Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

13 grudnia 2019 roku

Sąd Rejonowy / Okręgowy w Rybniku V Wydział

Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSR Wiesław Jakubiec

Sędziowie

Ławnicy: -/-

Protokolant: st. sekr. sądowy Aldona Fojcik

przy udziale ./.

po rozpoznaniu 13 grudnia 2019 roku w Rybniku

sprawy z powództwa M. J.

przeciwko (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W.

o ekwiwalent pieniężny za urlop, o wydanie świadectwa pracy

1.  zobowiązuje stronę pozwaną (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W. do niezwłocznego wydania powódce M. J. świadectwa pracy;

2.  zasądza od pozwanej na rzecz powódki kwotę 473,04 zł (czterysta siedemdziesiąt trzy złote 04/100) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od 24 maja 2019 r. tytułem ekwiwalentu za urlop wypoczynkowy za rok 2018;

3.  umarza postępowanie w pozostałym zakresie;

4.  zasądza od strony pozwanej na rzecz powódki kwotę 120,00 zł (sto dwadzieścia złotych 00/100) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego;

5.  odstępuje od obciążenia stron kosztami sądowymi.

Sygn. akt V P 124/19

UZASADNIENIE

24 maja 2019 roku powódka M. J. wniosła przeciwko (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W. pozew o zapłatę kwoty 604,89 zł tytułem ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop wraz z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty. Powódka zaznaczyła że przysługuje jej ekwiwalent za urlop w kwocie odpowiadającej sześciu dniom niewykorzystanego urlopu. Powódka wniosła również o nakazanie pozwanej wydania świadectwa pracy potwierdzającego jej zatrudnienie w okresie od 1 maja 2018 roku do 31 grudnia 2018 roku. Nadto, wniosła o zwrot kosztów procesu. W uzasadnieniu wskazała, iż była zatrudniona u pozwanej na stanowisku sprzątaczki, a mimo tego, że stosunek pracy ustał z dniem 31 grudnia 2018 roku, nie otrzymała świadectwa pracy.

W odpowiedzi na pozew pozwana wniosła o oddalenie powództwa oraz o zwrot kosztów procesu. W uzasadnieniu wskazała, iż w jej ocenie roszczenia powódki są bezzasadne z uwagi na to, że od 1 stycznia 2019 roku część zakładu pracy pozwanej przeszła na mocy art. 23 ¹ k.p na (...) Sp. z o.o. z siedzibą w L., a wobec tego obowiązki kadrowo-płacowe powinny być realizowane przez nowego pracodawcę.

W piśmie z 26 listopada 2019 roku powódka rozszerzyła powództwo w ten sposób, że wniosła o zasądzenie od pozwanej na jej rzecz kwoty 946,08 zł tytułem ekwiwalentu za urlop wraz z odsetkami od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz o wydanie świadectwa pracy.

Na rozprawie 13 grudnia 2019 roku powódka sprecyzowała roszenie w ten sposób, że wniosła o wydanie świadectwa pracy oraz zasądzenie od pozwanej na jej rzecz kwoty 473,04 zł tytułem ekwiwalentu za urlop, a w pozostałym zakresie cofnęła pozew wraz ze zrzeczeniem się roszczenia.

Sąd ustalił co następuje:

Powódka M. J. była zatrudniona u pozwanej (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W. na stanowisku sprzątaczki w okresie od 1 lutego 2018 roku do 30 kwietnia 2018 roku na podstawie umowy na okres próbny. Następnie, 30 kwietnia 2018 roku strony zawarły umową na czas określony obowiązującą od 1 maja 2018 roku do 30 kwietnia 2020 roku na mocy której powódka pracowała na dotychczas zajmowanym stanowisku w wymiarze ½ etatu. Stosunek pracy ustał z dniem 31 grudnia 2018 roku.

Powódka wykonywała pracę w obiektach położonych w R., a należących do (...) S.A. Na wskazanych obiektach, mocą umowy z 16 marca 2016 roku obowiązki w zakresie stałego utrzymania czystości zostały zlecone przez spółkę (...) SA spółce (...) sp. z o.o. . Pozwana świadczyła usługi sprzątania na rzeczonym obiekcie w charakterze podwykonawcy (...) Sp. z o.o. na podstawie łączącej ją ze spółką (...) umowy o współpracy zawartej 1 marca 2018 roku. We wrześniu 2018 roku pozwana otrzymała od spółki (...) wiadomość, że w wyniku rozstrzygnięcia zapytania ofertowego przeprowadzonego przez (...) S.A., do świadczenia dotychczasowych usług utrzymania czystości na obiektach należących do (...) S.A została wybrana (...) Sp. z o.o. z siedzibą w L.. W piśmie z 27 września 2018 roku (...) S.A. wypowiedziała spółce (...) umowę z zachowaniem umownego okresu wypowiedzenia, który upłynął 31 grudnia 2018 roku. Pismem z 30 listopada 2018 roku pozwana poinformowała powódkę, iż z dniem 1 stycznia 2019 roku nastąpi przejęcie części zakłady pracy (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W. przez (...) Sp. z o.o. z siedzibą w L.. W w/w piśmie pozwana wskazała, iż od 1 stycznia 2019 roku powódka z mocy prawa stanie się pracownikiem spółki (...) z zachowaniem dotychczasowych warunków pracy i płacy bez konieczności rozwiązania umowy o pracę z dotychczasowym pracodawcą i jednocześnie bez konieczności podpisywania umowy z nowym pracodawcą. 30 listopada 2018 roku pozwana zwróciła się także do spółki (...) z prośbą o wskazania terminu i sposobu przekazania jej jako nowemu pracodawcy obowiązków kadrowych, płacowych i ubezpieczeniowych dotychczas realizowanych spółkę (...). W piśmie z 10 grudnia 2018 roku spółka (...) poinformowała pozwaną, iż nie prowadziła rozmów w zakresie przejęcie pracowników realizujących usługi dla (...) S.A. w drodze art. 23 ¹ k.p. oraz wskazała, że na potrzeby realizacji zlecenia zatrudni pracowników we własnym zakresie, według własnych zasad zatrudniania i według własnych potrzeb. Nadto, w piśmie z 10 grudnia 2018 roku spółka (...) wskazała, iż (...) Sp. z o.o. pozostaje nadal pracodawcą w/w pracowników i w przypadku rozwiązania umów o pracę, zobowiązana będzie do rozliczenie wszystkich świadczeń – zarówno bieżących jak i zaległych. Pozwana ponownie w pismach z 22 grudnia 2018 roku oraz z 17 stycznia 2019 roku skierowanych do spółki (...) zawarła informację o przejęciu przez nią zadań dotychczas wykonywanych przez pozwaną, a tym samym, że stała się ona nowym pracodawcą osób, którzy do 1 stycznia 2019 roku byli pracownikami pozwanej. W odpowiedzi na pisma pozwanej, spółka (...) podtrzymała stanowisko wyrażone w piśmie z 10 grudnia 2018 roku. Pismem z 18 stycznia 2019 roku pozwana przekazała spółce (...) dokumenty pracownicze powódki wymienione w protokole zdawczo-odbiorczym. (...) Sp. z o.o. odmówiła przyjęcia dokumentacji o czym poinformowała pozwaną w pismach z 3 stycznia 2019 roku i 22 stycznia 2019 roku. Pozwana zawiadomiła Państwową Inspekcję Pracy o ciężkim naruszeniu obowiązków pracowniczych przez spółkę (...) z powodu braku realizacji przez w/w spółkę obowiązków wymaganych prawem pracy. Państwowa Inspekcja Pracy po przeprowadzeniu postępowania kontrolnego w piśmie z 28 lutego 2019 roku stwierdziła, że nie jest władna rozstrzygnąć przedmiotowego sporu odsyłając w tym zakresie strony na drogę postępowania sądowego.

Od 1 stycznia 2019 roku w (...) Sp. z o.o. z L. zostały zatrudnione 22 osoby, które przed w/w datą były pracownikami (...) Sp. z o.o. oraz (...) Sp. z o.o. świadczących usługi sprzątania w obiekcie (...) S.A. Powódka nie została zatrudniona przez spółkę (...) i od 1 stycznia 2019 roku nie wykonywała żadnych usług w obiekcie firmy (...) S.A.

Średnie miesięczne wynagrodzenie powódki obliczone jako ekwiwalent za niewykorzystany urlop wypoczynkowy wynosiło 1 050 zł brutto.

W 2018 roku powódka nie wykorzystała 9 dni urlopu. Wysokość przysługującego jej ekwiwalentu za niewykorzystany urlop za 2018 roku wynosiło 473,04 zł brutto.

Dowód: akta osobowe powódki: umowy o pracę z: 1.02.2018r. oraz 30.04.2018r., zawiadomienie z 26.02.2018r.,

wydruk ze strony internetowej k. 23-25v., zaświadczenie z 24.06.2019r. k.26, umowa nr (...)z 16.03.2016r. pomiędzy (...) S.A. a (...) Sp. z o.o. z zał. k.27-39, umowy o współpracy z 1.03.2018r. pomiędzy (...) Sp. z o.o. a (...) Sp. z o.o. k.40-40v., pismo z 30.11.2018r. wraz z zpo k. 41-42, pismo do spółki (...) z 30.11.2018r. k.43, pismo (...)z 10.12.2018r. k.44, pismo do (...)z 22.12.2018r. 17.01.2019r. 18.01.2019r. z protokołem zdawczo-odbiorczym k.45-49, pisma (...)z 3.01.2019r. i z 22.01.2019r. k.50-51, pismo do PIP w L. z 4.02.2019r. k.52-53, pismo PIP z 28.02.2018r. k. 54-55, pismo z 11.02.2019r. k.56, pismo z 19.02.2019r. k.57, wypowiedzenie umowy przez (...) S.A. z 27.09.2018r. k. 58, zaświadczenie z 5.06.2019r. k. 59, zaświadczenie z 10.10.2019r. k.77, przesłuchanie powódki k.81v.-82, pismo (...) Sp. z o.o. z 29.11.2019r. wraz z zał. k.94 i k. 96

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o zgromadzony w sprawie materiał dowodowy w postaci w/w dokumentów, których prawdziwości strony nie kwestionowały, a także w oparciu o przesłuchanie powódki, które wraz z pozostałymi dowodami tworzyły spójny i logiczny obraz przedstawiający stan faktyczny sprawy. Sąd nie wziął pod uwagę dowodu z zaświadczenia z 24.06.2019r. w zakresie w jakim zawierało nieprawidłowe wyliczenie dotyczące ekwiwalentu oraz informację o zwolnieniu w związku z przejściem zakładu pracy oraz z zaświadczenia z 5.06.2019r. w granicach obejmujących wyliczenie średniego miesięcznego wynagrodzenia.

Sąd zważył co następuje:

Powództwo zasługuje na uwzględnienie.

W myśl art. 171 § 1 k.p. w przypadku niewykorzystania przysługującego urlopu w całości lub w części z powodu rozwiązania lub wygaśnięcia stosunku pracy pracownikowi przysługuje ekwiwalent pieniężny. Zgodnie z § 3 pracodawca nie ma obowiązku wypłacenia ekwiwalentu pieniężnego, o którym mowa w § 1, w przypadku gdy strony postanowią o wykorzystaniu urlopu w czasie pozostawania pracownika w stosunku pracy na podstawie kolejnej umowy o pracę zawartej z tym samym pracodawcą bezpośrednio po rozwiązaniu lub wygaśnięciu poprzedniej umowy o pracę z tym pracodawcą.

W myśl art. 97 § 1 k.p. zd. 1 w związku z rozwiązaniem lub wygaśnięciem stosunku pracy pracodawca jest obowiązany wydać pracownikowi świadectwo pracy w dniu, w którym następuje ustanie stosunku pracy, jeżeli nie zamierza nawiązać z nim kolejnego stosunku pracy w ciągu 7 dni od dnia rozwiązania lub wygaśnięcia poprzedniego stosunku pracy. Zgodnie z treścią art. 97 ¹§ 1 k.p. w przypadku niewydania przez pracodawcę świadectwa pracy pracownikowi przysługuje prawo wystąpienia do sądu pracy z żądaniem zobowiązania pracodawcy do wydania świadectwa pracy.

Z kolei art. 23 ¹ § 1 k.p. stanowi, iż w razie przejścia zakładu pracy lub jego części na innego pracodawcę staje się on z mocy prawa stroną w dotychczasowych stosunkach pracy, z zastrzeżeniem przepisów § 5.

O przejściu części zakładu pracy można mówić wówczas, gdy stanowi on zorganizowany zespół czynników osobowych i rzeczowych, do wykonywania zadań. Rozpatrując czy w sprawie miał zastosowanie art. 23 ^{( 1 )}§ 1 k.p. należy przede wszystkim brać pod uwagę z jakim charakterem zakładu pracy mamy do czynienia. W przypadku zakładów pracy o celach gospodarczych przy ocenie ich przejęcia w rozumieniu art. 23 ^{( 1)} § 1 kp zasadnicze znaczenie mają elementy i uwarunkowania typu majątkowego. Właścicielem budynku i rzeczy w nim się znajdujących jest (...) SA. W związku z nowym kontraktem na usługi utrzymania czystości mającym obowiązywać od 1.01.2019 r. żaden z podmiotów ( (...) SA, pozwana czy (...)sp. zo.o.) nie prowadził rozmów na temat tego co stanie z dotychczasowymi osobami wykonywującymi te usługi a m.in. będącymi zatrudnionymi u pozwanej. W przedmiotowej sprawie nie doszło do przekazania niezbędnego sprzętu, odzieży roboczej dla pracowników ani środków czystości. Nadto, spółka (...) wyraźnie w piśmie z 10 grudnia 2018 roku wskazała, iż nie ma woli przejęcia pracowników pozwanej, bo ma własną wizję wykonania tego kontraktu, w tym na potrzeby realizacji zlecenia usługi dla spółki (...) zatrudni pracowników we własnym zakresie, według własnych zasad i potrzeb. Powódka nie rozpoczęła pracy na rzecz spółki (...). Dodatkowo z dużym wyprzedzeniem, bo już w piśmie z 27 września 2018 roku (...) S.A. wypowiedziała spółce (...) umowę z zachowaniem umownego okresu wypowiedzenia, który upływał 31 grudnia 2018 roku. Wobec powyższego brak jest jakichkolwiek podstaw do przyjęcia, że w rozpatrywanej sprawie doszło do przejścia części zakładu pracy pozwanej z mocy prawa na podstawie art. 23 ^{( 1)} § 1 k.p. Zatem wszelkie zobowiązania pracownicze wobec powódki powinna zrealizować pozwana. Nadto pozwana (powiązana osobowo z wykonawcą usług -(...) Sp. z o.o.) bezsprzecznie od początku znała zasady wykonywania kontraktu i daty jego obowiązywania, a zatem mogła właściwie przygotować warunki umów o prace jakie zawierała z pracownikami, czy ewentualnie wypowiedzeń zmieniających warunki pracy i płacy. Pozwana mimo posiadania odpowiedniego czasu beztrosko czekała na upływ terminu kontraktu, bezpodstawnie licząc (bo nie prowadząc nawet żadnych rozmów w tym zakresie z nowym wykonawcą (...)), że nowy wykonawca usługi sprzątania na obiekcie (...) SA przejmie także jej obowiązki jako pracodawcy. Stanowisko pozwanej jest nieuprawnione, bo w okoliczność niniejszej sprawy, nie zachodzą żadne przesłanki wskazane w art. 23 ^{( 1 )}kp.

O odsetkach Sąd orzekł na podstawie art. 481 k.c. przyjmując, że pozwana pozostawała w zwłoce od dnia wniesienia pozwu tj. od 24 maja 2019 roku

Mając na uwadze powyższe rozważania faktyczne i prawne na podstawie przywołanych przepisów, Sąd w pkt 1 wyroku zobowiązał stronę pozwaną (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W. do niezwłocznego wydania powódce M. J. świadectwa pracy, a pkt 2 wyroku zasądził od pozwanej na rzecz powódki kwotę 473,04 zł z odsetkami za opóźnienie od 24 maja 2019 roku tytułem ekwiwalentu za urlop wypoczynkowy za rok 2018.

W związku z cofnięciem pozwu ponad kwotę 473,04 zł wraz ze zrzeczeniem się roszczenia Sąd uznając powyższe cofnięcie za dopuszczalne w myśl art. 203 § 4 k.p.c., na podstawie art. 355 i art. 469 k.p.c. w pkt 3 wyroku umorzył postępowanie w pozostałym zakresie.

Z kolei o kosztach zastępstwa procesowego, Sąd orzekł w pkt 4 wyroku na podstawie art. 98 § 1 k.p.c. i § 9 ust. 1 pkt 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności adwokackie z dnia 22 października2015 roku w brzmieniu obowiązującym w dacie wszczęcia postępowania zasądzając od strony pozwanej na rzecz powódki kwotę 120 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Mając na uwadze okoliczności sprawy, a w tym subiektywne przekonania stron o słuszności ich twierdzeń, Sąd w pkt 6 wyroku na podstawie art. 102 k.p.c. odstąpił od obciążania stron kosztami sądowymi.