Z żadnych też dowodów, jak wskazano wyżej, nie wynika by poszkodowany mógł otrzymać samochód zastępczy w takim czasie w jakim podstawiła mu go strona powodowa, które nie pobierała udziału własnego, ani opłaty za jego zniesienie. W tych okolicznościach nie można przypisać Sądowi Rejonowemu zarzutu naruszenia art. 233 k.p.c., ani art. 331 k.c.

Z tych względów apelację jako nieuzasadnioną oddalono na podstawie art. 385 k.p.c. O kosztach postępowania apelacyjnego Sąd Okręgowy orzekł po myśli art. 98 k.p.c. w związku z art. 108 § 1 k.p.c. oraz w oparciu o treść Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności radców prawnych.

SSO Jacek Hanszke SSO Bożena Cincio-Podbiera SSO Agata Pierożyńska