Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 października 2014 r.

Sąd Okręgowy w Krakowie Wydział II Cywilny - Odwoławczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Renata Stępińska (sprawozdawca)

Sędziowie: SO Agnieszka Cholewa-Kuchta

SR del. Jarosław Tyrpa

Protokolant sądowy: Piotr Łączny

po rozpoznaniu w dniu 14 października 2014 roku w Krakowie

na rozprawie

sprawy z powództwa W. S.

przeciwko T. M.

o wydanie

na skutek apelacji powoda

od wyroku Sądu Rejonowego dla Krakowa - Śródmieścia w Krakowie

z dnia 23 kwietnia 2014 r., sygnatura akt VI C 573/13/S

1.  zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że nadaje mu następujące brzmienie:

„I. nakazuje pozwanemu T. M., aby wydał powodowi W. S. w terminie 14 dni od prawomocności wyroku następujące ruchomości:

- skaner płaski H. formatu A3,

- szafkę metalową (...),

- walizkę aluminiową na nadajniki – 2 sztuki,

- stojak piankowy R. – 2 sztuki,

- stolik warsztatowy składany,

- wyposażenie serwisowe obejmujące: narzędzia ręczne: 4 klucze nimbusowe z uchwytami, rozwiertak do śmigieł, rozwiertak do otworów tzn. rimer, nóż do wycinania otworów na zawiasy, ściągacze do kół zamachowych, ściągacz do klocków sprzęgła, przyrząd do cięcia listew balsowych, klucz do śmigieł; elektronarzędzia: mini wkrętarka akumulatorowa (...), multiszlifierka (...)z wałkiem giętkim, wkrętarka z hipermarketu, multiszlifierka z hipermarketu z wałkiem giętkim, stojak do multiszlifierki (...), żelazko modelarskie z wyświetlaczem, zasilacz (...), ładowarka S. (...); narzędzia pomiarowe: termometry 2 sztuki, przyrządy do pomiaru mocy tzn. W.meter – 2 sztuki, miernik obrotów silnika elektrycznego, urządzenie do pomiaru ciągu elektrycznego – 2 sztuki, miernik do pomiaru stanu naładowania akumulatorów z balanserem, poziomica laserowa, przyrząd do pomiaru kątów płatowca R., przyrząd do pomiaru wychyleń sterów,

- nadajnik (...),

- nadajnik (...) – 2 sztyki (mode 1 i mode 2),

- motoszybowiec P. (...) sztuki,

- model samolotu (...) w wyposażeniem,

- zestaw piankowy do budowy modelu (...),

- model mikro samolotu (...) w wyposażeniem,

- model samolotu (...) z wyposażaniem i nadajnikiem H. (...),

- wycięte ze styroduru elementy modelu (...),

- kadłub modelu (...) 2 B. wykonany z depronu,

- części modelu (...) z depronu,

- model samolotu P. wykonany z (...),

- model samolotu P. (...)wykonany z (...),

- model kutra torpedowego G. W. w trakcie renowacji,

- model statku pożarniczego R. D. w trakcie budowy,

- model jachtu motorowego R. w trakcie renowacji,

- model jachtu motorowego wykonany z kompozytu w trakcie budowy,

- model samolotu pasażerskiego (czerwono-biały) wykonany z (...),

- model samolotu (...) bez wyposażenia malowany aerografem,

II. oddala powództwo w pozostałej części,

III. zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 820 (osiemset dwadzieścia) złotych tytułem kosztów procesu.”,

2.  oddala apelację w pozostałej części;

3.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 1.265 (jeden tysiąc dwieście sześćdziesiąt pięć) zł tytułem kosztów postępowania odwoławczego.

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 14 października 2014 r.

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 23 kwietnia 2014 r., sygn. akt VI C 573/13/S, Sąd Rejonowy dla Krakowa-Śródmieścia w Krakowie w punkcie I oddalił powództwo W. S. przeciwko T. M. o wydanie ruchomości opisanych w załączniku do pozwu w pozycjach od 8 do 32, w punkcie II zasądził od powoda na rzecz pozwanego kwotę 1.217 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sąd I instancji, jako bezsporne przyjął, że prawomocnym nakazem zapłaty wydanym w postępowaniu upominawczym w dniu 17.12.2012 r., sygn. akt VI Nc-e 1972531/12, Sąd Rejonowy Lublin – Zachód, VI Wydział Cywilny nakazał pozwanemu M. Z., aby zapłacił powodowi T. M.kwotę 42.283,82 zł z odsetkami ustawowymi liczonymi od kwot i dat wskazanych w nakazie zapłaty oraz koszty postępowania w wysokości 2.929,00 zł - w ciągu dwóch tygodni od doręczenia nakazu zapłaty, albo wniósł w tym terminie sprzeciw. Na podstawie tego tytułu wykonawczego, zaopatrzonego w klauzulę wykonalności, Komornik Sądowy dla K.w K. P. R.prowadzi egzekucję z wniosku T. M.przeciwko M. Z.(sygn. akt KM 23/13). W dniu 15 marca 2013 r. Komornik ten dokonał zajęcia, między innymi następujących ruchomości: m.kompresora (pozycja nr 101 protokołu zajęcia), modelu (...)z wyposażeniem (pozycja nr 145), modelu samolotu S. C.z wyposażeniem (pozycja nr 147), modelu samolotu S. S.29 z wyposażeniem (pozycja nr 68), podkoszarki spalinowej H.(pozycja nr 172), monitora (...) (pozycja nr 151), stanowiących własność powoda, które znajdowały się w miejscu prowadzenia działalności gospodarczej przez dłużnika M. Z., tj. na ul. (...)w K.. Przy zajęciu ruchomości obecny był wierzyciel (pozwany w niniejszej sprawie) T. M., która własnoręcznie podpisał protokół zajęcia ruchomości i oświadczył, że zajęte przedmioty stanowią własność dłużnika. Komornik Sądowy pismem z dnia 16.03.2013 r., doręczonym w dniu 19.03.2013 r., wezwał dłużnika M. Z.zgodnie z treścią art. 847 § 2 k.p.c. do wskazania w terminie 7 dni na piśmie nazwisk i adresów osób trzecich, których prawa zostały naruszone w wyniku zajęcia i którym przysługuje prawo żądania zwolnienia zajętych ruchomości spod egzekucji. W dniu 20.03.2013 r. do Komornika Sądowego zgłosił się powód W. S.i oświadczył, że niektóre ruchomości znajdujące się w sklepie pod adresem K., ul. (...)stanowią jego własność, a pozostałe ruchomości własność innych osób. Komornik Sądowy pismem z dnia 22.03.2013 r., doręczonym w dniu 25.03.2013 r., wezwał powoda do złożenia w terminie 7 dni powództwa w trybie art. 841 k.p.c., o zwolnienie zajętych ruchomości spod egzekucji. Pozostałe ruchomości, w tym objęte niniejszym pozwem, nie zostały wymienione w ww. protokole zajęcia z dnia 15.03.2013 r. i nie zostały oddane pod dozór pozwanego.

Nadto Sąd Rejonowy ustalił, że ruchomości w postaci: planów, czasopism krajowych i zagranicznych o tematyce modelarskiej, skanera płaskiego H.formatu A3, szafki meblowej (...), walizki aluminiowej na nadajniki szuk 2, stojaka piankowego R.sztuk 2, stolika warsztatowego składanego, wyposażenia serwisowego obejmującego narzędzia ręczne, elektronarzędzia oraz przyrządy pomiarowe, nadajnika (...), nadajnika (...)sztuk 2 (mode 1 i mode 2), motoszybowca P. (...)sztuk 2, modelu samolotu (...)z wyposażeniem, zestawu pianowego do budowy modelu (...), modelu mikro samolotu G. N.z wyposażeniem, modelu samolotu (...)z wyposażeniem i nadajnikiem H. (...), wyciętych ze styroduru elementów modelu (...), kadłubu modelu (...)2 B.wykonanego z depronu, części modelu (...)z depronu, modelu samolotu P.wykonanego z (...), modelu samolotu P. (...)wykonanego z (...), modelu kutra torpedowego G. W.w trakcie renowacji, modelu statku pożarniczego R.w trakcie budowy, modelu jachtu motorowego R.w trakcie renowacji, modelu jachtu motorowego wykonanego z kompozytu szklanego w trakcie budowy, modelu samolotu pasażerskiego (czerwono – białego) wykonanego z (...), modelu (...)bez wyposażenia malowanego aerografem - stanowią własność powoda W. S., który trzymał je w sklepie prowadzonym przez M. Z., za jego zgodą, pod adresem K. ul. (...). Powód był zatrudniony w tym sklepie w charakterze sprzedawcy – serwisanta. Sklep ten stanowił nieformalne miejsce spotkań miłośników modelarstwa. Modelarze, w tym także powód, trzymali w nim swoje modele, nad którymi pracowali, czy też które w wolnym czasie użytkowali. Rzeczy te stanowiły jednocześnie wystrój sklepu, tak żeby nie eksponować nowych produktów. W pozostałej części były to modele, nad którymi w wolnym czasie pracował powód oraz urządzenia i narzędzia pomocne dla modelarzy.

Oceniając materiał dowodowy, Sąd I instancji wskazał, że oparł się na zeznaniach powoda (prócz twierdzenia, że pozwany usunął rzeczy objęte pozwem z lokalu sklepowego i że w lokalu tym w chwili zajęcia znajdowały się rzeczy objęte żądaniem pozwu, gdyż twierdzenia te nie zostały w żaden sposób potwierdzone) oraz świadków, które są rzetelne, szczegółowe i przekonywujące. To, że z udziałem tych świadków, toczą się równolegle postępowania o zwolnienie zajętych przedmiotów od egzekucji, gdzie są powodami, nie pozbawia ich zeznań przymiotu wiarygodności. Sąd Rejonowy oddalił wniosek dowodowy z oświadczenia M. Z., gdyż dowód taki nie może zastępować zeznań tego świadka oraz pominął dowód z obcojęzycznych dowodów zakupu, gdyż nie zostało przedłożone ich tłumaczenie.

Mając na uwadze powyższe, Sąd Rejonowy cytując art. 222 § 1 k.c. wskazał, że powództwo było bezzasadne i jako takie podlegało oddaleniu. Wprawdzie postępowanie dowodowe wskazuje, że W. S. jest właścicielem ruchomości wskazanych w pozwie, ale nie wykazał on, aby pozwany władał faktycznie jego rzeczami (art. 6 k.c.). Tymczasem pozwany nie przyznał, aby ruchomości te znajdowały się w jego posiadaniu (pismo z dnia 21.10.2013 r. i oświadczenie jego pełnomocnika złożone do protokołu rozprawy z dnia 20.01.2014 r.). Co więcej, w piśmie z dnia 14.02.2014 r. pozwany stwierdził, że w protokole zajęcia znalazły się wszystkie wartościowe przedmioty znajdujące się w lokalu w chwili sporządzania protokołu, to jest w dniu 15.03.2013 r. Zdaniem Sądu I instancji, bezspornym w sprawie było, że w chwili dokonywania zajęcia komorniczego, w przedmiotowym lokalu znajdowały się inne jeszcze przedmioty, nie wymienione w protokole zajęcia. Prowadzone postępowanie dowodowe nie doprowadziło jednakże do jednoznacznego ustalenia, czy przedmiotami tymi były rzeczy wymienione w pozwie. Przedłożoną przez powoda dokumentację fotograficzną uznał za niewystarczającą, bowiem nie pozwala ona na jednoznaczną indywidualizację przedmiotów sporu, a nadto w części zawiera przykładowe fotografie. Sąd Rejonowy dodał, że sama okoliczność, iż przedmioty te znajdowały się w sklepie, kiedy powód go opuszczał, nie jest równoznaczna z przyjęciem, że znajdowały się tam również w chwili dokonywania zajęcia komorniczego oraz, czy na chwilę obecną są w posiadaniu pozwanego. Powód słuchany w dniu 16.04.2014 r. zeznał, że przedmioty te zostały wyniesione, gdyż nie widać ich obecnie przez szybę w lokalu sklepowym. Samo twierdzenie powoda, że usunięcia miał dokonać pozwany, nie zostało wykazane.

O kosztach procesu orzekł na podstawie art. 98 k.p.c., a złożyły się na nie wynagrodzenie pełnomocnika pozwanego (1.200 zł), stosownie do § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu oraz opłata skarbowa od pełnomocnictwa (17 zł).

Powyższy wyrok w całości zaskarżył apelacją powód W. S., który podniósł zarzut naruszenia art. 233 §1 k.p.c. poprzez:

1. niewyjaśnienie wszystkich okoliczności faktycznych istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy, polegające na pominięciu zawartego w piśmie z dnia 21 października 2013 r. oświadczenia pozwanego, iż „ nie przeczy, aby w lokalu znajdowały się przedmioty, które zakresem desygnatów mogą pokrywać się z rzeczami, których domaga się powód”, a tym samym przyjęcie, że powód nie wykazał faktu władania przez pozwanego ruchomościami określonymi w pozwie oraz stwierdzenie, że przedmioty te nie znajdowały się w lokalu pozwanego podczas zajęcia komorniczego,

2. błędne ustalenie stanu faktycznego w oparciu o zgromadzony materiał dowodowy, co spowodowane było niewłaściwą oceną dowodów przez Sąd I instancji, polegającą na niewystarczająco wnikliwej ocenie dowodów przedstawionych przez powoda w postaci fotografii ruchomości, których wydania się domagał oraz zeznań świadków, na okoliczność znajdowania się tych przedmiotów w lokalu przy ul. (...) w K.;

3. przekroczenie granic swobodnej oceny dowodów i nieprawidłowe stwierdzenie, że powód nie wykazał, jakoby przedmioty objęte żądaniem pozwu zostały usunięte/przeniesione z lokalu pozwanego, podczas gdy dołączył fotografie, na których widać uszkodzone plomby umieszczone przez Komornika P. R. (Km 23/13) na drzwiach lokalu oraz stwierdzeniu powoda, iż pozwany miał możliwość wejścia do lokalu i zmiany miejsca położenia znajdujących się tam przedmiotów, jak też odmówienia wiarygodności jego argumentów, a w szczególności złożonych przez niego wyjaśnieniom, które dawały Sądowi I instancji podstawę do uznania zasadności żądania pozwu.

Podnosząc powyższe zarzuty, powód wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku i nakazanie pozwanemu wydanie rzeczy wskazanych i opisanych w pozwie, wyznaczenie odpowiedniego terminu do spełnienia tego świadczenia oraz o dopuszczenie uzupełniającego dowodu - dodatkowej dokumentacji fotograficznej, na okoliczność faktycznego znajdowania się ww. przedmiotów w lokalu przy ul. (...) w K. oraz o zasądzenie na jego rzecz kosztów postępowania za obie instancje. Ewentualnie powód wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.

W odpowiedzi na apelację, pozwany wniósł o jej oddalenie, oddalenie wniosku dowodowego w niej zawartego oraz o zasądzenie na jego rzecz kosztów postępowania.

W ocenie pozwanego, Sąd Rejonowy dokonał prawidłowej oceny zgromadzonego materiału dowodowego. T. M. podkreślił, iż od początku kwestionował posiadanie przedmiotowych ruchomości, co których powód nie wykazał prawa własności, albowiem mógł rozporządzić nimi bez wiedzy świadków. Zdaniem pozwanego, powód nie wykazał przesłanek z art. 222 § 1 k.c., a całe powództwo oparte jest jedynie na jego gołosłownych twierdzeniach.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja była niemal w całości zasadna i skutkowała częściową zmianą zaskarżonego wyroku.

W ocenie Sądu Odwoławczego, Sąd I instancji poczynił prawidłowe, choć niepełne ustalenia faktyczne, które nie pozostają w sprzeczności z zasadami logicznego myślenia i doświadczenia życiowego oraz nie wykazują błędów natury faktycznej, dlatego też Sąd Okręgowy przyjął je za własne. Ponadto ustalił następujące okoliczności:

W dniu 9 listopada 2012 r. o godzinie 8 rano, T. M. dokonał protokolarnego otwarcia i zabezpieczenia lokalu przy ul. (...) w K., celem realizacji ustawowego prawa zastawu na ruchomościach najemcy wniesionych do lokalu. Zabezpieczenia dokonał poprzez wymianę zamków w drzwiach wejściowych, a klucze do drzwi zatrzymał dla siebie. Ruchomości objęte sporem znajdowały się wówczas w tym lokalu, choć w dniu 16 kwietnia 2014 r. nie było ich widać za szybą lokalu. Pozwany jest w dalszym ciągu w ich posiadaniu.

Dowód: protokół k. 79; częściowo zeznanie powoda k. 146)

Powyższe okoliczności faktyczne Sąd Odwoławczy ustalił w oparciu o protokół komisyjnego otwarcia i zabezpieczenia lokalu (k. 79), który nie był przez strony kwestionowany, jak również zeznania powoda, które w świetle zasad doświadczenia życiowego i logicznego myślenia uznał za wiarygodne. Pominął natomiast dowód z fotografii, zawnioskowany przez powoda w apelacji, na okoliczność znajdowania się przedmiotów stanowiących jego własność w lokalu przy ul. (...) w K., bowiem część z tych zdjęć była kompletnie nieostra, a pozostałe nie zawierały daty ich wykonania, a zatem nie były przydatne dla rozstrzygnięcia. Pozwany natomiast zakwestionował, aby zostały zrobione - jak twierdził powód - w kilka dni po wydaniu zaskarżonego wyroku.

W ocenie Sądu Odwoławczego, Sąd Rejonowy błędnie uznał, iż nie jest udowodnione, aby sporne rzeczy znajdowały się i dalej znajdują w lokalu przy ul. (...) w K.. Zgodnie z zasadami logiki i doświadczenia życiowego, jeśli przyjmiemy, że znajdowały się one w sklepie w chwili opuszczenia go przez powoda, na co wskazuje uzasadnienie zaskarżonego wyroku, to należy uznać, że w chwili protokolarnego przejęcia lokalu przez pozwanego, musiał on objąć te ruchomości we władanie. Skoro nie twierdził, aby później ktoś pozbawił go ich posiadania, np. w wyniku włamania się do lokalu, to należało przyjąć, że w dalszym ciągu jest ich posiadaczem. To, że rzeczy te później nie były widoczne z szyby wystawowej i nie zostały ujęte w protokole zajęcia z dnia 15 marca 2013 r. w sprawie do sygn. akt KM 23/13, nie jest wystarczające do stwierdzenia, że pozwany przestał być ich posiadaczem.

Jak wynika z komisyjnego protokołu otwarcia lokalu (k. 79), pozwany wymienił zamki w drzwiach i zatrzymał 3 komplety kluczy do drzwi, a zatem posiadał wyłączny dostęp do ww. lokalu. Pamiętać należy, że jak wynika z analizy protokołu zajęcia, Komornik Sądowy dla K.w K. P. R.dokonał zajęcia tylko wartościowych ruchomości, w szczególności opisanych w punktach od 1 do 7 załącznika do pozwu. Natomiast szereg ruchomości objętych niniejszym pozwem nie przedstawiało większej wartości, gdyż były one stare, kompletowane i użytkowane na przestrzeni wielu lat. Przykładowo, jak wynika z zeznań świadka M. S.(k. 90), skaner został zakupiony w latach 1991-1992 i podarowany powodowi, gdyż był mu niepotrzebny. Natomiast model samolotu pasażerskiego z (...)był uszkodzony, w trakcie naprawy. Nadto „ Większość modeli które posiada powód mają uszkodzenia mechaniczne, jak wyrwane podwozie, otarcia”. Z zeznań świadka S. S.(k. 91) wynika natomiast, że model samolotu (...)z wyposażeniem i nadajnikiem pochodził „ ze starych czasów ze starą aparaturą”. Model samolotu P. (...)był kiedyś zniszczony, a powód go kupił i naprawił. Świadek M. L.zeznał, że „ Jeśli chodzi o kuter to był złom, kupiony za dobrą cenę.”. Z kolei model statku pożarniczego R., jak twierdził świadek K. W.(k. 93) był robiony przez powoda, ale nieskończony. Świadek G. L.(k. 93) zeznał, że model mikro samolotu G. N.z wyposażeniem powód dostał od kogoś połamany i przerabiał go. Natomiast model samolotu P. (...)był poodbijany.

W ocenie Sądu Okręgowego, powód wykazał wszelkimi możliwymi w okolicznościach niniejszej sprawy dowodami, że pozwany był i jest nadal w posiadaniu przedmiotowych ruchomości. Twierdzenie T. M., że całe powództwo oparte jest jedynie na gołosłownych twierdzeniach pozwanego, jest całkowicie chybione w świetle bogatego materiału dowodowego zaoferowanego przez powoda, który Sąd I instancji w większości trafnie ocenił jako wiarygodny. Natomiast bezzasadny był zarzut przekroczenia granic swobodnej oceny dowodów i nieprawidłowego stwierdzenia, że powód nie wykazał, jakoby przedmioty objęte żądaniem pozwu zostały usunięte/przeniesione z lokalu pozwanego. Zarzut ten kłóci się zresztą z tezą wniosku dowodowego wskazanego przez powoda w apelacji.

Odnosząc się do błędnej zdaniem apelującego oceny pisma z dnia 21 października 2013 r. należy wskazać, iż jego analiza nie pozwala na przyjęcie, iż pozwany przyznał posiadanie przedmiotów objętych niniejszym sporem. W piśmie wskazał jedynie, iż wobec nieprecyzyjnego, niejednoznacznego i ogólnikowego sformułowania pozwu, nie jest w stanie stwierdzić, czy posiada sporne przedmioty.

Zgodzić się należy z Sądem I instancji, że biernie legitymowaną w procesie windykacyjnym może być jedynie osoba, która bezpośrednio włada rzeczą. Skoro jednak z prawidłowo ustalonego stanu faktycznego wynika, że pozwany poczynając od dnia 9 listopada 2012 r., kiedy to dokonał protokolarnego otwarcia i zabezpieczenia lokalu przy ul. (...) w K., realizując ustawowe prawo zastawu na rzeczach wniesionych do lokalu, faktycznie władał i nadal włada spornymi ruchomościami, to roszczenie powoda było w przeważającej części zasadne, a w konsekwencji jego apelacja podlegała częściowo uwzględnieniu, odnośnie tych ruchomości, które zostały zindywidualizowane w sposób pozwalający na późniejsze wykonanie wyroku. Sąd nakazał pozwanemu wydanie na rzecz powoda tych ruchomości, które zostały opisane w załączniku do pozwu, a następnie doprecyzowane, poprzez załączenie ich kolorowych fotografii do pisma z dnia 1 grudnia 2013 r. Jednocześnie Sąd II Instancji przyjął, iż trafnie jest stanowisko Sądu Rejonowego, iż zgromadzona w sprawie dokumentacja nie pozwala na jednoznaczną indywidualizację wszystkich przedmiotów sporu. Powód domagał się wydania planów, czasopism krajowych i zagranicznych o tematyce modelarskiej, określonych w punkcie 8 załącznika do pozwu. Natomiast w piśmie z dnia 11 grudnia 2013 r. podał tytuły, bez wskazania numerów, dat wydań, liczby egzemplarzy i dołączył zdjęcia przykładowych okładek czasopism. Świadkowie zgodnie zeznawali, iż powód przechowywał w lokalu czasopisma, nie byli natomiast w stanie jednoznacznie ich określić. Należało zetem uznać, że powód wykazał jedynie, iż był właścicielem bliżej nieokreślonych czasopism modelarskich, które z uwagi na brak jednoznacznego sprecyzowanie nie mogły zostać objęte wyrokiem nakazującym ich wydanie. Również z tych samych względów, brak było podstaw do uwzględnienia w całości powództwa, odnośnie opisanego w punkcie 14 załącznika do pozwu wyposażenia serwisowego, obejmującego narzędzia ręczne, elektronarzędzia oraz przyrządy pomiarowe. Uwzględnieniu podlegały tylko te ruchomości, które zostały dookreślone kolorowymi fotografiami, dołączonymi do pisma z dnia 1 grudnia 2013 r. Stosownie do żądania, Sąd II instancji wyznaczył pozwanemu termin 14 dni do wydania rzeczy, uznając go z braku wniosków stron, jako odpowiedni do spełnienia świadczenia.

Konsekwencją uwzględnienia powództwa w przeważającej części, była zmiana zaskarżonego wyroku odnośnie kosztów procesu, na które złożyła się opłata od pozwu w kwocie 820 zł. Ponieważ powód uległ w swoim żądaniu tylko co do nieznacznej części, dlatego też włożono na pozwanego obowiązek zwrotu powodowi całej tej kwoty, na podstawie art. 100 zdanie drugie k.p.c.

Z tych też względów, Sąd Okręgowy zmienił częściowo zaskarżony wyrok, jak w punkcie 1 tenoru, na zasadzie art. 386 § 1 k.p.c.

Natomiast w pozostałej części powództwo oddalił, jako bezzasadne, na podstawie art. 385 k.p.c.

Ponieważ powód uległ tylko co do nieznacznej części apelacji, dlatego też włożono na pozwanego obowiązek zwrotu wszystkich kosztów postępowania odwoławczego, na podstawie art. 100 zdanie drugie k.p.c. w związku z art. 391 § 1 k.p.c. Na koszty te złożyły się: opłata od apelacji – 450 zł, wynagrodzenie pełnomocnika powoda, który nie prowadził sprawy przed Sądem I instancji – 900 zł, stosownie do § 6 pkt 4 i § 12 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu (Dz. U. z 2013, poz. 490 ze zm.) oraz opłata od pełnomocnictwa - 17 zł.

Ref.SSR Katarzyna Rozwoda