Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Przewodniczący

SSR Agnieszka Bierza

Protokolant

Beata Szymura

Formularz UK 1

Sygnatura akt

III K 192/20

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.  USTALENIE FAKTÓW

0.1.Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.

J. R.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

0.1.Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

---

---

---

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

---

---

---

2.  OCena DOWOdów

0.1.Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

0.1.Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięciaz wyroku

Oskarżony

☐

3.1.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

1

J. R.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

---

☐

3.2.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

------

----

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Na podstawie zebranego materiału dowodowego sąd uznał, że oskarżony dopuścił się czynu określonego w art. 178 a§ 1 kk – znajdując się w stanie nietrzeźwości prowadził samochód w ruchu lądowym.

W niniejszej sprawie nie budzi wątpliwości fakt, że spełnione są wszystkie przesłanki, aby przepisać oskarżonemu winę. J. R. posiada odpowiedni wiek, a zatem i doświadczenie życiowe, w związku z czym powinien mieć właściwe spojrzenie na wagę i znaczenie obowiązujących w społeczeństwie norm prawnych. Jednocześnie powinien oceniać swoje zachowanie zgodnie z tymi normami. W chwili popełnienia zarzucanego mu czynu nie znajdował się on w sytuacji ograniczającej możliwość postąpienia zgodnie z prawem. Mając możliwość wyboru postępowania nie dał posłuchu normie prawnej i swoim zachowaniem umyślnie naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu drogowym.

W ocenie sądu czyn oskarżonego jest czynem przestępnym o znacznym stopniu społecznej szkodliwości, oskarżony złamał bowiem fundamentalną zasadę obowiązującą w ruchu drogowym: zakaz prowadzenia pojazdów w stanie nietrzeźwości. Podkreślić należy, że stopień upojenia alkoholowego oskarżonego był wysoki (0,64 mg/l w pierwszym badaniu). Oskarżony działał umyślnie - wiedząc, że spożywał alkohol wsiadł do samochodu, by pojechać na stację benzynową w celu zakupu papierosów. Miał też pełną świadomość, że spożyty alkohol może negatywnie oddziaływać na jego zdolność do kierowania samochodem i że prowadzenie przez niego samochodu w takim stanie stwarza realne zagrożenie dla innych uczestników ruchu drogowego. Nie ma tu znaczenia okoliczność jakoby oskarżony, zanim wsiadł do samochodu, sprawdził stan trzeźwości posiadanym przez siebie alkomatem. Niewiarygodne dla sądu jest twierdzenie, że wynik badania był negatywny, skoro krótko potem wynik pierwszego badania wykonanego przez funkcjonariuszy Policji wynosił aż 0,64 mg/l. Nadto czyn oskarżonego godził w ważne dobra prawnie chronione: bezpieczeństwo w komunikacji oraz życie i zdrowie ludzi.

☐

3.3.  Warunkowe umorzenie postępowania

---

---

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

---

☐

3.4.  Umorzenie postępowania

---

---

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

---

☐

3.5.  Uniewinnienie

---

---

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej orazzwięźle o powodach uniewinnienia

---

4.  KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

J. R.

1

2

3

4

5

I

Za przypisane oskarżonemu przestępstwo sąd wymierzył mu karę 3 miesięcy pozbawienia wolności. Wymierzając oskarżonemu w/w karę sąd baczył, aby nie przekroczyć stopnia winy oskarżonego oraz wziął pod uwagę znaczny stopień społecznej szkodliwości czynu. Sąd uwzględnił także konieczność kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa oraz prewencję generalną, kierując się tym, że cały czas utrzymuje się wysoka liczba przestępstw polegających na prowadzeniu pojazdów mechanicznych w stanie nietrzeźwości. Kara ta ma uświadomić społeczeństwu konieczność respektowania norm prawnych i nieuchronność ujemnych konsekwencji ich lekceważenia. Nie bez znaczenia dla wymiaru kary jest również stopień upojenia alkoholem oskarżonego. Z drugiej strony sąd uwzględnił fakt, że oskarżony nie był uprzednio karany, przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i wyraził skruchę.

Zważywszy na sposób życia i dotychczasową postawę oskarżonego, a także biorąc pod uwagę wskazany w ustawie karnej prymat kar wolnościowych sąd przyjął, że wobec J. R. istnieje pozytywna prognoza kryminologiczna wyrażająca się w przekonaniu, że nie popełni on ponownie przestępstwa i będzie przestrzegał porządku prawnego. Oskarżony nie był również uprzednio karany, prowadził przykładny tryb życia, wyraził żal i skruchę za popełniony występek. Zatem, w ocenie sądu, zaistniały przesłanki do zastosowania wobec oskarżonego dobrodziejstwa instytucji warunkowego zawieszenia wykonania orzeczonej kary pozbawienia wolności.

W związku z powyższym, sąd na podstawie art. 69 § 1, 2 kk i art. 70 § 1 kk warunkowo zawiesił wobec oskarżonego wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności na okres próby 1 roku. W ocenie sądu, tak orzeczona wobec oskarżonego kara wolnościowa osiągnie bowiem swoje cele, uzmysławiając mu naganność czynu i wdrążając go tym samym do postępowania zgodnego z prawem, zapobiegając ponownemu popełnieniu przez niego przestępstwa. W przekonaniu sądu, w tym konkretnym przypadku nie ma bowiem potrzeby silniejszego oddziaływania na oskarżonego w kierunku zmiany jego postawy wobec dóbr chronionych prawem, zaś przyjęty okres próby jest jednocześnie, w ocenie sądu, wystarczający dla zweryfikowania powyższej prognozy przyszłego zachowania oskarżonego.

Z uwagi na fakt, że J. R. został skazany za popełnienie przestępstwa przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji znajdując się pod wpływem alkoholu, na podstawie art. 42§ 2 kk sąd orzekł wobec oskarżonego środek karny w postaci zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych na okres 3 lat.

Jak wskazał Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 24.04.1982 r. V KRN 106/82, OSNPG 1982, z.8-9, poz. 108) ratio legis zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych polega bowiem na tym, by osoby nieprzestrzegające zasad bezpieczeństwa, zagrażające bezpieczeństwu ruchu, czy to z braku wyobraźni czy z braku poczucia odpowiedzialności – z ruchu tego wyłączyć. Jest to najskuteczniejszy sposób wzmożenia bezpieczeństwa na drogach.

Orzekając powyższy środek na okres 3 lat, czyli na najniższy wskazany w ustawie okres, sąd wziął pod uwagę całokształt okoliczności sprawy, w szczególności ilość spożytego przez oskarżonego alkoholu, a w konsekwencji wysokość stężenia alkoholu w organizmie. Zdaniem sądu stężenie alkoholu we krwi we wskazanej wyżej wartości musi skutkować orzeczeniem co najmniej 3 lat zakazu. Jednocześnie orzekanie zakazu w wyższym wymiarze byłoby nieuzasadnionym represjonowaniem i nadmierną dolegliwością dla oskarżonego.

W ocenie sądu dolegliwość poniesiona przez oskarżonego w związku z pozbawieniem go uprawnień do kierowania pojazdami mechanicznymi powinna w nim wykształcić właściwy stosunek do obowiązujących norm prawnych, jak również powstrzymać potencjalnych sprawców od popełniania tego typu przestępstw.

Nadto sąd zaliczył oskarżonemu na poczet wymienionego środka karnego, na mocy art. 63§ 4 kk, okres zatrzymania oskarżonemu prawa jazdy od dnia 19 grudnia 2019 r. do dnia 28 maja 2020 r.

Na mocy art. 43a§ 2 kk sąd orzekł wobec oskarżonego środek karny w postaci świadczenia pieniężnego w kwocie 5000 zł na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym i Pomocy Postpenitencjarnej. Orzekając powyższe świadczenie w kwocie 5000 zł, sąd wziął pod uwagę sytuację majątkową i osobistą oskarżonego, ale również stopień upojenia alkoholowego oskarżonego. Środek ten wzmacniając represję karną wobec oskarżonego powinien dodatkowo motywować go do zachowania zgodnego z prawem.

W ocenie sądu wymierzone kara i środki karne są adekwatne do stopnia winy J. R., jak również do wszystkich okoliczności przedmiotowego zdarzenia. Powyższa kara i środki karne powinny wyrobić w oskarżonym krytyczny stosunek do popełnionego przestępstwa i umotywować go do przestrzegania prawa w przyszłości.

5.  1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

---

---

---

---

1.6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionychw innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosowałokreślonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

Obrońca oskarżonego J. R. wnosił w jego imieniu o warunkowe umorzenie postępowania na okres próby 2 lat, orzeczenie zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych na okres 1 roku oraz orzeczenie świadczenia pieniężnego w kwocie 2.000 zł. W uzasadnieniu wniosku wskazał, że oskarżony został zatrzymany do rutynowej kontroli, nie naruszył żadnych innych przepisów ruchu drogowego. Wskazał również, że oskarżony przyznał się do stawianego mu zarzutu i wyraził skruchę z powodu swojego zachowania. Nie był on dotychczas karany, a w środowisku lokalnym cieszy się nieposzlakowaną opinią. Obrońca podnosił też, że oskarżony zanim rozpoczął jazdę, dokonał badania stanu trzeźwości posiadanym przez siebie alkomatem i uzyskał wynik zerowy. Jednocześnie przyznał, że urządzenie to nie jest dokładne oraz nie było regularnie kalibrowane. Nadto obrońca przedstawił sytuację rodzinną i finansową oskarżonego. Podnosił, że oskarżony opiekuje się niepełnosprawnym synem, którego wozi do lekarzy i pomaga mu w czynnościach życia codziennego. Oskarżony utrzymuje się z emerytury, spłaca zaciągnięte wcześniej zobowiązania. We wniosku wskazano także, że oskarżony choruje przewlekle na chorobę nowotworową układu pokarmowego, leczy się na nadciśnienie tętnicze oraz przewlekłą chorobę płuc i wątroby. Z tego powodu przyjmuje liczne leki, które mogły mieć wpływ na wynik badania.

W ocenie sądu przytoczone przez obrońcę oskarżonego argumenty nie mogły skutkować warunkowym umorzeniem prowadzonego wobec niego postępowania. Zdaniem sądu instytucja warunkowego umorzenia postępowania jest instytucją, która winna być stosowana tylko w szczególnych sytuacjach i ma stanowić wyjątek, a nie regułę w reakcji wymiaru sprawiedliwości na popełnione przestępstwo. Sąd uznał, że w niniejszej sprawie nie mamy do czynienia z taką sytuacją. Na pewno okolicznością przemawiającą za warunkowym umorzeniem postępowania nie może być fakt, że oskarżony wyraził skruchę z powodu swojego postępowania, nie był karany, cieszy się nieposzlakowaną opinią. Gdyby tak było sąd „musiałby” warunkowo umarzać postępowanie karnego wobec każdego sprawcy, który wyraził skruchę z powodu swojego postępowania, dotychczas prowadził przykładny tryb życia, niezależnie od okoliczności popełnienia czynu.

Sąd nie kwestionuje, że oskarżony dotychczas nie był karany, prowadził przykładny tryb życia, ale są to okoliczności niewystarczające do zakończenia postępowania we wnioskowany przez oskarżonego sposób. Sąd miał bowiem na uwadze, że występek przypisany oskarżonemu, wbrew twierdzeniom obrońcy, cechuje stopień społecznej szkodliwości, który nie jest nie znaczny. Jak wskazano powyżej, godził on w cenne dobra chronione prawem jakimi są bezpieczeństwo w komunikacji oraz zdrowie i życie ludzi. Również stopień upojenia alkoholowego oskarżonego był wysoki, a to 0,64 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu (w pierwszym badaniu) i również ta okoliczność przemawia za odmową uwzględnienia wniosku oskarżonego.

Niewątpliwie utrata prawa jazdy utrudni oskarżonemu opiekę nad synem, a żona oskarżonego jeździ teraz do syna autobusem. Jednak oskarżony powinien był pomyśleć o rodzinie zanim wsiadał za kierownicą samochodu po użyciu alkoholu, a nie teraz gdy grozi mu odpowiedzialność karna. Bez znaczenia jest okoliczność, że oskarżony dokonał badania swojego stanu trzeźwości poosiadanym przez siebie alkomatem, skoro to urządzenie nie było dokładne i nie było regularnie kalibrowane. Przy czym wątpliwości sądu budzi okoliczność jakoby uzyskany wynik był zerowy, podczas gdy krótko potem badanie dokonane przez funkcjonariuszy Policji dało wynik 0,64 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu. Bez znaczenia jest również okoliczność, że oskarżony przewlekle choruje. Uwadze sądu nie umknęło, że oskarżony, mimo licznych i poważnych schorzeń, spożywał alkohol, a nadto planował zakupić papierosy. Nie stawia to oskarżonego w pozytywnym świetle. Nadto wyniki badań przeprowadzonych przez funkcjonariuszy Policji nie budzą żadnych wątpliwości sądu. Również sytuacja finansowa oskarżonego nie może skutkować warunkowym umorzeniem postępowania.

Wskazać należy, iż w Polsce cały czas utrzymuje się duża ilość występków z art. 178a §1 kk, również po zaostrzeniu przepisów karnych od dnia 18 maja 2015 r. Odmawiając warunkowego umorzenia postępowania sąd uwzględnił, jak już wskazano powyżej, konieczność kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa oraz prewencję generalną oraz mając na uwadze, że orzeczenie sądu ma uświadomić społeczeństwu konieczność respektowania norm prawnych i nieuchronność ujemnych konsekwencji ich lekceważenia. Wobec zaostrzenia przepisów karnych wobec nietrzeźwych kierowców poprzez obowiązek orzeczenia zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych na okres co najmniej 3 lat oraz obowiązek orzeczenia świadczenia pieniężnego w kwocie co najmniej 5.000 zł wielu sprawców wnosząc o warunkowe umorzenie postępowania będzie próbowała uniknąć zastosowania wobec nich tych surowszych przepisów, a nie taka była przecież intencja ustawodawcy ustalającego możliwość i przesłanki warunkowego umorzenia postępowania karnego oraz zaostrzającego odpowiedzialność za przedmiotowy występek.

Podsumowując: w ocenie sądu oskarżony nie zasługuje na zastosowanie wobec niego instytucji warunkowego umorzenia postępowania, jak również nie pozwala na to znaczny stopień społecznej szkodliwości przypisanego mu czynu oraz stopień winy oskarżonego, który nie jest nie znaczny.

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6

Na mocy art. 627 kpk i art. 2 ustawy z dnia 23.06.1973 r. o opłatach w sprawach karnych sąd nałożył na oskarżonego obowiązek uiszczenia opłaty od wymierzonej kary pozbawienia wolności w wysokości 60 zł oraz obciążył go wydatkami w kwocie 70 zł.

Sąd po przeanalizowaniu sytuacji rodzinnej, majątkowej i wysokości dochodów oskarżonego uznał bowiem, że uiszczenie wskazanych kosztów postępowania nie będzie dla niego zbyt uciążliwe, a ponadto jak bez wątpliwości ustalono, to sam oskarżony, swoim nagannym zachowaniem zainicjował niniejsze postępowanie karne, a tym samym opisane powyżej koszty z nim związane, które powinien ponieść.

6.  1Podpis