Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 1646/21

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.  USTALENIE FAKTÓW

1.1 Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

P. L.

Czyn stanowiący przestępstwo z art. 209 § 1a kk w zw. z art. 209 § 1 kk

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

Wyrokiem Sądu Rejonowego w Kielcach w sprawie sygn. akt III RC 211/14 z dnia 9 lipca 2015r. określono wobec P. L. obwiązek alimentacyjny na rzecz J. L. na kwotę po 350 złotych miesięcznie.

1.  wyjaśnienia oskarżonego

2.  zawiadomienie (...)

3.  wydruk osadzonego

4.  pismo z (...)

5.  pismo z Urzędu Pracy

6.  pismo od Komornika

7.  pismo z (...)

8.  pismo z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych

1.  k. 90-91 i k. 15

2.  k. 1

3.  k. 23-24

4.  k. 25

5.  k. 26-31

6.  k. 32-34

7.  k. 65

8.  k. 70

P. L. w okresie od dnia 25 lipca 2020 roku do dnia 25 stycznia 2021 roku uchylał się od wykonywania ciążącego na nim obowiązku alimentacyjnego przez niełożenie na utrzymanie syna J. L..

Łączna wysokość powstałych w skutek tego zaległości stanowi równowartość co najmniej 3 świadczeń okresowych.

Przedmiotowym zachowaniem P. L. naraził J. L. na niemożność zaspokojenia podstawowych potrzeb życiowych.

P. L. był uprzednio karany, w tym trzykrotnie za przestępstwo niealimentacji.

1. Karta karna

1. k. 78-81

2.  odpis wyroku II K 244/20

2.  k. 88-89

3.  opinia o skazanym

3.  k. 129 a-c

1.2 Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

4.  OCena DOWOdów

2.1 Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

Wyjaśnienia obwinionego

Oskarżony przyznał się do popełnienia zarzuconego mu czynu co znajduje potwierdzenie w zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym.

Zawiadomienie (...)

Dokument wydany przez uprawniony organ, zgodnie ze stanem faktycznym i obowiązującymi przepisami.

Wydruk osadzonego

Dokument wydany przez uprawniony organ, zgodnie ze stanem faktycznym i obowiązującymi przepisami.

Pismo z (...)

Dokument wydany przez uprawniony organ, zgodnie ze stanem faktycznym i obowiązującymi przepisami.

Pismo z Urzędu Pracy

Dokument wydany przez uprawniony organ, zgodnie ze stanem faktycznym i obowiązującymi przepisami.

Pismo (...)

Dokument wydany przez uprawniony organ, zgodnie ze stanem faktycznym i obowiązującymi przepisami, z którego jednoznacznie wynika, iż matka dziecka systematycznie korzysta z pomocy społecznej, pobierając zasiłki na zakup żywności.

Pismo Zakładu Ubezpieczeń Społecznych

Dokument wydany przez uprawniony organ, zgodnie ze stanem faktycznym i obowiązującymi przepisami.

Dane o karalności

Dokument wydany przez uprawniony organ, zgodnie ze stanem faktycznym i obowiązującymi przepisami.

Odpis wyroku II K 244/20

Dokument wydany przez uprawniony organ, zgodnie ze stanem faktycznym i obowiązującymi przepisami.

2.2 Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

Zeznania świadka M. L.

W toku postępowania sądowego M. L. odmówiła składania zeznań.

3.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☐

3.1 Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

I

P. L.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Podnieść należy, iż art. 209 kk przewiduje dwa typy przestępstwa, w tym w § 1 typ podstawowy, regulujący odpowiedzialność karną tego, kto uchyla się od wykonania obowiązku alimentacyjnego określonego co do wysokości orzeczeniem sądowym, ugodą zawartą przed sądem albo innym organem albo inną umową, jeżeli łączna wysokość powstałych wskutek tego zaległości stanowi równowartość co najmniej 3 świadczeń okresowych albo jeżeli opóźnienie zaległego świadczenia innego niż okresowe wynosi co najmniej 3 miesiące oraz typ kwalifikowany w § 1a, zgodnie z którym surowszej karze podlega sprawca czynu określonego w § 1, który naraża osobę uprawnioną na niemożność zaspokojenia podstawowych potrzeb życiowych.

W ocenie Sądu nie budzi wątpliwości fakt, że zachowanie oskarżonego w okresie od dnia 25 lipca 2020 r. do 25 stycznia 2021 roku w T. gm. Nowiny wypełniło znamiona przewidziane przez ustawodawcę, jako typizujące przestępstwo z art. 209 § 1a kk w zw. z art. 209 § 1 kk. Zachowanie oskarżonego P. L. we wskazanym horyzoncie czasowym w sposób jednoznaczny interpretować należy jako uchylanie się od wykonywania ciążącego na nim obowiązku alimentacyjnego wobec tego, iż w okresie objętym zarzutem był on osobą zdolną do pracy. Nie było zatem po stronie oskarżonego obiektywnych przeszkód do podjęcia pracy zarobkowej, umożliwiającej mu wywiązywanie się z obowiązku alimentacyjnego w kwocie ustalonej wyrokiem sądowym, która to kwota, co należy podkreślić, od siedmiu lat pozostaje na tym samym poziomie. Oskarżony jest osobą zdrową. Podkreślić należy, iż w ocenie Sądu oskarżony obiektywnie był zdolny do świadczenia pracy, choćby dorywczej. Oskarżony od wielu lat zupełnie lekceważy ciążący na nim obowiązek alimentacyjny. Nie ma żadnego kontaktu z synem.
Nadto w/w obowiązek został określony co do wysokości wyrokiem Sądu Rejonowego w Kielcach w sprawie o sygn. III RC 211/14 na kwotę 350 złotych miesięcznie na rzecz uprawnionego, a powstała wskutek zachowania oskarżonego zaległość przekroczyła równowartość 3 świadczeń okresowych.

Podkreślenia wymaga również, iż w ocenie Sądu fakt uchylania się przez oskarżonego od wykonywania obowiązku alimentacyjnego w okresie od dnia 25 lipca 2020r. do 25 stycznia 2021 r, biorąc pod uwagę wiek jego syna i kontynowanie przez niego nauki, a także trudną sytuację finansową jego matki, świadczą o tym, iż swoim zachowaniem oskarżony naraził P. L. na niemożność zaspokojenia podstawowych potrzeb życiowych. Bez źródła utrzymania w postaci alimentów od ojca pokrzywdzony nie byłby w stanie zaspokoić nawet swoich najbardziej podstawowych potrzeb życiowych, takich jak zapewnienie edukacji i rozwijania swoich zainteresowań, odpowiedniego dla jego wieku i rozwoju. Matka dziecka systematycznie od wielu lat pobiera zasiłki na zakup żywności dla dwojga osób, co ewidentnie świadczy o tym, że podstawowe potrzeby dziecka nie byłyby zaspakajane, gdyby nie pomoc społeczna (k. 65v).

Na oskarżonym ciążył niewątpliwie obowiązek łożenia na utrzymanie syna J., jako ojca, wynikający z Kodeksu Rodzinnego i Opiekuńczego. Dowodem istnienia tego obowiązku jest również wyrok Sądu, który ów obowiązek ukształtował. W okresie przypisanym mu niniejszym wyrokiem). Takie stanowisko Sądu, co do uchylania się oskarżonego oparte jest jednocześnie na ustaleniu, że w okresie od dnia 25 lipca 2020 r. do 25 stycznia 2021 r. oskarżony miał możliwości zarobkowe, zaś po jego stronie nie istniały żadne konkretne przeszkody uniemożliwiające mu wywiązywanie się z obciążającego go obowiązku alimentacyjnego.

W orzecznictwie wielokrotnie wskazywano, że okoliczność, iż Fundusz Alimentacyjny pokrywa zaliczkowo należne kwoty alimentacyjne zasądzone od dłużnika, który uchyla się od ich uiszczania, nie zmienia faktu, że samo ich niepokrywanie przez sprawcę może wypełniać także znamię narażenia pokrzywdzonych na niemożność zaspokojenia podstawowych potrzeb życiowych. Przyjmuje się bowiem, że pomoc z Funduszu Alimentacyjnego działa tak samo, jak działa każda inna pomoc od osób niezobowiązanych, które z pobudek humanitarnych umożliwiały egzystencję osób pokrzywdzonych (wyrok Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z 16 grudnia 1996 r., II AKA 407/96; wyrok Sądu Najwyższego z dnia 27 marca 1987 r., V KRN 54/87 i uchwała Sądu Najwyższego z dnia 9 czerwca 1976 r., VI KZP 13/75).

☐

3.2 Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.3  Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4  Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5  Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

4.  KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

P. L.

I

I

Sąd wymierzając oskarżonemu karę za przypisany mu niniejszym wyrokiem czyn, miał na uwadze treść art. 53 § 1 kk. Oceniając stopień winy oskarżonego wskazać należy, że oskarżony miał pełną możliwość zachowania się zgodnie z obowiązującymi przepisami, gdyż nic nie ograniczało go w podejmowaniu decyzji, co do zachowania się zgodnego z prawem. Oceniając stopień społecznej szkodliwości czynu, Sąd miał na uwadze rodzaj i charakter naruszonego dobra - czyn oskarżonego godził w zabezpieczenie materialnych podstaw egzystencji jego synów. Nie bez znaczenia jest także okres nie alimentacji, tj. 6 miesięcy. W ocenie Sądu zarówno stopień winy, jak i społecznej szkodliwości czynu oskarżonego jest wysoki. Okolicznością świadczącą na niekorzyść oskarżonego jest jego uprzednia trzykrotna karalność za analogiczne czyny. Sąd nie znalazł żadnych okoliczności łagodzących po stronie oskarżonego.

Za przypisane oskarżonemu przestępstwo ustawa przewiduje możliwość wymierzenia kary grzywny, kary ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2. W ocenie Sądu, z uwagi na uprzednią wielokrotną karalność oskarżonego P. L., w tym za przestępstwa nie alimentacji, jedynie kara bezwzględna pozbawiania wolności spełnieni swoje cele w zakresie prewencji indywidulanej i generalnej. Zważyć należy, iż uprzednio orzeczone wobec niego kary ograniczenia wolności, a także pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania oraz bez warunkowego zawieszenia wykonania nie spełniły swojego celu, bowiem oskarżony dopuścił się popełnienia kolejnego przestępstwa tego samego rodzaju. W takich okolicznościach orzekanie kolejnej kary o charakterze nieizolacyjnym jawi się jako niecelowe. Sąd zatem wymierzył oskarżonemu karę 4 miesięcy pozbawienia wolności. Kara ta nie może być krótsza, z uwagi na lekceważący stosunek oskarżonego (uprzednio już wielokrotnie karanego, w tym trzykrotnie za przestępstwo niealimentacji) do nałożonego na niego obowiązku alimentacyjnego.

5.  1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

1.6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia, a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II

Na podstawie art. 29 ust. 1 Pr. o adw. Przyznano od Skarbu Państwa na rzecz adw. K. B. kwotę 516,60, zł z VAT tytułem wynagrodzenia udzielonego oskarżonemu z urzędu – zgodnie z § 4 ust. 3 i 17 ust. 1 pkt 1 i ust. pkt 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu.

III

Na podstawie art. 627 kpk Sąd zasądził od oskarżonego koszty sądowe w całości. W niniejszym postępowaniu nie ujawniły się żadne okoliczności przemawiające za zwolnieniem go od ich uiszczenia. Oskarżony jest człowiekiem zdrowym, zdolnym do pracy. Ponadto wysokość tych kosztów nie jest na tyle wysoka (706,80 zł), aby mogła stanowić dla niego nadmierne obciążenie finansowe. Trzeba mieć też na uwadze, że koszty te zostały wywołane tylko i wyłącznie jego nagannym zachowaniem i nikt inny poza nim nie może ich ponosić, Skarb Państwa także nie powinien być tymi kosztami obciążony skoro nic za tym nie przemawia.

1.Podpis