Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 9 lutego 2023 roku

Sąd Rejonowy w Kielcach VIII Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący: Sędzia Wioletta Baran

Protokolant: stażysta Paulina Krzysztofik

po rozpoznaniu w dniu 26 stycznia 2023 roku w Kielcach

na rozprawie

sprawy z powództwa R. C.

przeciwko (...) S.A. w S.

o zapłatę

I. zasądza od (...) S.A. w S. na rzecz R. C. kwotę 24.110,99 (dwadzieścia cztery tysiące sto dziesięć 99/100) złotych z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 9 lutego 2023 roku do dnia zapłaty;

II. oddala powództwo w pozostałej części;

III. zasądza od (...) S.A. w S. na rzecz R. C. kwotę 5.388 (pięć tysięcy trzysta osiemdziesiąt osiem) złotych z odsetkami w wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się niniejszego wyroku do dnia zapłaty tytułem kosztów procesu;

IV. nakazuje pobrać od (...) S.A. w S. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Kielcach kwotę 2.694,21 (dwa tysiące sześćset dziewięćdziesiąt cztery 21/100) złote tytułem kosztów sądowych.

Sędzia Wioletta Baran

Sygn. akt VIII C 1244/20

UZASADNIENIE

Pozwem złożonym dnia 23 października 2020 roku powód R. C. domagał się zasądzenia od pozwanego (...) S.A. w S. kwoty 25.416,96 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 27 marca 2020 roku do dnia zapłaty oraz zasądzenia kosztów procesu według norm prawem przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu wskazał, że zawarł z (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W. umowę, której przedmiotem było wykonanie instalacji fotowoltaicznej na dachu budynku gospodarczego należącego do powoda. Dach budynku, na którym wykonawca miał montować panele, na krótko przed jej montażem pokryty był nową blachą trapezową. W dniach 20-21 lutego 2020 roku podwykonawca – G. S. dokonał montażu paneli, po którym powód stwierdził zagięcia blachy oraz wadę montażową instalacji polegającą na nierównym wstawieniu paneli do folii trapezu blachy i kalenicy. Na skutek montażu paneli fotowoltaicznych doszło do nieodwracalnego uszkodzenia przez podwykonawcę około 100 m ² pokrycia dachowego. Powód zgłosił szkodę do podwykonawcy. Pozwany, będący ubezpieczycielem podwykonawcy, przyznał powodowi odszkodowanie w łącznej wysokości 2.223,67 zł. Przyznane odszkodowanie jest - w ocenie powoda - rażąco zaniżone. Zdaniem R. C., naprawienie szkody powinno nastąpić poprzez zapłatę kwoty umożliwiającej mu przywrócenie powierzchni dachu do stanu poprzedniego, a efekt ten będzie można osiągnąć jedynie poprzez wymianę blachy na całej powierzchni jednego spadu dachu. Pomimo wezwania pozwanego do zapłaty, roszczenie powoda nie zostało zaspokojone. (k. 3-10; 48)

W odpowiedzi na pozew pozwane (...) S.A. w S. wniosło o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie kosztów postępowania w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm prawem przepisanych. Pozwany zakwestionował roszczenie powoda co do wysokości. Pozwany podniósł, że powód nie wykazał rozmiaru szkody oraz wysokości dochodzonego odszkodowania, zaś kosztorys przedłożony przez powoda stanowi wyłącznie dokument prywatny, mający charakter twierdzeń strony i obejmuje on powierzchnię, na której nie stwierdzono uszkodzeń wywołanych montażem paneli fotowoltaicznych. Nadto, w ocenie pozwanego, stawki zastosowane w kosztorysie są znacząco zawyżone. (k. 67-68)

Pismem z dnia 19 sierpnia 2022 roku powód rozszerzył powództwo, w ten sposób, że wniósł o zasądzanie od pozwanego kwoty 26.334,66 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 27 marca 2020 roku do dnia zapłaty. (k. 147)

Pozwany wniósł o oddalenie powództwa również w rozszerzonym zakresie. (k. 172)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 10 lutego 2020 roku R. C. zawarł z (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W. umowę, której przedmiotem było wykonanie instalacji fotowoltaicznej na dachu budynku gospodarczego położonego w K. przy ul. (...). Zobowiązanym do wykonania przedmiotowej instalacji był podwykonawca (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W. – G. S. prowadzący działalność gospodarczą pod nazwą G.E. Remonty G. S..

Montaż instalacji rozpoczęto 20 lutego 2020 roku a zakończono kolejnego dnia, tj. 21 lutego 2020 roku. W pierwszym dniu ekipa podwykonawcy montowała instalację na dachu budynku gospodarczego, zaś kolejnego dnia dokonywano niezbędnych podłączeń instalacji. W sporządzonym protokole pomontażowym odbioru instalacji fotowoltaicznej widnieje zapis, iż stwierdzono zagięcie blachy oraz nierówne wstawienie paneli do folii trapezu blachy i kalenicy

Dowód: umowa z dn. 10.02.2020r. (k. 16-18), wydruk z (...) (k. 13), protokół po montażowy (k. 18-22), zeznania powoda, w tym potwierdzające jego wyjaśnienia informacyjne (k. 86-87; 175)

Pracownicy G. S. podczas montażu instalacji fotowoltaicznej na dachu budynku gospodarczego powoda nie zabezpieczyli pokrycia dachowego, poruszali się bezpośrednio po blasze. Ich działanie spowodowało uszkodzenie nowo zamontowanej blachy.

Dowód: zeznania świadka A. B. (k. 117), zeznania świadka M. W. (k. 117v.-118), zeznania świadka R. F. (k. 118v.), dokumentacja foto na płycie CD (k. 3)

Około tydzień przed montażem paneli fotowoltaicznych, powód zlecił wymianę pokrycia dachowego na przedmiotowym budynku gospodarczym. Zamontowano wówczas nową blachę trapezową o grubości 0,55 mm powlekaną poliestrem w kolorze brązowym. – Tp- (...). Blacha została zakupiona w Polonica D. (...) Sp. z o.o. S.K.A. Na położoną na dachu blachę powód otrzymał gwarancję, potwierdzoną kartą gwarancyjna nr (...). Gwarancja obejmowała ochronę przed korozją perforacyjną oraz zachowanie właściwości fizycznych materiału bazowego zgodnie z obowiązującymi normami. Gwarancja nie obejmowała m.in. uszkodzeń mechanicznych, uszkodzeń będących wynikiem niewłaściwego użytkowania czy wandalizmu.

Pokrycie dachowe zostało wykonane zgodnie ze sztuką. W dachu było jedno zagniecenie na łączeniu jednego z daszków, uszkodzenie to pozostawało jednak poza obszarem montowania paneli fotowoltaicznych przez pracowników podwykonawcy.

Dowód : karta gwarancyjna nr (...) (k. 14-15), zeznania powoda w tym potwierdzające jego wyjaśnienia informacyjne (k. 86-87; 175), zeznania świadka M. W. (k. 117v-118), zeznania świadka R. F. (k. 118v.)

W trakcie przedmiotowego montażu instalacji fotowoltaicznej, G. S. prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą G.E. Remonty G. S. łączyła z pozwanym (...) S.A. w S. umowa od odpowiedzialności cywilnej – polisa Hestia (...).

Dowód: polisa Hestia (...) (k. 77-78)

R. C., gdy tylko zauważył uszkodzenie pokrycia dachowego po montażu paneli fotowoltaicznych, skontaktował się z pracownikiem G. S. zgłaszając, że podczas wykonywanych przez siebie prac uszkodzili blachę. Kolejno z powodem kontaktował się G. S., jednakże rozmowy nie doprowadziły do porozumienia w zakresie naprawy stwierdzonej szkody. G. S. udostępnił R. C. numer polisy ubezpieczeniowej celem zgłoszenia roszczeń do ubezpieczyciela podwykonawcy.

R. C. zgłosił szkodę do (...) S.A. w S.. Po przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego pozwany decyzją z dnia 27 marca 2020 roku przyznał powodowi odszkodowanie w wysokości 1.478,17 zł (koszt naprawy uszkodzonego mienia w wysokości 1.878,17 zł pomniejszony o franszyzę redukcyjną w kwocie 400 zł).

Pismem z dnia 8 kwietnia 2020 roku powód wezwał pozwanego do dopłaty odszkodowania, określając kwotę należną na 27.640,63 zł, w tym 24.640,63 zł tytułem wydatków związanych z demontażem pokrycia dachowego, zakupem nowej blachy i jej ponownym położeniem na jednym spadzie dachu i 3.000 zł tytułem montażu i demontażu instalacji fotowoltaicznej.

Decyzją z dnia 14 maja 2020 roku pozwany w wyniku ponownej analizy zakresu szkody uznał za zasadne dokonanie dopłaty odszkodowania w kwocie 345,50 zł.

Dowód: decyzja pozwanego z dn. 27.03.2020r. (k. 23) wraz z kosztorysem (k. 24-25), pismo powoda z dn. 8.04.2020r. (k. 27-28) wraz z załącznikami (k. 29-30), decyzja pozwanego z dn. 14.05.2020r. (k .31-32) wraz z kosztorysem (k. 33-38), akta szkody na płycie CD (k. 76), zeznania powoda w tym potwierdzające jego wyjaśnienia informacyjne (k. 86-87; 175), częściowo zeznania świadka G. S. (k. 100v.-101)

Połać dachu, która uległa uszkodzeniu na skutek działalności pracowników podwykonawcy, stanowi stronę południową dachu budynku gospodarczego powoda. Jest ona wyeksponowana w kierunku podwórza oraz ulicy. Cała połać jest widoczna. Aby odtworzyć efekt jednorodności koloru i barwy, należy powtórzyć dobór blachy z jednej partii produkcyjnej – jest to możliwe jedynie przy wymianie blach na całej powierzchni połaci, na której powstały uszkodzenia. W celu wymiany pokrycia dachu należy zdemontować panele fotowoltaiczne wraz z podkonstrukcją zamocowania paneli do pokrycia dachu, a po wymianie blachy ponownie zamontować podkonstrukcję i panele.

Celowe i ekonomicznie uzasadnione koszty usunięcia skutków uszkodzeń pokrycia dachu budynku gospodarczego wynoszą 26.334,66 zł.

Nie jest zasadna wymiana blachy kalenicy, bowiem nie uległa ona uszkodzeniu i jest jednakowa na całej szerokości budynku.

Dowód: opinia biegłego S. Ż. (k. 130-139), opinia uzupełniająca biegłego S. Ż. (k. 134-139)

Nie jest możliwe zmówienie blachy z tej samej partii produkcyjnej jak ta, która została zamontowana na dachu budynku gospodarczego powoda na przełomie stycznia i lutego 2020 roku.

Dowód: pismo POLONICA D. (...) Sp. z o.o. S.K.A z dn. 7.04.2020r. (k. 29)

Powyższy stan faktyczny został ustalony w oparciu o wyżej wymienione dokumenty, w tym akta szkody na płycie CD, których autentyczność nie była kwestionowana przez strony, a Sąd nie znalazł podstaw by odmówić im tego przymiotu. Okoliczności wynikające z dokumentów potwierdzone zostały również zeznaniami świadków tj. A. B. (k. 117), M. W. (k. 117v-118) oraz R. F. (k. 118v.) a także zeznaniami powoda R. C., które w związku z tym Sąd uznał za wiarygodne.

Sąd częściowo oparł się również na zeznaniach świadka G. S.. Sąd nie obdarzył ich jednak walorem wiarygodności w zakresie w jakim wskazywały, iż pracownicy podwykonawcy – a więc samego świadka – dokonywali montażu paneli w sposób zgodny ze sztuką budowlaną. Ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego wynikało bowiem, iż działania pracowników podwykonawcy przy montażu instalacji fotowoltaicznej nie były w pełni prawidłowe – nie zabezpieczyli oni bowiem dachu przez montażem instalacji i poruszali się po pokryciu dachowym bez jakichkolwiek środków ostrożności mających na celu zabezpieczenie blachy przez jej uszkodzeniem. Sąd nie dał wiary również zeznaniom świadka w zakresie, w jakim wskazywał, iż uszkodzenia blachy związane były z nieprawidłowym zamontowaniem samego pokrycia dachowego, bowiem ustalono iż blacha została zamontowana w sposób prawidłowy.

W celu określenia rozmiarów powstałej szkody Sąd przeprowadził dowód z opinii biegłego S. Ż. (2) (art. 278 k.p.c.). Sąd opinię tę podzielił w całości, gdyż opinia sporządzona została w sposób jasny i wyczerpujący, w oparciu o całokształt materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie. Wydana opinia jest spójna i jednoznaczna w swoich wnioskach, stąd nie budzi żadnych wątpliwości ze strony Sądu. Ponadto biegły w sposób wyczerpujący odniósł się do zastrzeżeń zgłaszanych przez strony niniejszego procesu.

Sąd pominął wniosek pozwanego o dowód z opinii innego biegłego. Wskazać w tym miejscu należy, iż wniosek strony o dopuszczenie dowodu z opinii innego biegłego winien być trafnie i rzetelnie uargumentowany. Sąd nie ma obowiązku dopuszczenia dowodu z opinii kolejnego biegłego, gdy opinia ta jest niekorzystna dla strony wnoszącej o przeprowadzenie takiego dowodu oraz gdy strona nie zgadza się z wnioskami opinii już w sprawie wydanej i nie uznaje argumentów biegłego co do podnoszonych przez nią zarzutów. Z art. 286 k.p.c. wynika, że opinii kolejnego biegłego można żądać „w razie potrzeby”, a potrzebą taką nie może być jedynie niezadowolenie strony z niekorzystnego dla niej wydźwięku konkluzji opinii. W przeciwnym razie Sąd byłby zobligowany do uwzględnienia kolejnych wniosków strony dopóty, dopóki nie złożona zostałaby opinia w pełni ją zadowalająca, co jest niedopuszczalne. Zatem niezadowolenie strony z treści sporządzonej opinii, jak również jej sprzeczność z twierdzeniami faktycznymi zaprezentowanymi przez taką stronę, nie stanowi samo w sobie powodu do dopuszczenia dowodu z opinii innego biegłego (wyrok SA w Krakowie z dn. 14 marca 2019 roku, I ACa 379/18).

Sąd zważył , co następuje:

W sprawie niniejszej poza sporem pozostawał fakt poniesienia szkody przez powoda R. C.. Nie ulegało również wątpliwości to, iż szkoda ta powstała na skutek działalności pracowników G. S. prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą G.E. Remonty G. S. podczas procesu montowania instalacji fotowoltaicznej na dachu budynku gospodarczego powoda.

Podstawę prawną odpowiedzialności za szkodę stanowi art. 415 k.c., zgodnie z którym kto z winy swej wyrządził drugiemu szkodę, obowiązany jest do jej naprawienia. Przesłankami odpowiedzialność deliktowej na podstawie przytoczonego przepisu są: zdarzenie, z którym system prawny wiąże odpowiedzialność na określonej zasadzie, szkoda oraz związek przyczynowy między owym zdarzeniem a szkodą. Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy nie pozostawia wątpliwości, że wszystkie te przesłanki, warunkujące powstanie odpowiedzialności zostały spełnione. Bezspornym w niniejszej sprawie był fakt powstania szkody majątkowej w postaci uszkodzenia blachy na budynku gospodarczym powoda oraz związana z tym konieczność poniesienia nakładów finansowych na wymianę uszkodzonej blachy, jak też demontaż i ponowny montaż instalacji fotowoltaicznej. W zasadzie niespornym był również fakt, że przyczyną uszkodzenia blachy było nieprawidłowe postępowanie pracowników G. S.. Wskazać należy, iż pozwany działając jako ubezpieczyciel sprawcy szkody uznał swoją odpowiedzialność i wypłacił odszkodowanie (które jednak w ocenie powoda było zaniżone), zaś sprawca szkody nie kwestionował swojej odpowiedzialności na etapie przedprocesowym.

Pozwane Towarzystwo (...) z uwagi na łączącą go z podwykonawcą umowę odpowiedzialności cywilnej, ponosi więc odpowiedzialność za zaistniałą po stronie powoda szkodę. Zgodnie z art. 822 k.c., w wyniku zawarcia umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej zakład ubezpieczeń zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo osoba na rzecz której została zawarta umowa ubezpieczenia. W przypadku umowy odpowiedzialności cywilnej, odpowiedzialność za szkodę zakładu ubezpieczeń jest pochodną odpowiedzialności samego sprawcy szkody. W sprawie niniejszej odpowiedzialność G. S. prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą G.E. Remonty G. S., a co za tym idzie - (...) S.A. w S. za wyrządzoną powodowi szkodę, w świetle zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, nie budziła wątpliwości Sądu. W konsekwencji, spór skoncentrował się wokół kwestii wysokości tejże szkody.

W przedmiotowej sprawie przeprowadzono dowód z opinii biegłego, która dotyczyła rozmiaru i wysokości poniesionej przez powoda szkody wskutek montażu instalacji fotowoltaicznej na dachu budynku gospodarczego. Sąd – jak była już mowa – w pełni akceptuje wnioski opinii biegłego. Opinia jest wyczerpująca, odpowiada na wszystkie zagadnienia zakreślone w tezie dowodowej, jest wewnętrznie koherentna, a nadto sporządzona została przez osobę dysponujący wiedzą fachową, której kompetencje nie były podważane przez strony w toku procesu. Biegły po uwzględnieniu zarzutów powoda wycenił ostatecznie wartość całości prac służących przywróceniu pokrycia dachowego do stanu sprzed szkody na łączną kwotę 26.334,66 zł brutto. Biegły wraz z opiniami przedstawił szczegółowy kosztorys koniecznych do wykonania prac. Ponadto z całą stanowczością stwierdził, iż do przywrócenia pokrycia dachowego do stanu sprzed szkody konieczna jest jego wymiana na całej połaci dachu. Biegły podkreślił, że w przypadku wymiany blachy jedynie na części połaci, niemożliwe będzie uzyskanie jednolitej barwy i odcienia blachy. Aby uzyskać jednolitą barwę i odcień, należy użyć do pokrycia blach z tej samej partii produkcyjnej. To samo wynika również z pisma POLONICA D.C.. Sp. z o.o. S.K.A. z dnia 7 kwietnia 2020 roku, w którym to piśmie producent pokryć dachowych rekomenduje, aby dokonać wymianę całej połaci na blachę z jednej partii materiału, bowiem blachy pochodzące z różnych partii produkcyjnych mogą różnić się w odcieniach, pomimo zamówienia tego samego koloru.

Nie bez znaczenia dla wysokości szkody jest również to, iż w celu wymiany uszkodzonej blachy konieczne jest zdemontowanie paneli fotowoltaicznych wraz z podkonstrukcją zamocowania paneli do pokrycia dachu, zaś po wymianie blachy konieczne jest ponowne zamontowanie podkonstrukcji i paneli fotowoltaicznych, co generuje dodatkowe koszty.

W tym miejscu wskazać należy, iż kosztorys sporządzony przez biegłego obejmuje ceny na dzień sporządzenia opinii. Pozwany podnosił, iż kosztorys powinien być sporządzony przy uwzględnieniu cen na dzień powstania szkody. Nie sposób zgodzić się z pozwanym. Mając bowiem na względzie treść art. 363 § 2 k.c., zgodnie z którym jeżeli naprawienie szkody ma nastąpić w pieniądzu, wysokość odszkodowania powinna być ustalona według cen z daty ustalenia odszkodowania, chyba że szczególne okoliczności wymagają przyjęcia za podstawę cen istniejących w innej chwili. W niniejszej sprawie takie szczególne okoliczności nie zachodzą. Ponadto ceny w realiach gospodarki rynkowej są wielkością podlegającą zmianom. Poza wszelką wątpliwością pozostaje okoliczność, że ceny samej blachy oraz innych materiałów potrzebnych do jej zamontowania w momencie zakupu ich przez powoda, a także ceny robocizny za prace dekarskie na przełomie grudnia 2019 roku/stycznia 2020 roku kształtowały się na zupełnie innym poziomie niż w momencie sporządzania opinii przez biegłego, co znajduje potwierdzenie chociażby w ofercie na blachę jaką biegły uzyskał od POLONICA D.C.. Sp. z o.o. S.K.A., a którą to ofertę biegły załączył do złożonej przez siebie opinii. Przyjęcie cen z daty powstania szkody, nie doprowadziłby do naprawienia szkody zaistniałej w majątku powoda.

Pozwany kwestionował opinię biegłego również w zakresie przyjęcia przez biegłego, że wymiany wymaga całe pokrycie dachu, po stronie gdzie zamontowane zostały panele fotowoltaiczne, wskazywał bowiem, że różnice w odcieniu blachy nie zostały w żaden sposób udokumentowane, a więc wymianie powinna podlegać jedynie blacha bezpośrednio uszkodzona przez monterów instalacji fotowoltaicznej. Nie sposób zgodzić się z takim stanowiskiem. Zarówno biegły jak i producent blachy stwierdzili, iż wymiana blachy na blachę z innej partii produkcyjnej wiąże się z ryzykiem niedopasowania kolorystycznego całego pokrycia jednej połaci dachu. Gdyby więc przychylić się do stanowiska pozwanego i dokonać jedynie wymiany uszkodzonej blachy, mogłoby dojść do sytuacji, gdy nowa blacha na części połaci ma inny kolor i barwę niż blacha istniejąca, co jest wysoce prawdopodobne. Biegły stwierdził nawet iż graniczy to z pewnością. Wówczas, aby przywrócić dach do stanu sprzed szkody, konieczne stałoby się powtórne pokrycie całej połaci dachu blachą pochodzącą z jednej partii produkcyjnej, co jest ekonomicznie nieuzasadnione. Tym bardziej, iż sam producent wskazuje, iż blachy podchodzące z różnych linii produkcyjnych mogą różnić się do siebie kolorem.

Mając powyższe na uwadze, Sąd ustalił, że szkoda poniesiona przez powoda wynosi 26.334,66 zł, przy czym R. C. otrzymał już od pozwanego kwotę 2.223,67 zł. Powodowi należy się zatem różnica, to jest kwota 24.110,99 zł i taka też kwota została zasądzona w pkt I wyroku.

W odniesieniu do żądania odsetkowego, Sąd podzielił stanowisko pozwanego. Biorąc pod uwagę okoliczność, iż odszkodowanie zostało ustalone według cen aktualnych, to odsetki od tego świadczenia są należne od daty wydania wyroku, a nie od daty wcześniejszej. Wyliczenie odszkodowania według obecnych cen materiałów i robocizny wyrównuje bowiem uszczerbek w majątku powoda, a dopiero dalsze zwlekanie przez pozwanego z wypłatą tak wyliczonego świadczenia uzasadnia naliczanie odsetek za opóźnienie (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 12 października 2011 roku, II CSK 82/11; wyrok Sądu Najwyższego z dnia 16 kwietnia 2009 roku, I CSK 524/08) (pkt I wyroku).

Powództwo w pozostałej części zostało oddalone. Sąd miał na względzie, iż w toku postępowania likwidacyjnego pozwany wypłacił na rzecz powoda odszkodowanie w łącznej wysokości 2.223,67 zł, dlatego należne mu odszkodowanie należało pomniejszyć o przedmiotową wypłatę. Oddalono również żądanie odsetkowe od zasądzonej kwoty od dnia 27 marca 2020 roku, co wyjaśniono powyżej. (pkt II wyroku)

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 100 zdanie drugie k.p.c., zgodnie z którym Sąd może jednak włożyć na jedną ze stron obowiązek zwrotu wszystkich kosztów, jeżeli jej przeciwnik uległ tylko co do nieznacznej części swego żądania albo gdy określenie należnej mu sumy zależało od wzajemnego obrachunku lub oceny sądu oraz w oparciu o art. 98 §1 ¹ k.p.c.

Biorąc pod uwagę fakt, iż powództwo niemal w całości okazało się uzasadnione (powód wygrał proces w 92%), Sąd w pkt III wyroku, zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 5.388 zł tytułem zwrotu kosztów procesu wraz z odsetkami w wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie. Na koszty te złożyły się opłata sądowa od pozwu – 1.271 zł, wynagrodzenie pełnomocnika w osobie radcy prawnego wynoszące 3.600 zł ustalone na podstawie § 2 pkt 5 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych, opłata skarbowa od pełnomocnictwa – 17 zł, zaliczka na poczet opinii biegłego – 500 zł.

Stosownie do treści art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. 2020 r., poz. 755 ze zm.) kosztami sądowymi, których strona nie miała obowiązku uiścić lub których nie miał obowiązku uiścić kurator albo prokurator, sąd w orzeczeniu kończącym sprawę w instancji obciąży przeciwnika, jeżeli istnieją do tego podstawy, przy odpowiednim zastosowaniu zasad obowiązujących przy zwrocie kosztów procesu. Nieuiszczone koszty sądowe w niniejszej sprawie wynoszą łącznie 2.694,21 zł, w tym: 1.765,56 zł i 882,65 zł tytułem wynagrodzenia biegłego za sporządzenie opinii, które w tej części zostało pokryte tymczasowo z sum Skarbu Państwa oraz 46 zł tytułem brakującej opłaty od pozwu. Mając na względzie powoływany wcześniej art. 100 zdanie drugie k.p.c., Sąd nakazał pobrać tę należność od pozwanego. (pkt IV wyroku)

Sędzia Wioletta Baran