Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

POSTANOWIENIE

Dnia 13 października 2023 roku.

Sąd Okręgowy w Krakowie Wydział II Cywilny – Odwoławczy w składzie następującym:

Przewodniczący: Sędzia Magdalena Meroń – Pomarańska

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 13 października 2023 roku w K.

sprawy z wniosku Akademii (...) w K.

o wpis

na skutek apelacji wnioskodawcy od postanowienia Sądu Rejonowego dla Krakowa – Podgórza
w K. z dnia 12 kwietnia 2023 roku, sygnatura akt Dz. Kw. KR1P/00069216/22

postanawia:

oddalić apelację.

SSO Magdalena Meroń – Pomarańska

Sygn. akt II Ca 1549/23

UZASADNIENIE

postanowienia Sądu Okręgowego w Krakowie

z dnia 13 października 2023 roku

Wnioskodawca Akademia (...) w K. wnioskiem z dnia 9 czerwca 2022 roku zarejestrowanym pod sygnaturą DzKw/KRlP/00069216/22 wniosła o ujawnienie w dziale I-O księgi wieczystej (...) działki ewidencyjnej nr (...) (obręb ewidencyjny nr 4, jednostka ewidencyjna K.), wskazując, że na podstawie błędnego wykazu zmian gruntowych z 1975 roku w księdze wieczystej ujawniono, że z wpisanych tam uprzednio parcel powstała wyłącznie działka (...), podczas gdy te same parcele utworzyły działkę (...) oraz nieujawnioną w księgach wieczystych działkę (...).

Referendarz Sądowy postanowieniem z dnia 13 stycznia 2023 roku oddalił wniosek, wskazując w uzasadnieniu w szczególności, że przedłożone przez wnioskodawcę dokumenty nie uzasadniają ujawnienia działki (...) w księdze wieczystej (...). Referendarz wyjaśnił, że żadna z parcel, z których powstała działka (...), nie jest ujawniona w księdze wieczystej (...), jak również wnioskodawca nie wykazał prawa własności do tych parcel. Także działka (...) nie jest ujawniona we wskazanej księdze wieczystej, a z wykazu synchronizacyjnego wynika, że powstała ona z parcel posiadających różnych właścicieli, co rodzi konieczność objęcia wnioskiem o wpis kilka ksiąg wieczystych.

Od powyższego orzeczenia wnioskodawca wniósł skargę na orzeczenie referendarza sądowego, wnosząc o dokonanie wpisu zgodnie z wnioskiem. Skarżący zarzucił wydanemu rozstrzygnięciu naruszenie art. 626 ⁸ i art. 626 ⁹ k.p.c. poprzez bezzasadne uznanie, iż przedłożone przez wnioskodawcę dokumenty są niewystarczające do ujawnienia działki (...) w księdze wieczystej (...), pominięcie przy rozpoznawaniu wniosku dokumentów zalegających w aktach wskazanej księgi wieczystej oraz nieprawidłową ocenę żądania wniosku jako sformułowanego zbyt wąsko.

Postanowieniem z dnia 12 kwietnia 2023 r. Sąd Rejonowy dla Krakowa Podgórza w Krakowie w sprawie o sygn.. akt DzKw/KR1P/00069216/22 oddalił wniosek.

Na podstawie tak poczynionych ustaleń Sąd I instancji stwierdził, że wniosek okazał się niezasadny i podlegał oddaleniu.

W uzasadnieniu Sąd Rejonowy odwołał się do dyspozycji art. 626 ^{( 8)} § 1 i 2 k.p.c. 626 ^{( 9) ( )} k.p.c., oraz art. 27 ust. 2 ustawy z dnia 6 lipca 1982 roku o księgach wieczystych i hipotece (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 146). Na podstawie ww. przepisów Sąd I instancji stwierdził, że dokumenty geodezyjne przedłożone przez wnioskodawcę, tj. wykazy synchronizacyjne z 2012 roku, potwierdzają, że z parcel (...) i (...), objętych uprzednio w całości księgą wieczystą (...) powstały dwie działki, tj. działka (...) (podzielona na działki (...)) i (...), pomimo iż zgodnie z wykazem zmian gruntowych nr (...) we wskazanej księdze wieczystej w miejsce przedmiotowych parcel ujawniono wyłącznie działki (...), powstałe z działki (...). Działka (...) nie została ujawniona w księdze wieczystej. Działka (...) uległa przy tym podziałowi na działkę (...), która w dalszym ciągu jest ujawniona w księdze wieczystej (...), oraz działkę (...), która została przeniesiona do księgi wieczystej (...), przy czym właścicielem tej nieruchomości jest wnioskodawca. Sąd I instancji wskazał, ze uwzględniając, że zarówno w wykazie zmian gruntowych z 1975 roku jak i w wykazach synchronizacyjnych z 2012 roku powierzchnia działki (...) jest tożsama, uznać należy, iż błąd w wykazie zmian gruntowych polegał wyłącznie na pominięciu fragmentów parcel (...) i (...), z których powstała działka (...). Działki (...) powstałe z działki (...) zostały zaś w księdze wieczystej ujawnione prawidłowo (aktualna treść dokumentów geodezyjnych nie wskazuje na żaden błąd w tym zakresie), podobnie jak prawidłowo dokonano przeniesienia działki (...) do innej księgi wieczystej. Dalej Sąd I instacnji wskazał, że ze względu na okoliczność, iż na wniosek 4 marca 1993 roku ( (...)-12/93) w księdze wieczystej (...) ujawniono obok parcel (...) także parcele (...), tj. wszystkie parcele, z których powstały działki (...), uznać trzeba, iż korekta braku ujawnienia działki (...) w księdze wieczystej nie wymaga sprostowania oznaczenia żadnej innej nieruchomości. Wszystkie parcele, z których powstała działka (...). znajdowały się bowiem w jednej księdze wieczystej (...). Sąd Rejonowy ocenił, że okoliczność, iż parcele te nie są już ujawnione w księdze wieczystej, nie ma znaczenia dla zasadności wniosku. Żądanie wniosku opiera się bowiem na argumentacji, iż przy wykreślaniu przedmiotowych parcel z księgi wieczystej z uwagi na błędne dokumenty geodezyjne wadliwie nie ujawniono w ich miejsce także działki (...).

Sąd I instancji ocenił, że pomimo należytego wykazania przez wnioskodawcę, iż doszło do pominięcia działki (...) przy ujawnianiu zmian geodezyjnych wymienionych wyżej parcel katastralnych, ujawnienie działki (...) w księdze wieczystej (...) nie jest możliwe ze względu na treść i podstawę wpisu w dziale II wskazanej księgi wieczystej.

Wpisanie wnioskodawcy jako właściciela nieruchomości w miejsce Skarbu Państwa nastąpiło na podstawie prawomocnego wyroku Sądu Rejonowego dla Krakowa - Krowodrzy w Krakowie, I Wydziału Cywilnego, z dnia 23 grudnia 2021 roku, sygn. akt I C 1897/21/K, o uzgodnieniu treści księgi wieczystej z rzeczywistym stanem prawnym, w którym wskazano, że wyrok dotyczy nieruchomości składającej się z działek (...). Sąd Rejonowy stwierdził, że wskazany wyrok nie dotyczył zatem działki (...), a w konsekwencji nie potwierdzał, że wnioskodawca jest jej właścicielem. Skoro stan prawny nieruchomości ujawnionej w jednej księdze wieczystej musi być jednolity, to oznacza, że niemożliwe jest ujawnienie w dziale I-O księgi wieczystej (...) działki (...), w sytuacji braku dokumentów potwierdzających, że działka ta stanowi własność wnioskodawcy, ujawnionego w dziale II tej księgi wieczystej. Dodatkowo Sąd Rejonowy wskazał, że z treści poprzednich wpisów we wskazanej księdze wieczystej wynika przy tym, że działka ta stanowi własność Skarbu Państwa oraz pozostaje w użytkowaniu wieczystym wnioskodawcy.

Od powyższego orzeczenia apelację wniósł wnioskodawca, zaskarżając je w całości.

Skarżący podniósł zarzuty , naruszenie przepisów:

1. art. 27 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece, dalej: „u.k.w.h." poprzez oddalenie wniosku o sprostowanie oznaczenia nieruchomości, polegającego na ujawnieniu w dziale 1-0 księgi wieczystej o nr (...) działki o nr (...) obr. 4 K., mimo ustalenia przez Sąd, że działka o nr (...) obr. 4 K. faktycznie błędnie nie została ujawniona w (...);

2. art. 626 ⁸ § 1 i § 2 k.p.c. poprzez błędne stwierdzenie przez Sąd, że przeszkodą dla ujawnienia w dziale 1-0 działki ewidencyjnej o nr (...) obr. 4 K. jest brak wykazania przez Wnioskodawcę prawa własności wskazanej nieruchomości, w sytuacji gdy złożony wniosek dotyczył sprostowania oznaczenia nieruchomości, nie przyłączenia określonej działki do nieruchomości, co oznacza, że brak jest wymagania wykazania określonym dokumentem faktu przysługiwania prawa Wnioskodawcy;

3. art. 626 ⁹ k.p.c. poprzez oddalenie wniosku o dokonanie wpisu w księdze wieczystej o numerze (...), prowadzonej przez Sąd Rejonowy dla Krakowa - Podgórza w Krakowie, Wydział IV Ksiąg Wieczystych, w sytuacji gdy przedłożone do wniosku dokumenty potwierdzały zasadność żądania wpisu w księdze wieczystej zgodnego z wnioskiem.

W świetle przedstawionych zarzutów, wnioskodawca wniósł o zmianę zaskarżonego postanowienia z dnia 12 kwietnia 2023 roku poprzez ujawnienie w dziale 1-0 księdze wieczystej (...) działki ewidencyjnej o numerze (...), obr. (...), jedn. ewid. K., na podstawie dokumentów załączonych do wniosku. Nadto skarżący wniósł również o zarządzenie zwrotu całości opłaty sądowej od skargi na podstawie art. 79 ust 1 pkt 1 lit f) u.k.s.c.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Apelacja podlegała oddaleniu.

Sąd Okręgowy przyjął za własne ustalenia faktyczne poczynione przez Sąd I instancji.

W myśl art. 34 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece, wpis może nastąpić, gdy osoba, której prawo ma być wpisem dotknięte, jest lub zostaje jednocześnie wpisana do księgi wieczystej jako uprawniona. Jednakże do ujawnienia właściciela wystarcza, aby następstwo prawne po osobie wpisanej jako właściciel zostało wykazane odpowiednimi dokumentami.

Stosownie zaś do regulacji zawartej w art. 626 ² § 3 k.p.c. do wniosku o wpis należy dołączyć dokumenty, stanowiące podstawę wpisu w księdze wieczystej.

Natomiast zgodnie z treścią art. 626 ⁸ § 1 i 2 k.p.c. wpis dokonywany jest jedynie na wniosek i w jego granicach, chyba że przepis szczególny przewiduje dokonanie wpisu z urzędu. Rozpoznając wniosek o wpis, sąd bada jedynie treść i formę wniosku, dołączonych do wniosku dokumentów oraz treść księgi wieczystej. §2 wyżej wskazanego przepisu wyznacza granice kognicji sądu wieczystoksięgowego w obu instancjach. Zgodnie z utrwaloną linią orzeczniczą Sądu Najwyższego z uwagi na powyższy przepis sąd bada jedynie treść i formę wniosku, dołączonych do wniosku dokumentów oraz treść księgi wieczystej. Ograniczona kognicja sądu wyłącza nie tylko badanie innych dokumentów, niż dołączone do wniosku lub znajdujące się w aktach księgi wieczystej, ale także okoliczności, które nie wynikają z wniosku o wpis, dołączonych do niego dokumentów ani z treści księgi wieczystej, jeżeli miałyby one stanowić podstawę uwzględnienia wniosku o wpis. Niedopuszczalne jest prowadzenie w postępowaniu o wpis postępowania dowodowego mającego na celu poszukiwanie podstawy wpisu, która nie wynika z dokumentów dołączonych do wniosku. Sąd odwoławczy bada jedynie, czy w świetle dokumentów załączonych do wniosku i treści księgi wieczystej wpis, bądź jego odmowa przez sąd pierwszej instancji była uzasadniona. Decydujące znaczenie dla tej oceny ma stan rzeczy istniejący w chwili złożenia wniosku, którym sąd rozpoznający wniosek o wpis jest związany. [Postanowienie SN z 11.03.2015 r., II CSK 280/14, LEX nr 1660661.]

Wbrew twierdzeniom skarżącego nie było możliwości dokonania wpisu w księdze wieczystej, gdyż do dokonania tego wpisu niezbędnym było przedstawienie zgodnie z art. 626 ^{( 2)} § 3 k.p.c. dokumentów potwierdzających, że właścicielem działki ewidencyjnej o nr (...) obr. 4 K. jest wnioskodawca. Należy wskazać, iż pomimo działka (...) powstała z parcel (...) i (...) (k.98) to ani działka (...) ani parcele, z których ona powstała nie zostały uwzględnione w wyroku Sądu Rejonowego dla Krakowa-Krowodrzy w Krakowie z dnia 23 grudnia 2021 roku sygn. akt I C 1897/21/K wydanego w sprawie o uzgodnienie treści księgi wieczystej z rzeczywistym stanem prawnym. Co więcej jak wynika z poprzednich wpisów w księdze wieczystej oraz decyzji Prezydenta Miasta z 12 marca 2013 r. nr (...), która zmieniła dane ewidencyjne działki (...) (k.97), właścicielem działki której dotyczy niniejsza sprawa jest Skarb Państwa, a użytkownikiem wieczystym wnioskodawca. W świetle braku dokumentów świadczących o prawie własności przysługującego wnioskodawcy nie ma możliwości dokonać wpisu, którego domaga się wnioskodawca.

Tym samym Sąd Okręgowy nie mógł podzielić stanowiska apelującego o konieczności zmiany zaskarżonego postanowienia i uwzględnieniu przedmiotowego wniosku o wpis.

Wobec powyższego Sąd Okręgowy oddalił apelację jako bezzasadną na podstawie art. 385 k.p.c. w zw. z art. 13 § 2 k.p.c., orzekając jak w sentencji postanowienia.

SSO Magdalena Meroń-Pomarańska