Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

POSTANOWIENIE

Dnia 21 lutego 2024 r.

Sąd Okręgowy w Krakowie II Wydział Cywilny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący:

Sędzia Krzysztof Wąsik

po rozpoznaniu w dniu 21 lutego 2024 r. w Krakowie

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z wniosku S. T.

z udziałem Spółdzielni Mieszkaniowej (...) w K.

o wpis

na skutek apelacji wnioskodawczyni

od postanowienia Sądu Rejonowego dla Krakowa- Podgórza w Krakowie z 19 października 2023 r., sygnatura akt Dz.Kw./ KR1P/00121812/23

postanawia

1.  odrzucić apelację;

2.  stwierdzić, że wnioskodawczyni i uczestniczka ponoszą koszty związane ze swym udziałem w sprawie w postępowaniu odwoławczym.

Sędzia Krzysztof Wąsik

UZASADNIENIE

Zaskarżonym postanowieniem (wpisem) z 19 października 2023 r. Sąd Rejonowy dokonał założenia księgi wieczystej nr (...) dla wyodrębnionego lokalu nr (...) w budynku mieszkalnym przy ul. (...) w K., posadowionego na działce nr (...) i dokonał wpisu własności tegoż lokalu na rzecz wnioskodawczyni S. T., z którym związany jest udział wynoszący (...) części w nieruchomości wspólnej stanowiącej działkę nr (...), objętej księgą wieczystą nr (...), a także wpisał w księdze wieczystej (...) udział w nieruchomości wspólnej wynoszący (...) części na rzecz właściciela wyodrębnionego lokalu nr (...), objętego księgą wieczystą nr (...).

Apelację od tego postanowienia złożyła wnioskodawczyni, zaskarżając go w części co do nieuwzględnienia wniosku o wpis wnioskodawczyni jako współwłaściciela działki nr (...).

Uczestniczka wniosła o oddalenie apelacji i zasądzenie kosztów.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje.

Apelacja jako niedopuszczalna została odrzucona.

Stosownie do art. 626 ⁸ § 2 k.p.c., kognicja sądu w postępowaniu wieczystoksięgowym ma charakter silnie zawężony, sprowadzając się do badania treści księgi wieczystej i wniosku oraz treści i formy dołączonych do niego dokumentów. Powyższa regulacja determinuje również zakres rozpoznania sprawy przez sąd odwoławczy, który ogranicza się do rozstrzygnięcia, czy orzeczenie sądu pierwszej instancji było zgodne z prawem w świetle treści wniosku, treści i formy dokumentów stanowiących podstawę wpisu oraz treści księgi wieczystej (A. Zieliński, K. Flaga-Gieruszyńska [red.], Kodeks postępowania cywilnego. Komentarz do art. 626 ⁸ , C.H. Beck 2016, teza 2).

Z kolei wśród podstawowych wymogów formalnych warunkujących dopuszczalność wniesienia środka odwoławczego mieści się pokrzywdzenie orzeczeniem (gravamen), które stanowi o istnieniu interesu strony w zaskarżeniu danego orzeczenia, chyba że interes publiczny wymaga merytorycznego rozpoznania tego środka (uchwała 7 sędziów SN z 15.05.2014 r., III CZP 88/13).

Na kanwie rozpatrywanej sprawy Sąd Rejonowy, dokładnie zgodnie wnioskiem, dokonał założenia księgi wieczystej (nr (...)) dla wyodrębnionego lokalu nr (...) w budynku mieszkalnym przy ul. (...) w K., ujawniając wnioskodawczynię jako jego właściciela oraz oznaczył wielkość związanego z własnością tego lokalu udziału w nieruchomości wspólnej ( (...) części), jednocześnie w księdze wieczystej nr (...), prowadzonej dla działki gruntowej, na której posadowiony jest budynek, oznaczonej nr (...), dokonał wpisu wielkości udziału (...) w nieruchomości wspólnej na rzecz każdoczesnego właściciela lokalu nr (...), objętego księgą wieczystą nr (...), którym to właścicielem lokalu jest na tę chwile wnioskodawczyni. Treść zaskarżonego wpisu w całości odpowiadała zatem żądaniu złożonego przez skarżącą wniosku. Wobec powyższego nie sposób dopatrzyć się pokrzywdzenia wnioskodawczyni kwestionowanym orzeczeniem, co implikuje wniosek, że skarżąca nie posiadała interesu prawnego w zaskarżeniu postanowienia o wpisie, który to interes prawny warunkował formalną dopuszczalność wniesienia apelacji.

Nie zachodziły zarazem podstaw do stwierdzenia, aby na gruncie rozpatrywanej sprawy zachodziła konieczność rozpoznania apelacji ze względu na interes publiczny.

Z przedstawionych względów apelacja wnioskodawczyni - z uwagi na brak zaistnienia przesłanki gravaminis – była niedopuszczalna i jako taka podlegała odrzuceniu, o czym Sąd Okręgowy orzekł w sentencji niniejszego postanowienia na podstawie art. 373 § 1 k.p.c. w zw. z art. 13 § 2 k.p.c.

Zgodnie z podstawową zasadą orzekania o kosztach postępowania nieprocesowego, sformułowaną w art. 520 § 1 k.p.c., każdy uczestnik postępowania ponosi koszty związane ze swym udziałem w sprawie, co oznacza, że obciążają go koszty tej czynności, której sam dokonał, jak i czynności podjętej w jego interesie, także przez sąd, na jego wniosek lub z urzędu. Na gruncie niniejszego postępowania odwoławczego Sąd Okręgowy nie dopatrzył się żadnych przyczyn, które przemawiałyby za odstąpieniem od tej zasady (art. 520 § 2 i 3 a contrario k.p.c.), w szczególności na gruncie niniejszego postępowania nie zachodziła sprzeczność interesów pomiędzy wnioskodawczynią a uczestniczką, które wyrażały w istocie zbieżne stanowisko co do żądania wniosku, uwzględnionego w zaskarżonym wpisie.

Sędzia Krzysztof Wąsik