Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Formularz UK 1

Sygnatura akt

IIK 1081/20

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.  USTALENIE FAKTÓW

1.1 Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

M. B.

W dniu 2 lipca 2020 r. w miejscowości M. nieumyślnie naruszyła zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym w ten sposób, że kierując samochodem marki H. o nr rej. (...) podczas włączania się do ruchu, wyjeżdżając z terenu parkingu, nie zachowała szczególnej ostrożności i nie ustąpiła pierwszeństwa przejazdu pojazdowi marki P. o nr rej. (...), którym kierowała A. T., będąca w trakcie wykonywania manewru wyprzedzania nieustalonego pojazdu, doprowadzając do zderzenia się pojazdów w wyniku czego kierująca P. doznała obrażeń ciała w postaci dolegliwości bólowych kręgosłupa lędźwiowo-krzyżowego, złamania kręgu lędźwiowego L1, a powyższe obrażenia spowodowały u A. T. naruszenie czynności narządów ciała na okres trwający dłużej niż 7 dni, tj. o przestępstwo z art. 177 § 1kk

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

W dniu 2 lipca 2020 roku około godziny 7:45 w miejscowości M. w obszarze zabudowanym – na prostym i płaskim odcinku ulicy (...) w okolicy posesji nr (...) doszło do wypadku drogowego.

Wypadek drogowy polegał na zderzeniu się pojazdu osobowego marki H. (...) nr (...) kierowanego przez M. B. z samochodem osobowym marki P. (...) o nr rej. (...) kierowanym przez A. T..

Przed wypadkiem samochód marki P. poruszał się ulicą (...) w kierunku centrum miejscowości M., a samochód marki H. włączał się do ruchu z parkingu przed posesją nr (...) – skręcał w prawo w ulicę (...) w kierunku miejscowości S..

Kierująca pojazdem H. przed włączeniem się do ruchu zatrzymała pojazd i upewniła się, że może bezpiecznie wykonać manewr skrętu w prawo poprzez obserwację drogi najpierw w prawo, później w lewo. Gdy zaczęła ruszać pas, którym chciała się poruszać był wolny.

Dokładnie w tym samym czasie kierująca pojazdem marki P. A. T. podjęła decyzję o wyprzedzeniu jadącego przed nią pojazdu typu bus. Gdy zaczęła wyprzedzać busa pas do jazdy w przeciwną stronę był wolny.

Gdy M. B. już ruszyła i wjeżdżała na prawy pas zobaczyła, iż pas jest zajęty. W tym samym czasie A. T. nie miała możliwości uniknięcia zderzenia bo już wjechała na prawy pas, a obok niej znajdował się wyprzedzany pojazd. Skręciła lekko w lewo, a następnie uderzyła kierowanym przez siebie pojazdem w pojazd H..

W wyniku zderzenia pojazd H. i pojazd marki P. uległy uszkodzeniu.

Na skutek zderzenia A. T. doznała dolegliwości bólowych kręgosłupa na odcinku lędźwiowo – krzyżowym oraz złamania kręgu lędźwiowego L1. Obrażenia te spowodowały u niej naruszenie czynności narządu ciała na okres powyżej dni siedmiu w rozumieniu art. 157 § 1 kk.

W chwili zderzenia pojazd marki P. poruszał się z prędkością od 47,7 km/h do 71,5 km/h, a pojazd marki H. (...) prędkością od 1,5 km/h do 16,5 km/h na godzinę.

Z uwagi na to, iż na miejscu zdarzenia nie zostały ujawnione żadne ślady hamowania nie jest możliwe dokładne obliczenie prędkości pojazdu P..

Nie jest też możliwa bezkrytyczna rekonstrukcja zdarzenia z uwagi na brak możliwości ustalenia pozycji pojazdu P. względem długości i szerokości drogi w momencie zaistnienia stanu zagrożenia bezpieczeństwa w ruchu drogowym.

W miejscu zdarzenia można było wyprzedzać pojazdy, a dozwolona prędkość administracyjna wynosiła 50 km/h.

Opinia pisemna i ustna biegłego B. C.

k. 209 – 249, k. 264 – 266

Opinie pisemne i ustne biegłego D. T.

k. 95- 110, 174 – 186, 194 - 195

Wyjaśnienia oskarżonej

k. 75 – 76, k. 45 -46

Zeznania A. T.

k. 77

Zeznania P. M. (1)

k. 139 – 140, k. 24v – 25;

Zeznania K. C.

k. 140 – 141, k. 30v

Opinia biegłego lekarza sądowego

k. 34

1.2 Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

2.  OCena DOWOdów

2.1 Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

Opinia pisemna i ustna biegłego B. C.

Opinia biegłego z zakresu ruchu drogowego B. C. była spójna, jasna, nie zawierała sprzeczności i niekonsekwencji. Odnosiła się ona w sposób szczegółowy, wręcz drobiazgowy, bardzo wyczerpująco do wszystkich zagadnień relewantnych z punktu widzenia rozstrzygnięcia sprawy. W opinii biegły wskazał, iż nie było możliwości bezkrytycznej rekonstrukcji zdarzenia. W związku z powyższym możliwe są jedynie nie kategoryczne rekonstrukcje zdarzeń. W opinii tego biegłego jednakowo prawdopodobne są wersje przedstawione przez pokrzywdzoną i oskarżoną. Nie da się bowiem wykluczyć, iż zarówno pokrzywdzona jak i oskarżona podjęły decyzję o rozpoczęciu manewrów w tym samym czasie. Jest możliwe, iż pas ruchu na który chciała się włączyć pokrzywdzona był wolny. Biegły ten zwrócił uwagę na fakt, iż w miejscu zdarzenia oznakowanie pionowe jest fatalne. W jego ocenie nie było możliwości wykonania tego manewru przed początkiem podwójnej linii ciągłej. Wnioski tej opinii znajdują odzwierciedlenie w opinii biegłego D. T..

Opinia biegłego D. T.

Opinia biegłego z zakresu ruchu drogowego D. T. była spójna, jasna, nie zawierała sprzeczności i niekonsekwencji. Odnosiły się one w sposób szczegółowy, wręcz drobiazgowy, bardzo wyczerpująco do wszystkich zagadnień relewantnych z punktu widzenia rozstrzygnięcia sprawy. Biegły zwrócił uwagę na fakt, iż pokrzywdzona z uwagi na linię ciągłą w okolicy sklepu nie miała szansy na prawidłowe zakończenie manewru wyprzedzania, ale mogła o tym nie wiedzieć gdyż znaki o tym nie informują. Zatem biegły zwrócił uwagę na złe oznakowanie drogi. W ocenie biegłego mając na uwadze cały zgromadzony materiał dowodowy nie jest on w stanie kategorycznie wykluczyć wariantu, w którym obydwie kierujące podjęły swoje manewry równocześnie, to znaczy jedna zaczęła manewr wyprzedzania, a druga manewr wyjazdu na drogę. Wnioski tej opinii znajdują odzwierciedlenie w opinii biegłego B. C..

Zeznania świadka K. C.

W ocenie Sądu zeznania świadka K. C. były jasne, logiczne i rzeczowe. Świadek konkretnie podawał okoliczności jakie był w stanie opisać dokładnie. Trzeba jednak pamiętać, iż każdy człowiek w tej samej sytuacji może mieć różne wrażenia, gdyż z różnej perspektywy obserwuje zdarzenie.

Zeznania świadka P. M. (2)

W ocenie Sądu zeznania świadka P. M. (2) były jasne, logiczne i rzeczowe. Świadek konkretnie podawał okoliczności jakie był w stanie opisać dokładnie. Świadek miał pewność co do tego, iż oskarżona przed włączeniem się do ruchu zatrzymała się. Świadek nie miał pewności przed Sądem co do tego, czy pas jezdni na której doszło do kolizji był przed włączeniem się do ruchu pokrzywdzonej zajęty czy też nie. Jednakże w postępowaniu przygotowawczym świadek ten odniósł wrażenie, iż obaj kierujący wykonali manewr jednocześnie. Należy podkreślić, iż tą okoliczność także zwrócili uwagę biegli.

Wyjaśnienia oskarżonej

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonej z których wynikało, iż przed włączenie się do ruchu zatrzymała pojazd i ruszyła bo nie widziała żadnych pojazdów na pasie, którym miała się poruszać bowiem wyjaśnienia te znajdują potwierdzenie w opiniach biegłych.

Zeznania A. T.

W ocenie Sądu zeznania świadka A. T. były jasne, logiczne i rzeczowe. Sąd dał wiarę zeznaniom pokrzywdzonej z których wynikało, iż gdy zaczęła manewr wyprzedzania pas ruchu dla ruchu w kierunku przeciwnym był wolny. Zeznania te znajdują potwierdzenie w opiniach biegłych.

Opinia biegłego lekarza

Dowód nie kwestionowany przez strony postepowania.

2.2 Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☐

3.1 Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.2 Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.3  Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4  Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5  Uniewinnienie

I.

M. B.

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

W myśl przepisu art. 177 § 1 k.k. odpowiedzialności karnej podlega kto naruszając, chociażby nieumyślnie, zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym, powoduje nieumyślnie wypadek, w którym inna osoba odniosła obrażenia ciała określone w art. 157 § 1 k.k. Znamieniem strony przedmiotowej spowodowania wypadku jest naruszenie zasad bezpieczeństwa w ruchu. Podmiotem występku spowodowania wypadku komunikacyjnego - ze względu na znamię naruszenia zasad bezpieczeństwa w ruchu - może być każdy uczestnik ruchu (A. Marek, Kodeks karny. Komentarz, LEX, 2010). Przedmiotem ochrony w wypadku przestępstwa określonego w art. 177 k.k., jest bezpieczeństwo życia i zdrowia ludzi, uczestniczących w sytuacjach, obejmowanych nazwą zbiorczą - ruchem lądowym, wodnym lub powietrznym. Jest typem przestępstwa, do którego istoty należy nie tylko zagrożenie dla życia lub zdrowia, ale także naruszenie tych dóbr. Jest to więc przestępstwo skierowane wprost przeciwko życiu lub zdrowiu w sytuacji uczestniczenia w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym (K. Buchała, Komentarz do art.177 Kodeksu karnego (w:) A. Zoll (red.), Kodeks karny. Część szczególna. Komentarz. Tom II i III, Zakamycze, 1999). „Skutkiem, stanowiącym znamię typu czynu zabronionego, określonego w art. 177 § 1 k.k., jest naruszenie czynności narządu ciała lub rozstrój zdrowia inny, niż ciężki uszczerbek na zdrowiu, w znaczeniu art. 156 § 1, trwający dłużej niż 7 dni” (K. Buchała, Komentarz do art.177 Kodeksu karnego (w:) A. Zoll (red.), Kodeks karny. Część szczególna. Komentarz. Tom II i III, Zakamycze, 1999). Przestępstwo spowodowania wypadku komunikacyjnego ma charakter skutkowy, konieczne więc jest ustalenie, że pomiędzy stwierdzonym naruszeniem zasad bezpieczeństwa w ruchu a zaistniałym wypadkiem zachodzi związek przyczynowy (por. wyrok SN z dnia 4 listopada 1998 r., V KKN 303/97, OSNKW 1998, nr 11-12, poz. 50). „Spowodowanie skutku może być tylko wtedy przypisane sprawcy, gdy przestrzeganie przez niego obowiązku ostrożności zapobiegłoby nastąpieniu skutku” (wyrok SN z dnia 8 marca 2000 r., III KKN 231/98, OSNKW 2000, nr 5-6).

W niniejszej sprawie Sąd miał na względzie, iż nie można było na podstawie zebranego materiału dowodowego odtworzyć przebiegu zdarzenia, a tym samym wykluczyć prawdziwości wyjaśnień oskarżonej. Z wyjaśnień oskarżonej wynikała, iż gdy włączała się do ruchu pas ruchu, którym chciała się poruszać był wolny. Biegli powołani w sprawie nie byli w stanie wykluczyć prawdziwości tych wyjaśnień oskarżonej. Co więcej z opinii biegłego D. T. wynika, iż wypadku nie dało się uniknąć albowiem biegły nie był w stanie kategorycznie wykluczyć manewru, w którym obydwie kierujące podjęły swoje manewry jednocześnie, to znaczy jedna kierująca zaczęła manewr wyprzedzania, a druga manewr wyjazdu na drogę (k. 295). Również biegły B. C. wskazał, iż w oparciu o zebrany materiał dowodowy odtworzenie przebiegu zdarzenia nie jest możliwe. Nie jest także możliwe ustalenie, który z kierujących podjął decyzję o wykonaniu swojego manewru jako pierwszy, czy też obie kierujące podjęły tę decyzję jednocześnie. W opinii tego biegłego jest wysoce prawdopodobne, iż obie kierujące podjęły swoje manewry jednocześnie lub ,,niemal” jednocześnie.

W toku postępowania oskarżyciel nie przedstawił żadnego dowodu, który by podważał w sposób skuteczny wiarygodność wyjaśnień oskarżonej w tym fragmencie - gdy ruszała pas był wolny. W tej sytuacji mając na uwadze treść wyjaśnień oskarżonej oraz dwie opinie biegłych, Sąd uznał, iż są one wiarygodne. Sama okoliczność kolidowania pojazdów nie jest wystarczająca do przypisania oskarżonej popełnienia zarzucanego jej czynu. W sprawie nie można było odtworzyć położenia pojazdu P. w momencie rozpoczęcia manewru wyprzedzania oraz jego prędkości, co było niezbędne do odtworzenia przebiegu zdarzenia. Tego braku nie dało się już konwalidować na etapie postępowania sądowego z uwagi na brak dowodów.

Nie bez znaczenia pozostawała w tym momencie kwestia, iż zgodnie z zasadami ruchu drogowego zarówno włączający się do ruchu jak i wyprzedzający inne pojazdy mieli obowiązek zachowania szczególnej ostrożności i byli równo uprawnieni do poruszania się po tym samym pasie ruchu drogowego.

Rozstrzygając niniejszą sprawę, Sąd miał na względzie treść art. 5 § 2 kpk, który nakazuje niedające się usunąć wątpliwości, rozstrzygać na korzyść oskarżonego. Zdaniem Sądu, w niniejszej sprawie takie wątpliwości zachodziły ze względów, jakie zostały opisane powyżej. Wątpliwości tych nie usuwały również opinie biegłych z zakresu rekonstrukcji wypadku. Wręcz przeciwnie to biegli wskazali, iż nie mogą wykluczyć, iż obie kierujące podjęły manewry równocześnie, co w konsekwencji doprowadziło do wypadku. Biegli nie byli w stanie ustalić dokładnie ani prędkość poruszania się pojazdu P., oraz momentu w jakim znajdował się te pojazd względem pojazdu H., gdy kierująca tym pojazdem ruszyła by włączyć się do ruchu, w jaki sposób zachowanie kierującej P. oraz oskarżonej wpłynęło na zaistnienie zdarzenia drogowego. W tym zakresie nie przedstawiono żadnych dowodów materialnych, a przesłuchani w sprawie świadkowie nie dostarczyli w tym przedmiocie wystarczających danych z uwagi na dużą dynamikę zdarzenia.

Mając powyższe na względzie, zdaniem Sądu, z uwagi na brak danych dostatecznie uzasadniających podejrzenie popełnienia przestępstwa, Sąd uniewinnił oskarżoną.

4.  KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

5.  1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

1.6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II

Wobec uniewinnienia oskarżonej Sąd kosztami postępowania obciążył Skarb Państwa.

1.Podpis