Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 1235/22

Je ż eli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niekt ó rych czyn ó w lub niekt ó rych oskar ż onych, s ą d mo ż e ograniczy ć uzasadnienie do cz ęś ci wyroku obj ę tych wnioskiem. Je ż eli wyrok zosta ł wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo je ż eli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygni ę cie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, s ą d mo ż e ograniczy ć uzasadnienie do informacji zawartych w cz ęś ciach 3–8 formularza.

1.  USTALENIE FAKTÓW

Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

P. W.

w dniu 5 czerwca 2022 roku w K. znajdując się w stanie nietrzeźwości- wynik I badania 1,14 mg/l, wynik II badania 1,11 mg/l alkoholu etylowego w wydychanym powietrzu, prowadził pojazd mechaniczny marki M. nr rej. (...) w ruchu lądowym,

tj. przestępstwo z art. 178a § 1 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

P. W. w dniu 3 czerwca 2022 roku uczestniczył w wyjazdowym meczy Ł. Vice K.. Na spotkanie udał się wraz z innymi kibicami zorganizowanym transportem zbiorowym.

Na miejsce zbiórki kibiców P. W. udał się własnym samochodem marki M.. W czasie jazdy w pojeździe na czerwono zapaliła się kontrolka ładowania.

W drodze powrotnej z meczu wymieniony spożywał alkohol.

Wyjaśnienia P. W.

48-50; 85

Po przyjeździe do K. P. W., znajdując się pod widocznym wpływem alkoholu, udał się do samochodu, który zaparkował na parkingu w pobliżu hali Legionów.

Swoim zachowaniem wymieniony przykuł uwagę funkcjonariuszy Policji, którzy obserwowali jak rozchodzą się kibice.

zeznania A. M.

86-87

Przy samochodzie P. W. spędził jakiś czas, po czym wsiadł za kierownicę i włączył silnik.

Zachowanie wymienionego nadal z niedużej odległości obserwowali Policjanci.

zeznania A. M.

86-87

wyjaśnienia P. W.

48-50; 85

Widząc powyższe funkcjonariusze postanowili podjechać do P. W. celem uniemożliwienia mu jazdy, z uwagi na to, że wobec jego zachowania, które obserwowali, byli przekonani, że znajduje się on pod wpływem alkoholu. Policjanci wyłączyli przy tym sygnały świetle i dźwiękowe.

W czasie gdy funkcjonariusze dojeżdżali do miejsca w którym znajdował się P. W., ten ruszył samochodem rozpoczynając manewr cofania.

Zanim wymieniony ukończył manewr, Policjanci zatrzymali się przy jego samochodzie, w ten sposób, że przód radiowozu znajdował się na wysokości przednich drzwi od strony kierującego pojazdu P. W..

zeznania A. M.

9-10;86-87

P. W. zauważył funkcjonariuszy, ruszył samochodem do przodu i zaparkował go.

Na żądanie Policjantów, wymieniony wyłączył silnik samochodu oraz oddał kluczki.

zeznania A. M.

9-10; 86-87

wyjaśnienia P. W.

48-50; 85

Następnie P. W. poddany został badaniu stanu trzeźwości.

Pierwszy pomiar przeprowadzony o godzinie 00:11 dał wynik 1.14 mg/l. Drugi pomiar przeprowadzony o godzinie 00:30 dał wynik 1,11 mg/l.

Trzeci pomiar przeprowadzony o godzinie 00:40 dał wynik 1,068 mg/l.

Ostatnie badanie przeprowadzone o godzinie 00:45 dało wynik 1,041 mg/l.

zeznania A. M.

9-10; 86-87

Protokoły badania stanu trzeźwości

3-4; 5-6

zeznania P. R.

14-15;87

W czasie prowadzonych z nim czynności P. W. był spokojny i zachowywał się odpowiednio.

zeznania A. M.

86-87

zeznania P. R.

87

Bezpośrednio po tym jak uniemożliwiono mu dalszej jazdy P. W. wspominał funkcjonariuszom, że odpalił samochód z uwagi na to, że wcześniej stwierdził w nim problem z akumulatorem.

wyjaśnienia P. W.

48-50;85

zeznania A. M.

86-87

Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

2.  OCena DOWOdów

Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1

Wyjaśnienia P. W.

Dowód ten stanowił podstawę czynionych w sprawie ustaleń faktycznych jedynie w takim zakresie w jakim znajdował potwierdzenie w innych dowodach. Wymieniony nie kwestionował bowiem, że Policjanci czynności wobec niego podjęli w czasie gdy znajdował się on pod wpływem alkoholu, w samochodzie z włączonym silnikiem. P. W. nie zaprzeczał też temu, że samochód wykonał ruch. Materiał aktowy nie wyklucza natomiast tego, że w czasie dojazdu pod Halę Legionów, jeszcze przed meczem, w samochodzie, którym poruszał się oskarżony zapaliła się kontrolka ładowania, wskazująca na awarie układu elektrycznego.

zeznania A. M.

Relacje te były spójne, logiczne i przekonywujące. Poza tym, wymieniony jako funkcjonariusz Policji, osoba obca dla oskarżonego i niezainteresowana wynikiem sprawy, nie miał żadnego powodu by relacjonować niezgodnie z prawdą. Z pola widzenia nie można również tracić, że świadek obserwował zachowanie podsądnego z niedalekiej odległości, miał więc możliwość poczynić właściwe spostrzeżenia co do jego objętego osądem zachowania, które z uwagi na doświadczenie życiowe i zawodowego wymienionego uznać należy za w pełni wartościowe.

zeznania P. R.

Wiarygodność tych depozycji, jako korespondujących z pozostałym materiałem dowodowym, nie budziła zastrzeżeń i nie była kwestionowana także przez strony. Wymieniony nie był świadkiem objętego osądem zachowania P. W., na miejscu stawił się celem przeprowadzenia z oskarżonym badania stanu trzeźwości.

Protokoły badania stanu trzeźwości

Nie ma żadnych powodów by podważać prawidłowość dokonanych pomiarów, a także uzyskanych wyników.

Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.1.1

Wyjaśnienia P. W.

Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonego w zakresie w jakim kwestionował on to, że miał zamiar jechać samochodem. Podsądny podawał, że odpalił pojazd wyłącznie po to, by sprawdzić, czy nadal występuję błąd w układzie elektrycznym i w tym celu musiał obciążyć silnik. Jak podał, po tym jak dokonał powyższego, chciał wrzucić bieg ,,P, ale zrobił to nieudolnie, wobec czego samochód pozostał na biegu wstecznym, odbił się od krawężnika i ruszył, po czym oskarżony od razu nacisnął hamulec.

Powyższe pozostaje w sprzeczności do zeznań świadka A. M.. Na względzie należy mieć bowiem, że z relacji wymienionego jednoznacznie wynika, że pojazd oskarżonego wykonywał manewr cofania i większością pojazdu wyjechał na drogę. Jasne jest natomiast, że w wypadku gdyby ruch pojazdu oskarżonego był spowodowany jedynie ,,odbicie" od krawężnika, po którym niezwłocznie nastąpiło hamowanie, ruch pojazdu byłby nieporównywalnie inny. Zresztą znamienny jest, że oznaczony świadek nie miał żadnych wątpliwości, że oskarżony wykonywał manewr cofania. Poza tym, jak wynika z relacji A. M. oskarżony dopiero po zobaczeniu radiowozu zaprzestał tego manewru i ruszył pojazdem do przodu aby go ponownie zaparkować.

Co więcej, zauważyć należy, że gdyby jedyna czynność jaką w samochodzie chciał wykonać oskarżony ograniczała się wyłącznie do ,,przyduszenia" silnika, to podsądny mógł wykonać powyższe na włączonym hamulcu postojowym.

Nadmienić należy jednocześnie, że w błąd w układzie elektrycznym, który w czasie jazdy wyświetlił się w pojeździe oskarżonego nie uniemożliwiał jazdy, tym bardziej na krótkim dystansie.

Z pola widzenia nie można tracić również zachowania P. W. poprzedzającego odpalenie samochodu- przez jakiś czas stał on przy pojeździe, co wskazuje, że czekał aż rozejdą się ludzie, bo przecież nic nie stało na przeszkodzie by samochód odpalił od razu. Zresztą, gdyby wymieniony dążył wyłącznie do ustalenia, czy awaria w pojeździe dalej występuje, to przecież wiedząc, że spożywa alkohol, mógł on zwrócić się do osoby trzeciej o to by przyjechała na miejsce, ewentualnie poprosić o tego rodzaju przysługę jedną z osób, która również uczestniczyła w wyjeździe na mecz.

3.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

I

P. W.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Materiał aktowy pozwolił na poczynienie jednoznacznego ustalenia, że oskarżony swoim zachowaniem wyczerpał znamiona przestępstwa z art. 178a § 1 k.k.

Odpowiedzialności karnej z powyższego przepisu podlega ten kto, znajdując się w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego, prowadzi pojazd mechaniczny w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym.

Przenosząc powyższe na grunt rozpoznawanej sprawy za bezsporne należy uznać to, że oskarżony w objętym osądem czasie znajdował się w stanie nietrzeźwości. Wprost wskazują na to wynik jego badania w tym przedmiocie, oceniane przez pryzmat art.115 § 16 k.k.

Oczywiste i nie wymagającym dowodzenia jest jednocześnie to, że samochód osoby jest pojazdem mechanicznym w rozumieniu art. 178a § 1 k.k.

Przechodząc do przesłanki ,,ruchu lądowego” przypomnieć trzeba, że ruchem lądowym jest nie tylko ruch na drogach publicznych, w strefach zamieszkania, lecz także ruch w miejscach dostępnych dla powszechnego użytku. Przewidziane w art. 178a § 1 k.k. kryterium ruchu lądowego należy wiązać nie tyle z formalnym statusem konkretnej drogi, czy też określonego miejsca, lecz z faktyczną dostępnością i rzeczywistym jego wykorzystaniem dla ruchu pojazdów i innych uczestników (postanowienie SN z dnia 28.03.2017 r. III KK 472/16). Miejsce, w którym doszło do podlegającego osądowi zdarzenia bez wątpienia jest miejscem dostępnym dla powszechnego użytku.

Jednocześnie dla odpowiedzialności za dokonanie analizowanego przestępstwa konieczne jest wprowadzenie pojazdu w ruch. Zatem prowadzenie pojazdu oznacza przebywanie w pojeździe i nadawanie mu określonego kierunku ruchu zgodnie z jego konstrukcją i przeznaczeniem. Innymi słowy, istota przestępstwa określonego w art. 178a § 1 k.k. polega na prowadzeniu, czyli kierowaniu pojazdem mechanicznym na drodze każdego rodzaju w stanie nietrzeźwości, tj. zagrażającym bezpieczeństwu w komunikacji. Przestępstwo to jest dokonane w momencie uruchomienia pojazdu i podjęcia jazdy. Przez prowadzenie pojazdu należy rozumieć wprawienie go w ruch, kierowanie nim, nadawanie prędkości i hamowanie w sposób zgodny z konstrukcją pojazdu. Bez wątpienia wykonanie przez oskarżonego manewru cofania, a następnie podjechanie do przodu celem zaparkowania, analizowany warunek spełnia.

Strona podmiotowa przestępstwa z art. 178a § 1 k.k. zasadza się na umyślności. Może ono zostać popełnione w zamiarze bezpośrednim lub ewentualnym. W realiach rozpoznawanej sprawy, sąd uznając przedstawioną przez oskarżonego linie obrony za niewiarygodną, stwierdził, że P. W., który doskonale zdawał sobie sprawę z tego, że znajduje się pod wpływem alkoholu i miał zamiar prowadzić przedmiotowy samochód.

Mając na względzie całość przedstawionej wyżej argumentacji Sąd Rejonowy ustalił, że podsądny wypełnił znamiona zarzucanego mu w akcie oskarżenia przestępstwa z art. 178a § 1 k.k.

☐

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

4.  KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

P. W.

I

I

Stopień winy po stronie oskarżonego był znaczny. Nie zachodzą bowiem żadne okoliczności, które choć w minimalnym stopniu usprawiedliwiały by jego objętego osądem zachowanie. Jednocześnie nic nie stało na przeszkodzie by zachował się on zgodnie z prawem.

Oceniając przez pryzmat kwantyfikatorów z art. 115 § 2 k.k. przyjąć natomiast należy, że umiarkowany był stopień społecznej szkodliwości przypisanego P. W. przestępstwa. Wymieniony wprawdzie działając umyślnie, dopuścił się występku godzącego w istotne dobro prawne. Co więcej, naruszył przy tym podstawowy ciążący na kierowcach obowiązek, jakim jest zachowanie trzeźwości w czasie jazdy. Jednak, z pola widzenia nie można jednocześnie tracić, że powyższe miało miejsce w godzinach nocnych, zaś oskarżony nie zdążył nawet w istocie wyjechać z parkingu. Co się z tym wiąże, zagrożenie jakie podsądny spowodował objętym osądem zachowaniem nie było duże.

Nadto, w zakresie dokonywanej oceny jako okoliczność obciążającą przyjęto stopień nietrzeźwości oskarżonego w momencie popełnienia przestępstwa.

Za okoliczność łagodzącą uznano natomiast jego dotychczasowej niekaralności i prowadzenie ustabilizowanego trybu życia. Daje to podstawy do przyjęcia, że popełnienie przestępstwa miało w życiu oskarżonego charakter wyjątkowy.

W świetle powyższe, sąd doszedł do przekonania, że karą współmierną, proporcjonalną do zawinienia i adekwatną do stopnia społecznej szkodliwości popełnionego przez niego przestępstwa oraz uwzględniającą pozostałe dyrektywy z art. 53 k.k., w szczególności w zakresie prewencji generalnej i indywidualnej, będzie kara grzywny w wymiarze 120 stawek dziennych.

Ustalając wysokość jednej stawki dziennej, sąd kierowa się przesłankami określonymi w art. 33 k.k. i uznał za odpowiednią kwotę 30 złotych. Jest to kwota adekwatna do sytuacji majątkowej i możliwości finansowych P. W..

W ocenie sądu tak określona kara, przy uwzględnieniu pozostałych środków represji karnej orzeczonych wobec P. W., będzie karą właściwą i odpowiednio wyważoną.

P. W.

II

I

Oskarżony prowadził w stanie nietrzeźwości pojazd mechaniczny. Dlatego kierując się treścią art. 42 § 2 k.k. w zw. z art. 43 § 1 k.k. sąd orzekł wobec P. W. środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 3 lat. W ocenie sądu 3-letni okres zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych będzie najbardziej adekwatny dla przedmiotowej sprawy, uwzględniając jednocześnie stopień nietrzeźwości oskarżonego, miejsce i godzinę w jakiej prowadził oraz stopień zagrożenia bezpieczeństwa w ruchu jakie podsądny w ten sposób spowodował. Uwzględniono również w tym zakresie, że przedmiotowe przestępstwo miało w życiu oskarżonego charakter incydentalny. Wykluczenie więc oskarżonego z grona kierowców na minimalny czas przewidziany prawem, będzie wystarczającym dla realizacji celu stosowania tego środka karnego.

P. W.

III

I

Sąd stosownie do treści art. 43a § 2 k.k. zobligowany był do orzeczenia od oskarżonego świadczenia pieniężnego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym i Pomocy Postpenitencjarnej. Orzekając owo świadczenie w najniższym ustawowym rozmiarze tj. 5000 zł. Świadczenie to nie jest formą naprawienia szkody, lecz stanowi środek karny pełniący funkcje o penalnym charakterze, jego wysokość została również dostosowana do możliwości finansowych oskarżonego, który osiąga stały miesięczny dochód.

5.  Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

P. W.

IV

II

Stosownie do dyspozycji art. 63 § 4 k.k. na poczet zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych zaliczono oskarżonemu okres zatrzymanie prawo jazdy w sprawie- było to rozstrzygnięcie o charakterze obligatoryjnym.

6.  inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosowa ł określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

V

Na koszty procesu w kwocie 430 złotych składają się następujące kwoty:

- 360 zł. tytułem opłaty od kary grzywny (art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych, t.j.: Dz.U.1983.49.223 j.t. ze zm.),

- 40 zł. /2 x 20 zł./ ryczałt za doręczenie wezwań oraz innych pism w postępowaniu przed sądem pierwszej instancji i w postępowaniu przygotowawczym na podstawie art. 618 § 1 pkt 1 k.p.k. w zw. z § 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 czerwca 2003 roku w sprawie wysokości i sposobu obliczania wydatków Skarbu Państwa w postępowaniu karnym (Dz.U.2013.663 j.t.),

- 30 zł opłata za uzyskanie informacji z Krajowego Rejestru Karnego na podstawie art. 618 § 1 pkt 10 k.p.k. w zw. § 3 ust. 1 rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 czerwca 2014 roku w sprawie opłat za wydanie informacji z Krajowego Rejestru Karnego (Dz.U.2014.861 j.t.),

Sąd na podstawie art. 627 k.p.k. zasądził powyższą kwotę od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa. Oskarżony posiada stały dochód, powinien więc ponieść koszty, które spowodowane zostały jego zachowaniem. Zresztą, nie ma żadnego racjonalnego powodu by kosztami tymi obciążać Skarb Państwa.

7.  Podpis

Asesor sądowy Dariusz Witkowski