Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

UZASADNIENIE

wyroku Sądu Rejonowego w Kielcach z dnia 17 kwietnia 2024 roku

Pozwem z dnia 5 lipca 2022 roku powód M. J. domagał się zasądzenia od pozwanej K. S. kwoty 4.720,00 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od kwot i dat szczegółowo wskazanych w pozwie, a także kosztami procesu, w tym kosztami zastępstwa procesowego.

W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, iż w dniu 26 sierpnia 2019 roku w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zawarł z pozwaną umowę, zgodnie z którą zobowiązał się do reprezentacji na etapie przedsądowym i sądowym w sprawie o zapłatę zadłużenia wobec zleceniodawcy w związku z żądaniami kierowanymi wobec poszczególnych wierzycieli pozwanej. Pozwana zobowiązała się do zapłaty zryczałtowanego miesięcznego wynagrodzenia w kwocie 492,00 zł brutto, płatnego do 5 i do 30 dnia każdego miesiąca począwszy od 5 września 2019 roku. Wskazał, że przedmiotowa umowa została zawarta na czas prowadzenia sprawy tj. do czasu zakończenia etapu przedsądowego i/lub sądowego. Podał, że pozwana zaniechała płatności z tytułu zawartej umowy w miesiącu wrzesień (wpłaciła jedynie 200,00 zł), październiku, listopadzie, grudniu 2019 r. oraz styczniu lutym i marcu i kwietniu 2020 r. Powód podniósł, że pismem z dnia 16 kwietnia 2020 roku wezwał pozwaną do zapłaty 3.736,00 zł i poinformował, że jeśli należność z tytułu zawartej umowy nie zostanie uregulowana do dnia 23 kwietnia 2020 roku, umowa zostanie rozwiązana z dniem 30 czerwca 2020 roku. Pozwana nie uregulowała należności. Powód zaznaczył, ż zgodnie z umową okres wypowiedzenia wynosi dwa miesiące kalendarzowe, przy czym bieg rozpoczyna się pierwszego dnia kalendarzowego następującego po miesiące, w którym złożono oświadczenie o wypowiedzeniu. W związku z tym umowa obowiązywała do dnia 30 czerwca 2020 roku. Powód wskazał, że w dniu 30 sierpnia 2021 roku wystąpił do pozwanej o zapłatę zaległych płatności w kwocie 4.720,00 zł. Wezwanie okazało się bezskuteczne. Podał, że skierował sprawę do elektronicznego postępowania upominawczego prowadzonego przez Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w Lublinie. W dniu 8 listopada 2022 r. Sąd ten wydał nakaz zapłaty, nakazując od pozwanej nana rzecz powoda kwotę 4720,00 zł wraz z odsetkami. Jednak postepowanie zostało umorzone. (k. 3-4v)

W dniu 25 lipca 2022 roku Sąd Rejonowy w Kielcach V Wydział Gospodarczy wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym w sprawie o sygn. akt V GNc 2101/22 upr, zgodnie z żądaniem pozwu. (k. 22)

W sprzeciwie od nakazu zapłaty pozwana K. S. zaskarżyła niniejszy nakaz zapłaty w całości i wniosła o oddalenie powództwa oraz zasądzenie na jej rzecz kosztów procesu.

W uzasadnieniu sprzeciwu pozwana zaprzeczyła jakoby łączyła ją z powodem umowa z dnia 26 sierpnia 2019 roku, po dacie jej skutecznego rozwiązania. Podała, że w październiku 2019 roku uzgodniła z powodem rozwiązanie umowy na mocy porozumienia stron ze skutkiem na koniec października 2019 roku. Wskazała, że powód w rozmowie telefonicznej przyjął do wiadomości fakt rozwiązania umowy. W związku z tym pozwana zaprzestała wpłat kwot wynikających z tej umowy. Podniosła, że powód nie wykazał jakichkolwiek czynności w imieniu pozwanej. Zatem skoro nie wywiązał się z usług i przyjął do wiadomości fakt jej rozwiązania w październiku 2019 roku, dalsze jego działanie i żądania uznać należy za bezskuteczne. Podała nadto, że nie otrzymała nigdy wezwania, które jest załączone do akt. (k.152-153)

Pismem procesowym z dnia 13 grudnia 2023 roku powód M. J. podtrzymał swoje dotychczasowe stanowisko w sprawie, podając dalszą argumentację na poparcie swych twierdzeń. Powód podniósł, że kontakt z pozwaną nawiązany został w sierpniu 2019 roku i w tym miesiącu została zawarta została również umowa o współpracę. W trakcie trwania współpracy wszystkie sprawy pozwanej pozostawały na etapie przedsądowym. Pozwana nie przekazała żadnych pism, nigdy nie przekazała powodowi treści umów pożyczek oraz dokumentów spraw. Jednakże podniósł, że na początku współpracy podjął szereg czynności przygotowawczych oraz administracyjnych, a w trakcie współpracy pracownicy powoda pozostawali z pozwaną w stałym kontakcie. Podkreślił, że pozwana nie przysyłając na adres powoda żadnych dokumentów w swoich sprawach nie wywiązała się ze swoich obowiązków wynikających z zawartej umowy. Powód jednakże podniósł, że pozostawał w ciągłej gotowości do obsługi spraw pozwanej do dnia 30 czerwca 2020 r. Na przesłane pozwanej wezwania powód nie otrzymał żadnej odpowiedzi zwrotnej. Podniósł, że pozwana zobowiązana była regulować wynagrodzenie i do czasu rozwiązania umowy, na bieżąco przesyłać korespondencję od wierzycieli, jednak nie skorzystała z takiej możliwości. Podkreślił, że dla prawidłowego wykonania umowy konieczne było współdziałanie ze strony pozwanej, a niepodjęcie działań w jej imieniu wynikło z zerwania przez nią kontaktów z powodem oraz nieprzekazania stosownej dokumentacji spraw. Wskazał, że z analizy umowy wynika, iż miał on prowadzić obsługę prawną przekazanych mu przez pozwanych spraw, ale również pozostawać w gotowości o przyjęcia oraz prowadzenia kolejnych spraw, dlatego ustalono w umowie wynagrodzenie za obsługę bieżących spraw oraz pozostawaniem w gotowości do obsługi kolejnych spraw gdyby takie się pojawiły. Zdaniem powoda pozwana zobowiązana była do uiszczenia wynagrodzenia za samą gotowość do świadczenia usługi, a określone w umowie wynagrodzenie miało charakter abonamentowy. (k.168-170)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 26 sierpnia 2019 roku M. J. (jako zleceniobiorca) zawarł z K. S. (jako zleceniodawcą) w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, umowę na świadczenie usług w zakresie reprezentacji K. S. na etapie przedsądowym i sądowym w sprawie o zapłatę zadłużenia wobec zleceniodawcy w związku z żądaniami kierowanymi przez poszczególnych wierzycieli zleceniodawcy. (§1 ust. 1 Umowy)

Zgodnie z zawartą umową zakresem czynności zleceniobiorcy w ramach prowadzenia sprawy zależny był od etapu sprawy i obejmował między innymi:

A.  Etap przedsądowy:

a)  Utrzymywanie kontaktu ze zleceniodawcą i przekazywanie mu informacji o stanie sprawy,

b)  Analiza okoliczności i dokumentów przedstawionych przez zleceniodawcę, które mają wpływ na jego sytuację prawną,

c)  Prowadzenie ze stroną przeciwną korespondencji, negocjacji, rozmów, o ile to możliwe lub zasadne w okolicznościach sprawy,

B.  Etap sądowy (przed sądem I instancji, przed sądem II instancji):

a)  Przygotowywanie i złożenie do właściwego sądu pozwu (wniosku) obejmującego żądanie w sprawie, o ile zleceniodawca występuje w roli powoda (wnioskodawcy),

b)  Zapewnienie reprezentowania zleceniodawcy przez profesjonalnego prawnika w postępowaniu sądowym, a w szczególności przygotowanie pism procesowych, w tym zażaleń, apelacji i odpowiedzi na pisma strony przeciwnej,

Wezwanie strony przeciwnej do spełnienia roszczeń na podstawie uzyskanego dla zleceniodawcy prawomocnego orzeczenia sądu lub ref. sąd. w postępowaniu, w którym zleceniobiorca reprezentował zleceniodawcę. (§1 ust. 2 pkt A i B Umowy)

W §1 ust. 5 umowy strony wskazały, że zleceniodawca zobowiązany jest przedstawić zleceniobiorcy szczegółowy opis okoliczności sprawy oraz przekaże w dacie zawarcia umowy i będzie przekazywał następnie w czasie jej wykonywania wszelkie informacje oraz dokumenty w sprawie niezbędne do prawidłowego jej prowadzenia i wykonania niniejszej umowy, jakie posiada lub będzie posiadał, a jeśli nie posiada lub nie będzie posiadał, a będzie miał wiedzę, gzie takie dokumenty znajdują się, wskaże zleceniobiorcy podmioty będące w ich posiadaniu.

Strony ustaliły, iż za świadczenie usług objętych umową zleceniodawca zobowiązuje się zapłacić zleceniobiorcy wynagrodzenie w wysokości:

a)  400 zł netto miesięcznie, płatne w dwóch ratach, pierwsza w wysokości 200 zł netto do 5 dnia każdego miesiąca, druga w wysokości 200 zł netto do 30 dnia każdego miesiąca, począwszy od 5 września przez cały okres obowiązywania niniejszej umowy i reprezentowania klienta, w tym kontroli poszczególnych spraw, analizy dokumentów i pism orz podejmowania odpowiednich czynności.

Wynagrodzenie za etap sądowy miało zostać ustalone indywidualnie do poszczególnych spraw w aneksie, w którym mowa w §1 ust. 1. (§2 Umowy)

Umowa została zawarta na czas prowadzenia sprawy tj. od dnia podpisania umowy do czasu zakończenia etapu przedsądowego i/lub sądowego. Warunkiem wejścia w życie umowy było jej podpisanie i uregulowanie przez zleceniodawcę wynagrodzenia, o którym mowa w §2 ust. 1 lit. a. (§4 ust. 1 Umowy)

Strony ustaliły, że umowa nie może być wypowiedziana przez zleceniodawcę, z tym wyjątkiem, iż można ją wypowiedzieć tylko z ważnych przyczyn. Okres wypowiedzenia wynosił dwa miesiące kalendarzowe, przy czym rozpoczynał się pierwszego dnia miesiąca kalendarzowego następującego po miesiącu, w którym złożono oświadczenie o wypowiedzeniu. (§4 ust. 3 Umowy)

Zleceniobiorca mógł wypowiedzieć umowę z ważnych przyczyn, m.in. jeśli zleceniodawca nie ureguluje wynagrodzenia o jakim mowa w §2 ust. 1 lit. a lub innego rodzaju wynagrodzenia czy kosztów. (§4 ust. 4 Umowy)

Zmiany umowy, jej wypowiedzenie lub rozwiązanie wymagały formy pisemnej pod rygorem nieważności. (§5 ust. 3 Umowy)

(dowód: - umowa- k. 6-7

-dyspozycja- k. 10)

K. S. dokonała wpłaty na poczet umowy w kwocie 200,00 zł (pierwsza rata).

Okoliczność bezsporna

Pismem z dnia 16 kwietnia 2020 roku M. J. wezwał K. S. do zapłaty kwoty 3.736,00 zł tytułem uregulowania zaległych płatności wynikających z umowy o świadczenie usług finansowo-prawnych do dnia 23 kwietnia 2020 roku. Jednocześnie wskazał, że w przypadku braku wpłaty w podanym terminie umowa zostanie rozwiązana z dniem 30 czerwca 2020 roku, uwzględniając umowny termin wypowiedzenia.

(dowód: - ostateczne przedsądowe wezwanie do zapłaty- k. 16)

W piśmie z dnia 30 sierpnia 2021 roku skierowanym do K. S., M. J. wskazał, że w związku z rozwiązaniem umowy w dniu 30 czerwca 2021 roku, wzywa zleceniodawcę do zapłaty kwoty 4.720,00 zł tytułem uregulowania zaległych płatności, w terminie 7 dni od dnia otrzymania niniejszego pisma.

(dowód: - ostateczne przedsądowe wezwanie do zapłaty- k. 17)

K. S. nie przesłała M. J. w ramach łączącej ich umowy żadnej dokumentacji, wobec czego kancelaria (...) nie mogła podjąć żadnych czynności. K. S. po zapłaceniu ½ raty wynagrodzenia miesięcznego skontaktowała się z kancelarią (...) i wskazała mu, że ma trudną sytuację i nie ma możliwości płacenia rat. Chciała odroczyć, a później zawiesić opłaty.

(dowód: - częściowo zeznania D. L.- k. 205-206,

-częściowo zeznania pozwanej K. S. – k. 206-207)

Sąd ustalił powyższy stan faktyczny na podstawie wymienionych dokumentów oraz częściowo w oparciu o zeznania świadka D. L. i pozwanej K. S., które Sąd uznał za wiarygodne w części. Sad nie dał wiary zeznaniom D. L. w zakresie w którym ten wskazywał, iż firma powoda podejmowała próby wyegzekwowania dokumentów od pozwanej, co nie zostało w żadnym zakresie potwierdzone w zgromadzonym materiale dowodowym. Nadto zeznaniom pozwanej K. S. Sąd nie dał wiary co do tego, iż przesłała powodowi dokumentacji wymaganą do prowadzenia jej spraw w zakresie jej reprezentacji przez powoda, gdyż niniejsze także nie odnalazło jakiegokolwiek pokrycia w dowodach dostarczonych do akt sprawy, a stoi w sprzeczności ze stanowiskiem powoda. W ocenie Sądu dokumenty, w zakresie w jakim stanowiły podstawę poczynionych w niniejszej sprawie ustaleń faktycznych, tworzą spójny i niebudzący wątpliwości w świetle wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego, a przez to zasługujący na wiarę materiał dowodowy. Stwierdzić należy, że żadna ze stron nie poddawała w wątpliwość wiarygodności i mocy dowodowej dokumentów, również Sąd nie dopatrzył się w nich niczego, co uzasadniałoby powzięcie wątpliwości w tym zakresie.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie.

Kwestiami niespornymi było, że strony podpisały umowę o świadczenie usług w zakresie reprezentacji pozwanej jako dłużniczki przed jej wierzycielami w postępowaniu przedsądowym i/lub sądowym. Nadto nie było sporu co do postanowień umowy w zakresie należnego powodowi jako zleceniobiorcy wynagrodzenia, oraz to że pozwana uiściła na rzecz powoda częściowo płatność z tytułu I raty w wysokości 200 zł.

Spór stron sprowadzał się do ustalenia, czy na podstawie ustalonych okoliczności pozwana obowiązana jest do zapłaty na rzecz powoda dalszego wynagrodzenia z tytułu umowy za okres obejmujący dziesięć miesięcy. Pozwana kwestionowała, aby była zobowiązana do płatności z tytułu umowy stron, gdyż jej zdaniem w październiku 2019 roku. telefonicznie dokonała skutecznego rozwiązania umowy z powodem. Nadto podniosła, że powód nie wykazał jakichkolwiek czynności w imieniu pozwanej.

W rozpoznawanej sprawie powód dochodził należności stanowiących wynagrodzenie z tytułu umowy o świadczenie usług na rzecz pozwanej, polegające na reprezentacji pozwanej. Umowa o świadczenie usług nie jest obecnie umową nazwaną uregulowaną w Kodeksie cywilnym, a zgodnie z art. 750 k.c. do umów o świadczenie usług, które nie są uregulowane innymi przepisami, stosuje się odpowiednio przepisy o zleceniu. Na podstawie art. 734 § 1 k.c. przez umowę zlecenia przyjmujący zlecenie zobowiązuje się do dokonania określonej czynności prawnej dla dającego zlecenie. Jeżeli ani z umowy, ani z okoliczności nie wynika, że przyjmujący zlecenie zobowiązał się wykonać je bez wynagrodzenia, za wykonanie zlecenia należy się wynagrodzenie (art. 735 § 1 k.c.). Stosując odpowiednio powołane przepisy uznać należy, że przez umowę o świadczenie usług świadczący usługi zobowiązuje się do dokonania określonych czynności dla zlecającego wykonanie tych usług. Jeżeli ani z umowy, ani z okoliczności nie wynika, że świadczący usługi zobowiązał się wykonać je bez wynagrodzenia, za świadczenie usług należne jest wynagrodzenie. (Wyrok Sądu Okręgowego w Poznaniu z dnia 4 września 2017 r. IX GC 561/17)

W tym miejscu należy przypomnieć, że zgodnie z treścią art. 6 k.c., ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. Przepis ten określa reguły dowodzenia, tj. przedmiot dowodu oraz osobę, na której spoczywa ciężar udowodnienia faktów mających istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy. Przedstawienie przez stronę dowodu w celu wykazania określonych twierdzeń o faktach sprawy, z których wywodzi ona korzystne dla siebie skutki, nie jest jej prawem czy obowiązkiem procesowym, lecz ciężarem procesowym, wynikającym i zagwarantowanym przepisami prawa, przede wszystkim w jej własnym interesie. To interes strony, jakim jest wygranie procesu, nakazuje jej podjąć wszelkie możliwe czynności procesowe w cel u udowodnienia przedstawionych twierdzeń o faktach. W świetle powyższych rozważań Sąd nie był obowiązany do poszukiwania dowodów z własnej inicjatywy i bazował przy orzekaniu na materiale dowodowym przedstawionym przez strony.

W pierwszej kolejności należy wskazać, iż twierdzenie pozwanej jakoby dokonała skutecznego rozwiązania umowy już w październiku 2019 r. jest nieuzasadnione. Pozwana nie zdołała wykazać, ażeby dokonała skutecznego i właściwego rozwiązania umowy z powodem. Zgodnie z umową strony ustaliły, że umowa nie może być wypowiedziana przez zleceniodawcę, z tym wyjątkiem, iż można ją wypowiedzieć tylko z ważnych przyczyn. (§4 ust. 3 Umowy). Co prawda bez wątpienia w ocenie Sądu taką ważną przyczynę może stanowić sytuacja materialna pozwanej (zeznania pozwanej oraz treść złożonego przez pozwaną oświadczenia o sytuacji majątkowej (k.196-198)), jednakże pozwana nie udowodniła, ażeby zachowała wymaganą przy oświadczeniu o wypowiedzeniu formę. Według umowy jej zmiany, w tym wypowiedzenie lub rozwiązanie wymagają formy pisemnej pod rygorem nieważności. (§5 ust. 3 Umowy). Tym bardziej należy uznać, iż nie doszło do skutecznego rozwiązania umowy z inicjatywy pozwanej, gdyż jak sama podnosiła – rozwiązanie umowy zgłosiła telefonicznie, nie zaś jak wymagały tego warunki umowy –pisemnie.

Mimo poczynionych wyżej rozważań tj. braku uznania, iż pozwana wypowiedziała umowę z powodem w sposób skuteczny i właściwy w październiku 2019r., w opinii Sądu roszczenie powoda jest niezasadne.

Wskazać należy, że bez wątpliwości w ocenie Sądu strony podpisały umowę o świadczenie usług w zakresie reprezentacji pozwanej przez powoda, jednakże poza wykazaniem przedmiotowej okoliczności (de facto niespornej), powód nie zdołał wykazać, ażeby z tego tytułu przysługiwało mu wynagrodzenie w żądanej pozwem wysokości.

Zdaniem Sądu wynagrodzenie z umowy należało się powodowi tylko za świadczenie usług, a jak sam powód wskazał, nie podejmował w imieniu pozwanej żadnych czynności. Twierdzenia powoda, że wynagrodzenie to należało mu się za samą gotowość do pracy nie są niczym uzasadnione, a już w szczególności nie znajdują potwierdzenia w treści samej umowy. Zupełnie bez znaczenia dla ustalenia, czy wynagrodzenie należało się za samą gotować do pracy, czy za rzeczywiste działania jest odwoływanie się do ryczałtowo określonego wynagrodzenia za pracę. Ryczałt, to jedynie kwota o ustalonej z góry wysokości, przeznaczona na jakiś cel i wyliczona bez podziału na poszczególne pozycje (słownik języka polskiego PWN). Ryczałt to zatem jedynie sposób ustalenia wynagrodzenia, a nie okoliczność decydująca, że wynagrodzenie należy się za samą gotowość do świadczenia usług reprezentacji. Umowa stron w żadnym zakresie nie wskazywała, ażeby za pozostawanie w gotowości do pracy, powodowi przysługiwało wynagrodzenie, bez względu na zakres wykonanych czynności. Jedynie na marginesie dodać można, że powód nie dowiódł nawet swojej gotowości do świadczenia usług. Nie ma w aktach sprawy żadnych próśb o dostarczenie mu jakiś dokumentów, czy danych, nie ma też pism przypominających o współpracy czy wyrażających gotowość do bezwarunkowego podejmowania pracy na rzecz pozwanej K. S..

W toku niniejszego postepowania powód nie zdołał w żadnym zakresie dowieść zasadności swego żądania. Zgodnie z umową i na jej podstawie, pozwana zleciła powodowi usługi reprezentacji, w zakres których wchodziły takie czynności jak: w etapie przedsądowym: utrzymywanie kontaktu ze zleceniodawcą i przekazywanie mu informacji o stanie sprawy, analiza okoliczności i dokumentów przedstawionych przez zleceniodawcę, które mają wpływ na jego sytuację prawną, prowadzenie ze stroną przeciwną korespondencji, negocjacji, rozmów, o ile to możliwe lub zasadne w okolicznościach sprawy. Nadto tym bardziej nie doszło do realizacji umowy w zakresie czynności sądowych. Przy czym podkreślić wypada, iż nie doszło do podjęcia jakichkolwiek czynności w zakresie wykonania umowy, gdyż pozwana nie dostarczyła powodowi dokumentacji i szczegółowych wyjaśnień spraw. Wobec czego bezspornym pozostaje okoliczność, iż powód w ramach umowy zawartej z pozwaną, o świadczenie usług nie wykonał jakichkolwiek czynności do których zobowiązany był umową. Co prawda niniejsze wynika jak wskazuje powód z braku współdziałania ze strony pozwanej, jednakże to pozostaje bez znaczenia. Zaznaczyć należy, iż firma powoda, zajmująca się profesjonalnie obsługą i reprezentacją podmiotów, mogła wykazać się chociażby chęcią uzyskania od pozwanej wymaganych informacji i dokumentów w celu realizacji umowy, i w tym zakresie podejmować próby kontaktu z pozwaną, czego powód nie zdołał nawet uprawdopodobnić. Co prawda przedstawił do akt sprawy dwa ostateczne wezwania do zapłaty, w tym jedno pod rygorem wypowiedzenia umowy, aczkolwiek niniejsze dotyczy jedynie spełnienia przez pozwaną obowiązku zapłaty wynagrodzenia, nie wyrażały one zaś chęci realizacji umowy i starań w tym zakresie powoda, a wręcz przeciwnie.

Przedstawione przez powoda dowody, w tym właśnie wspomniane wyżej dokumenty wezwań do zapłaty, budzą pewną wątpliwość Sądu w zakresie dobrych intencji powoda jako przedsiębiorcy. W ocenie Sądu, zgormadzone w sprawie dowody wskazują, iż powodowi w szczególności zależało na uzyskaniu wynagrodzenia z tytułu umowy, nie zaś na samej współpracy w jej zakresie. O powyższym świadczy także zachowanie się powoda, który w reakcji na informację pozwanej, iż ma ona trudną sytuację i nie ma możliwości płacenia rat i chciałaby odroczyć płatności (zeznania pozwanej), a później zawiesić opłaty, nie zareagował w żaden sposób, a w dalszym ciągu naliczał na jej rzecz opłaty z tytułu wynagrodzenia, aby następnie wezwaniem z dnia 30 sierpnia 2021 zbiorczo je wyegzekwować.

Co więcej wątpliwość budzi również okres za który powód naliczał na rzecz pozwanej należności z tytułu wynagrodzenia. Skoro zaś pozwana zaprzestała płatności już po pierwszej zapłacie raty z września 2019 r., to niezrozumiałym jawi się w ocenie Sądu chęć dalszej kontynuacji przez powoda umowy z pozwaną, wobec braku kontaktu i płatności chociażby pierwszego pełnego wynagrodzenia miesięcznego z jej strony. W ocenie Sądu biorąc pod uwagę okoliczności sprawy, zgromadzone dowody rzeczowe jak i z zeznania świadka i pozwanej, wskazać należy, iż powód nie podjął czynności realizujących wolę realizacji umowy, a także współpracy i działania aktywnego na rzecz pozwanej. Takie zachowanie, a raczej brak podejmowania przez powoda czynności zmierzających do próby realizacji reprezentacji pozwanej (chociażby przesłanie pisemne bądź mailowe pozwanej monitu wzywającego ja do współdziałania, przypomnienia, co w ocenie Sądu jest naturalną praktyką gospodarczą), charakteryzuje się chęcią uzyskania zysku poprzez bierne pozostawanie w umowie (de facto niewykonywanej) i żądanie z tego tytułu wynagrodzenia, przy braku zaangażowania, nie może korzystać z ochrony prawa.

Dodatkowo na marginesie w ocenie Sądu doszło do skutecznego zawarcia umowy pomiędzy stronami procesu, jednakże nie nastąpiło jej wejście w życie. Zgodnie z umową warunkiem wejścia w życie umowy jest jej podpisanie i uregulowanie przez zleceniodawcę wynagrodzenia, o którym mowa w §2 ust. 1 lit. a. (§4 ust. 1 Umowy). Strony ustaliły, iż za świadczenie usług objętych umową zleceniodawca zobowiązuje się zapłacić zleceniobiorcy wynagrodzenie w wysokości: 400 zł netto miesięcznie, płatne w dwóch ratach, pierwsza w wysokości 200 zł netto do 5 dnia każdego miesiąca, druga w wysokości 200 zł netto do 30 dnia każdego miesiąca, począwszy od 5 września przez cały okres obowiązywania niniejszej umowy i reprezentowania klienta, w tym kontroli poszczególnych spraw, analizy dokumentów i pism orz podejmowania odpowiednich czynności. W kontekście powyższego należy mieć na uwadze, że pozwana z tytułu zapłaty wynagrodzenia powodowi wpłaciła co jedynie 200 zł, co bez wątpienia stanowiło jedną z dwóch rat wynagrodzenia miesięcznego powoda, a więc stwierdzić należy, iż nie doszło do zapłaty pełnego wynagrodzenia na rzecz powoda z tytułu umowy stron, a więc spełnienia się warunku z §4 ust. 1 Umowy. Wobec czego na marginesie zupełnie wskazując (gdyż obie strony potwierdziły zawarcie umowy), nie doszło do jej wejścia w życie, a więc wynagrodzenie wyliczone przez powoda za okres dalszych 10 miesięcy nie posiada przymiotu wymagalności.

Mając na uwadze powyższe rozważania, na podstawie powołanych przepisów, Sąd oddalił powództwo w całości.

Sędzia Justyna Stachurka-Adamiec

ZARZĄDZENIE

1. Odnotować uzasadnienie wyroku;

2. Odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi powoda.

K., dnia 29 maja 2024 roku

Sędzia Justyna Stachurka-Adamiec