Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 października 2020 r.

Sąd Okręgowy___________________ w Rybniku Wydział IV

Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący:	Sędzia Mariola Łącka
Protokolant:	Karolina Szołtysek

po rozpoznaniu w dniu 21 października 2020 r. w Rybniku

sprawy z odwołania K. K.

G. K. (1) (K.)

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R.

o ustalenie podlegania ubezpieczeniom społecznym

na skutek odwołania K. K.

G. K. (1)

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R.

z dnia 17 maja 2019 r. nr 193 Znak (...)- (...)

zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób że stwierdza brak podstaw do przyjęcia że K. K. jako pracownik u płatnika składek Video-F.- (...) nie podlega obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym, chorobowemu, wypadkowemu od 27 grudnia 2018 r.

Sędzia

Sygn. akt IV U 125/20

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 17.05.2019r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R. stwierdził, że K. K. jako pracownik u płatnika składek Video-F.- (...) nie podlega obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym, chorobowemu, wypadkowym od 27.12.2018r.

W uzasadnieniu zaskarżonej decyzji organ rentowy podniósł, że dołączone dokumenty nie są wiarygodne i nie potwierdzają, że doszło do faktycznego zatrudnienia K. K. i praca była przez nią faktycznie świadczona.

Odwołania od powyższej decyzji wniósł G. K. (1) domagając się zmiany zaskarżonej decyzji zarzucając, że nieprawdziwe są twierdzenia organu rentowego zawarte w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

Odwołanie wniosła również K. K. domagając się zmiany zaskarżonej decyzji zarzucając, że zawartą umowę o pracę realizowała i świadczyła pracę, co mogą potwierdzić świadkowie.

Sąd połączył sprawy z obu odwołań do wspólnego rozpoznania.

Organ rentowy w odpowiedzi na odwołania wniósł o ich oddalenie podtrzymując stanowisko zajęte w zaskarżonej decyzji. Podniósł, że skoro odwołująca się zawarła umowę od 27.12.2018r a od 1.03.2019r stała się niezdolna do pracy w związku z ciążą, zgłoszenie jej do ubezpieczeń miało charakter pozorny, zmierzający do uzyskania świadczeń z ubezpieczenia chorobowego.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

G. K. (1) od 1997r prowadzi działalność gospodarczą, obecnie pod nazwą Video-F.- (...), Żona stale pomagała mu w prowadzeniu działalności. Z czasem, jak firma zaczęła się rozwijać, odwołujący się zaczął zatrudniać pracowników.

G. K. (1) oprócz usług w zakresie fotografowania i filmowania różnych uroczystości, a w szczególności wesel, kręcił również wiele teledysków dla telewizji regionalnych.

W okresie od 1.06.2013r do 31.05.2016r G. K. (1) zatrudniał w charakterze kamerzysty fotografa I. D. zaś od 1.06.2016r do 31.10.2018r J. M. (1) w wymiarze ½ etatu (k. 35 i 36 akt spr.).

Ponieważ J.M. korzystała z urlopu macierzyńskiego i nie świadczyła pracy, G. K. (1) zatrudniał w studio w ramach umowy zlecenia żonę I. K. i syna P. K. (1). W październiku 2018r J.M. zawiadomiła G. K., że nie wróci do pracy i wtedy on zdecydował się kogoś zatrudnić do pomocy mu w studio bo syn P. znalazł intratną pracę w firmie niemieckiej (zeznania św. I. K. k. 37a-38 i zezn. strony k. 38a-40 akt spr.).

K. K. w lipcu 2018r ukończyła zaoczne studia z zakresu rachunkowości i finansów.

Od 15-tego roku życia, odkąd otrzymała w prezencie aparat fotograficzny, interesowała się fotografiką. Od 2016r spotykała się z synem odwołującego się P. K. (1). Przy okazji pobytów w jego domu zaczęła się interesować pracą G. K. (1). Przychodziła do studia, przyglądała się montażowi, zadawała pytania. Potem poprosiła go by zabrał ją na filmowane przez niego wesele. Na początku 2018r K. K. poszła na organizowany przez kurię kurs dla fotografów, który filmują w kościołach. G. K. (1) wysłał K. K. na przeszkolenie w K. (k. 39a – 40 akt sprawy).

W dniu 27.12.2018r G. K. (1) zawarł z K. K. umowę o pracę na czas określony od 27.12.2018r do 31.12.2020r w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku fotografa-kamerzysty-montażysty za wynagrodzeniem 2.100 zł miesięcznie.

Z zaświadczenia z dnia 27.12.2018r wynikało, że K. K. jest zdolna do pracy.

Już 28.12.2018r K. K. brała udział przy nagrywaniu teledysku (...) wędrówki B. K. (1)” dla telewizji (...) (k. 94-95 i 98-99 akt spr- zeznania św. J. M. (2) i B. K. (1)).

Zajmowała się również montażem nagranych filmów, na portalach internetowych zamieszczała reklamy firmy, przyjmowała klientów i omawiała z nimi warunki umów, które podpisywał G. K. (1) (zezn. stron i św. A. R. k. 38a akt spr.).

W dniu 31.12.2018r odwołująca się udała się do lekarza, gdzie miała plamienia i okazało się, że jest we wczesnej ciąży. Nie miała wówczas żadnych dolegliwości i badanie lekarskie nie wykazało żadnych nieprawidłowości (załączona dokumentacja lekarska, karta ciąży).

Stan ciąży K. K. nie uniemożliwiał jej podjecie pracy u G. K. (1) (opinia biegłego k. 58).

K. K. o swojej ciąży poinformowała partnera pod koniec stycznia 2019r ale rodziców poinformowali dopiero, kiedy złożyła zwolnienie lekarskie (zeznania odwołującej).

W trakcie wizyty u lekarza w dniu 28.02.2019r odwołująca zgłaszała złe samopoczucie, ból w dole brzucha i od 1.03.2019r do dnia porodu przebywała na zwolnieniu lekarskim. W okresie od 20-25.05.2019r K. K. w związku z zagrożeniem przedwczesnym porodem była hospitalizowana (k. 32 akt spr).

W czasie jej nieobecności G. K. ponownie w ramach umowy zlecenia zatrudnił żonę a następnie syna P. K. (1), który stracił pracę po upadłości firmy, w której pracował.

W dniu (...) K. K. za pomocą cesarskiego cięcia urodziła syna.

W tym roku K. K. wyszła za mąż za P. K. (1) a po zakończeniu urlopu macierzyńskiego i rodzicielskiego wróciła do pracy w Video-F.- (...) (k. 109 akt spr.).

Sąd uznał zeznania stron i świadków za w pełni wiarygodne. Świadkowie A. R., J.M. i B. K. są osobami obcymi dla stron i nie mają żadnego interesu w składaniu fałszywych zeznań korzystnych dla odwołujących się.

Z uwagi na upływ czasu naturalne i zrozumiałe jest, że świadkowie nie pamiętają dokładnie dat, w których mieli kontakt z odwołującą się jako pracownikiem G. K. (1).

Przekonywująca jest również opinia biegłej ginekolog i znajduje ona odzwierciedlenie w dokumentacji lekarskiej, załączonej do akt sprawy.

W oparciu o powyższe, Sąd zważył, co następuje:

Odwołania zasługują na uwzględnienie.

Zebrane w sprawie dowody wskazują, że K. K. nie tylko zawarła umowę o pracę u G. K. (1) ale ją faktycznie świadczyła do 28.02.2019r. G. K. (1) zatrudniając ją nie wiedział, że jest w ciąży a ona sama pewność co do ciąży uzyskała 31.12.2018r. G. K. (1) zatrudnił odwołującą się bo znał jej umiejętności, miał do niej zaufanie jako do dziewczyny syna, nie było bez znaczenia bo studio fotograficzne było połączone z domem. Ustalone i wypłacone odwołującej się wynagrodzenie za pracę było w wysokości wynagrodzenia minimalnego.

Odwołująca się faktycznie świadczyła pracę, co potwierdzają osoby postronne i została zatrudniona w miejsce J.M., która nie wróciła w X.2018r do pracy, a ponadto obecnie po urlopie macierzyńskim wróciła do pracy.

Do wykonywania pracy u G. K. (1) odwołująca się już wcześniej się przygotowała kończąc kurs fotografów kościelnych, jeżdżąc z G. K. i P. K. na wesela czy przyglądając się i procesowi montażu filmów.

Firma (...) od wielu lat jest na rynku. Ma dużo klientów i kręci sporo teledysków dla telewizji a zatem przekonywujące są jego twierdzenia, że istniała konieczność zatrudnienia K. K..

Dokonane ustalenia faktyczne nie wskazują, że do zawarcia umowy doszło dla pozoru i że w świetle art. 83§1 kc umowa ta jest nieważna.

Do pozorności umowy o pracę dochodzi bowiem wyłącznie wówczas, gdy strony umowy o pracę nie zamierzają wywołać skutku prawnego w postaci nawiązania stosunku pracy. Zamiar ten zatem musi istnieć w chwili zawierania umowy.

K. K. za wynagrodzeniem świadczyła ustaloną w umowie pracę na rzecz G. K. (1) i pod jego kierownictwem w siedzibie firmy oraz miejscach wykonywania usługi dla klientów.

Zatem jako pracownik w rozumieniu art. 22 kp w myśl art. 6 ust. 1 pkt. 1 i art. 11 i 12 ustawy z dnia 13.10.1998r o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2017, poz. 1778 ze zm.) podlega obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym, chorobowemu, wypadkowemu.

Dlatego też Sąd na mocy art. 477 ¹⁴ § 2 zmienił zaskarżoną decyzję orzekając jak w sentencji wyroku.

Wobec braku wniosków stron Sąd nie orzekał o kosztach postępowania.

Sędzia