Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 8 maja 2024r.

Sąd Rejonowy w Rybniku Wydział IV Rodzinny i Nieletnich

w składzie następującym:

Przewodniczący: sędzia SR Ewa W.

Protokolant: Beata Półchłopek

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 maja 2024r. w R.

sprawy z powództwa małoletniej M. O. reprezentowanej przez matkę D. O.

przeciwko P. Z.

o podwyższenie alimentów

1)  zasądza od pozwanego P. Z. na rzecz małoletniej powódki M. O. alimenty w kwocie po 700 zł (siedemset złotych) miesięcznie, płatne do rąk matki małoletniej powódki D. O. do dnia 10-tego każdego miesiąca z ustawowymi odsetkami w razie opóźnienia w terminie płatności którejkolwiek z rat, począwszy od dnia 1 lutego 2024 roku, a to w miejsce alimentów zasądzonych wyrokiem Sądu Rejonowego w Rybniku z dnia 8 października 2013 roku w sprawie sygn. akt IV RC 620/13;

2)  oddala powództwo w pozostałej części;

3)  odstępuje od obciążania pozwanego kosztami sądowymi za dotychczasowe postepowanie;

4)  nadaje wyrokowi w punkcie 1 rygor natychmiastowej wykonalności oraz klauzulę wykonalności w zakresie punktu 1.

Sygn. akt IV RC 414/23

UZASADNIENIE

wyroku z 8 maja 2024 r.

Małoletnia powódka M. O. działająca przez matkę D. O. domagała się od pozwanego P. Z. podwyższenia alimentów ustalonych na mocy wyroku Sądu Rejonowego w Rybniku z 8 października 2013 roku w sprawie sygn. akt IV RC 620/13
z kwoty po 400 zł miesięcznie do kwoty po 1000 zł miesięcznie.

W uzasadnieniu żądania podano, że małoletnia powódka jest córką pozwanego
i D. O.. Małoletnia w tym roku skończy 11 lat. Od czasu ostatniego ustalenia alimentów na rzecz małoletniej powódki znacznie wzrosły nie tylko potrzeby dziecka, ale także koszty życia. Wysokość świadczenia alimentacyjnego pozwanego na rzecz małoletniej córki nie była dotychczas zmieniana. Pozwany uchyla się od wypełniania swojego obowiązku alimentacyjnego. Obecnie alimenty na rzecz małoletniej są wypłacane z Funduszu Alimentacyjnego. Wedle wiedzy strony powodowej, pozwany przebywa w Zakładzie Karnym, lecz nie posiada informacji w której jednostek penitencjarnej ani na jak długo został osadzony. (k. 3-3v.).

Pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości. Uzasadniając swoje stanowisko przyznał, że dotychczasowa wysokość alimentów po 400 zł miesięcznie nie jest wygórowana, lecz nie posiada możliwości majątkowych i zarobkowych, aby podwyższyć obowiązek alimentacyjny na rzecz małoletniej powódki. Wskazał, że obecnie przebywa w Zakładzie Karnym w D., a do zakończenia odbywania kary pozbawienia wolności zostało mu kilka miesięcy. W zakładzie karnym nie jest zatrudniony odpłatnie. Pozwany posiada zadłużenia komornicze, w tym alimentacyjne. Po opuszczeniu zakładu karnego pozwany chciałby poprawić swoją sytuację finansową oraz uniknąć zaciągania kolejnych zadłużeń, wskazując że podwyższenie obowiązku alimentacyjnego mu w tym nie pomoże. Oprócz małoletniej powódki ma na swoim utrzymaniu małoletniego syna na rzecz którego zostały zasądzone alimenty od pozwanego w wysokości po 500 zł miesięcznie. Pozwany poniósł, że matka małoletniej swoim działaniem celowo działa na jego niekorzyść. Nie podjęła próby polubownego załatwienia sporu, nie odbiera telefonów pozwanego, uniemożliwiając mu kontakty z córką, jak również pozbawiła władzy rodzicielskiej nad małoletnią. (k. 21-23).

Na rozprawie w dniu 8 maja 2024 roku strony podtrzymały swoje dotychczasowe stanowiska procesowe w sprawie. (k. 123-123v).

Sąd ustalił.

Małoletnia M. O. (poprzednio Z.), ur. (...) w R. pochodzi ze związku (...).

Dowód : odpis zupełny aktu urodzenia małoletniej – akta IV RC 620/13, k. 4; decyzja Kierownika Urzędu Stanu Cywilnego w R. o zmianie nazwiska małoletniej – akta IV RC 414/23 k. 4

Dotychczasowe alimenty zostały ustalone na mocy wyroku Sądu Rejonowego
w R. z 8 października 2013 roku w sprawie sygn. akt IV RC 620/13 na kwotę po 400 zł miesięcznie płatne z góry począwszy od 1 maja 2013 roku do dnia 10-go każdego miesiąca do rąk matki małoletniej powódki.

W dacie ustalenia ostatnich alimentów małoletnia powódka miała skończone
10 miesięcy, była dzieckiem ogólnie zdrowym. Małoletnia mieszkała wówczas razem z matką w mieszkaniu spółdzielczym. Opłaty w we wspólnym gospodarstwie domowym obejmowały opłaty za: czynsz – 216 zł, ogrzewanie 60-250 zł (w zależności od sezonu grzewczego) oraz prąd – 100 zł.

Na usprawiedliwione koszty utrzymania małoletniej powódki składały się: pampersy – 150 zł, chusteczki nawilżające – 25 zł, środki higieniczne (żel, kremy) – 30 zł, proszek do prania 25 zł, płyn do płukania – 10 zł, kaszki – 50 zł, deserki – 50 zł, napoje (herbaty, soczki) – 50 zł, warzywa, owoce i obiadki – 150 zł, witaminy – 30 zł, maści i krople na ząbkowanie – 100 zł. Łącznie: 670 zł.

Matka małoletniej powódki przez 5 lat, do dnia porodu dziecka była zatrudniona jako sprzedawca. Otrzymywała z tego tytułu wynagrodzenie w wysokości 1800-2500 zł miesięcznie.

Pozwany w latach 2006 – 2011 przebywał w zakładzie karnym, gdzie odbywał karę pozbawienia wolności za rozbój i kradzież. W dacie orzekania był zatrudniony jako murarz, z tego tytułu otrzymywał wynagrodzenie w wysokości ok. 1500 zł miesięcznie. Mieszkał razem z rodzicami w mieszkaniu spółdzielczym, przekazywał im 500 zł tytułem swojego udziału
w opłatach i wyżywieniu. Pozwany odwiedzał małoletnią córkę, przynosił jej zabawki, a raz przekazał także środki finansowe ok. 200 zł. Wówczas nie miał na swoim utrzymaniu innych małoletnich dzieci.

Dowód : akta sprawy IV RC 620/13 – w szczególności: protokół k. 30-31v, wyrok k. 32

Małoletnia powódka w tym roku skończy 11 lat. Obecnie uczęszcza do szkoły podstawowej. Mieszka razem ze swoja matką, partnerem matki oraz przyrodnim bratem
w mieszkaniu spółdzielczym. Matka małoletniej powódki 3 lata temu zmieniła mieszkanie na większe, jednak nadal jest to mieszkanie jednopokojowe z kuchnią i łazienką. Na miesięczne koszty utrzymania gospodarstwa domowego składa się czynsz - 567 zł, prąd - 270 zł, gaz – 110 zł, abonament (telewizja, Internet i telefon) – 114 zł. Udział jednej osoby w opłatach wynosi 265 zł.

Miesięczne koszty utrzymania małoletniej powódki przedstawiają się następująco: udział w kosztach mieszkaniowych - 265 zł, wyżywienie - 400 zł, kieszonkowe - 100 zł, kosmetyki i chemia domowa - 50 zł, leki na alergię - 50 zł, witaminy - 50 zł, rozrywka - 50 zł, odzież - 167 zł (raz na kwartał 500 zł), fryzjer - 30 zł, wakacje - 500 zł oraz wydatki związane ze szkołą - 120 zł. Łącznie: 1782 zł.

U małoletniej stwierdzono trudności w nauce. Dotychczas była trzykrotnie badana w Poradni P.-Pedagogicznej w R.. W grudniu 2022 roku rozpoznano u niej dysleksję rozwojową (dysleksję, dysortografię i dysgrafię), ponadto zalecono obserwację w kierunku dyskalkulii. Małoletnia uczęszcza w szkole na dodatkowe zajęcia z matematyki. Matka małoletniej planuje zapisać powódkę na korepetycje, w chwili obecnej sama pomaga córce w domu. Ponadto matka małoletniej ponosi wydatki związane ze szkołą na które w ujęciu rocznym składa się: wyprawka szkolna 500 zł, komitet rodzicielski 100 zł, składka klasowa 100 zł, koszt wycieczek szkolnych - 500 zł (średnio jedna wycieczka miesięcznie, kosz jednej wycieczki szkolnej razem z kieszonkowym to ok. 50 zł).

Małoletnia ma stwierdzoną alergię na pyłki oraz roztocza. Pozostaje pod opieką lekarza alergologa w ramach NFZ. Od 2 lat przyjmuje leki na stałe. Obecnie są one w całości refundowane, wcześniej kosztowały 40 zł miesięcznie. Małoletnia jest również konsultowana z uwagi na swój niski wzrost, dotychczas lekarze nie postawili diagnozy. Poza tym małoletnia jest dzieckiem ogólnie zdrowym, choruje sezonowo. Jednorazowy zakup leków to wydatek ok. 162 zł.

W ostatnim czasie matka małoletniej poniosła dodatkowe wydatki związane z organizacją (...) Komunii Świętej małoletniej powódki, której koszt wyniósł ok. 2000 zł, a także przeprowadziła remont pokoju małoletniej celem dostosowania go do aktualnych potrzeb dziecka, którego koszt łącznie wyniósł 1700 zł, a na który składał się zakup łóżka 700 zł, biurka 300 zł, szafy 600 zł oraz dywanu 100 zł.

Dowód : oświadczenie matki małoletniej powódki dotyczące wydatków na rzecz dziecka k. 100-101v, opinia poradni psychologiczno-pedagogicznej k. 103-105, faktury, rachunki
i paragony – k. 106-109, k. 112-121

Matka małoletniej powódki ma obecnie 38 lat. W 2014 roku podjęła pracę w kuchni
w placówce przedszkolnej, a z czasem zaczęła robić kursy oraz dodatkowo opiekować się dziećmi w przedszkolu. Obecnie jest zatrudniona na podstawie umowy o pracę na pół etatu jako pomoc nauczyciela w Zespole Szkolno-Przedszkolnym nr (...) w R.. Z tego tytułu otrzymuje wynagrodzenie zasadnicze w kwocie 1835 zł miesięcznie oraz dodatek w ramach wysługi lat w wysokości 5% wynagrodzenia zasadniczego.

Matka małoletniej powódki pozostaje w związku partnerskim, z którego pochodzi jej drugie dziecko – małoletni syn, który obecnie ma 4 lata. (...) matki małoletniej powódki pracuje zarobkowo w sektorze budowlanym, uzyskuje z tego tytułu wynagrodzenie na przeciętnym poziomie. Ponadto matka małoletniej pobiera świadczenie „800+” na dwoje swoich małoletnich dzieci.

Dowód : umowa o pracę matki małoletniej powódki k. 102-102v, zaświadczenie o zarobkach k. 110-111, k. 117, zeznania matki małoletniej powódki D. O. k. 77-77v, k. 123-123v

Pozwany ma 38 lat, z zawodu jest stolarzem. W dniu 23 stycznia 2024 roku opuścił Zakład Karny w D.. Był to 4 pobyt pozwanego w zakładzie karnym. Łącznie spędził tam 13 lat. Obecnie nie ma już żadnej kary do odbycia oraz nie toczy się wobec niego postępowanie karne. Przed osadzeniem pozwany pracował za granicą oraz w Polsce jako pracownik budowlany. Podczas ostatniego pobytu w zakładzie karnym był zatrudniony odpłatnie, pracował w tartaku. Otrzymywał wówczas wynagrodzenie w wysokości od 700 do 2700 zł brutto miesięcznie, część wynagrodzenia była potrącana przez komornika na poczet zadłużenia alimentacyjnego pozwanego.

Po opuszczeniu zakładu karnego pozwany zamieszkał w R. razem ze swoją partnerką, z którą ma małoletniego syna w wieku 5 lat. Małoletni syn pozwanego cierpi na autyzm wczesnodziecięcy i wymaga pomocy specjalistów. Wizyty lekarskie syna są nieodpłatne, jednak pozwany i jego partnerka ponoszą koszty dojazdów do C. oraz Ż. oraz koszty leków – ok. 50 zł za opakowanie, co dwa miesiące. Pozwany ma zasądzone alimenty na małoletniego syna w wysokości po 500 zł miesięcznie, w chwili obecnej partnerka pozwanego wycofała wniosek o egzekucję alimentów na rzecz małoletniego syna z uwagi na fakt, że pozwany prowadzi z nimi wspólne gospodarstwo domowe.

Pozwany razem z partnerką i synem mieszkają w dwupokojowym mieszkaniu komunalnym. Po opuszczeniu zakładu karnego pozwany początkowo utrzymywał się z pomocy postpenitencjarnej, środków, które otrzymał przy wyjściu z więzienia oraz był wspierany finansowo przez konkubinę. Z czasem zarejestrował się w Powiatowym Urzędzie Pracy
w R. oraz ukończył kurs pomocnika montera rusztowań. Obecnie jest zatrudniony na podstawie umowy o pracę w (...) S.A. jako młodszy monter drzwi z wynagrodzeniem
w wysokości 5082 zł brutto (3800 zł netto) miesięcznie.

Miesięczne koszty utrzymania rodziny pozwanego obejmują: czynsz - 478 zł, prąd - 100 zł, gaz - 125 zł (250 zł co dwa miesiące), wyżywienie rodziny - 2000 zł, przedszkole syna - 300 zł, odzież i obuwie - 200 zł. Udział jednej osoby w kosztach we wspólnym gospodarstwie domowym pozwanego wynosi ok. 1068 zł.

Pozwany nie utrzymuje kontaktu z małoletnią córką, nie jest zorientowany w jej sytuacji życiowej oraz potrzebach. Ostatni raz widział małoletnią w 2021 roku podczas rozmowy za pośrednictwem komunikatora S.. Nie łożył dobrowolnie alimentów na rzecz córki,
a z czasem również i małoletniego syna. Posiada zadłużenie alimentacyjne w łącznej wysokości ok. 90 000 zł na oboje dzieci. Obecnie komornik pobiera 60% wynagrodzenia pozwanego na poczet jego zaległości.

Dowód : zaświadczenie Dyrektora Zakładu Karnego w D. k. 25-26, k. 75-76, k. 82-73, k. 89-90, oświadczenie o stanie rodzinnym, majątku, dochodach źródłach utrzymaniach pozwanego k. 37-38, pisemne oświadczenie pozwanego k. 74, k. 80, k. 88, umowa o pracę pozwanego k. 122, zeznania pozwanego P. Z. k. 77v-76, k. 91, k. 123-123v

Powyższy stan faktyczny Sąd oparł na dowodach zebranych w sprawie. Zeznania stron korespondowały ze zgromadzonymi w aktach sprawy dokumentach, których autentyczności nie kwestionowano. Strony nie składały dalszych wniosków dowodowych, a zgromadzony
w sprawie materiał był wystarczający do merytorycznego rozstrzygnięcia sprawy.

Sąd zważył.

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w części.

Zgodnie z regulacją art. 133 § 1 k.r.o. każdy z rodziców obowiązany jest do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania
i wychowania. Zakres świadczeń alimentacyjnych ustawodawca określił w art. 135 § 1 k.r.o., uzależniając go z jednej strony od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego, z drugiej zaś od możliwości zarobkowych i majątkowych zobowiązanego. Przez usprawiedliwione potrzeby należy rozumieć te, których zaspokojenie zapewni podmiotowi uprawnionemu do alimentów odpowiedni rozwój fizyczny i duchowy. Będą to zatem nie tylko elementarne potrzeby polegające na zapewnieniu minimum egzystencji lecz również te, których celem jest stworzenie warunków bytowania stosownie do wieku uprawnionego, stanu jego zdrowia i innych okoliczności, których uprawniony nie jest w stanie własnymi siłami sobie zapewnić.

Należy przy tym podkreślić, że opisane, usprawiedliwione potrzeby w przypadku dziecka uprawnionego do alimentów powinny być przy tym oceniane całościowo, a zatem nie tylko na podstawie wieku, lecz również miejsca pobytu dziecka, jego środowiska, możliwości zarobkowych osób zobowiązanych do jego utrzymania i całego szeregu okoliczności każdego konkretnego wypadku.

Pojęcia usprawiedliwionych potrzeb nie można przy tym - co jednoznacznie wskazano w orzecznictwie Sądu Najwyższego - odrywać od pojęcia zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego. Pojęcia te (usprawiedliwione potrzeby uprawnionego i możliwości majątkowe oraz zarobkowe zobowiązanego) w praktyce pozostają bowiem we wzajemnej zależności i obie te przesłanki wzajemnie na siebie rzutują, zwłaszcza przy ustaleniu przez sąd wysokości alimentów (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 10 października 1969 roku, III CRN 350/69, OSNPG 1970/2/15). Konkludując powyższe, przy ocenie zakresu obowiązku alimentacyjnego należy brać pod uwagę zatem również usprawiedliwione potrzeby własne zobowiązanego (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 28 listopada 1975 roku, III CRN 330/75, LEX nr 7777).

W realiach niniejszej sprawy, Sąd zobowiązany był zbadać, czy nastąpiła istotna i trwała zmiana stosunków, o której mowa w art. 138 k.r.o., od czasu poprzedniego ustalenia alimentów na rzecz małoletniego powoda.

Od daty ustalenia obowiązku alimentacyjnego upłynęło 11 lat. W tym czasie niewątpliwie doszło do zmiany stosunków zarówno po stronie powódki, jak i pozwanego, która uzasadnia weryfikację istniejącego zobowiązania alimentacyjnego.

Bezspornym jest, że wraz z naturalnym rozwojem dziecka, zwiększają się także jego potrzeby. Usprawiedliwione potrzeby małoletniej powódki obejmują aktualnie podstawowe wydatki związane z utrzymaniem wspólnego gospodarstwa domowego, wyżywieniem, zakupem odzieży, środków higieny, ale także wydatkami szkolnymi, czy rozrywką. Nie budzi wątpliwości, że dotychczasowe alimenty ustalono na niskim poziomie, niepozwalającym - przy obecnym poziomie cen i potrzeb małoletniej - na zaspokojenie jej usprawiedliwionych potrzeb. Małoletnia powódka nadal jest dzieckiem niesamodzielnym i nie ma możliwości, aby poczynić starania w celu samodzielnego utrzymania. Nie dysponuje również jakimkolwiek majątkiem, który mógłby stanowić jej źródło utrzymania. Dlatego też całość kosztów utrzymania małoletniej w dalszym ciągu obciąża jej rodziców.

Sąd uznał wydatki na rzecz małoletniej powódki podawane w toku postępowania zasadniczo za usprawiedliwione. Koszty te należą do standardowych kosztów utrzymania dziecka w wieku powódki, przy uwzględnieniu jej aktualnej sytuacji życiowej oraz obecnych cen towarów i usług. Niemniej jednak w sprawie koniecznym było dokonanie stosownej korekty wysuniętego żądania, zwłaszcza w zakresie niektórych ze wskazywanych w toku niniejszego postępowania wydatków na rzecz małoletniej. Niektóre z nich nie mogą bowiem uchodzić za podstawę do podwyższenia alimentów, gdyż mają charakter jednorazowy i nie zawsze uzasadniony w rozumieniu art. 135 § 1 kro. Do kosztów uzasadniających podwyższenie alimentów Sąd nie zaliczył kosztów organizacji uroczystości komunijnej, czy remontu pokoju małoletniej, albowiem są to wydatki jednorazowe lub okazjonalne, zaś alimenty są świadczeniem okresowym. Ponadto powinny one służyć zaspokajaniu bieżących i koniecznych potrzeb uprawnionej. Sąd nie uwzględnił również kosztów korepetycji, na które matka małoletniej dopiero planuje zapisać dziecko, bowiem również nie jest to wydatek bieżący, lecz przyszły i niepewny. Niemniej jednak koszty aktualnych i usprawiedliwionych potrzeb małoletniej powódki ustalono na poziomie 1700-1800 złotych miesięcznie.

Z kolei aktualne możliwości zarobkowe pozwanego oraz jego sytuacja materialna,
w ocenie Sądu, pozwala mu na łożenie alimentów na rzecz powódki w nieco wyższym zakresie niż dotychczas. Pozwany w dniu 23 stycznia 2024 roku opuścił zakład karny, obecnie posiada stałe źródło dochodu w postaci wynagrodzenia za pracę w wysokości 3800 zł netto miesięcznie, a koszty życia dzieli z partnerką i małoletnim synem, z którymi prowadzi wspólne gospodarstwo domowe.

W ocenie Sądu argumentacja pozwanego mająca stanowić uzasadnienie oddalenia żądania strony powodowej w całości, nie może zasługiwać na uwzględnienie. Fakt, że pozwany do 23 stycznia br. przebywał w Zakładzie Karnym w D., gdzie odbywał karę pozbawienia wolności nie powinien wpływać negatywnie na ciążący na nim obowiązek alimentacyjny,
a zatem nie powinien być przesłanką, która miałaby wpływ na ustalenie wysokości świadczeń alimentacyjnych należnych uprawnionej. Powyższe doprowadziłoby do nieuzasadnionego pokrzywdzenia małoletniej, a tym samym sytuacji, w której to dziecko niesłusznie ponosiłoby negatywne konsekwencje sprzecznego z prawem działania rodzica, które doprowadziły go do pozbawienia wolności. Ponadto Sąd miał na uwadze fakt, że pozwany w czasie pobytu
w zakładzie karnym był zatrudniony odpłatnie i z tego tytułu otrzymywał wynagrodzenie
w kwotach od 700 do 2700 zł brutto miesięcznie, a po jego opuszczeniu podjął pracę zarobkową, a także rozpoczął kurs pomocnika montera rusztowań.

Również fakt, że pozwany posiada zadłużenie komornicze na kwotę ok. 90 000 zł,
a komornik zabiera mu ponad połowę wynagrodzenia nie jest okolicznością mającą wpływ na jego obowiązek alimentacyjny, bowiem żadne ze zobowiązań finansowych rodziców nie wyprzedza w swej doniosłości obowiązku alimentacyjnego i nie może negatywnie wpływać na wysokość raty alimentacyjnej należnej osobom uprawnionym. Na marginesie należy również wskazać, że postępowanie egzekucyjne toczące się względem pozwanego dotyczy zaległych świadczeń alimentacyjnych. Pozwany nie łoży dobrowolnie na rzecz córki, wobec czego małoletnia otrzymuje świadczenie alimentacyjne z Funduszu Alimentacyjnego.

Nie umknęło przy tym uwadze Sądu, że pozwany obecnie jest zobowiązany do łożenia alimentów nie tylko na rzecz małoletniej powódki, ale ma na swoim utrzymaniu również małoletniego syna, który cierpi na autyzm wczesnodziecięcy, a zatem koszty jego utrzymania są nieco wyższe niż dzieci w wieku małoletniego, w związku z koniecznością wizyt
u specjalistów oraz uczęszczania do przedszkola terapeutycznego. Pozwany został zobowiązany do łożenia po 500 zł miesięcznie na rzecz małoletniego syna. Postępowanie egzekucyjne odnośnie obowiązku alimentacyjnego na rzecz małoletniego syna zostało zawieszone na wniosek partnerki pozwanego, wobec faktu prowadzenia wspólnego gospodarstwa domowego (protokół k. 77v-78).

Rodzice są zobowiązani dzielić się z dziećmi nawet niewielkimi dochodami, co więcej nie mogą uchylać się od swojego obowiązku alimentacyjnego na tej podstawie, iż wykonywanie jego stanowiłoby dla nich nadmierny ciężar. Niemniej jednak górną granicą świadczeń alimentacyjnych są zarobkowe i majątkowe możliwości zobowiązanego, chociażby nawet w tych ramach nie znajdowały pokrycia wszystkie usprawiedliwione potrzeby uprawnionych do alimentacji (tak: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 20.02.1972r., sygn. akt III CRN 470/71, Informator Prawniczy 1972, nr 1 – 2, poz. 15). Zatem wysokość alimentów powinna zostać określona na takim poziomie, aby nie doprowadzić do niedostatku zobowiązanego do alimentów.

Niemniej jednak całokształt okoliczności ustalonych w sprawie dał podstawy, aby sądzić, iż kwota pozostająca do dyspozycji pozwanego, a także jego możliwości majątkowe
i zarobkowe pozwalają mu na partycypowanie w kosztach utrzymania małoletniej powódki
w nieco wyższym zakresie niż dotychczas. W ocenie Sądu pozwany poradzi sobie
z obowiązkiem alimentacyjnym podwyższonym o 300 zł miesięcznie, bez uszczerbku dla utrzymania siebie i rodziny.

Z tych też względów na mocy art. 133, 135 i 138 k.r.o. Sąd uznał żądanie podwyższenia alimentów za zasadne, jednakże nie w takim zakresie jak strona powodowa domagała się tj. po 1000 zł, lecz niższym, zasądzając od pozwanego na rzecz małoletniej alimenty w wysokości po 700 zł miesięcznie, z przyczyn szczegółowo powołanych wyżej. Początek tego obowiązku alimentacyjnego określono od dnia 1 lutego 2024 r., uwzględniając okoliczność, że w styczniu 2024 r. pozwany opuścił zakład karny. W pozostałym zaś zakresie Sąd powództwo oddalił.

W ocenie Sądu alimenty w wysokości po 700 zł miesięcznie są wystarczające dla częściowego pokrycia uzasadnionych potrzeb małoletniej powódki związanych z jej bieżącym utrzymaniem, mając również na uwadze to, że kwota tak ustalonych alimentów leży w zasięgu możliwości majątkowych i zarobkowych pozwanego oraz nie spowoduje po jego stronie uszczerbku w usprawiedliwionych dobrach własnych oraz z uwagi na fakt, że obowiązek partycypowania w kosztach utrzymania małoletniej obciąża także jej matkę, która również pracuje zawodowo, a także otrzymuje świadczenie pomocowe „800+” na dziecko.

O odsetkach na wypadek opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat alimentacyjnych orzeczono w myśl przepisu art. 481 § 1 i 2 k.c., natomiast o natychmiastowej wykonalności pkt 1 wyroku Sąd orzekł na mocy art. 333 § 1 pkt. 1 k.p.c. Ponadto, zgodnie z art. 1082 k.p.c. nadano z urzędu klauzulę wykonalności odnośnie punktu 1 uzasadnianego wyroku.

W zakresie kosztów sądowych, Sąd orzekł w oparciu o art. 113 ust. 4 ustawy
o kosztach sądowych w sprawach cywilnych oraz art. 100 k.p.c. i postanowił zwolnić pozwanego od kosztów sądowych za dotychczasowe postępowanie, na które składała się opłata stosunkowa od pozwu, od uiszczenia której strona powodowa była zwolniona z mocy prawa. W ocenie Sądu pozwany powinien skupić się w pierwszej kolejności na realizacji obowiązku alimentacyjnego wobec małoletniej powódki, który ma charakter priorytetowy.