Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

UZASADNIENIE

Powód T. R. w dniu 28 sierpnia 2015 roku wniósł pozew przeciwko K. G. o zwolnienie od egzekucji przedmiotu wymienionego w protokole zajęcia ruchomości z dnia 16 lipca 2015 roku, to jest samochodu osobowego marki A. (...), o numerze rejestracyjnym (...), numer VIN: (...), dokonanej przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Skierniewicach P. P. w sprawie Km 1264/15 oraz zasądzenie od pozwanego kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. W uzasadnieniu wskazał, że w dniu 16 lipca 2015 roku Komornik Sądowy P. P. dokonał zajęcia samochodu marki A. (...), a który znajduje się przy ul. (...), R., A.. W toku dokonywanych czynności dłużnik A. M. oświadczył, że nie stanowi on jego własności i wskazał właściciela oraz fakturę potwierdzającą nabycie pojazdu przez powoda. Pojazd nie znajdował się w użytkowaniu dłużnika, lecz jego rodziców. Wskazał, że o zajęciu dowiedział się dopiero w dniu 14 sierpnia 2015 roku.

W odpowiedzi na pozew pozwany K. G. wniósł o oddalenie powództwa i zasądzenie od powoda kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. W uzasadnieniu zarzucił, że pozew jest bezzasadny zaprzeczając, aby samochód stanowił własność powoda oraz że powód nie wykazał, że w chwili zajęcia pojazdu był jego właścicielem wskazując, że powołuje się jedynie na kserokopię niepodpisanej faktury VAT. Wskazał również na wątpliwość jaką budzi okres czasu, na jaki powód oddał w użytkowanie pojazd w celu rzekomego umożliwienia sprawdzenia stanu pojazdu potencjalnym nabywcom.

Sąd ustalił:

W dniu 22 maja 2015 roku powód T. R. dokonał w komisie samochodowym (...) M. K. M. w K. zakupu samochodu osobowego marki A. (...), o numerze rejestracyjnym (...), numerze VIN: (...), rok produkcji (...), o pojemności silnika 2393 cm ³, jako samochód używany, uszkodzony, bez gwarancji za kwotę 5.500 złotych płatną gotówką. Transakcja została odnotowana w podatkowej księdze przychodów i rozchodów sprzedawcy. Powód zajmuje się między innymi handlem samochodami i pojazd ten został mu wskazany przez znajomego A. M., który informował go że chciał go nabyć, ale przestało mu się układać z żoną. Po odszukaniu pojazdu na stronie internetowej komisu i po zobaczeniu samochodu w komisie powód doszedł do wniosku, że będzie mógł na nim zarobić. Parę dni później ponownie udał się do komisu i zakupił pojazd celem naprawy i dalszej odsprzedaży; za samochód zapłacił gotówką. Samochód ze względów ekonomicznych miał być naprawiony na miejscu, tj. w Ł.. Samochód został przewieziony lawetą na nieruchomość E. M. – matki dłużnika A. M., albowiem powód zwrócił się do niej, aby go przechowała na czas naprawy. Również na miejsce naprawy w Ł. samochód został przewieziony lawetą, a po naprawie skrzyni biegów wrócił na nieruchomość państwa M., gdzie został celem dalszej naprawy albowiem wymagał dalszych napraw blacharskich i mechanicznych. Dłużnik A. M. obiecał powodowi pomoc w jego naprawie, koszty naprawy ponosił powód.

Pojazd ten wcześniej, tj. w dniu 4 maja 2015 roku, został zakupiony przez (...) Spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością w Ł. za tę samą cenę i zwrócony sprzedawcy w dniu 22 maja 2015 roku. Prezesem Zarządu Spółki była żona dłużnika A. M., a on sam był przez okres dwóch lat jej pracownikiem. Kiedy powód oglądał samochód przed zakupem w komisie nikt go nie informował, że jest on własnością Spółki (...).

W dniu 16 lipca 2015 roku Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym w Skierniewicach P. P. dokonał zajęcia samochodu w sprawie egzekucyjnej z wniosku wierzyciela K. G. przeciwko dłużnikowi A. M. o sygn. Km 1264/15. Przy zajęciu obecny był dłużnik, który wskazał że powód jest właścicielem pojazdu. Pismem z dnia 3 sierpnia 2015 roku, odebranym w dniu 14 sierpnia 2005 roku Komornik zawiadomił powoda o zajętej ruchomości. O zajęciu powód dowiedział się tydzień lub dwa tygodnie wcześniej od E. M., która w czasie dokonanego zajęcia przebywała na urlopie wypoczynkowym, a po powrocie – zanim zawiadomiła powoda – starała się sama sprawę wyjaśnić. Powód nie miał świadomości, że A. M. ma zaległe zobowiązania

(potwierdzenie odbioru korespondencji wraz z zawiadomieniem z dnia 3 sierpnia 2015r., k. 5-6; obwieszczenie o licytacji ruchowości, zawiadomienie dłużnika o zajęcia ruchomości, postanowienie z dnia 22/07/2015r., faktura nr (...) z dnia 22/05/2016r. i protokół zajęcia ruchomości, k. 7-11; zeznania świadków A. M. i E. M., k. 94-95; podatkowa księga przychodów i rozchodów – maj 2015, k. 66-67; faktura VAT nr (...), faktura korekta nr 1/5/2015/M, k. 72-73, faktura nr (...), k. 77; przesłuchanie stron, k. 109-110).

Sąd zważył:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie.

Zgodnie z treścią art. 841 k.p.c. osoba trzecia może w drodze powództwa żądać zwolnienia zajętego przedmiotu od egzekucji, jeżeli skierowanie do niego egzekucji narusza jej prawa. Jeżeli dłużnik zaprzecza prawu powoda, należy oprócz wierzyciela pozwać również dłużnika. Powództwo można wnieść w terminie miesiąca od dnia dowiedzenia się o naruszeniu prawa, chyba że inny termin jest przewidziany w przepisach odrębnych.

Uznano, że powód dochował ustawowego terminu do wniesienia powództwa albowiem pozew złożył w dniu 28 sierpnia 2015 roku, a o zajęciu dowiedział się najwcześniej na przełomie lipca i sierpnia 2015 roku, zaś formalne zawiadomienie osoby trzeciej zostało do niego skierowane w dniu 3 sierpnia 2015 roku.

Jak ustalono, powód jest właścicielem zajętego pojazdu, który zakupił w dniu 22 maja 2015 roku. Fakt zakupu potwierdza nie tylko złożona faktura VAT, ale również podatkowa księga przychodów i rozchodów sprzedawcy, tj. (...) M. K. M. w K.. Własność samochodu potwierdziły również zeznania świadków, które uznano za wiarygodne albowiem korelowały z pozostałym materiałem dowodowym zgromadzonym w sprawie.

Wobec powyższego uznano, że powód mógł domagać się skutecznie zwolnienia zajętego przedmiotu od egzekucji.

Tym samym, na mocy art. 841 § 1 k.p.c., orzeczono jak w punkcie 1 sentencji.

O kosztach procesu orzeczono w oparciu o art. 98 k.p.c., stosownie do wyniku sprawy, zasądzając od pozwanego, który przegrał niniejszą sprawę, na rzecz powoda kwotę 1.617 złotych tytułem zwrotu kosztów procesu, na które złożyła się opłata stosunkowa od pozwu w wysokości 400 złotych, wynagrodzenie pełnomocnika procesowego będącego adwokatem w wysokości 1.200 złotych, zgodnie z § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz.U. Nr 163, poz. 1348 z późn. zm.), oraz opłata skarbowa od pełnomocnictwa w wysokości 17 złotych.