Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 grudnia 2015 r.

Sąd Okręgowy___________________ w Gliwicach Wydział IX

Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych Ośrodek Zamiejscowy w Rybniku

w składzie:

Przewodniczący:	SSO Barbara Kużdrzał-Kiermaszek
Protokolant:	Joanna Metera

po rozpoznaniu w dniu 10 grudnia 2015 r. w Rybniku

sprawy z odwołania (...) Przedsiębiorstwa (...) (K.)

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R.

przy udziale zainteresowanych: M. P.; B. S.;

o wydanie zaświadczenia o ustawodawstwie właściwym

na skutek odwołania (...) Przedsiębiorstwa (...) (K.)

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R.

z dnia 30 czerwca 2015r Znak (...)- (...) nr (...)

z dnia 30 czerwca 2015r. Znak (...)- (...) nr (...)

1.  zmienia zaskarżoną decyzję nr (...) w ten sposób, iż zobowiązuje Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R. do wydania wnioskującemu „zaświadczenia o ustawodawstwie dotyczącym zabezpieczenia społecznego mającym zastosowanie do osoby uprawnionej” w formularzu A1 dla M. P. na okres od 12 czerwca 2015r do 30 kwietnia 2016r.

2.  zmienia zaskarżoną decyzję nr (...) w ten sposób, iż zobowiązuje Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R. do wydania wnioskującemu „zaświadczenia o ustawodawstwie dotyczącym zabezpieczenia społecznego mającym zastosowanie do osoby uprawnionej” w formularzu A1 dla B. S. na okres od 12 czerwca 2015r do 30 kwietnia 2016r.

3.  zasądza od organu rentowego na rzecz J. K. kwotę 120 złotych (sto dwadzieścia złotych 00/100) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sędzia

Sygn. akt IXU 825/15

UZASADNIENIE

Decyzjami z dnia 30.06.2015r. organ rentowy Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R. odmówił wydania „zaświadczenia o ustawodawstwie dotyczącym zabezpieczenia społecznego mającym zastosowanie do osoby uprawnionej” na formularzu A1 dla pracowników (...) Przedsiębiorstwa (...), będących obywatelami Ukrainy – B. S. oraz M. P..

W uzasadnieniu tych decyzji organ rentowy wskazał, iż zgromadzony w sprawie materiał dowodowy wskazuje, że dopełniono formalności pozwalających na legalne świadczenie pracy na terenie Polski przez zainteresowanych pracowników, jednak w ocenie Oddziału ZUS pobyt na terenie Polski ma wyłącznie związek z wykonywaną pracą, zatem brak podstaw do wydania zaświadczenia A1. Organ rentowy podniósł, że w myśl art.1 rozporządzenia nr 123/2010, rozporządzenie (WE) nr 883/2004 i rozporządzenie 987/2009 mają zastosowanie do obywateli państw trzecich, którzy nie są jeszcze objęci tymi rozporządzeniami jedynie ze względu na swoje obywatelstwo, jak również do członków ich rodzin i osób pozostałych przy życiu po ich śmierci, pod warunkiem, że zamieszkują oni legalnie na terytorium państwa członkowskiego i znajdują się sytuacji, która pod każdy względem dotyczy więcej niż jednego państwa członkowskiego.

W odwołaniu od decyzji J. K. wniósł o zmianę tych decyzji poprzez uznanie, że zainteresowani pracownicy podlegają ustawodawstwu w zakresie ubezpieczeń z tytułu zatrudnienia w przedsiębiorstwie skarżącego w okresie od 12.06.2015r. do 30.04.2016r. oraz zasądzenie kosztów według norm prawem przewidzianych. Decyzjom tym odwołujący zarzucił naruszenie art.7 kpa w zw. z art.77§ 1kpa poprzez ich niezastosowanie polegające na wydaniu zaskarżonej decyzji z naruszeniem zasady praworządności oraz niepodjęcie pomimo statutowego obowiązku – czynności niezbędnych do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego, naruszenie art.219 kpa w zw. z art.13 ust.1-3 Rozporządzenia Parlamentu i Rady nr 883/2004 z dnia 29.04.2004r. w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego oraz art.1 lit.j w zw. z art.11 oraz art.14 ust.5 i 8 Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego nr 987/2009 z dnia 16.09.2009r. poprzez ich niewłaściwe zastosowanie polegające na przyjęciu, że brak jest podstaw do wydania zaświadczeń o ustawodawstwie właściwym dla zainteresowanych pomimo, iż zostały spełnione wszystkie przesłanki warunkujące możliwość wydania takich zaświadczeń.

Organ rentowy w odpowiedzi na odwołanie wniósł o jego oddalenie z przyczyn jak w zaskarżonej decyzji.

Sąd połączył sprawy do wspólnego rozpoznania.

Rozpoznając sprawę Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Odwołujący J. K. prowadzi działalność gospodarczą w ramach (...) Przedsiębiorstwa (...) z siedzibą w R.. Zainteresowani w sprawie B. S. oraz M. P. są obywatelami Ukrainy, zatrudnionymi u odwołującego na stanowisku kierowców na podstaw umowy o pracę w pełnym wymiarze czasu pracy.

Odwołujący zatrudnia w firmie łącznie dziewięciu cudzoziemców – wszyscy oni są obywatelami Ukrainy. Dopełnił on wszystkich formalności pozwalających na świadczenie tym osobom legalnej pracy na terenie Polski. W dniu 14.11.2014r. (...) zawarło z (...) Przedsiębiorstwem Usługowo – (...) z siedzibą w R. umowę najmu lokalu mieszkalnego, znajdującego się w R. przy ulicy (...). Lokal ten, stanowiący jeden 2,3 –osobowy pokój z dostępem do wspólnej kuchni i łazienki, został przez firmę przeznaczony na mieszkanie dla zatrudnionych pracowników z Ukrainy. Wszyscy ci pracownicy zostali tam zameldowani przez pracodawcę. Z uwagi na charakter ich pracy, polegający na odbywaniu 2-3 tygodniowych wyjazdów zagranicznych na terenie Unii Europejskiej, pracownicy ci korzystają rotacyjnie z wynajętego dla nich mieszkania jedynie w trakcie krótkich 2-3 dniowych okresów odpoczynku, przed wyjazdem w kolejną trasę. Jednorazowo przebywa tam 1-3 kierowców.

Zainteresowani B. S. oraz M. P. również są zameldowani w tym mieszkaniu. Od stycznia 2015r. przebywają na terenie Polski z zamiarem pozostania tu na stałe oraz sprowadzenia swoich rodzin. Żona zainteresowanego B. S. od kilku miesięcy przebywa już na terenie Polski i zamieszkuje w U., gdzie jest zatrudniona jako pomoc w Hotelu. Na Ukrainie pozostały dwie pełnoletnie córki oraz 13-letni syn. Rodzina zainteresowanego M. P. – żona oraz syn, obecnie zamieszkuje jeszcze na Ukrainie z uwagi na konieczność zapewnienia opieki chorej matce zainteresowanego. Obie rodziny zamierzają osiedlić się w Polsce na stałe.

W dniu 18.06.2015r. odwołujący złożył wniosek o wydanie zaświadczenia o ustawodawstwie dotyczącym zabezpieczenia społecznego mającym zastosowanie do osoby uprawnionej na formularzu A1 dla zatrudnionych przez niego pracowników – obywateli Ukrainy. W rozpoznaniu tego wniosku organ rentowy wydał zaskarżone decyzji w stosunku do B. S. oraz M. P.. Pozostali pracownicy otrzymali zaświadczenia, ponieważ do wniosku złożyli oświadczenia o zamiarze stałego pobytu, zaś zainteresowani w sprawie jedynie oświadczenia dotyczące tylko okresu świadczenia pracy na rzecz polskiego pracodawcy.

Powyższe Sąd ustalił na podstawie akt ubezpieczeniowych oraz zeznań świadka M. U., zainteresowanych B. S. oraz M. P. oraz ubezpieczonego J. K. (nagranie z rozprawy w dniu 10.12.2015r. minuty od 00:11:30 do 00:32:08).

Mając na uwadze powyższe ustalenia Sąd zważył, co następuje :

Odwołanie ubezpieczonego zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art.1 rozporządzenia nr 1231/2010, rozporządzenie (EW) nr 883/2004 i rozporządzenie nr 987/2009 mają zastosowanie do obywateli państw trzecich, którzy nie są jeszcze objęci tymi rozporządzeniami jedynie ze względu na swoje obywatelstwo, jak również do członków ich rodzin i osób pozostałych przy życiu po ich śmierci, pod warunkiem że zamieszkują oni legalnie na terytorium państwa członkowskiego i znajdują się w sytuacji, która pod każdym względem dotyczy więcej niż jednego państwa członkowskiego.

W ustawodawstwie unijnym dla celów stosowania rozporządzenia (WE) Nr 883/2004 zamieszkanie zdefiniowane jest w art.1 lit.j jako miejsce, jako miejsce w którym osoba zwykle przebywa. Natomiast w art.11 rozporządzenia (WE) nr 987/2009 wskazane są elementy służące ustaleniu miejsca zamieszkania.

Ponadto obywatel państwa trzeciego legalnie zamieszkuje w Polsce jeżeli posiada ważną kartę pobytu ( lub zezwolenie na zamieszkanie na czas określony uprawnienia cudzoziemca, któremu udzielono zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony związana z udzieleniem ochrony uzupełniającej lub zgody na pobyt tolerowany, zezwolenie na osiedlenie się lub zezwolenie na pobyt rezydenta długoterminowego Wspólnot Europejskich, jeśli karta pobytu nie została jeszcze wydana), jeżeli jednocześnie spełniony jest warunek przebywania w Polsce z zamiarem stałego pobytu lub spełnione są warunki pozwalające ustalić miejsce zamieszkania, zawarte w art.11 rozporządzenia (WE) nr 987/2009.

Organ rentowy w zaskarżonych decyzjach z dnia 30.06.2015r. odmawiających wydania zaświadczeń A1 stwierdził, iż pomimo dopełnienia formalności pozwalających na legalne świadczenie pracy na terenie Polski, brak jest podstaw do wydania żądanego zaświadczenia w sytuacji gdy, pobyt na terenie Polski ma wyłącznie związek z wykonywaną pracą.

Mając na uwadze wyniki przeprowadzonego postępowania dowodowego Sąd stwierdził, że zainteresowani w sprawie pracownicy ubezpieczonego - B. S. oraz M. P. – obywatele Ukraińscy, przebywają Polsce z zamiarem stałego pobytu. Jak wynika z zebranych dowodów – w szczególności ich zeznań wiążą oni swoje plany życiowe z osiedleniem się na stałe na terytorium RP i sprowadzeniem swoich rodzin z Ukrainy.

Nie ulega zatem wątpliwości, iż zasadne jest wydanie w stosunku do tych zainteresowanych zaświadczeń o ustawodawstwie dotyczącym zabezpieczenia społecznego mającym zastosowanie do osoby uprawnionej na formularzy A1 w sytuacji nie kwestionowania przez organ rentowy spełnienia przez nich pozostałych warunków. Należy wskazać dodatkowo, że pozostali pracownicy ubezpieczonego pozostający w tożsamym stanie faktycznym i prawnym uzyskali takie zaświadczenia z organu rentowego.

Mając powyższe na uwadze, Sąd kierując się powyższymi uregulowaniami z mocy art. 477 ¹⁴ § 2 orzekł jak w sentencji. O Kosztach Sąd orzekł po myśli art. 98 kpc.

Sędzia