Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

POSTANOWIENIE

Dnia 20 stycznia 2020 r.

Sąd Okręgowy w Krakowie II Wydział Cywilny Odwoławczy

w składzie:

Przewodniczący: SSO Katarzyna Serafin-Tabor

po rozpoznaniu w dniu 20 stycznia 2020 r. w Krakowie

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa Spółdzielni Mieszkaniowej (...) w K.

przeciwko K. O.

o zapłatę

na skutek zażalenia pozwanej

na zarządzenie Przewodniczącego Sądu Rejonowego dla Krakowa –Podgórza w Krakowie

z dnia 29 sierpnia 2019 roku, sygnatura akt I C 2097/15/P

postanawia: odrzucić zażalenie.

SSO Katarzyna Serafin –Tabor

UZASADNIENIE

Przewodniczący Sądu Rejonowego dla Krakowa –Podgórza w Krakowie zarządzeniem z dnia 29 sierpnia 2019 roku zwrócił złożony przez wnioskodawcę wniosek o ustanowienie pełnomocnika z urzędu wyjaśniając w uzasadnieniu, że powódka została wezwana do usunięcia braków formalnych wniosku o ustanowienie pełnomocnika z urzędu poprzez złożenie wyczerpującego oświadczenia o stanie rodzinnym, majtku, dochodach i źródłach utrzymania w terminie 7 dni, pod rygorem zwrotu wniosku. Wezwanie zostało doręczone w dniu 7 sierpnia 2019 roku. Termin do usunięcia braków formalnych upłynął z dniem 14 sierpnia 20019 roku. W zakreślonym terminie powódka nie usunęła powyższego braku formalnego wniosku, co uzasadniało zwrot przedmiotowego wniosku przy zastosowaniu art. 130 § 1 i 2 k.p.c.

Zażalenie na powyższe zarządzenie wniosła powódka domagając się uchylenia zaskarżonego zarządzenia oraz podnosząc, że braki wniosku o ustanowienie pełnomocnika z urzędu zostały przez nią usunięte w zakreślonym terminie.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje :

Zażalenie było niedopuszczalne i jako takie podlegać musiało odrzuceniu.

W świetle art. 394 § 1 k.p.c. w brzmieniu sprzed nowelizacji ustawą z dnia 4 lipca 2019 r. o zmianie ustawy - Kodeks postępowania cywilnego oraz niektórych innych ustaw, który z mocy art. 9 pkt. 4 w/w ustawy z dnia 4 lipca 2019 r. znajdował zastosowanie w niniejszej sprawie, zażalenie przysługuje na postanowienia sądu pierwszej instancji, które kończą postępowanie w sprawie lub też te postanowienia Sądu oraz zarządzenia przewodniczącego, które dotyczą rozstrzygnięć incydentalnych. O ile te pierwsze zawsze są zaskarżalne zażaleniem (art. 394 § 1 k.p.c. in principio), o tyle te drugie tylko w przypadkach enumeratywnie wyliczonych w powołanym przepisie (in fine).

Rozstrzygnięcie w przedmiocie zwrotu wniosku o ustanowienie pełnomocnika z urzędu nie jest zarządzeniem, które w świetle art. art. 394 § 1 k.p.c. podlegałoby zaskarżeniu, albowiem ani nie zostało w nim wymienione jako podlegające zaskarżeniu w drodze zażalenia, ani też nie jest to orzeczenie kończące postępowanie w sprawie. W katalogu wymienionych w art. 394 § 1 k.p.c. zaskarżalnych zarządzeń wymieniono zarządzenie przewodniczącego o zwrocie pozwu. Upoważnia to do twierdzenia, że spośród pism procesowych, o których mowa w art. 126 k.p.c., tylko dla tego pisma ustawodawca uczynił wyjątek, inne pisma zwrócone zarządzeniem przewodniczącego traktując bądź to jako nie zaskarżalne w ogóle, bądź też wiążąc z nieusunięciem ich braku inny skutek procesowy niż zwrot pisma. Skoro zatem art. 394 § 1 pkt 1 k.p.c. wymienia tylko zarządzenie o zwrocie pozwu, a brak jest przepisu, który przewidywałby zażalenie na zwrot wniosku o ustanowienie pełnomocnika z urzędu, to uzasadnione jest przyjęcie, że takie zarządzenie nie podlega zaskarżeniu zażaleniem.

Stosownie bowiem do treści art. 373 k.p.c. w brzmieniu sprzed nowelizacji ustawą z dnia 4 lipca 2019 r. o zmianie ustawy - Kodeks postępowania cywilnego oraz niektórych innych ustaw, który z mocy art. 9 pkt. 4 w/w ustawy z dnia 4 lipca 2019 r. znajdował zastosowanie w niniejszej sprawie; Sąd drugiej instancji odrzuca na posiedzeniu niejawnym apelację, jeżeli ulegała ona odrzuceniu przez sąd pierwszej instancji. Z kolei zgodnie z art. 370 k.p.c. obowiązującego przed nowelizacji ustawą z dnia 4 lipca 2019 r., Sąd pierwszej instancji odrzuci na posiedzeniu niejawnym apelację wniesioną po upływie przepisanego terminu, nieopłaconą lub z innych przyczyn niedopuszczalną, jak również apelację, której braków strona nie uzupełniła w wyznaczonym terminie. Z mocy art. 397 § 2 k.p.c. przepisy te znajdują zastosowanie w postępowaniu zażaleniowym.

W świetle powyższego za odmiennym rozstrzygnięciem nie mogły przemawiać podniesione w zażaleniu merytoryczne zarzuty odnoszące się do oceny, czy braki przedmiotowego wniosku zostały uzupełnione przez powódkę w zakreślonym przez Przewodniczącego terminie, choć z analizy akt sprawy wynika, iż podniesione przez powódkę w tym przedmiocie zarzuty były zasadne. Wezwanie do uzupełnienia braków formalnych przedmiotowego wniosku zostało bowiem doręczone powódce w dniu 7.08.2019 r. ( k. 208 ) , a dniu 14.08.2019 r. , a zatem w zakreślonym terminie, złożone zostało przez powódkę oświadczenie majątkowe, o złożenie którego została wezwana w trybie art. 130 § 1 k.p.c. zarządzeniem z dnia 4.07.2019 r. ( k. 217 ), co winien uwzględnić Sąd Rejonowy w przypadku ponownego wystąpienia z takim wnioskiem przez stronę zważywszy, że zwrot wniosku o ustanowienie pełnomocnika z urzędu nie wyłącza możliwości ponownego wystąpienia z takim wnioskiem przez stronę.

Z powyższych względów Sąd Okręgowy na mocy art. 373 k.p.c. w zw. z art. 370 k.p.c. i art. 397 § 2 k.p.c. , art. 398 k.p.c. orzekł jak w sentencji.

SSO Katarzyna Serafin –Tabor