Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 stycznia 2024 r.

Sąd Okręgowy w Krakowie I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Maciej Ferek

Protokolant: sekretarz sądowy Ewelina Drewnik

po rozpoznaniu w dniu 4 stycznia 2024 r. w Krakowie

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) S.A w W.

przeciwko Z. J.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanego Z. J. na rzecz strony powodowej (...) S.A w W. kwotę 155.468,06 zł (sto pięćdziesiąt pięć tysięcy czterysta sześćdziesiąt osiem złotych sześć groszy) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia
21 listopada 2022 r. do dnia zapłaty;

2.  tytułem zwrotu kosztów procesu zasądza od pozwanego na rzecz strony powodowej kwotę 13.191 zł (trzynaście tysięcy sto dziewięćdziesiąt jeden złotych) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia prawomocności wyroku do dnia zapłaty.

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 23 stycznia 2024 r.

Pozwem z dnia 28 marca 2023 r. strona powodowa (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. skierowanym przeciwko J. Z. W RAMACH PROWADZONEJ DZIAŁALNOŚCI GOSPODARCZEJ PRZEDSIĘBIORSTWO HANDLOWO-PRODUKCYJNE (...), wniósł o:

1.  Wydanie nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym i zasądzenie od strony pozwanej na rzecz strony powodowej kwoty 155.468,06 zł wraz z dalszymi odsetkami ustawowymi za opóźnienie, w wysokości określonej w art. 481 § 2 k.c. liczonymi od dnia 21.11.2022 r. do dnia zapłaty;

2.  Zwrotu kosztów procesu w postaci uiszczonej opłaty od pozwu, opłaty skarbowej od pełnomocnictwa oraz kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych;

3.  Zwrotu kosztów procesu w postaci uiszczonej opłaty od pozwu w elektronicznym postępowaniu upominawczym oraz kosztów zastępstwa procesowego z tytułu postępowania zainicjowanego wniesieniem tego pozwu

4.  Odsetek od zasądzonych kwoty tytułem zwrotu kosztów procesu zgodnie z art. 98 § 1 (1) k.p.c.;

W uzasadnieniu strona powodowa wskazała, że strony postępowania zawarły umowę subwencji finansowej. Powód podniósł, że na mocy postanowień zawartej umowy, a także jej integralnej części tj. regulaminu, strona pozwana była beneficjentem subwencji finansowej w ramach realizacji rządowego programu „Tarcza finansowa (...) Funduszu (...) dla mikro, małych i średnich firm”. Zgodnie z umową powód podjął decyzję o przyznaniu i wpłacie stronie pozwanej subwencji w wysokości 293.879,28 zł. Powód wskazał, że zgodnie z postanowieniami umowy i regulaminu podjął decyzję określającą wysokość subwencji finansowej podlegającej zwrotowi, jednocześnie zaznaczając że 49 % kwoty wypłaconej stronie pozwanej subwencji zostało umorzone i nie podlegało zwrotowi. W związku z tym podniósł, że strona pozwana była zobowiązana do zwrotu na rzecz powoda pozostałej po umorzeniu kwoty subwencji w wysokości 149.517,55 zł zgodnie z harmonogramem tj. w 24 ratach.

Powód wskazał, że z umowy wynika uprawnienie powoda do natychmiastowego wypowiedzenia umowy w razie naruszenia beneficjenta postanowień umowy. Wskazał, że wypowiedzenie skutkuje postawieniem w stan wymagalności pozostałej do spłaty kwoty subwencji z upływem 14 dni roboczych od daty wypowiedzenia. Podniósł, że strona pozwana ostatecznie nie wywiązała się z warunków określonych w ww. decyzji oraz umowie subwencji, uniemożliwiających jej ratalną spłatę zadłużenia, co spowodowało wypowiedzenie Umowy i powstanie wymagalnego zadłużenia, którego powód dochodzi niniejszym pozwem.

Nakazem zapłaty wydanym w elektronicznym postępowaniu upominawczym w dniu 14 grudnia 2022 r. Sąd Rejonowy Lublin- Zachód w Lublinie nakazał pozwanemu zapłacić pozwanemu łączną kwotę 155.468,06 zł oraz zwrócić mu koszty procesu. W dniu 10 stycznia 2023 r. pozwany wniósł skutecznie sprzeciw od nakazu zapłaty wydanym w elektronicznym postępowaniu upominawczym. Postanowieniem z dnia 18 stycznia 2023 r. Sąd Rejonowy Lublin- Zachód w Lublinie umorzył postępowanie w całości.

W odpowiedzi na pozew pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości, zasądzenie na rzecz pozwanej zwrotu kosztów procesu, w tym zastępstwa procesowego w podwójnej wysokości i opłaty od pełnomocnika oraz koszt wysłanych w sprawie przesyłek poleconych, zasądzenie na rzecz strony pozwanej zwrotu kosztów procesu.

Pozwany podniósł zarzut nieudowodnienia roszczenia dochodzonego pozwem co do zasady jak i co do wysokości oraz braku wymagalności roszczenia

Pozwany wskazał, że powód nie przedstawił żadnych dowodów na okoliczność, że pozwanemu zostały doręczone oświadczenie o rozliczeniu subwencji finansowej oraz decyzja w sprawie zwolnienia z obowiązku zwrotu subwencji finansowej. Wskazał również, że powód nie przedstawił żadnych wyliczeń, ani dokumentów na podstawie których wyliczył konkretną kwotę z tytułu zwrotu subwencji. Zdaniem strony pozwanej wysokość subwencji podlegającej zwrotowi została bezpodstawnie zawyżona Wskazał, że brak jest danych na jakich postawie bank wyliczył stopę subwencji

W piśmie z dnia 22 grudnia 2023 r. powód wskazał, że wszelkie dokumenty mające znaczenie w sprawie, w tym umowa o subwencję, były zawierane i doręczane stronom za pośrednictwem bankowości elektronicznej. Podniósł, że beneficjent otrzymał umorzenie w wysokości 25 % za utrzymanie działalności przez okres 12 miesięcy od podpisania umowy oraz 24 % za utrzymanie zatrudnienia, przy czym pozwany zadeklarował stratę na poziomie 0,00 zł i z tego tytułu pozwanemu nie przysługiwało zwolnienie ze zwrotu subwencji. Powód wskazał, że strona pozwana wiedziała, że oświadczenie zostało złożone w związku z niedotrzymaniem warunków spłaty przez pozwaną.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Zgodnie z art. 21a ustawy z dnia 4 lipca 2019 roku o systemie instytucji rozwoju („u.s.i.r.”), Rada Ministrów, w związku ze skutkami (...)19, mogła powierzyć (...) Funduszowi (...) realizację rządowego programu udzielania przedsiębiorcom wsparcia finansowego (art. 21 a ust. 1 u.s.i.r.).

Na mocy uchwały Rady Ministrów nr 50/2020 z dnia 27 kwietnia 2020 roku w sprawie programu rządowego „Tarcza finansowa (...) Funduszu (...) dla małych i średnich firm” przyjęty został program rządowy Tarcza (...), stanowiący stanowi załącznik do tej uchwały (zgodnie z § 1 Uchwały).

Realizację rządowego programu powierzono (...) Funduszowi (...). Założycielem (...) jest Skarb Państwa.

Zasadniczym celem programu była realizacja podstawowego interesu ekonomicznego Rzeczypospolitej Polskiej w postaci zapewnienia stabilności przedsiębiorstw i gospodarki. Program kierowany był do beneficjentów, którzy łącznie wytwarzali istotną część polskiego (...). Program miał na celu zapobiegnięcie ryzyka masowej upadłości beneficjentów oraz zwolnień ich pracowników na skutek znaczących zakłóceń w funkcjonowaniu gospodarki w związku z epidemią (...)-19. Celami szczegółowymi programu było:

a)  udostępnienie beneficjentom finansowania programowego na warunkach preferencyjnych, w istotnej części bezzwrotnego, dla zapewnienia im płynności i stabilności finansowej w okresie poważnych zakłóceń w gospodarce w związku ze skutkami pandemii (...)19;

b)  przekazanie rekompensat finansowych dla przedsiębiorców w związku ze szkodami w postaci utraconych dochodów lub dodatkowych kosztów poniesionych w wyniku pandemii (...)-19;

c)  przeciwdziałanie zakłóceniom w funkcjonowaniu gospodarki w okresie kryzysu gospodarczego wywołanego pandemią (...)-19;

d)  stabilizacja finansowa beneficjentów celem ochrony miejsc pracy i bezpieczeństwa finansowego obywateli;

e)  zapewnienie pomocy finansowej dla sektorów szczególnie silnie dotkniętych skutkami pandemii (...).

Istotnym celem programu była więc ochrona miejsc pracy i promocja zatrudnienia.

Okoliczność bezsporna

W dniu 30 kwietnia 2020 r. strony (...) S.A. z siedzibą w W. oraz Z. J., PRZEDSIĘBIORSTWO HANDLOWO- PRODUKCYJNE (...) zawarły umowę subwencji finansowej numer (...)SP.

Umowa stanowiła m.in., że:

⚫

przedsiębiorca oświadczył że na dzień 31 grudnia 2019 r. był małym lub średnim przedsiębiorcą ( § 1 pkt 2 Umowy)

⚫

otrzymana przez przedsiębiorcę będącego małym i średnim przedsiębiorcą subwencja finansowa podlegała zwrotowi w przypadku (§ 3 ust. 2 Umowy):

a)  zaprzestania prowadzeni działalnością gospodarczej (w tym zawieszenia prowadzenia działalności gospodarczej przez przedsiębiorcę lub otwarcia likwidacji przedsiębiorcy w jakimkolwiek czasie w ciągu 12 miesięcy od dnia przyznania subwencji finansowej- w kwocie 100 % wartości subwencji finansowej;

b)  prowadzenia działalności gospodarczej przez przedsiębiorcę w całym okresie 12 miesięcy od dnia przyznania subwencji finansowej:

o.

• w kwocie 25 % wartości subwencji finansowej bezwarunkowo

• w wysokości dodatkowo do 25 % kwoty subwencji finansowej pomniejszonej o wykazaną przez przedsiębiorcę skumulowaną stratę gotówkową na sprzedaży w okresie 12 miesięcy licząc od pierwszego miesiąca, w którym przedsiębiorca odnotował stratę po 1 lutego 2020 r. lub od miesiąca, w którym udzielona została subwencja finansowa, rozumianej w zależności od formy działalności (…);

• wysokości do 25 % kwoty subwencji finansowej w przypadku utrzymania średniej liczby pracowników w okresie 12 pełnych miesięcy kalendarzowych od końca miesiąca kalendarzowego poprzedzającego datę zawarcia Umowy, w stosunku do średniego stanu zatrudnienia w 2019 r., obliczanego jako średnia z liczby pracowników na dzień 31 grudnia 2019 r. oraz 30 czerwca 2019 r., na wskazanych poziomach (…);

⚫

decyzję o wysokości zwrotu subwencji finansowej podejmował (...), na podstawie oświadczenia o rozliczeniu subwencji finansowej (…) ( § 3 ust. 4 Umowy)

⚫

oświadczenie o rozliczeniu subwencji finansowej, o której mowa § 3 ust. 4 Przedsiębiorca miał złożyć za pośrednictwem elektronicznej bankowości Banku. Informacja o podjęciu decyzji o wysokości zwrotu subwencji finansowej, miała zostać przekazana przedsiębiorcy w sposób pozwalający zapoznać się z informacją o decyzji (...) (§ 3 ust. 5 Umowy)

⚫

Do czasu całkowitego zwrotu subwencji finansowej przez przedsiębiorę, (...) mogło kontrolować prawdziwość informacji i oświadczeń złożonych w związku z zawarciem umowy przez przedsiębiorcę lub osobę go reprezentującą. W przypadku stwierdzenia nieprawidłowości informacji lub oświadczeń zawartych w umowie może podjąć decyzję o zwrocie przez przedsiębiorcę całości lub części subwencji finansowej. W takim przypadku subwencja finansowa stawała się wymagalna w terminie 14 dni roboczych od dnia udostępnienia przedsiębiorcy informacji o decyzji (...) w sposób pozwalający przedsiębiorcy zapoznać się z informacją o decyzji (...) (§ 3 ust. 6 umowy).

⚫

Opóźnienie w spłacie co najmniej dwóch rat mogło być podstawą do natychmiastowego wypowiedzenia umowy przez (...). Wypowiedzenie stawało się skuteczne w dniu udostępnienia przedsiębiorcy oświadczenia o wypowiedzeniu umowy w sposób pozwalający przedsiębiorcy zapoznać się z tym wypowiedzeniem. W przypadku wypowiedzenia umowy przedsiębiorca zobowiązany był zwrócić pozostałą do spłaty kwotę subwencji finansowej w terminie 14 dni roboczych od dnia wypowiedzenia umowy. (§ 5 ust. 2 i 3 umowy).

⚫

Szczegółowe warunki wsparcia finansowego oraz zobowiązania beneficjenta programu określała umowa subwencji finansowej zawierana pomiędzy (...) a przedsiębiorcą ubiegającym się o subwencję finansową. Integralną część umowy subwencji finansowej stanowił Regulamin (§ 11 ust. 5 umowy subwencji).

Dowód: Umowa subwencji numer (...)SP z dnia 30.04.2020 r. k. 37-45;

Umowy subwencji były zawierane z beneficjentami programu za pośrednictwem systemu bankowego z wykorzystaniem środowiska informatycznego i sieciowego udostępnianego przez banki. Finansowanie w ramach Tarczy Finansowej (...) było udzielane po złożeniu wniosków przez przedsiębiorców za pośrednictwem kanałów elektronicznych (banków). Wniosek o udzielenie subwencji finansowej udostępniany był w bankowości elektronicznej banku wyłącznie jako interfejs i służył zebraniu wszelkich oświadczeń składanych przez przedsiębiorcę starającego się o subwencję finansową. Każdy podmiot ubiegający się o subwencję musiał zaakceptować oświadczenia, które były w formularzu aplikacyjnym dostępnym w bankowości elektronicznej.

W dalszej kolejności oświadczenia wpisane przez przedsiębiorcę we wniosku implementowane były do projektu umowy subwencji finansowej udostępnianej w systemie bankowości elektronicznej, która następnie była podpisywana przez przedsiębiorcę z wykorzystaniem narzędzi autoryzacyjnych banku, w którym aplikował o subwencję.

a.  stosowania możliwie automatycznych, uproszczonych i przyspieszonych procedur przyznawania subwencji finansowych, w tym ich realizowania za pośrednictwem kanałów elektronicznych (np. banków), wyłącznie z wykorzystaniem danych pochodzących od partnerów programu oraz na podstawie oświadczeń składanych przez beneficjentów programu,

b.  przyjęcia, iż każdy beneficjent programu jest wypłacalny i zdolny do zwrotu i spłaty subwencji,

c.  do uznawania jakiegokolwiek warunku programowego, za spełniony wyłącznie w oparciu o oświadczenie beneficjenta programu, jego przedstawiciela lub osoby, która podaje się wobec (...) za beneficjenta programu lub jego przedstawiciela (rozdział 3.2 Załącznika nr 1 do Regulaminu).

Dowód: Regulamin ubiegania się o udział w programie rządowym k. 61 i n.

Dnia 30.04.2020 (...) S.A. z siedzibą w W. wydał decyzję częściowo pozytywną. Zgodnie z umową subwencji, z uwagi na brak spełnienia wszystkich warunków otrzymania subwencji finansowej określonych w umowie, (...) zobowiązał się zapłacić pozwanemu subwencję w kwocie 293.879,28 zł. Ww. kwota została wypłacona stronie pozwanej.

Dowód: decyzja w sprawie umowy subwencji k. 49-50; potwierdzenie przelewu k. 51;

Dnia 13 maja 2021 r. pozwany złożył powodowi oświadczenie o rozliczeniu subwencji finansowej, w którym wskazał, że wykazana przez niego strata w okresie 12 miesięcy licząc od pierwszego miesiąca, w którym beneficjent odnotował stratę po 1 lutego 2020 r. lub od miesiąca, w którym udzielona została subwencja finansowa, wynosiła 0,00 zł. Wskazał również, że skala redukcji zatrudnienia wynosiła 2 %.

Dowód: oświadczenie z dnia 13 maja 2021 r. k. 52-54;

Powód dnia 17 grudnia 2021 r. wydał decyzję w sprawie zwolnienia z obowiązku zwrotu subwencji finansowej, w której wskazał, że na podstawie dostępnych danych wyliczył zwolnienie z obowiązku zwrotu Subwencji Finansowej w wysokości 49 %. Na podaną wartość zwolnienie z obowiązku zwrotu subwencji składały się:

⚫

25 % związane z prowadzeniem działalności gospodarczej w całym okresie 12 miesięcy od dnia przyznania subwencji finansowej;

⚫

24 % związane z utrzymaniem zatrudnienia przez 12 miesięcy (…);

⚫

0 % związane z wykazaną przez beneficjenta skumulowaną stratą gotówki na sprzedaży w okresie 12 miesięcy (…);

Wartość zwolnienia z obowiązku zwrotu części subwencji (umorzenie) została wyliczona na kwotę 144.361,73 zł. Wartość subwencji finansowej pozostająca do spłaty została wyliczona na kwotę 149.517,55 zł. Beneficjent został zobowiązany do spłaty subwencji na zasadach określonych w harmonogramie spłat.

Dowód: decyzja w sprawie zwolnienie z obowiązku subwencji finansowej k. 55

Pismem z dnia 13.05.2022 r. (doręczonym pozwanej w dniu 20.05.2022 r.) strona powodowa skierowała do pozwanego wezwanie do zapłaty, które zawierało informacje iż brak zapłaty będzie skutkować wypowiedzeniem subwencji, a pozwany straci możliwość spłaty w ratach.

Dowód: pismo powoda wraz z dowodem doręczenia k. 106-107;

Pismem z dnia 3 sierpnia 2022 r. powód wypowiedział umowę subwencji ze skutkiem natychmiastowym. Jednocześnie wezwał pozwanego do całkowitej spłaty kwoty zadłużenia 150. 782,88 zł wraz z odsetkami od dnia 03.08.2022 r do dnia spłaty w terminie 14 dni roboczych od daty otrzymania oświadczenia. Oświadczenie zostało doręczone dnia 11 sierpnia 2022 r.

Dowód: oświadczenie w przedmiocie wypowiedzenia umowy subwencji finansowej k.57; oraz elektroniczne potwierdzenie odbioru k. 58;

Powód pierwotny pozew złożył w Elektronicznym Postępowaniu Upominawczym w dniu 21. 11. 2022 r. Postępowanie zostało umorzone na skutek wniesienia sprzeciwu w dniu 18.01.2023 r.

Okoliczność bezsporna.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie na podstawie przedstawionego materiału dowodowego, a w szczególności na podstawie: regulaminu ubiegania się o udział w programie rządowym „Tarcza finansowa (...) Funduszu (...) dla małych i średnich firm”, umowy subwencji finansowej (...)SP z dnia 30.04.2020 r.; potwierdzenia dokonania wypłaty subwencji finansowej, decyzji w sprawie zwolnienia z obowiązku zwrotu subwencji finansowej, oświadczenia w przedmiocie wypowiedzenia umowy subwencji finansowej oraz potwierdzenia doręczenia oraz pozostałych dokumentów przedłożonych przez strony. Dodatkowo Sąd miał na uwadze, że dokumenty te są wiarygodne, albowiem strony nie zakwestionowały ich zawartości i autentyczności.

Sąd zważył co następuje.

Bezspornym w niniejszej sprawie jest to, że powodowi (...) S.A. w W. powierzono realizację rządowego programu udzielania przedsiębiorcom wsparcia finansowego w związku ze skutkami (...)19 „Tarcza finansowa (...) Funduszu (...) dla małych i średnich firm” oraz to, że w dniu 29 lipca 2020 roku strony zawarły umowę subwencji finansowej (...)SP z dnia 30.04.2020 r ., na mocy której pozwany otrzymał subwencję finansowa w wysokości 293.879,28 zł.

W ocenie powoda subwencja finansowa wypłacona pozwanemu podlega zwrotowi, na mocy decyzji z dnia 17 grudnia 2021 r. w kwocie 149.517,55 zł. Wskazał, że beneficjent otrzymał umorzenie w wysokości 25 % za utrzymanie działalności przez okres 12 miesięcy od podpisania umowy oraz 24 % za utrzymanie zatrudnienia, przy czym pozwana zadeklarowała stratę na poziomie 0,00 zł i z tego tytułu pozwanemu nie przysługiwało zwolnienie ze zwrotu subwencji. W konsekwencji stronie pozwanej powstał obowiązek zwrotu subwencji w kwocie 149.517,55 zł.

Na wstępie wskazać należy, iż program rządowy „Tarcza (...) (...) dla małych i średnich firm” był to program dzięki, któremu mali i średni przedsiębiorcy mogli skorzystać z finansowania na preferencyjnych warunkach. Rozwiązanie miało na celu zapewnienie płynności i stabilności finansowej w okresie poważnych zakłóceń w gospodarce w związku ze skutkami pandemii (...)19. Dofinansowanie było częściowo bezzwrotne. Środki uzyskane w ramach Tarczy Finansowej (...) dla (...) można było przeznaczyć wyłącznie na pokrycie kosztów bieżącej działalności, w tym pokrycie kosztów wynagrodzeń pracowników. Z Tarczy Finansowej (...) dla (...) skorzystać mogli przedsiębiorcy spełniający odpowiednie warunki.

Wskazać należy, że dokumenty, w tym decyzja w sprawie zwolnienia obowiązku zwrotu subwencji finansowej, doręczane były stronom za pośrednictwem bankowości elektronicznej. Strony przyjęły taką formę komunikacji, co zostało określone zarówno w regulaminie jak i w umowie subwencji. Ponadto, jednym z warunków ubieganie się o uzyskanie pomocy w ramach programu było posiadanie konta w banku z dostępem do systemu bankowości elektronicznej. W związku z tym, wbrew zarzutom pozwanego, decyzję należy uznać za skutecznie mu doręczoną.

Ponadto, wskazać należy, że powód prawidłowo wyliczył poziom umorzenia subwencji. Pozwany otrzymał umorzenie w kwocie 25 % za utrzymanie działalności przez okres 12 miesięcy od podpisania umowy oraz 24 % za utrzymanie zatrudnienia, przy czym nie przysługiwało mu zwolnienie z subwencji w związku z zadeklarowaną stratą na poziomie 0,00 zł. W ocenie Sądu, wyliczenia powoda korespondują z § 3 ust. 2 Umowy oraz ze złożonym przez pozwanego oświadczeniem o rozliczeniu subwencji finansowej.

Wbrew zarzutom pozwanego wskazać należy, że pozwany wiedział o decyzji w sprawie zwolnienia z obowiązku zwrotu subwencji finansowej. Okoliczność ta wynikała z samej umowy ( powód powinien był liczyć się z obowiązkiem zwrotu co najmniej 25 % udzielonej subwencji), co więcej pozwany wiedział o przyczynach wypowiedzenia umowy, ponieważ strona powodowa jeszcze przed wypowiedzeniem umowy skierowała do niego pismo z dnia 13 maja 2022 r. (doręczone mu 20 maja 2022 r.), w którym wezwała do zapłaty pod rygorem wypowiedzenia umowy subwencji.

W ocenie Sądu pozwana starając się o subwencję finansową musiała zapoznać się z ogólnymi warunkami programu, a zwłaszcza z Regulaminem ubiegania się o udział w programie rządowym „Tarcza finansowa (...) dla małych i średnich firm” - będącym podstawowym dokumentem opisującym zasady programu Tarczy Finansowej. W § 11 ust. 4 umowy subwencji finansowej pozwana oświadczyła, że zapoznała się z Regulaminem, rozumie go i akceptuje jego treść.

Pozwany powinien się więc liczyć z koniecznością zwrotu części subwencji. Powód zgodnie z Umową przedstawił powodowi Harmonogram spłaty Umowy Subwencji Finansowej, a w związku z niespłacaniem przez pozwanego poszczególnych rat, uznać należy, że powód był uprawniony do wypowiedzenia umowy subwencji, zgodnie z § 5 ust. 2 i 3 umowy, a pozwany zobowiązany do spłaty wskazanej kwoty w terminie 14 dni roboczych od dnia wypowiedzenia umowy. W związku z tym umowa została skutecznie wypowiedziana przez powoda, a cała wierzytelność została postawiona w stan wymagalności wierzytelności.

W związku z powyższym Sąd uwzględnił roszczenie powoda w całości. Na dochodzoną pozwem kwotę 155.468,06 zł składało się:

⚫

149.517,55 zł tytułem niespłaconej do dnia złożenia pozwu kwoty subwencji podlegającej zwrotowi na rzecz powoda;

⚫

5.950,51 zł jako skapitalizowana kwota odsetek ustawowych za opóźnienie od należności głównej – naliczone według stopy procentowej w wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie od dnia następnego po dniu wymagalności poszczególnych rat, a od całości zadłużenia od dnia wymagalności do dnia złożenia pozwu w elektronicznym postępowaniu upominawczym.

Sąd uwzględnił żądanie powoda co do ww. kwot, w związku z wyliczeniami przedstawionymi przez powoda, popartymi odpowiednią dokumentacją w tym przede wszystkim umową subwencji, których pozwany skutecznie nie zakwestionował.

Zgodnie z art. 6 k.c. ciężar udowodnienia faktu należy do powinności osoby, która z faktu tego wyprowadza następstwa (skutki) prawne. Z przepisu wynika, że powód powinien udowodnić tzw. fakty pozytywne, stanowiące podstawę jego powództwa. Dowód, że zachodzi brak jednej z przesłanek powództwa, obciąża pozwanego, który ma obowiązek udowodnienia tzw. okoliczności przeszkadzających, np. okoliczności, które uniemożliwiły powstanie prawa powoda. Strona pozwana nie przedstawiła żadnego dowodu na poparcie swojego stanowiska, w związku z czym nie można uznać jej twierdzeń za wiarygodne. Strona pozwana nie wykazała zatem w treści odpowiedzi na pozew, które należności i z jakiego powodu są niezasadne co do wysokości, a także nie uargumentowała swojego stanowiska poza wskazaniem ogólnych twierdzeń.

Podstawą rozstrzygnięcia w przedmiocie odsetek ustawowych jest art. 481 § 1 k.c., zgodnie z którym wierzyciel może domagać się odsetek za opóźnienie w spełnieniu świadczenia pieniężnego. Powód wezwał pozwanego do całkowitej spłaty kwoty zadłużenia 150. 782,88 zł wraz z odsetkami od dnia 03.08.2022 r do dnia spłaty w terminie 14 dni roboczych od daty otrzymania oświadczenia. Oświadczenie zostało doręczone dnia 11 sierpnia 2022 r. Powód złożył pozew w Elektronicznym Postępowaniu Upominawczym w dniu 21. 11. 2022 r. W związku z powyższym roszczenie stało się wymagalne. Odsetki należało zasądzić zatem od dnia 21 listopada 2022 r.

Podstawę prawną orzeczenia o kosztach procesu stanowią art. 98 § 1 i §1 ¹ i § 3 w zw. z art. 99 k.p.c. Strona pozwana jako przegrywająca sprawę w całości zobowiązana jest do zwrotu powodowi wszelkich poniesionych przez nich kosztów niezbędnych do celowego dochodzenia praw w łącznej wysokości 13.191,00 zł, na które złożyły się: opłata sądowa od pozwu w kwocie 5830,00 zł, opłaty sadowej od pozwu w elektronicznym postępowaniu upominawczym w kwocie 1944,00 zł, wynagrodzenie dla profesjonalnego pełnomocnika w kwocie 5400 zł, ustalone na podstawie § 2 pkt 6 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz opłaty skarbowe od udzielonego pełnomocnictwa w kwocie 17 zł.

Zgodnie natomiast z art. 98 § 1 ¹ k.p.c. od kwoty zasądzonej tytułem zwrotu kosztów procesu należą się odsetki, w wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie w spełnieniu świadczenia pieniężnego, za czas od dnia uprawomocnienia się orzeczenia, którym je zasądzono, do dnia zapłaty.