Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 9 lipca 2025 roku

Sąd Rejonowy w Kielcach I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący:	sędzia Renata Rosiak-Doroz
Protokolant:	starszy sekretarz sądowy Anna Kamińska

po rozpoznaniu w dniu 9 lipca 2025 roku w Kielcach

na rozprawie

sprawy z powództwa D. R.

przeciwko (...) S.A. w W.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego (...) S.A. w W. na rzecz powoda D. R. kwotę 1 150,05 zł (jeden tysiąc sto pięćdziesiąt złotych 05/100) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia 13 września 2021 roku do dnia zapłaty;

II.  oddala powództwo w pozostałym zakresie;

III.  zasądza od powoda D. R. na rzecz pozwanego (...) S.A. w W. kwotę 75,12 zł (siedemdziesiąt opięć złotych 12/100) tytułem zwrotu kosztów procesu wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty.

sędzia Renata Rosiak-Doroz

Sygn. akt I C 376/25 upr.

UZASADNIENIE

Pozwem z 27 grudnia 2024 roku powód D. R., prowadzący działalność pod firmą (...) z siedzibą w M., wniósł o zasądzenie od pozwanego (...) S.A. w W. kwoty 2.778,45 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 13 września 2021 roku do dnia zapłaty i kosztami procesu, w tym kosztami zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu żądania wskazał, że 29 maja 2021 roku w wyniku kolizji drogowej uszkodzeniu uległ pojazd należący do poszkodowanego S. P.. Powód świadczył poszkodowanemu usługi holowania uszkodzonego pojazdu oraz wynajmu pojazdu zastępczego. Szkoda została zgłoszona pozwanemu, który wprawdzie przyjął na siebie odpowiedzialność, jednakowoż dokonał weryfikacji rachunku przedstawionego przez powoda. Powód na podstawie umowy cesji zawartej z poszkodowanym nabył prawo do dochodzenia przedmiotowej wierzytelności ( k.2-3).

W dniu 9 stycznia 2025 roku referendarz sądowy w Sądzie Rejonowym w Kielcach, wydał w sprawie o sygn. akt VIII Nc 1953/24 nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, uwzględniający w całości żądanie pozwu ( k.15).

W sprzeciwie od nakazu zapłaty pozwany (...) S.A. w W. żądał oddalenia powództwa w całości oraz zasądzenia na swoją rzecz kosztów procesu. Kwestionując przedstawiony przez powoda rachunek podniósł, że dokonał weryfikacji stawki za dobę najmu do kwoty 75 zł netto, bowiem informował poszkodowanego o możliwości zorganizowania najmu pojazdu we współpracujących z nim wypożyczalniach oraz o akceptowalnych stawkach za najem. Pozwany zakwestionował nadto okres najmu ponad uznane 17 dni. Odnosząc się do odszkodowania w zakresie kosztów holowania wyjaśnił, że wypłacona w toku postępowania likwidacyjnego kwota 202,95 zł zawiera standardową stawkę za holowanie na dystansie do 30 km, stosowaną przez podmioty, które świadczą tego typu usługi na rynku lokalnym (k. 21-23v.).

W toku procesu strony konsekwentnie podtrzymywały swoje dotychczasowe stanowiska w sprawie.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 29 maja 2024 roku w M. doszło do zdarzenia drogowego, w którym uczestniczył pojazd marki T. (...) (segment D) o nr rej. (...), należący do poszkodowanej A. Ś.. Sprawca kolizji posiadał umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych w pozwanym (...) S.A. w W.. Szkoda została zgłoszona 4 czerwca 2021 roku i została zarejestrowana pod numerem (...).

- okoliczności bezsporne

W dniu 29 maja 2021 roku pomiędzy poszkodowaną A. Ś. a D. R., prowadzącym działalność gospodarczą pod firmą (...) z siedzibą w M., zawarta została umowa cesji wierzytelności, przedmiotem której była wierzytelność z tytułu odszkodowania należnego za parking strzeżony, holowanie, najem pojazdu zastępczego w związku ze szkodą z 29 maja 2021 roku, likwidowaną przez (...) pod nr (...).

Dowód: umowa cesji wierzytelności z polisy OC sprawcy (k. 7)

W dniu 29 maja 2021 roku pomiędzy poszkodowaną A. Ś. a D. R., prowadzącym działalność gospodarczą pod firmą (...) z siedzibą w M., została zawarta umowa najmu pojazdu zastępczego marki P. (...). Samochód zastępczy był wynajmowany w okresie od 29 maja 2021 roku do 1 czerwca 2021 roku. Dobowa stawka najmu wynosiła 140 zł netto.

Kolejno, 1 czerwca 2021 roku, pomiędzy poszkodowaną a D. R. zawarta została umowa najmu pojazdu zastępczego marki V. (...). Samochód zastępczy wynajmowany był w okresie od 1 czerwca 2021 roku do 22 czerwca 2021 roku, po stawce dobowej najmu na poziomie 140 zł netto.

Łącznie poszkodowana wynajmowała samochód zastępczy przez 23 dni.

Dowód: umowa najmu samochodu z dn. 01.06.2021 r. (k. 8), umowa najmu samochodu z dn. 29.05.2021 r. (k. 9), protokół zdawczo-odbiorczy samochodu przekazanego (k. 10,11), zeznania świadka A. Ś. (k. 61-62)

Poszkodowana A. Ś. na podstawie umowy cesji z 29 maja 2021 roku zbyła na rzecz D. R., prowadzącego działalność gospodarczą pod firmą (...) z siedzibą w M., wierzytelność z tytułu wynajmu samochodu zastępczego, zwrotu kosztów holowania oraz zwrotu kosztów przetrzymywania uszkodzonego pojazdu na parkingu strzeżonym.

Dowód: umowa cesji wierzytelności z polisy OC sprawcy (k. 7)

23 czerwca 2021 roku D. R., z tytułu świadczonych usług wystawił A. Ś. fakturę VAT nr (...) opiewającą na łączną kwotę 4.549,65 zł i zawierającą:

- dojazd: 4,40 km x 6,00 zł netto/km + podatek VAT = 32,47 zł brutto;

- holowanie: 17,00 km x 7,50 zł netto/km + podatek VAT = 156,83 zł brutto;

- załadunek/rozładunek: 220 zł netto + podstawek VAT = 270,60 zł brutto;

- powrót: 14,00 km x 7,50 zł netto/km + podatek VAT = 129,15 zł brutto;

- wynajem samochodu: 23 dni X 140 zł netto/doba + podatek VAT = 3.960,60 zł brutto.

Dowód: faktura VAT (...) (k. 12)

Ubezpieczyciel w wiadomości potwierdzającej zgłoszenie szkody z 29 maja 2021 roku poinformował poszkodowaną o możliwości najmu pojazdu zastępczego w wypożyczalni z nim współpracującej i o akceptowalnych stawkach najmu pojazdu zastępczego, dla segmentu D w kwocie 130 zł netto.

A. Ś. nie skorzystała z oferty, ponieważ wcześniej wynajęła pojazd zastępczy u D. R..

Dowód: akta szkody nr (...) na płycie CD (k. 27)

Na podstawie decyzji z 29 czerwca 2021 roku (...) S.A. w W. przyznał A. Ś. odszkodowanie w kwocie 1.568,25 zł z tytułu zwrotu kosztów najmu pojazdu zastępczego. Ubezpieczyciel zaakceptował 17 dni najmu. Za zasadny okres przestoju pojazdu uznano:

- oczekiwanie na oględziny: 3 dni (od 01.06 do 04.06),

- oczekiwanie na oględziny: 7 dni (od 04.06. do 11.06.),

- uzgodnienie kosztów naprawy: 1 dzień (od 11.06. do 12.06.),

- technologiczny czas naprawy: 5 dni (od 12.06. do 18.06.),

- dni wolne: 1 dzień (13.06.).

(...) S.A. w W. przyznał również zwrot kosztów holowania w wysokości 202,95 zł wskazując, iż kwota ta jest odzwierciedleniem stawek za holowanie na dystansie do 30 km przez podmioty, które świadczą tego typu usługi na rynku lokalnym

Dowód: decyzja z dn. 29.06.2021 r. zalegająca w aktach szkody nr (...) na płycie CD (k. 27)

W piśmie z 24 sierpnia 2021 roku D. R. wezwał (...) S.A. w W. do zapłaty nieopłaconej faktury VAT (...) w kwocie 4.549,65 zł w terminie 3 dni od otrzymania pisma.

Ubezpieczyciel w piśmie z 8 września 2021 roku odmówił spełnienia świadczenia wskazując, że brak jest podstaw do zmiany stanowiska zajętego w postępowaniu likwidacyjnym.

Dowód: wezwanie do zapłaty (k. 13), pismo z dn. 08.09.2021 r. (k. 14)

Powyższy stan faktyczny sąd ustalił na podstawie wskazanych dowodów
z dokumentów. W ocenie sądu dowody te, w zakresie w jakim stanowiły podstawę poczynionych w niniejszej sprawie ustaleń faktycznych, tworzą spójny i niebudzący wątpliwości w świetle wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego, a przez to zasługujący na wiarę materiał dowodowy. Stwierdzić należy, że żadna ze stron nie poddawała w wątpliwość wiarygodności i mocy dowodowej dokumentów. Sąd w zgromadzonym materiale dowodowym również nie dopatrzył się niczego, co uzasadniałoby powzięcie wątpliwości co do ich prawdziwości, czy wiarygodności.

Wskazać również należy, że zgodnie z treścią art. 229 i 230 k.p.c., okoliczności bezsporne w ogóle nie wymagały wykazywania ich prawdziwości za pomocą dowodów, albowiem zostały przez strony wprost przyznane, bądź też nie zostały zaprzeczone, co zostało przez sąd ocenione zgodnie z regułami wskazanymi w powołanych przepisach.

Sąd pozytywnie ocenił też zeznania świadka A. Ś..

Na podstawie art. 235 ² § 1 pkt 3 k.p.c. sąd pominął dowód z opinii biegłego zgłoszony w pozwie, jak również co do ustalenia kosztów holowania (zgłoszony przez pozwanego), jako nieprzydatny do rozstrzygnięcia w sprawie.

Sąd zważył, co następuje:

Z art. 822 § 1 k.c. wynika, że przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony.

Zgodnie z art. 34 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli (t. j. Dz. U. z 2018 roku, poz. 473 z późn. zm.), z ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje odszkodowanie, jeżeli posiadacz lub kierujący pojazdem mechanicznym są obowiązani do odszkodowania za wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu szkodę, będącą następstwem śmierci, uszkodzenia ciała, rozstroju zdrowia bądź też utraty, zniszczenia lub uszkodzenia mienia.

Zgodnie z art. 509 § 1 k.c., wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania.

Legitymację procesową czynną strona powoda wywodziła z umowy cesji wierzytelności przysługującej poszkodowanym, względem pozwanego.

W niniejszej sprawie poza sporem pozostawało w szczególności, że pozwany na mocy umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych zobowiązany jest do pokrycia szkody z 29 maja 2021 roku. Pozwany ubezpieczyciel uznał za zasadny okres najmu pojazdu zastępczego w wymiarze 17 dni przy stawce 75 zł netto za dobę, a w pozostałej części odmówił wypłaty odszkodowania.

Według art. 361 § 1 k.c. zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła. W myśl natomiast art. 361 § 2 k.c. naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono. Zgodnie z treścią art. 363 § 1 i 2 k.c. naprawienie szkody powinno nastąpić według wyboru poszkodowanego, bądź przez przywrócenie stanu poprzedniego, bądź przez zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej. Jeżeli naprawienie szkody ma nastąpić w pieniądzu, wysokość odszkodowania powinna być ustalona według cen z daty ustalenia odszkodowania, chyba że szczególne okoliczności wymagają przyjęcia za podstawę cen istniejących w innej chwili. Zakres odszkodowania, wynikającego z przytoczonego przepisu art. 361 § 1 i 2 k.c., nakazuje przestrzeganie zasady pełnego odszkodowania w granicach adekwatnego związku przyczynowego, a oceny czy poniesienie określonych kosztów mieści się w ramach szkody i normalnego związku przyczynowego należy dokonywać na podstawie indywidualnej sytuacji poszkodowanego i konkretnych okoliczności sprawy (por. uzasadnienie wyroku Sądu Najwyższego z 16 maja 2002 roku, V CKN 1273/00, LEX nr 55515).

O wysokości odszkodowania obejmującego koszty najmu pojazdu zastępczego decyduje wysokość przyjętej dobowej stawki najmu oraz okres trwania najmu pojazdu zastępczego. Strona pozwana kwestionowała wysokość dobowej stawki najmu zarzucając, że poszkodowanemu w toku postępowania likwidacyjnego złożona została oferta zorganizowania najmu pojazdu zastępczego wg dobowej stawki najmu na poziomie 92,25 zł brutto, a poszkodowany z oferty tej nie skorzystał, czym przyczynił się do zwiększenia rozmiarów szkody.

W istotnej dla omawianej problematyki uchwale z dnia 24 sierpnia 2017 roku (sygn. III CZP 20/17) Sąd Najwyższy, odwołując się do uchwały z dnia 17 listopada 2011 roku wyjaśnił, że wydatki na najem pojazdu zastępczego poniesione przez poszkodowanego, przekraczające koszty zaproponowanego przez ubezpieczyciela skorzystania z takiego pojazdu, są objęte odpowiedzialnością z tytułu umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych, jeżeli ich poniesienie było celowe i ekonomicznie uzasadnione. Rozwijając tę tezę w uzasadnieniu uchwały przypomniał, że nie wszystkie wydatki pozostające w związku przyczynowym z wypadkiem komunikacyjnym mogą być kompensowane, istnieje bowiem obowiązek wierzyciela zapobiegania szkodzie i zmniejszania jej rozmiarów (art. 354 § 2, art. 362 i 826 § 1 k.c.). W związku z tym na dłużniku ciąży obowiązek zwrotu wydatków celowych i ekonomicznie uzasadnionych, pozwalających na wyeliminowanie negatywnych dla poszkodowanego następstw, „niedających się wyeliminować w inny sposób, z zachowaniem rozsądnej proporcji między korzyścią wierzyciela a obciążeniem dłużnika”.

Zatem jeżeli ubezpieczyciel proponuje poszkodowanemu – we współpracy z przedsiębiorcą trudniącym się wynajmem pojazdów – skorzystanie z pojazdu zastępczego równorzędnego pod istotnymi względami pojazdowi uszkodzonemu albo zniszczonemu (zwłaszcza co do klasy i stanu pojazdu), zapewniając pełne pokrycie kosztów jego udostępnienia, a mimo to poszkodowany decyduje się na poniesienie wyższych kosztów najmu innego pojazdu, koszty te – w zakresie nadwyżki – będą podlegały indemnizacji tylko wtedy, gdy wykaże szczególne racje, przemawiające za uznaniem ich za "celowe i ekonomicznie uzasadnione. Odstępstwa od tej reguły nie uzasadniają drobne niedogodności o charakterze niemajątkowym, które mogą wiązać się np. z koniecznością nieznacznie dłuższego oczekiwania na podstawienie pojazdu zastępczego proponowanego przez ubezpieczyciela.

Poniesienia wyższych kosztów nie uzasadnia również sama przez się prostota skorzystania z oferty najmu złożonej przez przedsiębiorcę prowadzącego warsztat naprawczy, w którym uszkodzony pojazd ma być naprawiany. Konieczność dodatkowego kontaktu z ubezpieczycielem – w praktyce zwykle telefonicznego – nie może być uznana za niedogodność, która uzasadnia poniesienie wyższych kosztów najmu. Co więcej, należy uznać, że w ramach ciążącego na poszkodowanym obowiązku minimalizacji szkody i współdziałania z dłużnikiem (ubezpieczycielem) mieści się obowiązek niezwłocznego zasięgnięcia informacji co do tego, czy ubezpieczyciel może zaproponować poszkodowanemu pojazd zastępczy równorzędny uszkodzonemu (zniszczonemu). Nie ma to nic wspólnego z koniecznością poszukiwania przez poszkodowanego najtańszej oferty rynkowej najmu, nie jest bowiem istotne to, czy propozycja ubezpieczyciela jest najtańsza, lecz to, że jest przez niego akceptowana.

Stosownie do treści przepisu art. 362 k.c. jeżeli poszkodowany przyczynił się do powstania lub zwiększenia szkody, obowiązek jej naprawienia ulega odpowiedniemu zmniejszeniu stosownie do okoliczności, a zwłaszcza do stopnia winy obu stron.

W niniejszej sprawie strona pozwana zaoferowała możliwość zorganizowania najmu pojazdu zastępczego bezpośrednio po zgłoszeniu szkody. W tym zakresie zatem strona pozwana dołożyła staranności proponując poszkodowanej zorganizowanie najmu. Otrzymanie oferty nie było zresztą kwestionowane przez powoda. Strona powodowa nie przedstawiła twierdzeń, dla których najem u strony pozwanej miałby być dla poszkodowanej niekorzystny lub zdecydowanie uciążliwy. W sytuacji bowiem, gdy dochodzi do wyboru droższej oferty najmu, to strona domagająca się dopłaty odszkodowania zgodnie z treścią art 6 k.c. winna udowodnić, że najem taki nie tylko był celowy ale i nie może być zakwalifikowany jako nieuzasadniony ekonomicznie. Tymczasem nieznane są nawet przyczyny, dla których poszkodowana nie skontaktowała się ze stroną pozwaną przed decyzją o wynajęciu pojazdu zastępczego strony powodowej. To bierność poszkodowanej skutkowała nieskorzystaniem z równorzędnej i tańszej oferty.

Skoro zatem poszkodowana uzyskała propozycję zagwarantowania jej pojazdu zastępczego według stawki 130 zł netto, tj. 159,90 zł brutto za dobę (nie jak podano w sprzeciwie od nakazu zapłaty 75 zł netto za dobę), to niewątpliwie winna z niej skorzystać w ramach ciążącego na niej obowiązku minimalizacji szkody.

Kolejno, pozwany kwestionował czas trwania najmu pojazdu zastępczego. Z orzecznictwa ugruntowanego na kanwie podobnych stanów faktycznych wynika, iż okres, w którym poszkodowany korzysta z samochodu zastępczego nie może przekraczać koniecznego i niezbędnego do dokonania naprawy pojazdu uszkodzonego (szkoda częściowa) lub zakupu nowego auta (szkoda całkowita).

Odnośnie czasookresu najmu pojazdu zastępczego, sąd podzielił stanowisko pozwanego, że nie powinien on przekraczać 17 dni. W niniejszej sprawie szkoda z 29 maja 2021 roku została zgłoszona dopiero 4 czerwca 2021 roku. Dlatego też w ocenie Sądu, to przy niezwłocznym zgłoszeniu szkody przez poszkodowaną czas trwania najmu pojazdu nie powinien przekroczyć uznanych przez ubezpieczyciela 17 dni. W świetle powyższego należy przyjąć, iż zgłoszenie szkody po upływie 6 dni od daty jej wystąpienia jest niczym innym jak przyczynieniem się do powiększenia jej rozmiaru przez poszkodowanego.

Z art. 826 § 1 k.c. wynika, że w razie zajścia wypadku ubezpieczający obowiązany jest użyć dostępnych mu środków w celu ratowania przedmiotu ubezpieczenia oraz zapobieżenia szkodzie lub zmniejszenia jej rozmiarów. Oznacza to zarazem, że poszkodowany nie powinien swoim zachowaniem doprowadzać do zwiększenia rozmiarów szkody. Obowiązkiem poszkodowanego jest podejmowanie działań, zmierzających do zminimalizowania szkody. Brak z jego strony takiego działania nie może zwiększać obowiązku odszkodowawczego ubezpieczyciela, zobowiązanego do naprawienia szkody (por. uzasadnienie uchwały SN z dnia 22 kwietnia 1997 r. III CZP 14/97, OSNC 1997, z. 8, poz. 103; uchwała SN z 16 października 1998 r., III CZP 42/98; wyrok SN z dnia 26 listopada 2002 r., I CKN 1993/00). Poszkodowany powinien więc – kierując się zasadą minimalizowania szkody – jak najszybciej zgłosić ubezpieczycielowi zaistniałą szkodę.

W realiach niniejszej sprawy zwlekanie z niewiadomych przyczyn ze zgłoszeniem szkody do 4 czerwca 2021 roku spowodowało późniejsze rozpoczęcie procesu likwidacji szkody. Lojalne zachowanie się poszkodowanego wobec ubezpieczyciela – które jest przesłanką oceny zasadności długości okresu najmu – powinno wyrażać się w jak najszybszym zgłoszeniu szkody, tak aby ubezpieczyciel mógł sprawie nadać bieg. Kluczowe jest tu zatem zachowanie poszkodowanego, który mając obowiązek minimalizacji szkody, powinien zgłosić szkodę niezwłocznie po jej zaistnieniu. W związku z powyższym, uznać należy, że nie można obciążać pozwanego negatywnymi skutkami płynącymi z faktu późniejszego zgłoszenia szkody przez poszkodowaną, skoro w uzasadnionym interesie pozwanego jest rozpoczynanie czynności likwidacyjnych niezwłocznie po zaistnieniu wypadku.

Uwzględniając powyższe sąd uznał za zasadny czas najmu pojazdu zastępczego okres 17 dni (od 4 czerwca 2021 roku do 22 czerwca 2021 roku) po stawce proponowanej przez ubezpieczyciela, tj. 130 zł netto (159,90 zł brutto). Powodowi przysługiwał zatem zwrot kosztów najmu pojazdu zastępczego w kwocie 2.718,30 zł (130 zł netto x 17 dni + VAT). Ponieważ ubezpieczyciel w toku postepowania likwidacyjnego wypłacił 1.568,25 zł tytułem najmu, do dopłaty pozostaje kwota 1.150,05 zł (2.718,30 zł - 1.568,25 zł).

W zakresie kosztów holowania ubezpieczyciel w toku postępowania likwidacyjnego wypłacił kwotę 202,95 zł. W ocenie sądu kwota ta w zupełności zrekompensowała szkodę poniesioną z tego tytułu. Sąd podziela zapatrywanie pozwanego odnośnie tego, że holowanie pojazdu osobowego można wykonać przy stawce zryczałtowanej. Wskazać również należy, że koszt dojazdu zwykle zawiera się w cenie usługi holowania i nie jest naliczany dodatkowo. Także załadunek i rozładunek uszkodzonego pojazdu powinien zostać dokonany w ramach świadczonej usługi holowania, bez naliczania dodatkowych opłat, dlatego też pozwanego nie mogą obciążać wszelkie wygenerowane przez powoda koszty, które nie mają związku przyczynowo-skutkowego ze szkodą.

Reasumując, sąd w punkcie I wyroku zasądził od pozwanego (...) S.A. w W. na rzecz powoda D. R. kwotę 1 150,05 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia 13 września 2021 roku do dnia zapłaty, oddalając powództwo w pozostałym zakresie (punkt II).

Rozstrzygnięcie w przedmiocie odsetek wydano w oparciu o art. 481 § 1 i 2 k.c. w zw. z art. z 14 ust. 1 ustawy dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych. Przepis art. 481 § 1 k.c. stanowi, że jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Z kolei art. 14 ust. 1 ustawy dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych wskazuje, że zakład ubezpieczeń wypłaca odszkodowanie w terminie 30 dni licząc od dnia złożenia przez poszkodowanego lub uprawnionego zawiadomienia o szkodzie. W niniejszej sprawie szkoda została zgłoszona 4 czerwca 2021 roku, zatem żądanie odsetkowe od 13 września 2021 roku jest w pełno akceptowalne.

Orzeczenie o kosztach procesu oparto zaś o art. 100 k.p.c. Z uwagi na to, że powód wygrał sprawę w 41,39%, zaś uległ w 58,61%, w takiej proporcji rozliczono koszty procesu między stronami. Na koszty poniesione przez powoda w kwocie 1 117 zł złożyły się: opłata od pozwu w kwocie 200 zł, opłata skarbowa od pełnomocnictwa w kwocie 17 zł oraz wynagrodzenie dla reprezentującego powoda fachowego pełnomocnika w kwocie 900 zł ustalone na podstawie § 2 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie. Pozwany natomiast poniósł wyłącznie koszty zastępstwa procesowego w kwocie 917 zł. Dlatego też powodowi należał się zwrot kwoty 462,33 zł (1 117 zł x 41,39%), zaś pozwanemu kwoty 537,45 zł (917 x 58,61%). Po wzajemnym skompensowaniu tych kosztów zasądzono w punkcie III wyroku na rzecz pozwanego kwotę 75,12 zł (537,45 zł – 462,33 zł).

Sędzia Renata Rosiak-Doroz