Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 744/24

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.  USTALENIE FAKTÓW

1.1 Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

K. F.

w dniu 19 września 2023 roku w miejscu nieustalonym ze skutkiem w miejscowości B. gm. M. w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia mieniem D. N. w postaci pieniędzy w kwocie 350 złotych w ten sposób, że przy użyciu profilu o nazwie (...) za pośrednictwem komunikatora internetowego M. wprowadził go w błąd co do zamiaru i możliwości wywiązania się z umowy sprzedaży bluzy męskiej oferowanej do sprzedaży za pośrednictwem portalu społecznościowego F..com, a następnie po otrzymaniu ustalonych środków pieniężnych za oferowaną do sprzedaży bluzę męską od D. M. na rachunek bankowy o numerze (...) , który to prowadzi w Banku (...) S.A. zerwał kontakt z D. N. oraz nie wysłał przedmiotowej bluzy męskiej jak i nie zwrócił otrzymanych środków pieniężnych, tj. o przestępstwo z art. 286 §1 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

W dniu 19 września 2023 roku na portalu F. D. N. znalazł wystawioną przez użytkownika (...), w rzeczywistości K. F., ofertę sprzedaży bluzy męskiej.

Następnie w drodze prowadzonej ze sprzedającym konwersacji w ramach aplikacji F., D. N. zdecydował się na zakup oznaczonego przedmiotu, za kwotę 350 złotych i taką umowę ze sprzedającym zawarł, zaś umówioną kwotę na wskazane przez K. F. dane- rachunek bankowy o numerze (...) prowadzony w Banku (...) S.A., przesłał ze swojego rachunku.

Po tym, jak doszło do przelewu przez D. N. środków, kontakt ze sprzedającym się urwał- nie odpisywał on na wiadomości, nie odbierał połączeń.

K. F. nie miał zamiaru z przedmiotowej umowy się wywiązać.

Ostatecznie zakupiona bluza nie dotarła do D. N., pieniądze również nie zostały mu zwrócone.

1.  wyjaśnienia oskarżonego

2.  zeznania D. N.

3.  wydruk z korespondencji

4.  szczegóły dotyczące przelewu pieniędzy

5.  dane od T4B Sp. z o.o.

6.  Dane od Banku (...)

7.  Dane z (...) S.A.

8.  Dane z (...) S.A.

9.  Dane z O.

1.  k. 130-132

2.  k. 2, 171-172

3.  k. 5-8

4.  k. 10-11

5.  k. 28-29

6.  k. 30-44

7.  k. 75-77

8.  k. 78

9.  k. 85,92-96

K. F. ma lat 18. Jest kawalerem i nie ma nikogo na utrzymaniu. Natomiast on sam pozostaje na utrzymaniu rodziców. Wobec niego nie orzekano kar przewidzianych w kodeksie karnym. Natomiast kilkukrotnie orzekano wobec niego środki wychowawcze. Obecnie przebywa w (...) Ośrodku (...) w P., gdzie jest uczniem I klasy szkoły branżowej na kierunku ślusarz

1.  Dane o karalności (karta rejestracyjna nieletniego)

2.  dane osobo poznawcze

3.  Wywiad środowiskowi

1.  k. 136-137

2.  k. 138

3.  182-183

1.2 Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

2.  OCena DOWOdów

2.1 Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

wyjaśnienia oskarżonego

K. F. przyznał się do zarzucanego mu czynu, zaś jego stanowisko jako korelujące z pozostałym materiałem aktowym, uznać należało za w pełni wiarygodne.

zeznania D. N.

Relacje tę był spójne i przekonywujące. Pokrzywdzony przebieg zdarzeń przedstawił w sposób logiczny i korespondujący z pozostałymi dowodami. Nie zaistniały żadne powody, które podważałyby prawdziwość tych relacji.

wskazane w pkt. 3-9 dowody z dokumentów

Autentyczność tych dowodów nie budziła wątpliwości Sądu i nie były podważania także przez strony. Dokumenty tę potwierdzają zarówno fakt zawarcia transakcji pomiędzy podsądnym, a pokrzywdzonych, jej okoliczności oraz kwotę sprzedaży bluzy, jak i to, że pieniądze przez D. N. zostały przelane na konto K. F., który to przedmiotową ofertę zamieścił.

Dane o karalności i dane osobopoznawcze, a także wywiad kuratorski

Dokumenty urzędowe, uzyskane we właściwym trybie, których wartość procesowa nie była kwestionowana.

2.2 Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☐

3.1 Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

I

K. F.

Zgodnie z dyspozycją art. 286 § 1 k.k., kto w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadza inną osobę do niekorzystnego rozporządzenia własnym lub cudzym mieniem za pomocą wprowadzenia jej w błąd albo wyzyskania błędu lub niezdolności do należytego pojmowania przedsiębranego działania, podlega odpowiedzialności karnej. Korzyścią majątkową jest korzyść osiągana dla siebie lub dla kogoś innego, w myśl definicji zawartej w treści art. 115 § 4 kk. Stronę podmiotową tego przestępstwa charakteryzuje umyślność w zamiarze bezpośrednim. Przestępstwo oszustwa jest przestępstwem materialnym, zaś jego skutkiem – niekorzystne rozporządzenie mieniem w postaci zmniejszenia stanu majątkowego pokrzywdzonego (post. SN z 02 lutego 2004 roku, IV KK 322/03). Od strony podmiotowej, przestępstwo to jest zaliczane do tzw. celowościowej odmiany przestępstw kierunkowych, a ustawa wymaga, aby zachowanie sprawcy było ukierunkowane na określony cel, którym w przypadku oszustwa jest osiągnięcie korzyści majątkowej. Sprawca podejmując działanie musi mieć wyobrażenie pożądanej dla niego sytuacji, która stanowić ma rezultat jego zachowania. Zamiar bezpośredni winien obejmować zarówno cel, jak i sam sposób działania zmierzający do zrealizowania tego celu. Sprawca musi chcieć takiego właśnie sposobu działania w celu osiągnięcia korzyści majątkowej i cel ten musi stanowić punkt odniesienia każdego ze znamion przedmiotowych przestępstwa. Przypisując sprawcy popełnienie przestępstwa określonego w art. 286 § 1 kk należy wykazać, że obejmował on swoją świadomością i zamiarem bezpośrednim (kierunkowym) nie tylko to, że wprowadza w błąd inną osobę (względnie wyzyskuje błąd), ale także i to że doprowadza ją w ten sposób do niekorzystnego rozporządzenia mieniem - i jednocześnie chce wypełnienia tych znamion (wyr. SN z 14 stycznia 2004 roku, IV KK 192/03).

Przenosząc powyższe na grunt rozpoznawanej sprawy sąd doszedł do przekonania, że objętym osądem zachowaniem K. F. znamiona omawianego przestępstwa wypełnił.

Analiza całokształtu materiału dowodowego daje bowiem podstawy do jednoznacznego stwierdzenia, że wymieniony już w chwili wystawienia przedmiotowej bluzy na sprzedaż, a także skontaktowania się z nim przez D. N., nie miał zamiaru, ani nawet możliwości przekazać mu oferowanego produktu. Po pierwsze w sposób jasny wskazuje na to fakt, że kontakt z pokrzywdzonym podsądny urwał po tym, jak otrzymał pieniądze. Poza tym, ofertę wystawił on z fikcyjnego konta. Finalnie, z pola widzenia nie sposób tracić, że przedmiotowy produkt nigdy do D. N. nie dotarł, jak i nie zostały mu zwrócone pieniądze. Całokształt tych okoliczności nie pozostawia żadnych wątpliwości, że oferta skierowania przez oskarżonego do pokrzywdzonego była fikcyjna, ukierunkowana tylko i wyłącznie na wyłudzenie od niego pieniędzy.

Wobec powyższego sąd uznał, że oskarżony swoich objętym osądem zachowaniem wypełnił znamiona zarówno strony podmiotowej, jak i przedmiotowej występku z art. 286 § 1 k.k.

Dodać należy też, że z uwagi na sposób działania oskarżonego- przemyślany i świadomy oraz z niskich pobudek, brak było podstaw, pomimo nieznacznej wysokości wyrządzonej szkody, do zakwalifikowania jego inkryminowanego zachowania, jako wypadku mniejszej wagi z art. 286 § 3 k.k. Zgodzić należy się bowiem z wyrażanym w orzecznictwie stanowiskiem, że o przyjęciu wypadku mniejszej wagi decydują przedmiotowe i podmiotowe znamiona czynu. Wśród znamion strony przedmiotowej istotne znaczenie mają w szczególności: rodzaj dobra, w które godzi przestępstwo, zachowanie się i sposób działania sprawcy, użyte środki, charakter i rozmiar szkody wyrządzonej lub grożącej dobru chronionemu prawem, czas, miejsce i inne okoliczności popełnienia czynu oraz odczucie szkody przez pokrzywdzonego. Dla elementów strony podmiotowej istotne są: stopień zawinienia (niezwykle ważne są z jednej strony odcienie umyślności - premedytacja, dokładność w przygotowywaniu przestępstwa, upór w dążeniu do osiągnięcia przestępnego celu, a z drugiej strony - przypadkowość, wpływ innej osoby, obawa przed skutkami odmowy działania itp.) oraz motywy i cel działania sprawcy (wyrok Sądu Apelacyjnego w Poznaniu sygn. II Aka 147/17).

☐

3.2 Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.3  Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4  Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5  Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

4.  KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

K. F.

I

I

W pierwszej kolejności, w analizowanym zakresie stwierdzić trzeba, że nie było podstaw do zastosowania wobec oskarżonego art. 10 § 4 k.k. Zgonie z powołanym przepisem w stosunku do sprawcy, który popełnił występek po ukończeniu lat 17, lecz przed ukończeniem lat 18, sąd zamiast kary stosuje środki wychowawcze, lecznicze albo poprawcze przewidziane dla nieletnich, jeżeli okoliczności sprawy oraz stopień rozwoju sprawcy, jego właściwości i warunki osobiste za tym przemawiają. W przypadku jednak K. F. jego warunki i właściwości osobiste takiemu rozstrzygnięciu się sprzeciwiają. Na względzie należy mieć bowiem, że wobec wymienionego były już kilkukrotnie stosowane środki wychowawcze. Co jednocześnie istotne powyższe było związane z zachowaniem podsądnego m.in. wyczerpujący, znamiona przestępstwa przeciwko mieniu – art. 278 § 1 k.k. Zresztą, obecnie na mocy kolejnego orzeczenie zastał on umieszczony w okręgowym ośrodku wychowawczym. Pozwala to na jednoznaczne stwierdzenie, że stosowane dotychczas wobec oskarżonego środki wychowawcze okazały się zupełnie nieskuteczne i orzekanie ich na gruncie niniejszej sprawy jest kompletnie niecelowe, bowiem nie doprowadzi do realizacji oczekiwanych celów w zakresie zapobieżenia powrotu oskarżonego do przestępstwa. K. F. swoim zachowaniem wykazał, że te łagodne sposoby oddziaływanie celem przeciwdziałaniu jego demoralizacji są przez niego zupełnie bagatelizowane.

Dlatego też sąd zadecydował o konieczności wymierzenia wymienionemu kary.

Zgodnie z art. 53 § 1 k.k. sąd wymierza karę według swojego uznania, w granicach przewidzianych przez ustawę, bacząc, by jej dolegliwość nie przekraczała stopnia winy, uwzględniając stopień społecznej szkodliwości czynu oraz biorąc pod uwagę cele zapobiegawcze i wychowawcze, które ma osiągnąć w stosunku do skazanego, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

Z perspektywy powyższego przede wszystkim wskazania wymaga, że stopień winy po stronie oskarżonego jest znaczny. Mimo młodego wieku bez wątpienia był on w pełni świadom niewłaściwości i bezprawności swojego postępowania. Co więcej, w sprawie nie zachodzą żadne okoliczności, które choćby w minimalnym stopniu mogłyby usprawiedliwiać lub uzasadniać jego objęte osądem zachowanie. Co się z tym wiąże nic nie stało na przeszkodzie by zachował się on zgodnie z prawem.

Tożsamy stopień gradacji, uwzględniając dyspozycję art. 115 § 2 k.k. nadać należało społecznej szkodliwości występku, którego dopuścił się K. F.. Na względzie należy mieć bowiem, że podsądny dopuścił się przestępstwo umyślnego, działając z premedytacją i w sposób w pełni przemyślany, naruszającego ważkie dobra prawne, kierując się niskimi pobudkami- chęcią łatwego zysku. Choć pomijać nie można, że szkoda spowodowana zachowaniem oskarżonego nie była znaczna.

Na korzyść K. F. uwzględnić należało jego postawę procesową. Na niekorzyść zaś to, że przestępstwa dopuścił się mimo stosowanych wobec niego wcześniej środków przez Sąd Rodzinny. Powyższe pozwala na stwierdzenie, że jest on bezkrytyczny wobec swojego zachowania oraz do norm prawnych i społecznych, gdyż kompletnie zignorował zastosowane wobec niego środki, które nie wywołały w nim żadnej refleksji w zakresie swojego postępowania.

W polu widzenia pozostawać jednak musi, że w zakresie tego rodzaju sprawcy, sąd powinien przede wszystkim kierować się tym, żeby go wychować.

Z perspektywy powyższego, choć czyn przypisany podsądnemu zagrożony jest wyłącznie karą pozbawienia wolności, to jednak w ocenie sądu orzekanie wobec 18 letniego K. F. tak surowej kary, nawet z warunkowym zawieszeniem jej wykonania, stanowiłoby nadmierną i niczym nieuzasadnioną surowość. Stąd też należało zastosować wobec oskarżonego instytucję z art. 37a § 1 k.k., gdyż wymiar kary pozbawienia wolności, jaki należałoby orzec wobec niego nie przekraczałby roku. Powołany przepis pozwala natomiast na wymierzenie podsądnemu w realiach niniejszej sprawy kary grzywny lub ograniczenia wolności. W ocenie sądu wymierzenie wymienionemu kary grzywny, nie miałoby żadnego waloru wychowawczego, a jednocześnie wobec aktualnej sytuacji życiowej K. F. byłoby niecelowe. Stąd też sąd uznał, że jedyną kara, która może wywołać pożądane efekty w przypadku wymienionego to kara ograniczenia wolności, choć oscylująca w zakresie minimalnego zagrożenia. Tylko tego rodzaju kara spełni swoje cele w zakresie prewencji indywidualnej i generalnej, a także kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Będzie to bowiem taki rodzaj kary, który wymusi na K. F. podjęcie konkretnych czynności w zakresie wykonania prac społecznych, co będzie stanowiło natomiast dla niego realną i rzeczywistą uciążliwość, która zagwarantuje realizacje celu prewencyjnego. Poza tym, to właśnie wzgląd na cele wychowawcze przemawia za orzeczeniem właśnie tego rodzaju kary. Właściwości i warunki osobiste podsądnego wskazują bowiem na konieczność podjęcia wobec niego konkretnych i adekwatnych działań resocjalizacyjnych, póki stopień jego demoralizacji nie jest znaczny, a także nie ma podstaw by stwierdzić, że jest on sprawcą niepoprawnym, nie rokującym poprawy. Natomiast efekty tego rodzaju można uzyskać wyłącznie poprzez orzeczenie na tyle dolegliwej kary, która sprawi, że w sposób dogłębny oskarżony (...) objęte osądem zachowanie, co doprowadzi go do wniosku, że popełnienie przestępstw, jako działanie z którym wiąże się nieuchronności kary, nie popłaca.

W świetle całokształtu przedstawionej argumentacji, sąd wymierzył K. F. karę 4 miesięcy ograniczenia wolności polegającą na wykonywaniu kontrolowanej nieodpłatnej pracy na cele społeczne w wymierzę 24 godzin w stosunku miesięcznym.

K. F.

II

I

Na podstawie art. 46 § 1 k.k. zasądzono od oskarżonego na rzecz pokrzywdzonego kwotę 350 złotych tytułem obowiązku naprawienia szkody. Nie ma bowiem żadnych racjonalnych powodów by przedmiotowego środka kompensacyjnego w sprawie nie orzekać. D. N. przekazał środki K. F., celem sfinansowania zakupu towaru, który nigdy do niego nie dotarł, jak i nie zwrócono mu pieniędzy.

5.  1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

1.6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

Nadmienić należy w tym miejscu, w realiach rozpoznawanej sprawy sąd orzekał, uwzględniając dyspozycję art. 4 § 1 k.k., w oparciu o stan prawny obowiązujący w dacie popełnienia przez oskarżonego czynu, gdyż było to z jego perspektywy korzystniejsze. Na względzie należy mieć bowiem, że nowelizacje, które weszły 1 października 2023 roku miała co do zasady charakter obostrzający.

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

III

Na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy Prawo o adwokaturze zasądzono od Skarbu Państwa na rzecz adw. I. T. kwotę 1889,28 złotych tytułem wynagrodzenia za obronę z urzędu świadczoną podsądnemu w sprawie. Powyższe uwzględnia, że obrońca z urzędu występował zarówno na etapie postepowania przygotowawczego, jak i sądowego oraz ilość termin rozprawy (ponad pierwszy), w których wziął on udział. Jednocześnie kwota wynagrodzenia uwzględnia podatek VAT.

IV

Stosownie do dyspozycji art. 624 § 1 k.p.k., sąd uwzględniając obecną sytuację życiową i majątkową oskarżonego zwolnił go od kosztów sądowych, uznając, że nie ma on możliwości partycypować w nich w żadnej części.

1.Podpis

Asesor sądowy Dariusz Witkowski