Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 listopada 2024 r.

Sąd Rejonowy w Kielcach III Wydział Rodzinny i Nieletnich

w składzie:

Przewodniczący:	sędzia Małgorzata Borek
Protokolant:	stażysta Aleksandra Barańska

po rozpoznaniu w dniu 28 listopada 2024 r. w Kielcach

na rozprawie

sprawy z powództwa R. M.

przeciwko S. M.

o wygaśnięcie obowiązku alimentacyjnego

1.  oddala powództwo;

2.  nakazuje pobrać od R. M. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Kielcach kwotę 960 zł (dziewięćset sześćdziesiąt złotych) tytułem nieuiszczonych kosztów sadowych.

sędzia Małgorzata Borek

Sygn. akt III RC 294/24

UZASADNIENIE

W pozwie złożonym 20 kwietnia 2024 r. powód R. M. domagał się uchylenia z dniem 22 marca 2023 r. obowiązku alimentacyjnego R. M. na rzecz S. M., orzeczonego uprzednio wyrokiem Sądu Rejonowego w Kielcach z dnia 9 września 2020 r. sygn. akt III RC 857/18 oraz wniósł o zasądzenie od pozwanej na swą rzecz kosztów procesu w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przewidzianych.

(k. 3-6)

W odpowiedzi na pozew złożonej 6 czerwca 2024 roku, pozwana S. M. wniosła o oddalenie powództwa. (k. 15)

Do czasu zamknięcia rozprawy stanowiska stron nie uległy zmianie (k. 104-105).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

S. M. ur. (...) jest dzieckiem pochodzącym ze związku małżeńskiego A. M. i R. M., który został rozwiązany przez rozwód wyrokiem Sądu Okręgowego w Kielcach z dnia 7 grudnia 2010 r. sygn. akt IC 2210/10.

Sąd Rejonowy w Kielcach w wyrokiem z dnia 9 września 2020 roku w sprawie III RC 857/18 alimenty zasądzone od R. M. na rzecz S. M. wyrokiem Sądu Okręgowego w Kielcach z dnia 7 grudnia 2010 roku w sprawie IC 2210/10 w kwocie po 400 złotych miesięcznie podwyższył od dnia 14 listopada 2018 roku do 31 stycznia 2020 roku do kwoty po 700 (siedemset) złotych miesięcznie oraz od dnia 1 lutego 2020 roku do kwoty po 1000 (jeden tysiąc) złotych miesięcznie płatne z góry do 10-go każdego miesiąca do rąk matki A. M. z ustawowymi odsetkami w przypadku uchybienia terminowi płatności którejkolwiek z rat.

Sąd Okręgowy w Kielcach na skutek apelacji pozwanego R. M., wyrokiem z dnia 20 stycznia 2021 r. sygn. akt II Ca 1407/20 oddalił apelację.

W dacie orzekania o alimentach S. M. miała 15 lat, mieszkała z matką. Zdiagnozowano u niej mieszane zaburzenia lękowe z fobią szkolą, zaburzeniami adaptacyjnymi oraz Zespół Aspergera. Występowały u niej trudności w nawiązywaniu kontaktów interpersonalnych, pozostawała pod opieką poradni psychologicznej i psychiatrycznej, a ponadto uczęszczała do hepatologa, endokrynologa i diabetologa. Wizyty lekarskie odbywały się co 3 miesiące i kosztowały 100-120 zł. Uczyła się w (...) Liceum Ogólnokształcącym (...) w K., gdzie płaciła czesne 800 zł miesięcznie, miała indywidualne nauczanie. Powódka nosiła okulary korekcyjne, których koszt wynosi ok. 700zł. Na wyżywienie przeznaczała ok. 500-600 zł miesięcznie, na zakup odzieży do 200 zł miesięcznie, a na kosmetyki 100 zł miesięcznie. Abonament telefoniczny S. M. kosztował 75 zł miesięcznie. Powódka nie posiadała majątku.

Matka małoletniej A. M. miała 45 lat, zamieszkiwała jedynie z córką. Pracowała jako naczelnik (...) gdzie zarabiała średnio 3215,76 zł netto miesięcznie. Spłacała kredyt zaciągnięty w 2002 r. na zakup mieszkania w kwocie 225 000zł na okres 30 lat, którego miesięczna rata wynosiła 770 zł. Koszty mieszkania jakie ponosiła obejmowały miesięcznie: czynsz 380 zł, energię elektryczną 75-100zł, telewizję i Internet 100zł. Nadto ponosiła koszt telefonu córki 75 zł.

Ojciec powódki R. M. miał 43 lata, od 6 lat mieszkał w Wielkiej Brytanii. Był od 3 marca 2013 r. zatrudniony w firmie (...) w wymiarze 40 godzin tygodniowo, gdzie jego miesięczny dochód wynosił ok. 1400 funtów. Wynajmował wówczas samodzielnie mieszkanie, ponosił m.in. koszty: czynszu 475 funtów, energii elektrycznej ok. 50 funtów, gazu 80 funtów, wody 30 funtów. Posiadał w Polsce zadłużenie na kwotę 100 000zł, które spłacał w miesięcznych ratach po 167 GBP. Przyjeżdżał do Polski co 3 miesiące na 1-2 dni. Wówczas zabierał córkę na kilka dni, w okresie wakacji na tydzień, kupował jej ubrania, buty, dawał jej drobne kwoty ok. 100 zł. Poza powódką nie miał innych osób na utrzymaniu.

Dowód: akta sprawy Sądu Rejonowego w Kielcach sygn. akt III RC 857/18: odpis skrócony aktu urodzenia S. M. (k. 11), wyrok Sądu Rejonowego z 9.9.2020 r. (k.157), uzasadnienie wyroku (k. 162-168), wyrok Sądu Okręgowego w Kielcach (k. 195)

Obecnie R. M. ma 47 lat, z zawodu jest elektromechanikiem urządzeń przemysłowych. W dalszym ciągu niezmiennie zamieszkuje w Wielkiej Brytanii, gdzie od dwóch lat jest zatrudniony na umowę o pracę, na czas nieokreślony, pracuje 40 godzin tygodniowo, w magazynie kompletuje zamówienia. Osiąga z tego tytułu wynagrodzenie w wysokości 1800-1900 funtów, płatne w tygodniowych transzach. Mieszka wraz z partnerką w mieszkaniu, które stanowi jej własność, na który zaciągnęła kredyt. Kosztami mieszkania dzielą się po połowie i powód płaci: 600 funtów tytułem części kredytu, 70 funtów podatek, media 175 funtów. Nadto ponosi koszty wyżywienia 350 funtów, środków czystości 60 funtów. Jest właścicielem samochodu osobowego C. (...) z 2014 r (diesel), który zakupił w 2023 r. za kwotę 6600 funtów, częściowo opłaconego w gotówce tj. 3300 funtów, pozostała część to kredyt, którego termin spłaty przypada za rok, z miesięczną ratą wynoszącą 145 funtów. Gotówkę na poczet zakupu auta posiadał ze sprzedaży poprzedniego samochodu, który oddał w rozliczenie (2100-2200 funtów). Za ubezpieczenie samochodu płaci 60 funtów, koszty dojazdu (paliwa) 100 funtów miesięcznie. Jest współwłaścicielem w 1/6 części zabudowanej nieruchomości położonej w K., w której obecnie zamieszkuje jego matka oraz brat z żoną i dzieckiem. Nie ponosi żadnych kosztów utrzymania w/w nieruchomości. Od ok. 5 lat jest w nieformalnym związku z obecną partnerką z którą wyjeżdża co roku na wypoczynek na kilka dni. Ostatni urlop kosztował go ok. 400 funtów. R. M. jest ogólnie zdrowy, nie leczy się u specjalistów, ma niewielkie problemy z barkiem po wypadku w pracy, nie posiada orzeczenia o niepełnosprawności. Z córką S. M. utrzymuje kontakt przez Messengera. Ostatni raz widział się z nią półtorej roku temu. W październiku 2023r. napisał córce wiadomość na Messengerze z pytaniem, czy chce się spotkać, ale dziewczyna nie wyraziła zgody na spotkanie.

S. M. ma 19 lat, wykształcenie średnie, zamieszkuje wraz z matką i nie posiada majątku. Utrzymuje się z alimentów od ojca płaconych przez niego w kwocie 600 zł (orzeczono 1000 zł) oraz pomocy matki. Posiadała orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego. Ukończyła Liceum Ogólnokształcące w (...)w K., gdzie przez ostatnie dwa lata miała indywidualne nauczanie. W kwietniu 2023r. ukończyła liceum, jednakże nie podeszła do egzaminu maturalnego, nie podjęła dalszej nauki ani żadnej pracy, nie jest zarejestrowana w Urzędzie Pracy, mimo, że jej matka podejmowała kilkukrotne próby aby doszły one do skutku, z których pozwana ostatecznie wycofywała się. Pozwana nie wychodzi z domu, nie robi zakupów, jest wycofana społecznie. Jedynie w obecności matki podejmuje się niewielkich czynności życia codziennego, bez niej nie jest w stanie o siebie zadbać. A. M. podejmowała próby uzyskania dla córki orzeczenia o niepełnosprawności, ale z uwagi na fakt, iż dziewczyna dotychczas nie podjęła jakiejkolwiek terapii ani leczenia nie doszło ono do skutku. Pozwana nie odnajduje w społeczeństwie, za namowami matki sporadycznie wychodzi z domu ze znaną jej nauczycielką geografii, czasem z psem. W okresie od 20.02 do 09.03.2020 r. z uwagi na agresję w domu przebywała na Oddziale Dziecięcym (...) w M. na ul. (...) z rozpoznaniem zaburzenia rozwoju. Uprzednio była hospitalizowana psychiatrycznie w 2018 r., wiele lat leczyła się ambulatoryjnie. Pozwana obecnie jest wycofana ze społeczeństwa, nie odbiera telefonów od najbliższych. Nigdzie nie chce się leczyć ani przyjmować leków. Pozwana wymaga ponadto leczenia u endokrynologa, ginekologa i stomatologicznego, jest także diagnozowana pod kątem insulinooporności. S. M. nie jest osobą upośledzoną umysłowo, jej rozwój intelektualny jest w normie, cierpi natomiast na całościowe zaburzenia rozwojowe z epizodami psychotycznymi. Świadczą o tym zaburzenia komunikacji, interakcji społecznych, stereotypowe zachowania, upór, egocentryzm, niedostosowanie społeczne, zmienność nastroju, labilność emocjonalna, uczucie napięcia, niepokoju wewnętrznego, stany przygnębienia, myśli depresyjne, spadek aktywności, w sytuacjach społecznych, reagowanie wycofaniem społecznym oraz epizody psychotyczne pod postacią omamów i urojeń. Zaburzenia te mają charakter trwały. Wymaga systematycznego leczenia psychiatrycznego i oddziaływań terapeutycznych jak również kontroli i pomocy, nadzoru w czynnościach życiowych. Występuje u niej bardzo wysoki poziom lęku i niepokoju. Na nowe osoby reaguje wycofaniem. Ma wyraźnie mniejszą potrzebę aktywności ruchowej, z wolniejszym tempem reakcji, małą motywacją do nawiązywania kontaktów społecznych i silną tendencją do reagowania napięciem, zahamowaniem i dążeniem do wycofywania się z kontaktów z nieznanymi osobami. Obecnie jedyny kontakt utrzymuje tylko z matką. Ujawnia postawę lękową, negatywistyczną, jest schematyczna i stereotypowa, okresowo agresywna, dysforyczna. W czasie pobytu na oddziale psychiatrii dziecięcej nie zaadoptowała się, była bezczynna, nie współpracowała w terapii. W środowisku szkolnym funkcjonowała prawidłowo jedynie w kontakcie indywidualnym, w grupie klasowej odmawiała współpracy. Zdiagnozowano u niej całościowe zaburzenia rozwojowe z epizodami psychotycznymi, które ograniczają jej zdolność do samodzielnego zaspokajania jej potrzeb, utrzymania się i zamieszkania. Z uwagi na powyższe schorzenia, w aktualnym stanie zdrowia nie jest w stanie do samodzielnego podjęcia pracy i utrzymania się bez jakiejkolwiek pomocy finansowej ze strony rodziców.

Matka pozwanej A. M. ma 49 lat, z zawodu jest technikiem ekonomistą. Nadal zatrudniona jest na umowę o pracę na czas nieokreślony, na stanowisku naczelnika w (...) Osiąga z tego tytułu dochód w wysokości 4260 zł netto miesięcznie. Zamieszkuje w dalszym ciągu w tym samym lokalu, który zakupiła w 2012r. na kredyt, który dalej spłaca, obecnie miesięczna rata wynosi 1289zł. Na koszty utrzymania mieszkania składają się: czynsz 536zł, światło 320 zł (co dwa miesiące), telewizja 110 zł. Spłaca także kredyt zaciągnięty na zakup pralki, miesięczna rata wynosi 136 zł, pozostało do spłaty jeszcze ok. 6 miesięcy. Nadto na łączne koszty utrzymania pozwanej i jej matki zaliczają się: wyżywienie 1300 zł, środki czystości 200zł, odzież, obuwie 180 zł.

dowody: Wyrok Sądu Rejonowego w sprawie III RC 857/18 (k.10), karta leczenia szpitalnego (k.17) orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego (k.18-20), świadectwo szkolne (k.21), wyciągi bankowe (k.23-31), wykaz dochodów (k.50-59), zeznania świadka A. M. (k.61v-63), zeznania powoda R. M. (k.62v-63), opinia sadowo psychiatryczna i psychologiczna (k65-66v), faktury (k.87-90), dokumentacja medyczna (k.93-103)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o zgromadzone w toku postępowania dowody w postaci dokumentów, których wiarygodność nie była kwestionowana przez strony i nie wzbudziła też wątpliwości Sądu w tym zakresie.

Sad oparł się także na zeznaniach świadka A. M., której dał wiarę w całości, ponieważ jest to matka pozwanej, która na co dzień sprawuje opiekę nad córką i posiada wiedzę na temat jej aktualnego stanu zdrowia oraz kosztów utrzymania, nadto zeznania świadka znalazły potwierdzenie w dokumentach i opinii biegłych.

Do ustaleń posłużył także dowód osobowy z przesłuchania powoda. Zeznaniom powoda R. M. Sąd odmówił wiarygodności w zakresie, w jakim podnosił, że pozwana może podjąć pracę i jest w stanie utrzymać się samodzielnie, gdyż pozostawało to w sprzeczności z dowodem z zeznań świadka A. M. oraz opinią biegłych.

Sąd poczynił ustalenia także w oparciu o dowód z opinii łącznej biegłego psychiatry M. Ć. i biegłej psycholog M. D.. Opinia pisemna sporządzona przez biegłych jest bowiem opinią fachową, rzetelną, wyczerpującą i jasną, sporządzoną według wymagań nauki i praktyki w tym zakresie i jako taka dała Sądowi podstawę do przyjęcia, iż biegli ją sporządzający dysponują wiadomościami specjalnymi mającymi istotny wpływ na rozstrzygnięcie sprawy. W opinii pisemnej biegli konkretnie odpowiedzieli na wszystkie pytania Sądu, ponadto została on sporządzona w oparciu nie tylko o zgromadzoną dokumentację ale również o badanie pozwanej. Podkreślenia wymaga, iż opinia przedstawiona przez biegłych w sprawie jest fachowa, kompletna, nie ma w niej żadnych niedomówień, przypuszczeń i wątpliwości i Sąd w całości ją podziela.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo nie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z normą wyrażoną w art. 138 k.r.o w razie zmiany stosunków można żądać zmiany orzeczenia lub umowy dotyczącej obowiązku alimentacyjnego. Pod pojęciem zmiany stosunków należy również rozumieć istnienie takich zdarzeń, wskutek których obowiązek alimentacyjny wygasa, przykładowo wskutek uzyskania zdolności do samodzielnego utrzymywania się przez uprawnionego.

Stosownie do treści przepisu art. 133 § 1 k.r.o. spoczywający na rodzicach obowiązek dostarczania środków utrzymania i wychowania trwa dopóty, dopóki dziecko nie zdobędzie możliwości samodzielnego utrzymania się stosownie do swych uzdolnień, predyspozycji, kwalifikacji zawodowych, czyli do chwili usamodzielnienia się i to niezależnie od osiągniętego wieku. Uzyskanie pełnoletności nie zmienia sytuacji prawnej dziecka w zakresie alimentów, a obowiązek alimentacyjny rodziców nie ustaje w ogóle, jeżeli dziecko na skutek niepełnosprawności wrodzonej lub nabytej w związku z niedorozwojem umysłowym nie będzie w stanie samodzielnie zdobywać środków utrzymania.

Z taką sytuacją mamy do czynienia w przedmiotowej sprawie, gdyż pozwana S. M. wprawdzie nie jest osobą upośledzoną umysłową i jej rozwój intelektualny jest prawidłowy ale cierpi na całościowe zaburzenia rozwojowe z epizodami psychotycznymi. Świadczą o tym zaburzenia komunikacji, interakcji społecznych, stereotypowe zachowania, upór, egocentryzm, niedostosowanie społeczne, zmienność nastroju, labilność emocjonalna, uczucie napięcia, niepokoju wewnętrznego, stany przygnębienia, myśli depresyjne, spadek aktywności, w sytuacjach społecznych, reagowanie wycofaniem społecznym oraz epizody psychotyczne pod postacią omamów i urojeń. Zaburzenia te mają charakter trwały. Pozwana wymaga systematycznego leczenia psychiatrycznego i oddziaływań terapeutycznych jak również kontroli i pomocy, nadzoru w czynnościach życiowych. Podkreślenia wymaga, że stwierdzone u S. M. zaburzenia ograniczają jej zdolności do samodzielnego zaspokajania jej potrzeb, utrzymania się i zamieszkania. W aktualnym stanie zdrowia nie jest zdolna do samodzielnego podjęcia pracy i utrzymania się bez jakiejkolwiek pomocy finansowej ze strony rodziców. Ponadto pozwana nie posiada żadnego majątku, który mógłby przynosić jakiekolwiek dochody, a środki uzyskiwane przez jej matkę z pracy zawodowej przy uwzględnieniu wydatków w tym kredytów z całą pewnością nie wystarczą na zaspokojenie jej wszystkich usprawiedliwionych potrzeb. Podkreślić należy, że usprawiedliwione potrzeby nie mogą być rozumiane jako najbardziej elementarne potrzeby sprowadzające się do zapewnienia uprawnionemu niezbędnego minimum egzystencji, ale zapewnienie mu normalnych, a nie minimalnych warunków bytowania, a te potrzeby w przekonaniu sądu oscylują w granicach nie mniejszych niż 1700 zł miesięcznie. Jak wykazał zebrany w sprawie materiał dowodowy, pozwana obecnie ujawnia zaburzenia komunikacyjne i interakcji społecznych, niedostosowanie się społeczne, zmienność nastroju, myśli depresyjne, stany przygnębienia, reaguje wycofaniem społecznym. Miewa także epizody psychotyczne pod postacią omamów i urojeń. Sąd zwrócił uwagę, że zaburzenia te mają charakter trwały, a pozwana wymaga systematycznego leczenia psychiatrycznego i oddziaływań terapeutycznych umożliwiających jej powrót do funkcjonowania w społeczeństwie. Nie można tracić z pola widzenia, że S. M. nie ma żadnego wyuczonego zawodu, ukończyła szkołę średnią przez ostatnie dwa lata w trybie nauczania indywidualnego ale nie przystąpiła do matury i dalszej edukacji co również wynika ze stanu jej zdrowia psychicznego.

Zatem twierdzenia powoda, iż pozwana nie kontynuuje dalszej edukacji ze względu na brak chęci, nie dokłada starań do ukończenia nauki i zdobycia zawodu oraz, że jest osobą zdrową i zdolną do pracy nie znajdują odzwierciedlenia w obecnym stanie faktycznym. Analiza całego zebranego materiału dowodowego w sprawie, w szczególności opinii biegłych psychiatrów doprowadziła Sąd do odmiennego zdania. Pozwana niewątpliwie wymaga systematycznego leczenia psychiatrycznego i oddziaływań terapeutycznych, nadto koniecznym jest kontrola, nadzór i pomoc jej w prostych czynnościach życiowych. Aktualnie S. M., nie podjęła dalszej edukacji szkolnej, nie pracuje, nie ma żadnych dochodów, nie otrzymuje także żadnych świadczeń, które pozwoliłyby jej na samodzielne utrzymanie. Jej sytuacja sprawia, że nie jest zdolna do samodzielnego utrzymania się, bądź podjęcia stałej pracy, albowiem posiada zaburzenia uniemożliwiające podjęcia zatrudnienia w chwili obecnej. Nie ulega dla Sądu najmniejszej wątpliwości, że nadal wymaga pomocy finansowej rodziców. Powyższe pozwoli jej na zaspokojenie podstawowych potrzeb. Rola powoda jako ojca zaś od wielu lat ogranicza się w zasadzie wyłącznie do płacenia alimentów i to jedynie w kwocie 600zł, pomimo orzeczonej 1000 zł, która w ocenie Sądu nie jest wygórowana biorąc pod uwagę jego miesięczne dochody i wydatki. Poza tym w ostatnim czasie R. M. w żaden sposób nie uczestniczył w życiu córki. Od wielu lat nie utrzymuje kontaktu z córką i nie wspiera córki w żaden sposób. Powód zdaje się nie dostrzegać, że jego córka jest młodą osobą, u której zdiagnozowano zespół Aspergera, cierpi na zaburzenia rozwojowe z epizodami psychotycznymi, wymaga systematycznego leczenia psychiatrycznego i oddziaływań terapeutycznych, nadto wymaga kontroli i pomocy w codziennych życiowych czynnościach, co jednoznacznie wynika z treści opinii złożonej do akt sprawy jak również z zeznań świadka A. M., która na co dzień sprawuje opiekę nad córką. Podkreślenia wymaga, że powód jako ojciec nie dokłada jakichkolwiek starań aby wspomóc S. chociażby w procesie leczenia, skłonienia jej do podjęcia terapii, zarejestrowania się w Urzędzie Pracy. Całą pracę w tym zakresie scedował na matkę pozwanej ograniczając się jedynie do przesyłania informacji do córki na Messengerze. Nadto z zeznań świadka i podawanych przez nią kosztów utrzymania pozwanej wynika, że nie są one wygórowane i pokrywane są z alimentów i dochodów, które uzyskuje jej matka. Powyższe sprawia, że nie stać jej na samodzielne zaspokojenie podstawowych potrzeb pozwanej. Natomiast powód od wielu lat zamieszkuje w Anglii, gdzie ma stałą pracę, miesięcznie dysponuje kwotą ok. 1900 funtów i zamieszkuje razem z partnerką w mieszkaniu, które stanowi jej własność, a na utrzymaniu ma jedynie S. M.. Sytuacja powoda jest na tyle dobra, że pozwala mu na wyjazdy urlopowe, czy zakup samochodu.

Reasumując, mając powyższe na uwadze, brak jest podstaw do uchylenia obowiązku alimentacyjnego. Podkreślić należy, że po stronie zobowiązanej także nie zaistniała żadna zmiana okoliczności która uzasadniałaby uwzględnienie powództwa. Powód jako mężczyzna w sile wieku, mający stałe zatrudnienie posiada dobre możliwości zarobkowe. Ponadto posiada majątek w postaci samochodu oraz 1/6 części nieruchomości położonej w K.. Poza pozwaną nie posiada nikogo na utrzymaniu i w ocenie Sądu bez nadmiernego uszczerbku jest w stanie nadal sprostać partycypowaniu w kosztach utrzymania córki kwotą po 1000 zł miesięcznie. Poza tym, jego możliwości zarobkowe są dużo większe niż matki pozwanej, która osiąga dochód w wysokości 4260 zł i na co dzień zapewnia jej utrzymanie i opiekę.

Mając powyższe na względzie oraz kierując się treścią art. 138 kro w zw. z art. 135 kro sąd oddalił powództwo o wygaśnięcie obowiązku alimentacyjnego.( pkt 1)

Na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz.U. z 2023, poz. 1144 ze zm.) w zw. z art. 98 § 1 k.p.c. Sąd, biorąc pod uwagę aktualną sytuację rodzinną i finansową powoda, nakazał pobrać od niego nieuiszczone koszty sądowe, na które złożyły się wynagrodzenia przyznane biegłym za sporządzenie opinii w sprawie w kwocie 960 zł, które to w całości wypłacono tymczasowo z sum Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Kielcach. (pkt 2).

sędzia Małgorzata Borek