Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

9 marca 2022 roku

Sąd Rejonowy w Rybniku, V Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Sonia Lasota - Zawisza

Sędziowie/Ławnicy: -/-

Protokolant : osobiście

po rozpoznaniu 9 marca 2022 roku w Rybniku

na posiedzeniu niejawnym

sprawy K. Ż.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R.

o zasiłek chorobowy

na skutek odwołania K. Ż.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R.

z dnia 9 grudnia 2020 roku, sygn. (...)

zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje ubezpieczonemu K. Ż. prawo do zasiłku chorobowego z tytułu wypadku przy pracy za okres od 14 września 2020 roku do 10 grudnia 2020 roku w wysokości 100% podstawy wymiaru.

Sygn. akt V U 6/21

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 9 grudnia 2020 roku, znak (...), nr (...), Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R. odmówił ubezpieczonemu K. Ż. prawa do zasiłku chorobowego z tytułu wypadku przy pracy za okres od 14 września 2020 roku do 10 grudnia 2020 roku w wysokości 100% podstawy jego wymiaru. W uzasadnieniu organ rentowy wskazał, że z przedłożonej przez ubezpieczonego dokumentacji wynika, że zdarzenie, które spowodowało niezdolność ubezpieczonego do pracy, nie zostało uznane za wypadek przy pracy.

vide: akta organu rentowego

Od powyższej decyzji ubezpieczony wniósł odwołanie w którym podniósł, że w protokole ustalenia okoliczności i przyczyn wypadku, zdarzenie z 10 września 2020 roku zostało uznane za wypadek przy pracy.

vide: k.3

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalanie oraz wskazał, że w przedłożonej dokumentacji medycznej – historii zdrowia i choroby, podano inną niż w protokole datę wypadku – tj. 11 września 2020 wraz z adnotacją „poza pracą”.

vide: k.4-4v.

Sąd ustalił co następuje:

Ubezpieczony K. Ż. był zatrudniony na podstawie umowy o pracę w (...) sp. z o.o. z siedzibą w K. na stanowisku montera przekładni rolniczych.

10 września 2020 roku ubezpieczony rozpoczął pracę o godzinie 8:00. Do jego zadań tego dnia należało składanie przekładni do maszyn rolniczych w dziale montażu. Czynności te ubezpieczony wykonywał do godziny 16:00. Następnie ubezpieczony, na wcześniejszą prośbę prezesa P. C., zjawił się w pracy o godzinie 19:00 celem zmiany położenia automatu CNC. Czynności te ubezpieczony wykonywał w dwuosobowym zespole z A. W.. Polegały one na odkręceniu nakrętek z śrub montażowych, za pomocą których maszyna zakotwiona była w posadzce oraz przemieszczeniu maszyny w wyznaczone miejsce używając do tego celu platformy transportowej. Po wykonaniu powyższego, ubezpieczony przystąpił do porządkowania stanowiska pracy. Około godziny 19:35, podczas usuwania narzędzi ze stanowiska pracy, ubezpieczony potknął się o wystającą z posadzki śrubę montażową (do której zakotwiony był wcześniej automat CNC) wskutek czego utracił równowagę i upadł na posadzkę. W konsekwencji upadku, ubezpieczony zaczął odczuwać ból w lewej dłoni. Ubezpieczony udał się do miejsca zamieszkania, a kolejnego dnia korzystał z urlopu wypoczynkowego. W sobotę (12 września 2020 roku) z uwagi na pojawienie się opuchlizny i postępujący ból, ubezpieczony udał się do placówki medycznej, gdzie otrzymał zalecenie udania się do lekarza rodzinnego. 14 września 2020 roku ubezpieczony otrzymał zwolnienie lekarskie oraz został skierowany do poradni specjalistycznej. 14 września 2020 roku ubezpieczony poinformował zakład pracy o zdarzeniu. Z uwagi na trwającą epidemię, ubezpieczony został przyjęty do poradni specjalistycznej w dniu 16 września 2020 roku.

Powyższe zdarzenie zostało uznane przez pracodawcę za wypadek przy pracy.

Dowód: dokumentacja ustalenia okoliczności i przyczyn wypadku z 10.09.2020r. k.17-23v., zeznania świadka P. C. k.51v., zeznania świadka A. W. k.51v.-52, przesłuchanie ubezpieczonego k.52-52v.,

Wskutek zdarzenia z 10 września 2020 roku u ubezpieczonego doszło do urazu okolicy nadgarstka lewego ze złamaniem kości łódeczkowatej. Ubezpieczony był leczony operacyjnie. Pomimo dotychczasowego leczenia, u ubezpieczonego nadal występują okresowo nasilające się dolegliwości bólowe. Dolegliwościom tym towarzyszy ograniczenie ruchomości w stawie nadgarstkowym we wszystkich płaszczyznach. Dolegliwości te były nieobecne u ubezpieczonego przed wypadkiem. Przed wypadkiem ubezpieczony nie leczył się ortopedycznie. Rokowania na przyszłość są niepomyślne. Uraz, którego doznał ubezpieczony predysponuje do powstania wtórnych zmian zwyrodnieniowych pourazowych z postępującym zespołem bólowym.

Dowód: dokumentacja medyczna k.44-50v. i k. 68-71, opinia biegłego z zakresu A. K. k.61-66

Decyzją z dnia 9 grudnia 2020 roku, znak (...), nr (...), Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R. odmówił ubezpieczonemu K. Ż. prawa do zasiłku chorobowego z tytułu wypadku przy pracy za okres od 14 września 2020 roku do 10 grudnia 2020 roku w wysokości 100% podstawy jego wymiaru.

Dowód: akta organu rentowego: decyzja ZUS z 9.12.2020r.

Powyższy stan faktyczny został ustalony na podstawie zgromadzonych i powołanych wyżej dowodów z dokumentów, których prawdziwości strony nie kwestionowały, a także w oparciu o dowód z zeznań świadków, przesłuchania ubezpieczonego oraz z opinii biegłego z zakresu ortopedii A. K., które wraz z dowodami z dokumentów wzajemnie się uzupełniały dając pełny obraz sprawy.

Sąd nie wziął pod uwagę dowodu z dokumentu historii choroby – wizyty z 16 września 2020 roku w poradni ortopedycznej w zakresie w jakim zawierał wpis o doznanym urazie w dniu 11 września 2020 roku. Informacja o dacie doznanego przez ubezpieczonego urazu pozostawała w sprzeczności z pozostałym zebranym w sprawie materiałem dowodowym, w tym w szczególności z zeznaniami świadków i przesłuchaniem ubezpieczonego. W ocenie Sądu błędna data została przez lekarza wpisana omyłkowo.

Sąd zważył co następuje:

Odwołanie zasługuje na uwzględnienie.

Jak stanowi przepis art. 6 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 października 2002r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych z tytułu wypadku przy pracy lub choroby zawodowej przysługuje zasiłek chorobowy.

Z kolei art. 3 ust. 1 powołanej ustawy wskazuje, iż za wypadek przy pracy uważa się nagłe zdarzenie wywołane przyczyną zewnętrzną powodujące uraz lub śmierć, które nastąpiło w związku z pracą:

1) podczas lub w związku z wykonywaniem przez pracownika zwykłych czynności lub poleceń przełożonych;

2) podczas lub w związku z wykonywaniem przez pracownika czynności na rzecz pracodawcy, nawet bez polecenia;

3) w czasie pozostawania pracownika w dyspozycji pracodawcy w drodze między siedzibą pracodawcy a miejscem wykonywania obowiązku wynikającego ze stosunku pracy.

Z kolei zgodnie z art. 2 pkt 13 ww. ustawy „uraz” to uszkodzenie tkanek ciała lub narządów człowieka wskutek działania czynnika zewnętrznego.

Sąd rozpoznający niniejszą sprawę podziela stanowisko Sądu Najwyższego zgodnie z którym, zewnętrzną przyczyną wypadku przy pracy może być każdy czynnik pochodzący spoza organizmu poszkodowanego pracownika, mogący wywołać szkodliwe skutki (wyrok SN z dnia 18 sierpnia 1999r., II UKN 87/99). O ocenie zewnętrzności można mówić wtedy, gdy wypadek pozostaje poza wolą i świadomością pracownika. Przyczyna zewnętrzna rozumiana jest jako czynnik działający z zewnątrz, tak by skutek nie był wyłącznie rezultatem zadziałania przyczyn wewnętrznych, rozumianych zawsze jako znajdujące się wewnątrz organizmu pracownika (samoistne schorzenia). Pojęciem tym nie obejmuje się cech poszkodowanego, stanowiących wewnętrzną przyczynę szkody na osobie, pochodzącą od jednostki, która wypadkiem została dotknięta, określanych jako podatność na zachorowanie lub istnienie samoistnego schorzenia (wyrok SN z dnia 23 września 1958 roku, 3 CR 1230/58).

Przeprowadzone postępowanie dowodowe wykazało, iż ubezpieczony w wyniku zdarzenia z 10 września 2020 roku doznał urazu w rozumieniu ustawowym, czyli doszło u niego do uszkodzenia tkanek ciała lub narządu ruchu wskutek działania czynnika zewnętrznego.

Podczas wykonywania poleceń przełożonego, ubezpieczony nagle się potknął wskutek czego utracił równowagę i upadł na posadzkę. Wskutek powyższego u ubezpieczonego doszło do złamania kości łódeczkowatej lewej powikłane stawem rzekomym. Leczone operacyjnie z pourazowym zespołem bólowym i ograniczeniem ruchomości w nadgarstku. Do powstania urazu doszło zatem w trakcie wykonywania obowiązków pracowniczych wskutek zadziałania przyczyny zewnętrznej – potknięcie. W orzecznictwie jednolicie przyjmuje się, iż niefortunny odruch pracownika np. potknięcie może stanowić przyczynę zewnętrzną zdarzenia.

Ustalając powyższe Sąd w pełni podzielił opinię biegłego, jako wydaną przez osobę będącą specjalistą w zakresie schorzenia występującego u ubezpieczonego. Podkreślenia przy tym wymaga, że żadna ze stron nie złożyła zastrzeżeń do przedmiotowej opinii. Biegły w opinii jednoznacznie wskazał, że w wyniku opisywanego zdarzenia ubezpieczony mógł doznać urazu wskazanego w dokumentacji medycznej.

Podnoszony przez organ rentowy zarzut, iż w historii choroby ubezpieczonego widnieje zapis, że do urazu doszło poza pracą jest bezpodstawny. W dokumentacji medycznej dotyczącej wizyty ubezpieczonego w poradni specjalistycznej w dniu 16 września 2020 roku nie został zawarty czytelny i jasny zapis o miejscu doznania urazu. Natomiast, w toku procesu, ustalono, że wypadek miał miejsce na terenie zakładu pracy ubezpieczonego. Zatem, domniemania organu rentowego okazały się niczym nieuzasadnione. Z kolei błędna data wypadku wpisana przez lekarza stanowiła w ocenie Sądu oczywistą omyłkę pisarską. Pozostały zgromadzony w sprawie materiał dowodowy w tym spójne i rzeczowe zeznania świadków P. C. oraz A. W., jednoznacznie potwierdził, iż do zdarzenia doszło 10 września 2020 roku, a po tym dniu ubezpieczony nie doznał innych urazów. Zatem, niezdolność ubezpieczonego do pracy w okresie od 14 września 2020 roku do 10 grudnia 2020 roku miała związek z wypadkiem przy pracy z dnia 10 września 2020 roku.

Mając na uwadze powyższe Sąd na podstawie wskazanego przepisu oraz art. 477 ¹⁴ § 2 kpc zmienił zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznał ubezpieczonemu K. Ż. prawo do zasiłku chorobowego z tytułu wypadku przy pracy za okres od 14 września 2020 roku do 10 grudnia 2020 roku w wysokości 100% podstawy wymiaru.

Sędzia Sonia Lasota-Zawisza