Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 czerwca 2024r.

Sąd Rejonowy w Rybniku Wydział IV Rodzinny i Nieletnich

w składzie następującym:

Przewodniczący: sędzia SR Julia Kosobudzka

Protokolant: Zuzanna Lipińska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 czerwca 2024r. w R.

sprawy z powództwa małoletniego P. S.

reprezentowanego przez matkę I. K.

przeciwko M. S.

o podwyższenie alimentów

1)  zasądza od pozwanego M. S. na rzecz małoletniego powoda P. S. alimenty w kwocie po 1500 zł (słownie: tysiąc pięćset złotych) miesięcznie, płatne do rąk matki małoletniego powoda I. K. do dnia 10-tego każdego miesiąca z ustawowymi odsetkami w razie opóźnienia w terminie płatności którejkolwiek z rat, a to w miejsce alimentów zasądzonych wyrokiem Sądu Rejonowego w Rybniku z dnia 25 lutego 2021 roku
w sprawie IV RC 412/20;

2)  oddala powództwo w pozostałym zakresie;

3)  odstępuje od obciążania pozwanego kosztami postępowania;

4)  nie obciąża małoletniego powoda kosztami postępowania;

5)  nadaje wyrokowi w punkcie 1 rygor natychmiastowej wykonalności.

Sygn. akt IV RC 337/23

UZASADNIENIE

postanowienia z dnia 4 sierpnia 2023 roku

W niniejszej sprawie małoletni powód P. S. działający przez matkę I. K. domaga się podwyższenia alimentów zasądzonych wyrokiem Sądu Rejonowego w Rybniku z dnia 25 lutego 2021 roku o sygn. akt IV RC 412/20 od pozwanego M. S. na swoją rzecz z kwoty 800 zł do kwoty 1800 zł miesięcznie, płatnych z góry do rąk matki powoda, do dnia 10-tego każdego miesiąca wraz z ustawowymi odsetkami w przypadku uchybienia terminowi płatności którejkolwiek z rat oraz zasądzenia od pozwanego na rzecz powoda zwrotu kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych.

Wraz z pozwem złożono również wniosek o udzielenie zabezpieczenia roszczenia poprzez zobowiązanie pozwanego do łożenia przez czas trwania postępowania na rzecz małoletniego powoda kwoty po 1500 zł miesięcznie, płatnej z góry do rąk matki powoda, do dnia 10-tego każdego miesiąca wraz z ustawowymi odsetkami w przypadku uchybienia terminowi płatności którejkolwiek z rat.

W uzasadnieniu wskazano, że małoletni powód, ur. (...) w R., jest synem I. K. i M. S., pochodzącym z nieformalnego związku. Alimenty w kwocie 800 zł zostały na zasądzone na rzecz małoletniego 2,5 roku temu. Podano, iż w tym czasie znacznie wzrosły potrzeby małoletniego powoda, między innymi z uwagi na to, że w stosunku do dziecka w dniu 28 maja 2021 roku zostało wydane orzeczenie o niepełnosprawności, co w przeważającej mierze wpływa na wzrost kosztów utrzymania małoletniego. Małoletni cierpi na niskie napięcie mięśniowe górnej części ciała, uczęszcza na cotygodniowa terapię SI (integracji sensorycznej), jak również 5 razy w roku korzysta z pomocy lekarza psychiatry (400 zł za wizytę). Ponadto, matka małoletniego ćwiczy z dzieckiem w domu, bowiem nie jest w stanie zapewnić dziecku terapii prowadzonej przez fizjoterapeutów z uwagi na koszt takich spotkań. Wskazano także, iż matka małoletniego zakończyła edukację na uczelni wyższej i w związku z powyższym nie otrzymuje już stypendium socjalnego. Obecnie utrzymuje siebie i małoletniego syna ze świadczenia pielęgnacyjnego, zasiłku rodzinnego, dodatku do zasiłku rodzinnego z tytułu kształcenia i rehabilitacji dziecka niepełnosprawnego, dodatku pielęgnacyjnego w łącznej kwocie 2.854,84 zł. Matka małoletniej nie może podjąć zatrudnienia z uwagi na pobieranie świadczenia pielęgnacyjnego, korzysta z pomocy finansowej ojca, który co miesiąc przekazuje kwotę około 500 zł.

W pozwie określono koszty utrzymania małoletniego powoda. Składają się na nie wydatki przeznaczone na: wyżywienie (500 zł), utrzymanie mieszkania – prąd, gaz, woda, śmieci, internet, telefon (650 zł), środki czystości, chemia, kosmetyki (100 zł), lekarstwa, witaminy, suplementy (50 zł), zakup książek, materiałów edukacyjnych, przedmiotów rozwoju osobistego (100 zł), odzież (150 zł), obuwie (100 zł), urodziny, imieniny, udział w przyjęciach okolicznościowych (50 zł), terapia SI (480 zł), wizyty u psychiatry (150 zł), przedszkole (140 zł), wakacje, urlop, wypoczynek (150 zł), razem 2.620 zł.

W pozwie wskazano, iż małoletni pozostaje pod wyłączną opieką matki, a pozwany od października 2020 roku nie widział małoletniego powoda, nie przesyła mu żadnych zabawek, prezentów.

Podano, iż małoletni choruje na autyzm, toteż opieka nad małoletnim wymaga znacznie większego poświęcenia i zaangażowania ze strony matki niż w przypadku zdrowego dziecka.

W pozwie podano także, iż matka małoletniego w niedawnym czasie przeprowadziła remont jego pokoju.

Pozwany w odpowiedzi na pozew wniósł o oddalenie powództwa ponad kwotę 1000 zł miesięcznie, oddalenie wniosku o zabezpieczenie powództwa ponad kwotę 1000 zł, zasądzenie na rzecz pozwanego zwrotu kosztów, w tym kosztów zastępstwa adwokackiego. Pozwany przyznał, iż od czasu ostatniego orzekania w sprawie o alimenty wzrosły koszty utrzymania małoletniego powoda w wyniku upływu czasu, inflacji i niepełnosprawności małoletniego, jednak zmiana ta nie uzasadnia podwyższenia alimentów aż o 125%. Pozwany nie kwestionuje konieczności rehabilitacji małoletniego powoda, jednak podniósł, iż matka nie wykazała, by podjęła jakiekolwiek starania o skorzystanie z refundowanych przez NFZ form terapii. Pozwany podał także, iż jego sytuacja materialno-bytowa zmieniła się od czasu ostatniego orzekania w sprawie alimentów, bowiem na swoim utrzymaniu posiada małżonkę, ożenił się w 2022 roku. Małżonka zmuszona była zamknąć działalność gospodarczą w postaci salonu kosmetycznego z uwagi na zbyt wysokie koszty, a od czerwca 2023 roku działalność ta jest prowadzona przez pozwanego z uwagi na konieczność zminimalizowania kosztów z uwagi na odprowadzanie składek na ubezpieczenie społeczne z tytułu umowy o pracę. E. S. od 15 lipca 2023 roku zatrudniona jest w salonie na podstawie umowy zlecenia, w związku z powyższym na pozwanym ciąży obowiązek zapłaty zaległości publicznoprawnych w kwocie około 9000 zł. Z uwagi na krótki okres funkcjonowania salonu i budowanie dopiero bazy klientów, obecnie osiągane dochody ledwo wystarczają na pokrycie kosztów. Pozwany określił swoje zarobki w skali miesiąca w kwocie 5.500 zł, podał także koszty utrzymania swoje (4.274,84 zł) oraz małżonki (2.480,32 zł). Pozwany wskazał także, iż do kontaktów z małoletnim powodem nie dochodzi z uwagi na to, iż matka powoda nieustannie neguje uprawnienia wybranych psychologów, a kontakty ustalone zostały przez Sąd w obecności psychologa.

Na rozprawie w dniu 2 sierpnia 2023 roku matka małoletniego powoda w toku przesłuchania podała, iż łącznie wszystkie źródła jej dochodu oraz alimenty, które łoży pozwany to kwota 2907 zł. Wskazała następujące koszty utrzymania siebie i syna: terapia małoletniego 120 zł za 45 minut, czynsz z wodą 905 zł, prąd 120 zł, gaz 60-72 zł, internet oraz TV 129 zł, telefon 50 zł, 120-170 zł przedszkole, wyżywienie powoda 600 zł, wyżywienie matki powoda 500 zł, chemia i kosmetyki 100 zł na osobę, leki, rozwój dziecka, książki, wyjścia 100-200 zł, odzież 300 zł, kwartalnie z obuwiem 1100 zł, terapia SI 480 zł, raty 300 zł, urodziny 100 zł, wyposażenie mieszkania 30 zł, zakup sprzętu do rehabilitacji w domu – maty sensoryczne i piłka 1000 zł, wakacje 150 zł, psychiatra 400 zł na kwartał. Matka powoda oświadczyła, iż w czasie ostatniego orzekania o alimentach miała o wiele niższe dochody w skali miesiąca. Matka powoda wskazała, iż obecnie jest regres jeśli chodzi o rozwój intelektualny syna i z tego względu zapisuje go do terapeutycznego przedszkola. Matka wskazała, iż czyni wszelkie starania o zapisanie syna na refundowane terapie, jednak refundowana jest jedynie terapia SI oraz logopedyczna. Udało się skorzystać z refundacji jednej z terapii przez okres pół roku, na pierwszą terapię okres oczekiwania wynosił rok.

Na tej samej rozprawie pozwany podał, iż pracuje jako kierowca zawodowy samochodu ciężarowego, zarabia w granicach 4500-7000 zł miesięcznie. Podał, iż ma na utrzymaniu żonę, a jednocześnie zatrudnił żonę w oparciu o umowę zlecenia. Żona otrzymuje wypłatę w zależności od tego, ile godzin przepracuje. Oświadczył, iż żona robi dokładnie to, co wcześniej, tylko teraz w firmie pozwanego. Pozwany podał koszty utrzymania swoje i żony, w tym raty żony 380 zł za kredyt na rozwinięcie działalności. Pozwany podał, iż musi spłacić ZUS razem z żoną około 10.000 zł. Pozwany oświadczył, iż skoro małoletni w przedszkolu będzie mieć kompleksowe badania i zajęcia, to prywatne terapie odpadną.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Wniosek o zabezpieczenie był częściowo uzasadniony.

Zgodnie z art. 730 ¹ § 1 i 2 k.p.c., każda strona może żądać udzielenia zabezpieczenia, jeżeli uprawdopodobni roszczenie oraz interes prawny w udzieleniu zabezpieczenia.

W sprawach o alimenty podstawą zabezpieczenia jest jedynie uprawdopodobnienie roszczenia (art. 753 § 1 k.p.c.). Uprawdopodobnienia nie można utożsamiać z udowodnieniem roszczenia, stanowi ono bowiem surogat dowodu nie dający pewności, lecz jedynie wiarygodność określonego faktu (K. Flaga – Gieruszyńska, Komentarz, pod red. A. Zielińskiego, Warszawa 2008 r.).

Zgodnie z art. 133 § 1 k.r.o. rodzice są obowiązani do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania. W myśl zaś art. 135 § 1 k.r.o. zakres świadczeń alimentacyjnych zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego.

Art. 138 k.r.o. stanowi, że w razie zmiany stosunków można żądać zmiany orzeczenia lub umowy dotyczącej obowiązku alimentacyjnego.

Zabezpieczenie roszczeń alimentacyjnych polega na stworzeniu pewnej prowizorycznej sytuacji i zmierzającego wyłącznie do zabezpieczenia przysługujących uprawnionemu roszczeń, nie powinno ono prowadzić do pełnego zaspokojenia roszczeń, lecz powinno ograniczać się do zapewnienia uprawnionemu środków zaspakajających jego podstawowe potrzeby.

W niniejszej sprawie, nie ulega wątpliwości, że małoletni powód, nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie. Obowiązkiem pozwanego, jako rodzica małoletniego powoda, jest zatem przyczynianie się do zaspokajania jego usprawiedliwionych potrzeb, zarówno poprzez dostarczanie mu środków utrzymania, jak i wychowania. Nie powinno budzić także jakichkolwiek zastrzeżeń to, że od dnia wydania orzeczenia, ustalającego aktualny obowiązek alimentacyjny pozwanego wobec małoletniego powoda na kwotę 800 zł doszło do istotnej zmiany stosunków pomiędzy stronami, przede wszystkim z uwagi na wydane orzeczenie o niepełnosprawności małoletniego oraz ogólny wzrost kosztów związanych z jego utrzymaniem, koniecznym leczeniem i rehabilitacją. Ponadto, powszechnie wiadomo, iż z powodu utrzymującej się obecnie wysokiej inflacji ceny podstawowych produktów stale rosną – z tego powodu wysokość alimentów ustalona w 2021 roku nie może aktualnie mieć pokrycia w rzeczywistych, aktualnych kosztach życia. Faktów tych świadomy jest zresztą sam pozwany, który deklaruje chęć łożenia na syna o 200 zł miesięcznie więcej.

W przekonaniu Sądu, w świetle zgromadzonego w sprawie materiału procesowego, jak również mając na uwadze wskazania wiedzy i doświadczenia życiowego, przyjąć należało, iż strona powodowa uprawdopodobniła, że na jej miesięczne koszty utrzymania składają się aktualnie podstawowe wydatki związane z mieszkaniem, zakupem żywności, środków czystości, odzieży i obuwia, rozrywką i wypoczynkiem, ale przede wszystkim leczeniem i terapią małoletniego. Wbrew jednak twierdzeniom pozwu, brak było jednocześnie podstaw do przyjęcia za prawdopodobne, że wydatki te obejmują kwotę ponad 2620 zł miesięcznie. W szczególności, na tym etapie, wątpliwości budziły niektóre podane przez nią koszty utrzymania. Część z nich wydaje się być wszakże zbyt wygórowana, np. podany w skali każdego miesiąca koszt wizyt u psychiatry, terapii SI czy środki czystości, a także koszt rehabilitacji, który nawet nie został podany. Podkreślenia wymaga, że szczegółowa wysokość usprawiedliwionych kosztów małoletniego powoda zostanie przez Sąd ustalona po przeprowadzeniu pełnego postępowania dowodowego.

W świetle treści pozwu oraz dotychczasowego postępowania, matka małoletniego w wiodący sposób przyczynia się do obecnie do zabezpieczenia potrzeb dziecka, nie budzi również zastrzeżeń teza, iż to na pozwanym w większym zakresie ciąży obowiązek zaspokajania jego uzasadnionych kosztów utrzymania.

Zdaniem Sądu, strona powodowa zdołała dotychczas uprawdopodobnić, że zobowiązanie pozwanego do łożenia na rzecz małoletniego powoda podwyższonej kwoty alimentów odpowiadać będzie opisanym na wstępie przesłankom. Sąd uznał, że kwota 1300 zł pozwoli częściowo pokryć podstawowe bieżące potrzeby małoletniego powoda, zważywszy na to, iż zabezpieczenie służy natychmiastowemu zapewnieniu środków utrzymania uprawnionemu

Przede wszystkim zwrócić należy uwagę na fakt, że kwota ta powoli na zaspokojenie większości uwiarygodnionych kosztów utrzymania małoletniego powoda. Ponadto wskazać w tym względzie trzeba, że z pewnością odpowiada ona możliwościom zarobkowym i majątkowym pozwanego. Z treści dołączonego do odpowiedzi na pozew zeznania podatkowego wynika bowiem, że średni miesięczny dochód pozwanego wynosi ok. 7800 zł, tymczasem oznaczone przezeń w tym piśmie najniezbędniejsze wydatki związane z utrzymaniem wynoszą ok. 4274 zł. Na obecnym etapie Sąd nie dał wiary twierdzeniom pozwanego, iż jego żona jest na jego utrzymaniu wskutek zamknięcia własnej działalności gospodarczej, skoro prowadzi taką samą działalność i w tym samym miejscu, tylko obecnie z oszczędnościowych przyczyn (niższe składki ZUS) działalność tę prowadzi teraz pozwany. Wskazać także należy, iż na przedłożonym PIT pozwanego za 2022 roku ujawniono także dochody małżonki za 2022 rok.

Z tych wglądów orzeczono, jak w sentencji, zobowiązując pozwanego do łożenia na rzecz małoletniego powoda kwotę 1300 zł miesięcznie oraz oddalając wniosek w pozostałym zakresie.

Z uwagi na treść art. 743 § 1 k.p.c., Sąd nadał z urzędu klauzulę wykonalności w zakresie punktu 1. postanowienia.

W tym miejscu na marginesie podkreślić należy, że niniejsze rozstrzygnięcie nie przesądza o ostatecznym wyniku postępowania.

R., dnia 12 września 2023 roku SSR Julia Kosobudzka