Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Formularz UK 1

Sygnatura akt

IX K 762/22

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.  USTALENIE FAKTÓW

1.1.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

R. C. (1)

W dniu 19 kwietnia 2022 roku w K. poprzez wykręcenie R. C. (2) środkowego palca lewej ręki oraz szarpanie za lewą rękę spowodował u w/w pokrzywdzonego obrażenia ciała w postaci zwichnięcia palca III ręki lewej ze złamaniem paliczka bliższego, obrzęku i otarcia naskórka na lewej ręce, co naruszyło czynności narządów jego ciała na czas trwający powyżej dni 7, co stanowi przestępstwo z art. 157 § 1 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

R. C. (2) jest ojcem R. C. (1) i A. C.. Między mężczyznami od wielu lat jest konflikt rodzinny, podsycany przez R. C. (2). W rodzinie toczyły się już inne postępowania karne (wykroczeniowe), w których ukarany został R. C. (2). R. C. (2) nie jest osobą chorą psychicznie ani upośledzoną umysłowo, stwierdzono u niego organiczne zaburzenia nastroju z reakcjami urojeniowymi w stosunku do syna.

zeznania pokrzywdzonego R. C. (2)

6-7, 150v-151v

wydruki

80-88, 91-93, 98-144

akta sprawy II W 239/19; opinia sądowo-psychiatryczna

150 akt II W 239/19

W dniu 19 kwietnia 2022 roku R. C. (2) około godziny 11.00 przebywał na posesji przy ul. (...) w K.. Nieruchomość ta stanowi w 64% własność córki R. C. (2), Ż. C., pozostała zaś część stanowi część niepodzielonego majątku spadkowego po zmarłej żonie R. C. (2). R. C. (2) posiada pełnomocnictwo do podejmowania wszelkich czynności prawnych związanych z częścią nieruchomości należącą do Ż. C., udzielone mu przez Ż. C.. Na terenie posesji są zaparkowane pojazdy bez tablic rejestracyjnych. R. C. (2) zjawił się na posesji, aby zawiesić na tych samochodach kartki z informacją skierowaną do ich właścicieli, aby ci je usunęli z posesji.

zeznania pokrzywdzonego R. C. (2)

6-7, 14-14v, 150v-151v

pełnomocnictwo dla R. C. (2)

8

Gdy R. C. (2) znajdował się w pobliżu zaparkowanych na posesji pojazdów, na miejsce przyjechał R. C. (1). R. C. (1) podszedł do R. C. (2) i zaczął czytać kartki zawieszone przez R. C. (2) na samochodach. R. C. (2) wyjął swój telefon komórkowy i nagrywał zajście. Treść informacji zawartych na kartkach zdenerwowała R. C. (1). Między mężczyznami wywiązała się dyskusja, podczas której R. C. (2) w sposób zaczepny zarzucał R. C. (1) fakt pobierania przez niego alimentów w przeszłości. W czasie dyskusji R. C. (1) wskazał, że nie życzy sobie, aby utrwalać jego wizerunek. Skonfliktowani mężczyźni kontynuowali utarczki słowne, stojąc w odległości od siebie. R. C. (2) prowokacyjnie wyzywał i obrażał R. C. (1) słowami powszechnie uważanymi za obelżywe. Wówczas R. C. (1) zbliżył się do R. C. (2) i wołając do niego ,,puść to" chciał spowodować, by R. C. (2) zaprzestał nagrywania. R. C. (1) wyrwał R. C. (2) telefon, którym tamten nagrywał zdarzenie i trzymał go. R. C. (2) powiedział do R. C. (1) ,,jak oddasz szybko, unikniesz kłopotów", zarzucał mu kradzież telefonu.

płyta cd, protokół oględzin płyty CD-R marki V.

15, 46-47

częściowo zeznania pokrzywdzonego R. C. (2)

6-7, 14-14v, 150v-151v

częściowo wyjaśnienia A. C.

180

R. C. (2) miał przy sobie jeszcze drugi telefon należący do jego teściowej i z tego telefonu nawiązał połączenie z numerem alarmowym 112. R. C. (1) odrzucił zabrany R. C. (2) telefon. Kiedy R. C. (2) rozmawiał z dyspozytorem, nikt mu nie przeszkadzał, R. C. (1) stał w oddali i nie odzywał się.

R. C. (2) podniósł pozostawiony przez R. C. (1) telefon, nie był on uszkodzony i nadal nagrywał zdarzenie. W tym czasie na miejscu pojawił się drugi syn R. C. (2), A. C..

płyta cd, protokół oględzin płyty CD-R marki V.

15, 46-47

zeznania pokrzywdzonego R. C. (2)

14v

Gdy R. C. (2) rozmawiał z dyspozytorem numeru alarmowego, R. C. (1) poszarpał go za lewą rękę i aby wytrącić mu telefon z ręki, wykręcił mu środkowy palec lewej ręki. Między R. C. (2), R. C. (1) i A. C. doszło do szamotaniny. R. C. (1) nie zabrał R. C. (2) drugiego telefonu.

płyta cd, protokół oględzin płyty CD-R marki V.

15, 46-47

R. C. (2) bez problemu wyswobodził się i odszedł w stronę ulicy nawołując ,,syny mnie biją, chcę świadków mieć". W tym czasie nikt go nie dotykał, nie bił, nie gonił. Gdy nikt nie zwrócił uwagi na jego zachowanie, R. C. (2) sam zbliżył się do synów i powiedział do R. C. (1) ,,zobacz, wyrwałeś mi palca".

płyta cd, protokół oględzin płyty CD-R marki V.

15, 46-47

Na koniec zdarzenia A. C. skierował do R. C. (2) słowa powszechnie uważane za obelżywe, na które R. C. (2) odpowiedział A. C. w taki sam sposób (nagranie na płycie CD - k.15, czas od 6.44 do 6.49), dodatkowo grożąc mu. R. C. (1) i A. C. oddalili się z posesji.

płyta cd, protokół oględzin płyty CD-R marki V.

15, 46-47

Po zdarzeniu, R. C. (2) udał się na (...) szpitala przy ul. (...) w K.. Po badaniach okazało się, że doszło do złamania palca środkowego lewej ręki.

karta informacyjna z pobytu w szpitalnym oddziale ratunkowym

9-10

zeznania pokrzywdzonego R. C. (2)

6-7, 150v-151v

R. C. (2) na skutek urazu zadanego narzędziem twardym, tępym lub tępokrawędzistym doznał zwichnięcia palca III ręki lewej ze złamaniem paliczka bliższego, obrzęku i otarcia naskórka na lewej ręce, dolegliwości bólowych brzucha. Obrażenia te spowodowały u R. C. (2) naruszenie czynności narządu ciała na okres czasu powyżej dni siedmiu.

Nie zostały stwierdzone obrażenia w okolicy brzucha.

protokół sądowo-lekarskich oględzin ciała, ustna opinia uzupełniająca

12-12v, 162v-163v

R. C. (1) ma 46 lat. Jest żonaty i ma dwoje dzieci. Ma wykształcenie średnie. Pracuje, posiada majątek. Nie był karany

karta karna

40, 209

dane osobopoznawcze

48

wyjaśnienia R. C. (1)

21-22

A. C. ma 50 lat. Jest żonaty i ma dwoje dzieci. Ma wykształcenie zawodowe. Nie był karany.

karta karna

39, 209

dane osobopoznawcze

50

wyjaśnienia A. C.

26-27

R. C. (2) nadal odczuwa dolegliwości związane z uszkodzeniem palca. Przeszedł dwie operacje. Ma trudności z utrzymaniem przedmiotów w lewej ręce. Operacje nie gwarantują, że palec będzie sprawny.

zeznania pokrzywdzonego R. C. (2)

150v-151v

1.2.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

R. C. (1), A. C.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

wspólnie i w porozumieniu wzięli udział w pobiciu R. C. (2)

płyta cd, protokół oględzin płyty CD-R marki V.

15, 46-47

A. C. groził w dniu 19 kwietnia 2022r. popełnieniem przestępstwa na szkodę swojego ojca R. C. (2), a groźby te wzbudziły w pokrzywdzonym uzasadniona obawę, że zostaną spełnione

płyta cd, protokół oględzin płyty CD-R marki V.

15, 46-47

2.  OCena DOWOdów

2.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1

płyta cd, protokół oględzin płyty CD-R marki V.

Sąd ustalając stan faktyczny w przeważającej mierze oparł się na dowodzie z oględzin nagrania audio wykonanego przez telefon pokrzywdzonego, które to nagranie jako dowód materialny, którego autentyczność nie budziła wątpliwości Sądu ani stron, w pełni odzwierciedlało sposób zachowania stron w trakcie zdarzenia, dynamikę i jego przebieg. Tym samym pozwoliło na odtworzenie przebiegu znacznej części zdarzenia.

częściowo wyjaśnienia A. C.

Sąd częściowo dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego, a to w zakresie, w jakim były one spójne z pozostałym materiałem dowodowym zgromadzonym w sprawie, zwłaszcza nagraniem audio z płyty CD. Zgodnie z tym, co wyjaśnił oskarżony, w trakcie pierwszej części zdarzenia R. C. (2) i R. C. (1) stali z dala od siebie, a samo zdarzenie polegało głównie na utarczkach słownych. W tym zakresie wyjaśnienia oskarżonego zasługiwały na wiarę.

częściowo zeznania pokrzywdzonego R. C. (2)

Sąd jedynie częściowo dał wiarę zeznaniom pokrzywdzonego, a to w zakresie korespondującym z niekwestionowanym dowodem materialnym w postaci nagrania na płycie z telefonu pokrzywdzonego - tj. co do tego, że w dniu 19 kwietnia 2022 roku doszło do spotkania pokrzywdzonego z oskarżonymi, najpierw z samym R. C. (1), do którego później dołączył A. C., do faktu wyrwania mu telefonu, który rejestrował przebieg zdarzenia przez R. C. (1), co do faktu wykonania połączenia na numer alarmowy z drugiego telefonu i szarpaniny.

protokół sądowo-lekarskich oględzin ciała, ustna opinia uzupełniająca

Sąd czyniąc ustalenia faktyczne w sprawie oparł się na dowodzie z opinii sądowo-lekarskiej, oceniając ją jako jasną, pełną i rzetelną, sporządzoną zgodnie ze wskazaniami aktualnej wiedzy przez osobę dysponującą odpowiednią wiedzą i doświadczenie, dowód nie był kwestionowany przez strony.

akta sprawy II W 239/19; opinia sądowo-psychiatryczna

dowód z dokumentu, niekwestionowany przez strony

dane osobopoznawcze

dowód z dokumentu, niekwestionowany przez strony

karta informacyjna z pobytu w szpitalnym oddziale ratunkowym

dowód z dokumentu, niekwestionowany przez strony

karta karna

dowód z dokumentu, niekwestionowany przez strony

pełnomocnictwo dla R. C. (2)

dowód z dokumentu prywatnego, niekwestionowany przez strony

2.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.1.1

częściowo zeznania pokrzywdzonego R. C. (2)

Sąd nie uznał za wiarygodne zeznań pokrzywdzonego w zakresie, w którym relacjonował on przebieg zdarzenia jako zajścia dynamicznego, w którym on był ofiarą atakowaną przez agresywnych napastników - oskarżonych.

Depozycje pokrzywdzonego nie korelują z dowodem materialnym w postaci nagrania audio, z którego w sposób bezsprzeczny wynika, że zdarzenie miało stosunkowo spokojny przebieg, a to zaczepne i prowokacyjne zachowania samego pokrzywdzonego doprowadziły do działania po stronie oskarżonych w postaci wyrwania telefonu czy szarpania za rękę i palec. Jego zeznania nie znajdują odzwierciedlenia w zgromadzonym materiale dowodowym, i przez wzgląd na ujawnioną opinię sądowo-psychiatryczną pokrzywdzonego do sprawy II W 239/19, Sąd nie opierał się w nich w pełni ustalając stan faktyczny w sprawie, dopatrując się źródła takiej treści zeznań w trwającym długoletnim konflikcie rodzinnym.

Podobnie Sąd nie dał wiary zeznaniom pokrzywdzonego w zakresie tego, że A. C. kierował do niego groźby, które wzbudzić w nim miały uzasadnioną obawę ich spełnienia.

Z treści nagrania audio wynika, że to pokrzywdzony zaczepiał i w sposób powszechnie uznany za obelżywy odzywał się do oskarżonych. Zaś na słowa A. C., które to miały być groźbą, której się obawiał, pokrzywdzony odpowiedział oskarżonemu w takim samym, a nawet bardziej dosadnym tonie, odgrażając się.

Z tych też względów Sąd jedynie częściowo opierał się na depozycjach pokrzywdzonego.

częściowo wyjaśnienia A. C.

Sąd nie opierał się na wyjaśnieniach oskarżonego w tej części, w której negował on, że niedoszło do szarpaniny z ojcem. Z nagrania audio wynika bowiem, że w pewnym momencie zdarzenia doszło do szarpaniny pomiędzy mężczyznami, o co najmniej szturchaniu pokrzywdzonego świadczą także zgłaszane przez niego dolegliwości bólowe brzucha. W związku z tym Sąd nie uznał tej części wyjaśnień oskarżonego za wiarygodne.

3.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☐

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☒

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

I.

R. C. (1)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Oskarżyciel aktem oskarżenia zarzucił R. C. (1), że działając wspólnie i w porozumieniu z A. C. wziął udział w pobiciu R. C. (2), poprzez użycie wobec niego przemocy polegającej na wykręcaniu środkowego palca lewej ręki, szarpaniu za lewą rękę, oraz uderzanie pięściami po żebrach, w wyniku czego pokrzywdzony doznał zwichnięcia palca III ręki lewej ze złamaniem paliczka bliższego, obrzęku i otwarcia naskórka na lewej ręce, dolegliwości bólowych brzucha, a powyższe obrażenia spowodowały u niego naruszenie czynności narządu ciała na okres czasu powyżej dni siedmiu, czym narażono go na bezpośrednie niebezpieczeństwo wystąpienia skutku określonego w art. 156 § 1 k.k. lub art. 157 § 1 k.k.,tj. przestępstwo z art. 158 § 1 k.k. i art. 157 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

Zgodnie z treścią art. 158 § 1 k.k., kto bierze udział w bójce lub pobiciu, w którym naraża się człowieka na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia albo nastąpienie skutku określonego w art. 156 § 1 lub w art. 157 § 1, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.

Dla przypisania odpowiedzialności za udział w pobiciu konieczne jest ustalenie co najmniej trzyosobowej konfiguracji zdarzenia, przy czym powinno ono przybrać charakter czynnej napaści przynajmniej dwóch osób na inną osobę. Penalizowanym skutkiem uczestniczenia w pobiciu jest narażenie człowieka na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia lub uszczerbku na zdrowiu, w znaczeniu art. 156 § 1 lub art. 157 § 1. Chodzi więc o zagrożenie ciężkim uszczerbkiem na zdrowiu lub naruszeniem czynności narządu ciała lub rozstroju zdrowia, trwającym dłużej niż 7 dni.

Jak wskazał Sąd Najwyższy, występek z art. 158 § 1 k.k. ma charakter materialny i w rezultacie do przypisania sprawcy tego przestępstwa wymagane jest ustalenie - które musi znaleźć odzwierciedlenie w opisie czynu - nie tylko udziału oskarżonego w bójce lub pobiciu, lecz także tej okoliczności, że pobicie (bójka) miało niebezpieczny charakter , który powodował stan realnego, bezpośredniego zagrożenia wystąpieniem skutków wymienionych w tym przepisie. Przestępstwo to jest więc typowym przestępstwem konkretnego narażenia na niebezpieczeństwo (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 15 czerwca 2021 r., IV KK 40/20).

Sąd w niniejszej sprawie, na podstawie wszechstronnej oceny całego zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego zauważa, iż co prawda w zdarzeniu, które miało miejsce w dniu 19 kwietnia 2022 roku przy ul. (...) w K., brały udział trzy osoby - R. C. (2), R. C. (1) i A. C., to jednak nie jest to wystarczające do przyjęcia, że doszło do pobicia - konieczne jest stwierdzenie, że w trakcie zdarzenia wyodrębniła się strona atakująca, mająca przewagę nad drugą – stroną atakowaną, samo pobicie jest zaś zdarzeniem o gwałtownym przebiegu, dużej dynamice.

Zdarzenie, które miało miejsce w dniu 19 kwietnia 2022 roku w ocenie Sądu przybrało postać nie pierwszej już między stronami, rodzinnej kłótni. Trudno uznać, by rodzinna kłótnia, nawet przebiegająca z elementami wzajemnego oddziaływania fizycznego na pokrzywdzonego (popchnięć, szturchnięć), mogła powodować stan realnego, bezpośredniego zagrożenia wystąpienia wskazanych w art. 158 § 1 skutków, a tym samym by nosiła znamion pobicia z art. 158 § 1 k.k. Co więcej, w/w zdarzenie nie miało charakteru niebezpiecznego zdarzenia, a było kłótnia rodzinną,sprowokowaną przez samego pokrzywdzonego.

Sąd zauważył także to, w jaki sposób zachowywał się trakcie zdarzenia pokrzywdzony – mowa tu o jego zaczepnych, prowokacyjnych wypowiedziach, nagrywaniu całości zdarzenia oraz zachowaniu polegającym na poszukiwaniu uwagi innych osób (wyszedł na ulicę w trakcie ,,pobicia” i krzyczał ,,patrzcie syny mnie biją”).

W żadnym momencie zdarzenia R. C. (2) nie był ofiarą atakowaną przez napastników, mógł swobodnie się przemieszczać po posesji, nikt go nie gonił. Co więcej, nie przeszkadzało mu to w dalszym kierowaniu zaczepek słownych w stronę oskarżonych.

Mając na uwadze powyższe rozważania, Sąd nie podzielił stanowiska oskarżyciela publicznego co do charakteru zajścia, które miało miejsce w dniu 19 kwietnia 2022 roku pomiędzy oskarżonymi a pokrzywdzonym i nie uznał, by oskarżeni dopuścili się swoim zachowaniem wyczerpania znamion przestępstwa z art. 158 § 1 k.k.

Zgodnie z treścią art. 157 § 1 k.k., odpowiedzialności karnej podlega ten, kto powoduje naruszenie czynności narządu ciała lub rozstrój zdrowia, inny niż określony w art. 156 § 1.

Dla przypisania komukolwiek popełnienia tego występku konieczne jest wykazanie, że dana osoba swoim działaniem (lub zaniechaniem) spowodowała u pokrzywdzonego wystąpienie konkretnych obrażeń ciała, powodujących naruszenie czynności narządów ciała lub rozstrój zdrowia na okres przekraczający 7 dni.

Jak ustalił Sąd w niniejszej sprawie, w trakcie zajścia na ul. (...) poszarpał pokrzywdzonego za lewą rękę i aby wytrącić mu telefon z ręki, wykręcił mu środkowy palec lewej ręki. R. C. (2) na skutek tego urazu, doznał zwichnięcia palca III ręki lewej ze złamaniem paliczka bliższego, obrzęku i otarcia naskórka na lewej ręce. Obrażenia te spowodowały u R. C. (2) naruszenie czynności narządu ciała na okres czasu powyżej dni siedmiu.

Wobec powyższego, w ramach zarzucanego oskarżonemu czynu, pozostając w granicach tożsamości czynu, Sąd uznał oskarżonego za winnego popełnienia występku stypizowanego w art. 157 § 1 k.k.

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☒

3.5. Uniewinnienie

III.

A. C.

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

W pełni aktualne w stosunku do oskarżonego A. C. pozostają rozważania prawne dotyczące oskarżonego R. C. (1) w zakresie niewypełnienia znamion występku z art. 158 § 1 k.k.

W odniesieniu do pozostającego w kumulatywnej kwalifikacji zarzutu występku z art. 157 § 1 k.k. Sąd zauważa, iż wobec tego, że czyn stypizowany w art. 157 § 1 k.k. jest czynem skutkowym i powstały skutek w postaci zwichnięcia palca III ręki lewej ze złamaniem paliczka bliższego, obrzęku i otarcia naskórka na lewej ręce został przypisany R. C. (1), A. C. należało uniewinnić od całego stawianego mu w pkt. I aktu oskarżenia zarzutu.

Oskarżyciel publiczny zarzucił A. C. dodatkowo, że w dniu 19 kwietnia 2022 roku w K., groził popełnieniem przestępstwa na szkodę R. C. (2) przy czym groźby te wzbudziły w pokrzywdzonym uzasadnioną obawę, że zostaną spełnione, tj. przestępstwo z art. 190 § 1 k.k.

Zgodnie z treścią art. 190 § 1 k.k., kto grozi innej osobie popełnieniem przestępstwa na jej szkodę lub szkodę osoby najbliższej, jeżeli groźba wzbudza w zagrożonym uzasadnioną obawę, że będzie spełniona, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.

Przypisanie odpowiedzialności karnej za popełnienie występku stypizowanego w art. 190 § 1 k.k. wymaga zatem, aby sprawca skierował do innej osoby groźbę, której przedmiotem będzie popełnienie przestępstwa na szkodę tej osoby lub jej osoby najbliższej. Dodatkowo groźba taka musi w osobie zagrożonej wzbudzić uzasadnioną obawę, że zostanie spełniona. Przyjmuje się przy tym, że ,,uzasadnienie” obawy badać należy z perspektywy subiektywno-obiektywnej, a więc z jednej strony mając na względzie to, czy taka groźba wywołać mogła obawę spełnienia w modelowym obywatelu, ale też biorąc pod uwagę sylwetkę samego pokrzywdzonego i jego przekonanie o prawdopodobieństwie zrealizowania groźby. Zauważyć należy, że do przypisania odpowiedzialności za przestępstwo z art. 190 § 1 k.k. nie ma znaczenia, czy sprawca rzeczywiście zamierza spełnić groźby.

W niniejszej sprawie Sąd przyjął na podstawie oceny całokształtu zgromadzonego materiału dowodowego, iż A. C. swoim zachowaniem nie wyczerpał znamion występku z art. 190 § 1 k.k. Sąd zauważył, iż wyzwiska w trakcie zdarzenia strony kierowały do siebie wzajemnie. Co więcej, nawet gdyby przyjąć, że słowa skierowane do R. C. (2) w 6.44 minucie nagrania stanowiły wypowiedzenie groźby wyrządzenia bliżej nieokreślonej krzywdy pokrzywdzonemu, należy podkreślić to, w jaki sposób do tych słów oskarżonego odniósł się pokrzywdzony. R. C. (2) wyraźnie wyartykułował w stronę A. C. słowa, które mogłyby został odebrane przez obiektywnego obserwatora za groźbę, używając do tego słów nieprzyzwoitych. Tym samym nie sposób uznać z jednej strony, aby ewentualne słowa skierowane przez A. C. do R. C. (2) były wypowiedzeniem groźby, a nie elementem słownych przepychanek między stronami, zaś z drugiej strony, by słowa te w jakimkolwiek stopniu wzbudziły w pokrzywdzonym obawy ich spełnienia, na co wskazuje jego reakcja.

Mając powyższe na uwadze, Sąd uniewinnił oskarżonego A. C. również od popełnienia czynu zarzucanego mu w pkt. II aktu oskarżenia.

4.  KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

R. C. (1)

I

I

Zgodnie z treścią art. 66 § 1 k.k., sąd może warunkowo umorzyć postępowanie karne, jeżeli wina i społeczna szkodliwość czynu nie są znaczne, okoliczności jego popełnienia nie budzą wątpliwości, a postawa sprawcy niekaranego za przestępstwo umyślne, jego właściwości i warunki osobiste oraz dotychczasowy sposób życia uzasadniają przypuszczenie, że pomimo umorzenia postępowania będzie przestrzegał porządku prawnego, w szczególności nie popełni przestępstwa.

W ocenie Sądu, stopień winy oskarżonego nie był znaczny. Zauważyć w szczególności należy, iż ocena całokształtu materiału dowodowego dowodzi, że całe zajście i jego przebieg prowokowany był przez pokrzywdzonego, który wyzywał oskarżonego i ubliżał mu, a także go zaczepiał. Pomimo więc tego, że oskarżony jest osobą dorosłą, zdolną do przestrzegania norm prawnych, Sąd uznał, że w trakcie tego jednostkowego zdarzenia, gdy w trakcie szamotaniny doszło do uszkodzenia palca pokrzywdzonego, stopień winy oskarżonego nie był znaczny.

Czyn oskarżonego charakteryzuje się także nieznacznym stopniem społecznej szkodliwości czynu. Za powyższą oceną przemawiają przesłanki przedmiotowe i podmiotowe, określone w art. 115 § 2 k.k.

Wśród przesłanek przedmiotowych Sąd wziął pod uwagę z jednej strony rodzaj i charakter naruszonego dobra, którym jest dobro szczególnie chronione - ludzkie zdrowie, ale też ostateczny rozmiar wyrządzonej szkody, który nie jest znaczny, uszkodzony został palec środkowy, a zatem nie taki, którego pełna sprawność determinuje codzienne czynności. Sąd uwzględnił przede wszystkim sposób i okoliczności popełnienia czynu, a tu fakt trwającego konfliktu rodzinnego między stronami, prowokacyjne zachowania pokrzywdzonego (ubliżanie, nagrywanie).

Wśród przesłanek podmiotowych Sad uwzględnił, iż oskarżony działał w zamiarze ewentualnym uszkodzenia ciała pokrzywdzonego. Bezpośrednim celem działania oskarżonego było wytrącenie mu telefonu z ręki, jednak pokrzywdzony zbyt mocno trzymał telefon, w związku z czym oskarżony używając siły, spowodował opisany uszczerbek.

Na podstawie oceny materiału dowodowego Sąd uznał, że okoliczności popełnienia czynu nie budziły wątpliwości.

R. C. (1) jest osobą wcześniej niekaraną. Prowadził ustabilizowany tryb życia zawodowego i rodzinnego.

Wszystkie przytoczone powyżej okoliczności w ocenie Sądu uzasadniają przypuszczenie, że pomimo warunkowego umorzenia postępowania oskarżony będzie przestrzegał porządku prawnego, w szczególności nie popełni przestępstwa, dlatego też Sąd warunkowo umorzył postępowanie karne wobec R. C. (1).

W myśl art. 67 § 1 k.k., warunkowe umorzenie następuje na okres próby, który wynosi od roku do 3 lat i biegnie od uprawomocnienia się orzeczenia.

W ocenie Sądu oznaczenie okresu próby na 2 lata będzie wystarczającym dla stwierdzenia, czy pozytywna prognoza oskarżonego była uzasadniona.

R. C. (1)

II

I

Zgodnie z treścią art. 67 § 3 k.k., umarzając warunkowo postępowanie karne, sąd nakłada na sprawcę obowiązek naprawienia szkody w całości albo w części, a w miarę możliwości również obowiązek zadośćuczynienia za doznaną krzywdę, albo zamiast tych obowiązków orzeka nawiązkę.

W związku z tym, iż na skutek działania oskarżonego oskarżyciel posiłkowy doznał uszczerbku na zdrowiu, a skutki tego zdarzenia są dla niego wciąż odczuwalne, Sąd zasądził od oskarżonego na rzecz oskarżyciela posiłkowego nawiązkę w wysokości 3000 zł.

5.  Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

6.  inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

III

Zgodnie z treścią art. 632 pkt. 2 k.p.k., jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, w razie uniewinnienia oskarżonego lub umorzenia postępowania koszty procesu ponosi w sprawach z oskarżenia publicznego - Skarb Państwa, z wyjątkiem należności z tytułu udziału adwokata lub radcy prawnego w charakterze pełnomocnika pokrzywdzonego, oskarżyciela posiłkowego albo innej osoby.

W związku z uniewinnieniem A. C., Sąd w części dotyczącej oskarżonego, obciążył kosztami procesu Skarb Państwa.

IV

V

Zgodnie z treścią art. 629 k.p.k., przepisy art. 627 i 628 stosuje się odpowiednio w razie warunkowego umorzenia postępowania, a w sprawach z oskarżenia prywatnego - również w razie umorzenia postępowania na podstawie art. 17 § 1 pkt 3. W myśl art. 627 k.p.k. od skazanego w sprawach z oskarżenia publicznego sąd zasądza koszty sądowe na rzecz Skarbu Państwa oraz wydatki na rzecz oskarżyciela posiłkowego.

W związku z tym, że R. C. (2) występował w niniejszej sprawie wraz z pełnomocnikiem i przedłożył z tego tytułu fakturę, Sąd zgodnie z jej treścią i mając na uwadze, iż warunkowo umorzył postępowanie wobec R. C. (1), zasądził od niego na rzecz oskarżyciela posiłkowego kwotę 3600 zł tytułem wydatków związanych z ustanowieniem jednego pełnomocnika w sprawie.

Na tej samej podstawie zasądził od oskarżonego R. C. (1) kwotę 484,86 zł tytułem kosztów sądowych, na którą złożyły się:

⚫

100 zł - tytułem opłaty od kary – na podstawie art. 7 Ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (t.j. Dz.U. z 1983r. Nr 49, poz.223);

⚫

kwota 30 zł - tytułem danych o karalności - art. 24 ust. 1 Ustawy z dnia 24 maja 2000 r. o Krajowym Rejestrze Karnym (t.j. Dz. U. z 2021 r. poz. 1709 z późn. zm.) w zw. z § 3 ust. 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 czerwca 2014 roku w sprawie opłat za wydanie informacji z Krajowego Rejestru Karnego (Dz. U. poz. 861 z późn. zm.);

⚫

kwota 20 zł – tytułem 1/2 ryczałtu za doręczenia w postępowaniu przygotowawczym i sądowym - § 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 czerwca 2003 r. w sprawie wysokości i sposobu obliczania wydatków Skarbu Państwa w postępowaniu karnym (t.j. Dz. U. z 2013 r. poz. 663);

⚫

kwota 76,56zł – tytułem należności za opinię sądowo-lekarską

⚫

kwota 258,30 zł - tytułem należności za ustną opinię uzupełniającą

7.  Podpis