Serwis Internetowy Portal Orzeczeń używa plików cookies. Jeżeli nie wyrażają Państwo zgody, by pliki cookies były zapisywane na dysku należy zmienić ustawienia przeglądarki internetowej. Korzystając dalej z serwisu wyrażają Państwo zgodę na używanie cookies , zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki.

I ACz 1218/15 - postanowienie z uzasadnieniem Sąd Apelacyjny w Krakowie z 2015-07-08

Sygn. akt : I ACz 1218/15

POSTANOWIENIE

Dnia 8 lipca 2015r

Sąd Apelacyjny w Krakowie Wydział I Cywilny w składzie :

Przewodniczący : SSA Anna Kowacz – Braun

Sędziowie : SA Sławomir Jamróg , SA Grzegorz Krężołek [ spr]

po rozpoznaniu w dniu 8 lipca 2015r w Krakowie

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa W. S. (1) i W. S. (2)

przeciwko Towarzystwu (...) SA w W.

o zapłatę

na skutek zażalenia powódek

od postanowienia Sądu Okręgowego w Kielcach z 12 maja 2015r

sygn. akt : I C 1285/13

P o s t a n a w i a

Uchylić zaskarżone postanowienie i sprawę, w części dotyczącej wynagrodzenia za sporządzoną opinię , przekazać Sądowi Okręgowemu w Kielcach do ponownego rozpoznania.

Sygn. akt : I ACz 1218/15

UZASADNIENIE

Zaskarżonym postanowieniem, Sąd Okręgowy w Kielcach , ustalił i przyznał na rzecz (...) - Biura (...) w W. , wynagrodzenie za sporządzenie opinii z zakresu rekonstrukcji wypadków komunikacyjnych , w kwocie 4 808, 44zł .

Jak wynika z pisemnych motywów orzeczenia wynagrodzenie w tej wysokości jest należne albowiem opinia została przygotowana , jej zakres odpowiada w pełni treści postanowienia dowodowego o jej zasięgnięciu , a kwota wynagrodzenia jest zgodna z przepisami Rozporządzenia MS z dnia 24 kwietnia 2013r w sprawie określenia stawek wynagrodzenia biegłych [ DzU z 2013 poz. 518. ]

Orzeczenie to zaskarżyły powódki; W. i W. S. (2), stawiając postanowieniu Sądu I instancji zarzuty procesowe naruszenia art. 328 §, 2 kpc w zw. z art. 361 kpc , wobec nie wskazania w jego motywach podstaw określenia wysokości należnego podmiotowi opiniującemu wynagrodzenia w tej właśnie kwocie.

Ponadto odwołały się do zarzutu naruszenia art. 89 ust. 1, 2 i 3 ustawy O kosztach sądowych w sprawach cywilnych , w nastepstęwie nietrafnego uznania przez Sąd Okręgowy , że przygotowanie opinii wymagało od jej autora takiego nakładu pracy , który przełożył się na sumę wynagrodzenia , oznaczoną w zaskarżonym postanowieniu.

W oparciu o te zarzuty powódki w pierwszej kolejności domagały się zreformowania orzeczenia poprzez określenie tego wynagrodzenia na poziomie odpowiadającym rzeczywistemu nakładowi pracy eksperta - autora opracowania.

Jako wniosek ewentualny sformułowały żądanie uchylenia postanowienia poddanego kontroli instancyjnej i przekazania sprawy Sądowi I instancji , w zaskarżonym zakresie, do ponownego rozpoznania.

Ponadto wniosły o przyznanie na swoją rzecz od przeciwnika procesowego kosztów postępowania zażaleniowego.

W motywach zażalenia powódki wskazały na małą doniosłość merytoryczną opracowania przygotowanego przez Biuro (...) , zważywszy że w sprawie uprzednio było sporządzone dwie opinie , główna i uzupełniająca , autorstwa inż. B. C. , których wnioski zostały przez Biuro wykorzystane i tylko niewielkim zakresie rozwinięte i uzupełnione.

Po wtóre argumentowały , że w istocie Sąd I instancji nie wskazał przyczyn dla których wyraził , zawartą w motywach orzeczenia ocenę , iż wynagrodzenie należne (...) odpowiada obowiązującym stawkom , opisanym we wskazanym Rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości , a w szczególności nie jest jasne dlaczego Sąd zaakceptował , wskazany przez opiniodawcę czas poświęcony na jej przygotowanie , w wymiarze aż 60 godzin.

Rozpoznając zażalenie, Sąd Apelacyjny rozważył :

Środek odwoławczy powódek jest uzasadniony , prowadząc do wydania rozstrzygnięcia kasatoryjnego.

W pierwszej kolejności o takim rozstrzygnięciu decyduje ocena , iż w istocie tak umotywowane postanowienie uniemożliwia jego instancyjną kontrolę albowiem nie zawiera danych pozwalających na nią. Zatem trafnie powódki stawiają zarzut naruszenia art. 328 §2 kpc , a jego podzielenie jest wystarczające dla uchylenia postanowienia Sądu I instancji.

Oto bowiem nie sposób w oparciu o lekturę tych motywów stwierdzić , dlaczego Sąd uznał , że wynagrodzenie określone przez podmiot opiniujący jest zgodne z postanowieniami wskazanego wyżej Rozporządzenia MS skoro temu , zasadniczemu z punktu widzenia podje tego rozstrzygnięcia zagadnieniu nie poświęcił jakiejkolwiek uwagi. Nie wiadomo, w szczególności, dlaczego uznał , że na przygotowanie opinii koniecznym było poświęcenie aż 60 godzin , tym bardziej , że Biuro także bliżej tak przyjętego wymiaru godzin nie uzasadniło.

Brak danych , a także motywów na których opierałaby się akceptująca ocena Sądu, w zakresie tego wyznacznika należnego opiniodawcy wynagrodzenia, czyni trafnym również postawiony w zażaleniu zarzut prawno materialny.

Zupełnie pominął także Sąd zagadnienie związane z charakterem przedłożonego opracowania z punktu widzenia jej autorstwa. Nie można bowiem nie zauważyć , że jakkolwiek jego forma mogłaby wskazywać , że przygotował ją podmiot instytucjonalny , co sugerować by mogło zastosowanie w odniesieniu do niego normy art. 290 i 291 kpc , z konsekwencjami w zakresie ustalenia podstaw należnego wynagrodzenia , właściwych instytutowi lub ośrodkowi naukowo - nadawczemu, to jednak, podpisany jest pod opracowaniem - jednoosobowo - jako jego autor , biegły z listy prezesa Sądu Okręgowego w Gdańsku . To z kolei uprawniałoby stanowisko zgodnie z którym opinię tę złożył podpisany pod nią biegły.

Na koniec należy także zwrócić uwagę , że jakiekolwiek wcześniejsze uzgodnienia pomiędzy Sądem zlecającym wykonanie opinii , a podmiotem , który ma ją wykonać o których to uzgodnieniach, w sprawie niniejszej , świadczy dokument z k. 391 akt , nie zwalniają podmiotu opiniującego z wykazania podstaw do określenia postulowanej przezeń kwoty wynagrodzenia za przygotowanie opracowania eksperckiego ani też Sądu z weryfikacji , w oparciu o złożone przez autora opinii dokumenty , rachunku , z punktu widzenia jego zgodności z obowiązującymi przepisami tak rangi ustawowej jak i wykonawczymi do nich.

Z podanych wyżej przyczyn , Sąd Apelacyjny orzekł jak w sentencji postanowienia na podstawie art. 386 §4 kpc w zw z art. 397 §2 kpc.

Sąd II instancji nie rozstrzygał o kosztach postępowania zażaleniowego albowiem wydane orzeczenie nie kończy postępowania w sprawie i rozstrzygniecie o nich przynależy do kompetencji Sądu I instancji , w wyroku kończącym postępowanie rozpoznawcze. O jego treści zdecyduje natomiast ostateteczny wynik sporu pomiędzy stronami.

Dodano:  ,  Opublikował(a):  Małgorzata Strojek
Podmiot udostępniający informację: Sąd Apelacyjny w Krakowie
Osoba, która wytworzyła informację:  Anna Kowacz-Braun,  Sławomir Jamróg ,  Grzegorz Krężołek [ spr]
Data wytworzenia informacji: