Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

POSTANOWIENIE

Dnia 10 grudnia 2015 r.

Sąd Apelacyjny w Krakowie, Wydział I Cywilny w składzie:

Przewodniczący: SSA Wojciech Kościołek

Sędziowie: SSA Józef Wąsik (spr.)

SSA Teresa Rak

po rozpoznaniu w dniu 10 grudnia 2015 r. w Krakowie na posiedzeniu niejawnym

w sprawie z powództwa Gminy Miejskiej K.

przeciwko M. J., K. J.

o zapłatę

na skutek zażalenia pozwanej M. J. na postanowienie zawarte w pkt. III wyroku Sądu Okręgowego w Krakowie z dnia 25 czerwca 2015 r., sygn. akt I C 1713/14

w przedmiocie kosztów procesu

postanawia:

1.  zmienić pkt III wyroku w ten sposób, że nadać mu treść: „nakazuje pobrać od pozwanego K. J. na rzecz Skarbu Państwa - Sądu Okręgowego w Krakowie - kwotę 8.856,00 zł (słownie: osiem tysięcy osiemset pięćdziesiąt sześć złotych) tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych.”,

2.  odrzucić zażalenie pozwanej w pozostałym zakresie.

SSA Teresa Rak SSA Wojciech Kościołek SSA Józef Wąsik

Sygn. akt I ACz 1984/15

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 25 czerwca 2015 r. Sąd Okręgowy w Krakowie zasądził od pozwanych solidarnie na rzecz powoda kwotę 216.815,75 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 11 listopada 2011 r. (pkt I), zasądził od pozwanych solidarnie na rzecz powoda kwotę 18.041,00 zł tytułem zwrotu kosztów procesu (pkt II), a nadto nakazał pobrać od pozwanych solidarnie na rzecz Skarbu Państwa - Sądu Okręgowego w Krakowie - kwotę 8.856 zł tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych.

W uzasadnieniu pkt. III Sąd I instancji podał, że o nieuiszczonych kosztach sądowych orzekł na zasadzie art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych. Na koszty te składają się wydatki związane z wynagrodzeniem kuratora dla nieznanego z miejsca pobytu pozwanego K. J. w kwocie 8.856,00 zł

Pozwana M. J. wywiodła zażalenie na powyższe rozstrzygnięcie, wnosząc o zmianę zaskarżonego postanowienia poprzez nakazanie pobrania kwoty 1.476 zł na rzecz Skarbu Państwa - Sądu Okręgowego w Krakowie wyłącznie od pozwanego K. J., zamiast nakazania pobrania kwoty 8.856,00 zł od pozwanych solidarnie. Żaląca wskazała, iż niezasadnym było obciążenie jej kosztami wynagrodzenia kuratora ustanowionego wyłącznie dla pozwanego, który tylko w imieniu tego pozwanego działał i który został ustanowiony wyłącznie dlatego, że miejsce przebywania pozwanego nie było znane.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje.

Zażalenie powódki podlegało częściowemu odrzuceniu, w pozostałym zaś zakresie zasługiwało na uwzględnienie.

W pierwszej kolejności podkreślić należało, że pokrzywdzenie orzeczeniem (gravamen) jest przesłanką dopuszczalności środka zaskarżenia, chyba że interes publiczny wymaga merytorycznego rozpoznania tego środka (vide: uchwała składu 7 sędziów Sądu Najwyższego z dnia 15 maja 2014 r., sygn. III CZP 88/13, OSNC 2014/11/108 ). Żaląca nie ma interesu prawnego w kwestionowaniu skarżonego orzeczenia w zakresie, w jakim dotyczy ono pozwanego, domagając się jego zmiany na jego korzyść. W tej części środek odwoławczy żalącej skierowany przeciwko zaskarżonemu rozstrzygnięciu podlegał zatem w pkt. 2 postanowienia odrzuceniu przez Sąd Apelacyjny, stosownie do art. 370 k.p.c. w zw. z art. 373 k.p.c. w zw. z art. 397 § 2 k.p.c.

W zakresie w jakim było dopuszczalne, zażalenie pozwanej okazało się natomiast uzasadnione. Zgodnie bowiem z art. 113 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych z 28 lipca 2005 r. kosztami sądowymi, których strona nie miała obowiązku uiścić lub których nie miał obowiązku uiścić kurator lub prokurator, sąd w orzeczeniu kończącym sprawę w instancji obciąży przeciwnika, jeżeli istnieją do tego podstawy, przy odpowiednim zastosowaniu zasad obowiązujących przy zwrocie kosztów procesu. Z kolei w myśl art. 105 § 2 k.p.c. na współuczestników sporu odpowiadających solidarnie co do istoty sprawy, sąd włoży solidarny obowiązek zwrotu kosztów. Za koszty wynikłe z czynności procesowych podjętych przez poszczególnych współuczestników wyłącznie we własnym interesie, inni współuczestnicy nie odpowiadają.

Odnosząc powyższą regulację do przedmiotowej sprawy w pełni podzielić należało pogląd żalącej, iż czynności podjęte przez kuratora K. J., zostały podjęte wyłącznie w interesie pozwanego, koszty powstałe w związku z wynagrodzeniem kuratora miały zaś związek z niemożnością ustalenia miejsca pobytu pozwanego, a więc okolicznością która w ogóle nie dotyczyła żalącej i na którą ta nie miała żadnego wpływu. Z tej przyczyny żaląca nie powinna zatem ponosić żadnych związanych z powyższym faktem kosztów.

W konsekwencji Sąd Apelacyjny w pkt. 1 działając na podstawie art. 386 § 1 k.p.c. w zw. z art. 397 § 2 k.p.c. zmienił zaskarżone postanowienie.

SSA Teresa Rak SSA Wojciech Kościołek SSA Józef Wąsik