Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 grudnia 2017 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach Ośrodek Zamiejscowy w Rybniku

Wydział V Karny Sekcja Odwoławcza

w składzie:

Przewodniczący: SSO Sławomir Klekocki

Protokolant: Monika Machulec

w obecności ---

po rozpoznaniu w dniu 21 grudnia 2017 r.

sprawy z oskarżenia prywatnego B. B. (1), E. B. (1) i K. B. (1) przeciwko:

Z. O. /O./

syn H. i J.

ur. (...) w W.

oskarżonego o przestępstwo z art. 212 § 1 kk i art. 216 § 1 kk

L. O. /O./

córka E. i R.

ur. (...) w W.

oskarżonej o przestępstwo z art. 212 §1 kk i art. 216 § 1 kk oraz wzajemnego oskarżenia prywatnego Z. O. i L. O. przeciwko:

E. B. (1)

córka A. i Z.

ur. (...) w C.

oskarżonej o przestępstwo z art. 216 § 1 kk

K. B. (1)

syn B. i E.

ur. (...) w W.

oskarżonego o przestępstwo z art. 216 § 1kk

na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę oskarżonych i pełnomocnika oskarżycieli prywatnych

od wyroku Sądu Rejonowego w Wodzisławiu Śląskim

z dnia 12 czerwca 2017r. sygn. akt II K 856/15

I.  utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok,

II.  zasądza od oskarżonych i oskarżycieli prywatnych wydatki za postępowanie odwoławcze w kwotach po 1/6 z 20,00 (jednej szóstej z dwudziestu) złotych i obciąża ich opłatą za II instancję w kwotach po 60,00 (sześćdziesiąt) złotych.

SSO Sławomir Klekocki

Sygn. akt V.2 Ka 530/17

UZASADNIENIE

Z. O. i L. O. zostali oskarżeni z oskarżenia prywatnego B. B. (1), E. B. (1) i K. B. (1) o to, że w okresie od kwietnia 2015 roku do października 2015 roku w W. pomawiali B. B. (1), E. B. (1), K. B. (1) o takie postępowanie, które mogło poniżyć ich w opinii publicznej i narazić na utratę zaufania potrzebnego do wykonywania zawodu pedagoga i pełnienia funkcji, a także wielokrotnie znieważali B. B. (1), E. B. (1), K. B. (1),tj. o przestępstwo z art. 212 § 1 k.k. oraz art. 216 § 1 k.k.

Z wzajemnego oskarżenia prywatnego Z. O. i L. O. E. B. (1) została oskarżona o to, że w dniu 08.06.2015 r. ok. godz. 7.00 w W., przy ulicy (...) Pani E. B. (1) znieważyła L. O. i Z. O., krzycząc do swoich bliskich, cyt. „…włączajcie dyktafony, szczyle przyjechały…”, tj. o czyn z art. 216 § 1 k.k. , zaś K. B. (1) został oskarżony o to, że w dniu 08.06.2015 r. ok. godz. 7.00 w W., przy ulicy (...) gestem w postaci wyciągniętego środkowego palca dłoni znieważył L. O. i Z. O., tj. o czyn z art. 216 § 1 k.k.

Wyrokiem z dnia 12 czerwca 2017 r. Sąd Rejonowy w Wodzisławiu Śląskim :

1.  na podstawie art. 414 § 1 k.p.k. i art. 17 § 1 pkt 3 k.p.k. umorzył postępowanie karne zarzucone w prywatnym akcie oskarżenia B. B. (1), E. B. (1) i K. B. (1) przeciwko Z. O. o przestępstwo z art. 212 § 1 k.k. oraz z art. 216 § 1 k.k.;

2.  na podstawie art. 414 § 1 k.p.k. i art. 17 § 1 pkt 3 k.p.k. umorzył postępowanie karne zarzucone w prywatnym akcie oskarżenia B. B. (1), E. B. (1) i K. B. (1) przeciwko L. O. o przestępstwo z art. 212 § 1 k.k. oraz z art. 216 § 1 k.k. ;

3.  na podstawie art. 414 § 1 k.p.k. i art. 17 § 1 pkt 3 k.p.k. umorzył postępowanie karne zarzucone we wzajemnym prywatnym akcie oskarżenia Z. O. i L. O. przeciwko E. B. (1) o przestępstwo z art. 216 § 1 k.k.;

4.  na podstawie art. 414 § 1 k.p.k. i art. 17 § 1 pkt 3 k.p.k. umorzył postępowanie karne zarzucone we wzajemnym prywatnym akcie oskarżenia Z. O. i L. O. przeciwko K. B. (1) o przestępstwo z art. 216 § 1 k.k.;

Na podstawie art. 632 pkt 1 k.p.k. kosztami procesu z oskarżenia prywatnego B. B. (1), E. B. (1) i K. B. (1) przeciwko Z. O. i L. O. w zakresie zryczałtowanej równowartości wydatków sądowych w kwocie 300 zł obciążył oskarżycieli prywatnych B. B. (1), E. B. (1) i K. B. (1) i uznać je za uiszczone.

Na podstawie art. 632 pkt 1 k.p.k. kosztami procesu ze wzajemnego oskarżenia prywatnego Z. O. i L. O. przeciwko E. B. (1) i K. B. (1) w zakresie zryczałtowanej równowartości wydatków sądowych w kwocie 300 zł obciążył oskarżycieli prywatnych Z. O. i L. O. i uznać je za uiszczone.

Apelację od tego wyroku wnieśli pełnomocnik/obrońca Z. i L. O. zaskarżając wyrok w części tj. pkt 3,4 i 6 na niekorzyść E. B. (1) oraz K. B. (1) i na podst. art. 438 pkt 2 i 3 kpk wyrokowi zarzucił :

- błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, mający wpływ na treść tego orzeczenia, a polegający na błędnym przyjęciu, że stopień społecznej szkodliwości czynu przypisanego oskarżonej E. B. (1) oraz czynu przypisanego oskarżonemu K. B. (1) nie jest znaczny, podczas gdy nadanie właściwego znaczenia występującym w niniejszej sprawie okolicznościom przedmiotowo-podmiotowym określonym w art. 115 § 2 kk takim jak: okoliczności popełnionego czynu, motywacja sprawców oraz jego skutki dla oskarżycieli prywatnych, winno prowadzić do uznania, że zarówno czyn popełniony przez E. B. (1) , jak i ten popełniony przez K. B. (1) cechują się znacznym stopniem społecznej szkodliwości, a co w konsekwencji doprowadziło do:

- obrazy przepisów postępowania tj. art. 414 § 1 kpk oraz art. 17 § 1 pkt 3 kpk mającej wpływ na treść orzeczenia, a polegającej na bezpodstawnym umorzeniu postępowania, zamiast skazania oskarżonej E. B. (1) oraz oskarżonego K. B. (1) za popełnione występki z art. 216 § 1 kk .

W oparciu o w/w zarzuty pełnomocnik/obrońca Z. i L. O. wnosił o zmianę wyroku w zaskarżonej części przez odmienne orzeczenie co do istoty sprawy poprzez uznanie oskarżonych E. i K. B. (1) za winnych popełnienia zarzucanych im czynów i wymierzenie na tej podstawie oskarżonym stosownej kary. Na rozprawie odwoławczej pełnomocnik/obrońca Z. i L. O. zmodyfikował swój wniosek końcowy w apelacji i wnosił o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.

Pełnomocnik/obrońca B. B. (1) i K. B. (1) zaskarżył wyrok w całości na niekorzyść L. i Z. O. oraz na korzyść E. B. (1) i K. B. (1) i zarzucił :

1.błędne przyjęcie, że wszystkie ustalone przez Sąd w wyroku czyny mające charakter znieważeń ( art. 216 kk) i pomówień ( art. 212 kk) dokonane przez L. i Z. O. przeciwko E. B. (1), K. B. (1) i B. B. (1) zostały popełnione w warunkach znikomej szkodliwości społecznej;

2.błędne przyjęcie, że L. i Z. O. dokonując czynów mających charakter znieważeń ( art. 216 kk ) i pomówień ( art. 212 kk) ustalonych przez Sąd w wyroku działali z zamiarem ewentualnym a nie : z zamiarem bezpośrednim;

3.błędne i dowolne przyjęcie, wbrew treści zebranego materiału dowodowego , że E. B. (1) i K. B. (1) w dniu 8 czerwca 2015r. znieważyli ( art. 216 kk ) L. i Z. O..

W oparciu o w/w zarzuty pełnomocnik/obrońca B. B. (2) i K. B. (2) wnosił o:

1.uchylenie zaskarżonego wyroku w pkt 1, 2 i 5 wyroku i przekazanie sprawy w tym zakresie sądowi I instancji do ponownego rozpoznania;

2.zmianę zaskarżonego wyroku w pkt 3. 4 i 6 poprzez uniewinnienie E. B. (1) od zarzutu z art. 216 § 1 kk i uniewinnienie K. B. (1) od zarzutu z art. 216 § 1 kk, względnie o uchylenie wyroku w punktach 3, 4 i 6 i przekazanie sprawy w tym zakresie sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.

Sąd Okręgowy zważył co następuje :

Obie apelacje pełnomocników/obrońców stron nie zasługiwały na uwzględnienie. Ponieważ wniosek o uzasadnienie wyroku złożył pełnomocnik/obrońca E. B. (1), B. B. (1) i K. B. (1) sąd odwoławczy zgodnie z treścią art. 423 § 1 a kpk ograniczy zakres uzasadnienia tylko do zarzutów, które były podniesione w jego apelacji. Apelacja pełnomocnika/obrońcy E. B. (1), B. B. (1) i K. B. (1) zarzuca sądowi I instancji, nie kwestionując ustaleń faktycznych w tym zakresie, że błędnie ocenił stopień społecznej szkodliwości czynów zarzucanych L. i Z. O.. Jednak sąd I instancji w swoim obszernym uzasadnieniu wskazał dlaczego uznając L. i Z. O. za winnych popełnienia zarzucanych im czynów ocenił ich stopień społecznej szkodliwości za znikomy. Przede wszystkim sąd rejonowy miał na uwadze zachowanie E. B. (1) ,B. B. (1) i K. B. (1), którzy także dopuścili się zarzucanych im czynów z oskarżenia wzajemnego. Wbrew temu co twierdzi w apelacji pełnomocnik/obrońca E. B. (2) ,B. B. (1) i K. B. (2) wersje prezentowana przez L. i Z. O. co do postępowania i zachowania się wobec nich E. B. (2), B. B. (1) i K. B. (2) znalazły potwierdzenie w zeznaniach świadków K. S. i T. S.. Świadkowie ci będący sąsiadami stron postępowania opisali zachowanie E. B. (2), B. B. (1) i K. B. (2) polegające na nagrywaniu O. wbrew ich woli, parkowaniu samochodu w taki sposób, że utrudnia to wjazd na nieruchomość O. i ujadanie psa w/w , który zakłóca spokój sąsiadom. Te wszystkie okoliczności sąd I instancji miał na uwadze oceniając stopień społecznej szkodliwości zarzucanych stronom czynów. Oceniając zachowanie O. sąd przyznał, że doszło do naruszenia dobra osobistego jakim jest godność człowieka, jednak zdaniem sądu w stopniu nie większym niż znikomym. Sąd I instancji wskazał, że zachowanie E. B. (2) , B. B. (1) i K. B. (2) było nastawione na wywołanie konfliktu O., sprowokowanie ich i nagranie ich wypowiedzi, po to aby wszcząć przeciwko nim sprawę. Słusznie sąd rejonowy uznał, że zachowanie oskarżonych nie było zachowaniami okrutnymi, ani drastycznymi, czy brutalnymi, nie wiązało się z użyciem przemocy. Działania stron wiązały się w przypadku O. z chęcią zwrócenia B. uwagi na ich nieprawidłowe postępowanie, natomiast w przypadku B. na impulsywnym działaniu , wynikającym na braku szacunku do O.. Z zebranego w sprawie materiału dowodowego wynika jednoznacznie, że sprawcy nie działali w sposób przemyślany, ich zachowanie wynikało z zaistniałej sytuacji pod wpływem impulsu, bez głębszego zastanowienia. Rodzaj i charakter naruszonego dobra oraz rozmiary wyrządzonej lub grożącej szkody nie prowadzą doi wniosku , że stopień społecznej szkodliwości przypisanych oskarżonym czynów jest wyższy niż znikomy. Sąd rejonowy dokonał oceny dowodów zgromadzonych w toku postępowania sądowego w sposób bezstronny, nie przekraczając granic swobodnej oceny dowodów, a przy tym uwzględnił zasady doświadczenia życiowego, a swój pogląd na ostateczne wyniki przewodu sądowego przekonująco uzasadnił w pisemnych motywach zaskarżonego wyroku. Tym samym zarzuty podniesione w apelacji obrońcy oskarżonych mają w ocenie Sądu Okręgowego charakter czysto polemiczny i sprowadzają się do negowania właściwych ocen i ustaleń sądu, przeciwstawiając im własne oceny i wnioski, które w żadnym razie nie mogą podważyć trafności rozstrzygnięcia sądu rejonowego. Z tych też względów nie uznając zasadności zarzutów apelacji pełnomocnika/obrońcy B. B. (1), K. B. (1) i E. B. (1) , nie podzielając przytoczone na ich poparcie argumentów Sąd Okręgowy zaskarżony wyrok utrzymał w mocy. O kosztach postępowania orzeczono na postawie art. 636 § 1 kpk.

SSO Sławomir Klekocki