Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

POSTANOWIENIE

Dnia 12 stycznia 2017 roku

Sąd Okręgowy w Krakowie II Wydział Cywilny – Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący: SSO Anna Nowak (sprawozdawca)

Sędziowie: SSO Katarzyna Oleksiak

SSO Jarosław Tyrpa

po rozpoznaniu w dniu 12 stycznia 2017 roku w Krakowie

na posiedzeniu niejawnym

sprawy ze skargi M. S.

przy uczestnictwie S. P. – Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Miechowie oraz Skarbu Państwa-Prezesa Sądu Rejonowego w Miechowie

na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy egzekucyjnej bez nieuzasadnionej zwłoki w sprawie egzekucyjnej toczącej się przed Komornikiem Sądowym przy Sądzie Rejonowym w Miechowie S. P., sygnatura akt KM 111/14

postanawia:

I.  stwierdzić przewlekłość postępowania egzekucyjnego w sprawie o sygnaturze akt KM 111/14 prowadzonego przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Miechowie S. P.;

II.  przyznać od Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Miechowie S. P. na rzecz skarżącego M. S. kwotę 2000 zł (dwa tysiące złotych);

III.  oddalić skargę w pozostałym zakresie;

IV.  nakazać Skarbowi Państwa - Sądowi Okręgowemu w Krakowie na rzecz skarżącego M. S. kwoty 100 (sto) złotych uiszczonej jako opłata sądowa od niniejszej skargi.

SSO Katarzyna Oleksiak SSO Anna Nowak SSO Jarosław Tyrpa

UZASADNIENIE

Skarżący M. S. wniósł skargę na przewlekłość postępowania w sprawie toczącej się przed Komornikiem Sądowym przy Sądzie Rejonowym w Miechowie S. P., o sygn. akt KM 111/14. Skarga ta została wniesiona w dniu 18 maja 2016 roku, poprzez żądanie ponownego zarejestrowania skargi z dnia 22 marca 2016 roku (sygn. II S 89/16), odrzuconej z przyczyn formalnych. Skarżący domagał się stwierdzenia przewlekłości postępowania egzekucyjnego o sygn. KM 111/14 oraz przyznania na jego rzecz od Komornika kwoty 20.000zł tytułem rekompensaty z powodu przewlekłości. W uzasadnieniu skarżący wskazał, że wniosek egzekucyjny w sprawie KM 111/14 złożył w dniu 7 lutego 2014 2012 roku, a do dnia wniesienia skargi sprawa nie została zakończona. Podniósł, że przez ten okres Komornik nie dokonał jakichkolwiek czynności egzekucyjnych pomimo, że we wniosku o wszczęcie egzekucji wskazał dwa sposoby egzekucji.

W odpowiedzi na skargę (dołączonej do akt KM 111/14) Komornik zgłosił swój udział w sprawie.

Swój udział w postępowaniu zgłosił także Prezes Sądu Rejonowego w Miechowie.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Skarga co do zasady zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z dyspozycją art. 2 ust. 1 ustawy dnia 17 czerwca 2004 r. o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu przygotowawczym prowadzonym lub nadzorowanym przez prokuratora i postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki (Dz. U. Nr 179, poz. 1843, z późn. zm.), strona może wnieść skargę o stwierdzenie przewlekłości postępowania, tj. o stwierdzenie, że w postępowaniu, którego skarga dotyczy, nastąpiło naruszenie jej prawa do rozpoznania sprawy bez nieuzasadnionej zwłoki, jeżeli postępowanie w tej sprawie trwa dłużej, niż to konieczne dla wyjaśnienia tych okoliczności faktycznych i prawnych, które są istotne dla rozstrzygnięcia sprawy, albo dłużej niż to konieczne do załatwienia sprawy egzekucyjnej lub innej dotyczącej wykonania orzeczenia sądowego. O naruszeniu prawa strony do rozpoznania sprawy bez nieuzasadnionej zwłoki można mówić tylko wówczas, gdy z przyczyn leżących po stronie sądu (komornika) postępowanie w danej sprawie trwa dłużej niż jest to konieczne dla wyjaśnienia wszystkich istotnych okoliczności i wydania merytorycznego rozstrzygnięcia (przeprowadzenia czynności egzekucyjnych), a nie wtedy, gdy długotrwałość postępowania jest wynikiem działań stron ukierunkowanych na wstrzymywanie biegu postępowania lub powodujących konieczność podejmowania przez Sąd czynności skutkujących przedłużaniem się postępowania ze względów proceduralnych. Skarga na przewlekłość postępowania może być skuteczna jedynie wówczas, jeżeli zwłoka nastąpiła na skutek działania lub bezczynności sądu (komornika). Chodzi zatem o to, aby czynności sądu (komornika) zabierały odpowiednią ilość czasu, to jest odbywały się bez zbędnej zwłoki, która wskazywałaby na bezczynność sądu (komornika) lub bezproduktywność jego działań. Dla dopuszczalności skargi istotne znaczenie ma spełnienie wymogu wniesienia jej w toku trwającego postępowania (art.5 ust.1 w/w ustawy).

Rozważając zarzuty podniesione w skardze stwierdzić należy, iż nie sposób zakwestionować stanowiska skarżącego o istnieniu przewlekłości przedmiotowego postępowania oraz braku podejmowania przez Komornika czynności wnioskowanych przez wierzyciela, których wykonanie mogło doprowadzić do znacznie szybszego zakończenia postępowania egzekucyjnego.

Na podstawie przeprowadzonej analizy akt postępowania w sprawie KM 111/14 Sąd Okręgowy ustalił co następuje:

Wniosek wierzyciela M. S. o wszczęcie postępowania egzekucyjnego wpłynął do Kancelarii (...) w dniu 7 lutego 2014 roku. Do wniosku dołączony był tytuł wykonawczy obejmujący należność w wysokości 2145,64 zł. We wniosku wierzyciel domagał się prowadzenia egzekucji z nieruchomości, ze świadczeń z tytułu ubezpieczenia społecznego (ZUS), ruchomości i praw majątkowych dłużnika znanych Komornikowi lub ustalonych przez niego w toku postępowania. W dniu 18 lutego 2014 roku Komornik zawiadomił o wszczęciu egzekucji i wezwał dłużnika do zapłaty długu. Dnia 20 lutego 2014 roku oraz 17 kwietnia 2014 roku przybył do miejsca zamieszkania dłużnika, gdzie stwierdził, że dłużniczka nie zamieszkuje. W dniu 23 marca 2016 roku Komornik udała się do nowego miejsca zamieszkania dłużniczki, celem zajęcia ruchomości. W tym samym dniu dokonał zajęcia wierzytelności z rachunku bankowego. W dniu 30 marca 2016 roku i 1 kwietnia 2016 roku wpłynęły pisma banków o braku środków na rachunku oraz fakcie nieprowadzenia rachunku dla dłużniczki. Dnia 31 maja 2016 roku Komornik zawiadomił wierzyciela o stanie egzekucji. W odpowiedzi dłużnik wskazał, że Komornik nie zrealizował wszystkich jego wniosków egzekucyjnych. Dnia 20 czerwca 2016 roku Komornik zawiadomił o wszczęciu egzekucji z nieruchomości. W dniu 22 czerwca 2016 roku dłużnik wpłacił całą kwotę objętą tytułem wykonawczym. W tymże dniu Komornik przyznał wierzycielowi kwotę 437,92 zł tytułem zwrotu kosztów związanych z osobistym stawiennictwem wierzyciela w czynnościach Komornika.

Postanowieniem z dnia 22 grudnia 2016 roku ustalono koszty postepowania egzekucyjnego stwierdzono, że zostały w całości pokryte przez dłużnika, a egzekucja została zakończona.

Analiza przebiegu niniejszego postępowania wskazuje w sposób jednoznaczny, że poza nielicznymi czynnościami związanymi z wnioskami o prowadzenie egzekucji z nieruchomości, Komornik w tej sprawie nie podejmował jakichkolwiek czynności egzekucyjnych, które mogły doprowadzić do wyegzekwowania dochodzonej należności. Należy podnieść, że wierzyciel już we wniosku egzekucyjnym domagał się prowadzenia egzekucji z ruchomości dłużniczki, jej świadczeń tytułu ubezpieczenia społecznego oraz nieruchomości. Czynności Komornika ograniczyły się do dwóch wizyt pod adresem dłużniczki, który jak okazało się był nieaktualny. W okresie od 17 kwietnia 2014 roku do dnia 23 marca 2016 roku Komornik nie wykonywał żadnych czynności. Natomiast ze wszczęciem egzekucji z nieruchomości czkała aż do 20 czerwca 2016 roku.

Zdaniem Sądu Okręgowego ustalone w tej sprawie okoliczności muszą skutkować stwierdzeniem naruszenia prawa wierzyciela do przeprowadzenia i zakończenia bez nieuzasadnionej zwłoki sprawy egzekucyjnej, którą wszczął w sprawie Km 111/14. W ocenie Sądu Okręgowego na dopuszczalność stwierdzenia przewlekłości tego postępowania nie ma wpływu fakt, iż obecnie jest już ono zakończone. Należy stwierdzić, iż niniejsza skarga została wniesiona w toku trwającego postępowania egzekucyjnego w sprawie, zatem spełniony jest warunek określony w art. 5 ust.1 w/w ustawy. Z powyższych względów skarga w zakresie w jakim skarżący domagał się stwierdzenia przewlekłości postępowania musiała zostać uznana za zasadną . Dlatego też w oparciu o art. 12 ust. 2 cyt. ustawy należało stwierdzić przewlekłość postępowania objętego skargą, o czym orzeczono w punkcie I.

Dokonując oceny zasadności żądanej kwoty Sąd wziął pod uwagę długotrwałość procedowania w sprawie, charakter sprawy ale również wysokość egzekwowanej kwoty, istotność sprawy oraz dla wagę dostrzeżonych w toku postępowania uchybień i zaniedbań. Zasądzona kwota jest odpowiednia i wystarczająca do zrekompensowania szkody powstałej wskutek zaistniałej w sprawie przewlekłości postępowania. Nie można uznać, iż skarżący zasadnie domaga się przyznania kwoty 20.000zł z tytułu stwierdzonej przewlekłości postępowania. Zwrócić należy uwagę, że powyższa kwota stanowi sumę wyższą niż dochodzona w tej sprawie wierzytelność. Tak wysoka kwota w tej sprawie utraciłaby swoją funkcję kompensacyjną z tytułu naruszenia prawa do sądu, a stanowiłaby wyłącznie źródło wzbogacenia wierzyciela, co nie jest jej istotą. W ocenie Sądu Okręgowego, uwzględniając długotrwałość stwierdzonej przewlekłości, charakter sprawy w jakiej miała ona miejsce, ale również okoliczność, iż postępowanie egzekucyjne zostało już zakończone po wyegzekwowaniu dochodzonej należności, uznać należało iż kwota w wysokości 2000zł jest adekwatna dla zrekompensowania wierzycielowi długiego oczekiwania na przeprowadzenie oczekiwanej i żądanej egzekucji zasądzonej wierzytelności. Kwota ta stanowi realną wartość ekonomiczną w aktualnych realiach gospodarczych a nadto bierze pod uwagę istotność sprawy i jej długotrwałość..

W tych okolicznościach Sąd Okręgowy orzekł jak w punktach I, II i III sentencji na podstawie art. 12 ust. 1, 2 i ust.4 ustawy z dnia 17 czerwca 2004 roku o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu przygotowawczym prowadzonym lub nadzorowanym przez prokuratora i postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki (Dz. U. Nr 179, poz. 1843 z późn. zm.).

O obowiązku zwrotu uiszczonej opłaty od skargi Sąd Okręgowy orzekł na podstawie art. 17 ust. 3 ustawy.

SSO Katarzyna Oleksiak SSO Anna Nowak SSO Jarosław Tyrpa