Serwis Internetowy Portal Orzeczeń używa plików cookies. Jeżeli nie wyrażają Państwo zgody, by pliki cookies były zapisywane na dysku należy zmienić ustawienia przeglądarki internetowej. Korzystając dalej z serwisu wyrażają Państwo zgodę na używanie cookies , zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki.

II C 39/18 - wyrok z uzasadnieniem Sąd Okręgowy w Gliwicach z 2018-11-14

Sygn. akt II C 39/18

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 listopada 2018 roku

Sąd Okręgowy w Gliwicach Wydział II Cywilny Ośrodek (...) w R.

w składzie:

Przewodniczący: SSO Jarosław Klon

Protokolant: Magdalena Kubańska

po rozpoznaniu w dniu 14 listopada 2018 roku w Rybniku

sprawy z powództwa Prokury Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego we W.

przeciwko W. W.

o zapłatę

oddala powództwo

UZASADNIENIE

W pozwie przeciwko W. W. powód Prokura Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty we W. domagał się:

- zasądzenia od pozwanego nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym 123 973,50 złotych z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia złożenia pozwu do dnia zapłaty,

- zasądzenia od pozwanego na swoją rzecz kosztów procesu według norm przepisanych, w tym kosztów opłaty skarbowej od pełnomocnictwa oraz kosztów opłaty sądowej od pozwu.

W przypadku wniesienia przez pozwanego sprzeciwu powód domagał się zasądzenia wyżej wymienionej kwoty wyrokiem wraz z kosztami procesu.

W motywach pozwu powód podniósł, iż pierwotnie pozwany W. W. zawarł z (...) Bankiem S.A w W. umowę bankową (...), mocą której bank udzielił mu kredytu w wysokości określonej w umowie. Pozwany zobowiązał się do spłaty zadłużenia na warunkach szczegółowo określonych w umowie kredytowej. Wobec tego, że pozwany nie wywiązał się ze spłaty kredytu i pierwotny wierzyciel wypowiedział umowę kredytu. Następnie pierwotny wierzyciel zawarł z powodem umowę cesji wierzytelności i powód nabył wierzytelność wobec pozwanego. Dalej powód przedstawił wyliczenie zaległości pozwanego wobec niego i skonkludował, że roszczenie jest zasadne i powinno zostać zasądzone.

Sprawa została skierowana do postępowania zwykłego (k. 28 akt sprawy).

Na rozprawie w dniu 14 listopada 2018 roku wniósł o oddalenie powództwa i podniósł zarzut przedawnienia.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 2 października 2008 roku pomiędzy (...) Bankiem (...) S.A w W. a W. W. została zawarta umowa kredytowa, na podstawie której pozwanemu został udzielony kredyt na cele konsumpcyjne oraz konsolidacyjny w kwocie 89825,28 złotych.

Dowód: umowa kredytu k.49 – 50 akt sprawy,

W dniu 27 stycznia 2010 roku (...) Bank (...) S.A w W. dokonał wypowiedzenia umowy kredytowej, wyżej opisanej, wobec pozwanego.

Dowód: wypowiedzenie umowy kredytowej k. 51 akt sprawy,

W dniu 22 stycznia 2011 roku Bank wystawił bankowy tytuł egzekucyjny, wskazując jako dłużnika pozwanego W. W. i wskazując, iż jest on winien bankowi:

1)  74 650,51 złotych z tytułu kapitału,

2)  17 557,18 złotych z tytułu odsetek umownych naliczanych na podstawie § 5 ust. 1 umowy od niespłaconego kapitału od dnia 2.10.2008 roku do 21.01.2011 roku.

Dowód: bankowy tytułu egzekucyjnych k. 52 akt sprawy,

Na podstawie postanowienia z dnia 7 marca 2011 roku, wydanego w sprawie I Co 635/11, Sąd Rejonowy w Wodzisławiu Śląskim nadał klauzulę wykonalności bankowemu tytułowi egzekucyjnemu wyżej opisanemu klauzulę wykonalności.

Dowód: postanowienie Sądu Rejonowego w Wodzisławiu Śląskim k. 53 akt sprawy,

W dniu 18 sierpnia 2017 roku (...) Bank S.A w W. sprzedał między innymi wierzytelność przeciwko pozwanemu na rzecz Prokury Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego Prokura z siedzibą we W..

Dowód: umowa k.56 akt sprawy,

Powód w dniu 20 października 2017 roku wystawił wyciąg z ksiąg rachunkowych Funduszu i wykazał, że posiada wobec pozwanego wierzytelność w kwocie:

- 39 288,83 złotych z tytułu należności głównej,

- 84 684,67 złotych z tytułu odsetek.

Dowód: wyciąg k. 8 akt,

Sąd zważył co następuje:

Powództwo powoda musiało zostać oddalone.

Bezspornym w sprawie było, że:

- pozwany W. W. był kredytobiorcą wobec (...) Banku S.A w W. w oparciu o treść umowy z dnia 2 października 2008 roku,

- Bank wypowiedział wobec pozwanego umowę kredytu,

- przeciwko W. W. został wystawiony bankowy tytuł egzekucyjny a następnie temu tytułowi została nadana klauzula wykonalności przez Sąd Rejonowy w Wodzisławiu Śląskim,

- przeciwko pozwanemu W. W. było prowadzone postępowanie egzekucyjne, (k. 55 akt sprawy)

- wierzytelność z tytułu bankowego tytułu egzekucyjnego przeciwko W. W. została zbyta przez Bank na rzecz powoda Prokury Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego we W.,

Spornym było:

- czy roszczenie powoda przeciwko pozwanemu W. W. przedawniło się?

Odnosząc się do spornej okoliczności, w ocenie sądu, roszczenie powoda przeciwko pozwanemu W. W. z tytułu umowy kredytu z dnia 2 października 2008 roku uległo przedawnieniu i to z dniem najpóźniej 1 kwietnia 2013 roku.

Umowa kredytu bankowego jest działalnością banku opisaną w art. 5 ust. 1 pkt 3 prawa bankowego. Z ugruntowanego orzecznictwa Sądu Najwyższego wynika, iż termin przedawnienia roszczenia banku wobec osoby niebędącej przedsiębiorcą wynosi trzy lata (SN z dnia 10.10.2003 w sprawie II CK 113/02 LEX 106951, SN z 21.11.2008 roku w sprawie V CSK 164/08, SN z 02.10.2008 w sprawie II CSK 212/08, SN z 30.01.2007 IV CSK 356/06) bowiem opisane w normie prawnej czynności bankowe a przede wszystkim udzielanie kredytów jest działalnością gospodarczą banku. Zatem – w ocenie sądu – od dnia wymagalności czyli od 31 marca 2010 roku (Bank wypowiedział umowę kredytową w dniu 27 stycznia 2010 roku, licząc że do końca lutego wypowiedzenie zostało doręczone, to doliczając 30 dni od których umowa przestała strony wiązać mamy 30 marca 2010 roku, czyli od 31 marca 2010 roku umowa został wypowiedziana skutecznie). Powód miał prawo w terminie 3 lat dochodzić zapłaty świadczenia, wynikającego z umowy pomiędzy pozwanym a (...) Bankiem S.A w W.. Prawdą jest, że termin przedawnienia uległ wobec (...) Banku S.A w W. przerwaniu, z uwagi na podjęte czynności przed sądem a to nadanie bankowemu tytułowi egzekucyjnemu klauzuli wykonalności oraz poprzez prowadzenie czynności egzekucyjnych. Jednak zgodnie z uchwała SN z dnia 29 czerwca 2016 roku w sprawie III CZP 29/16:

Nabywca wierzytelności niebędący bankiem nie może powoływać się na przerwę biegu przedawnienia spowodowaną wszczęciem postępowania egzekucyjnego na podstawie bankowego tytułu egzekucyjnego zaopatrzonego w klauzulę wykonalności (art. 123 § 1 pkt 2 k.c.).

W uzasadnieniu do tej uchwały SN wykazał, iż:

„..W razie cesji wierzytelności na nabywcę przechodzi ogół uprawnień przysługujących dotychczasowemu wierzycielowi oraz wszystkie właściwości, przywileje i braki, a więc ustawodawca zakłada identyczność wierzytelności cesjonariusza z wierzytelnością cedenta (art. 509 § 2 k.c.). Co do zasady nabywca wstępuje w sytuację prawną cedenta, w tym również w zakresie przedawnienia, zbycie bowiem wierzytelności nie ma znaczenia dla jego biegu. W przypadku wierzytelności objętej bankowym tytułem wykonawczym sytuacja prawna cesjonariusza kształtuje się jednak odmiennie od sytuacji prawnej nabywcy wierzytelności objętej innym tytułem wykonawczym. Uprawnienie do wystawienia bankowego tytułu egzekucyjnego przysługiwało jedynie bankom i tylko na ich rzecz mogła być nadana klauzula wykonalności; nadanie klauzuli na rzecz cesjonariusza niebędącego bankiem nie było dopuszczalne (uchwały Sądu Najwyższego z dnia 2 kwietnia 2004 r., III CZP 9/04, OSNC 2005, nr 6, poz. 98, z dnia 22 lutego 2006 r., III CZP 129/05, OSNC 2007, nr 1, poz. 4, i z dnia 19 lutego 2015 r., III CZP 103/14). Cesjonariusz nie mógł kontynuować egzekucji wszczętej przez bank, gdyż w postępowaniu egzekucyjnym nie ma zastosowania art. 192 pkt 3 k.p.c., a więc fundusz sekurytyzacyjny, który nie mógł się powołać na bankowy tytuł egzekucyjny oraz przejście uprawnień i uzyskać klauzuli wykonalności na podstawie art. 788 § 1 k.p.c.; musiał uzyskać nowy tytuł wykonawczy i dopiero na jego podstawie egzekwować roszczenie.

Jak wskazał Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 19 listopada 2014 r., II CSK 196/14, przerwanie biegu przedawnienia na podstawie art. 123 § 1 pkt 1 k.c. następuje co do zasady tylko pomiędzy stronami postępowania, jeżeli z istoty łączącego je stosunku prawnego wynika, że są materialnie zobowiązane lub uprawnione, a więc skutek przerwania zachodzi tylko w podmiotowych i przedmiotowych granicach czynności podjętej przez wierzyciela. Wniosek o wszczęcie egzekucji wywołuje zatem skutek przerwy wtedy, gdy pochodzi od wierzyciela wskazanego w tytule egzekucyjnym, na którego rzecz została wydana klauzula wykonalności; nie jest bowiem wystarczająca tożsamość wierzytelności, lecz konieczna jest również identyczność osób, na rzecz których czynność ta została dokonana. Skutki prawne postępowania egzekucyjnego wszczętego na podstawie bankowego tytułu wykonawczego związane są więc tylko z podmiotami w nim uczestniczącymi na podstawie tego tytułu w granicach podmiotowych i przedmiotowych ukształtowanych treścią klauzuli wykonalności…”

Odnosząc powyższe rozważania do rozpoznawanej sprawy powód nie miał prawa korzystać z przerwania biegu przedawnienia – jakie przysługiwało (...) Bankowi S.A w W., w zakresie treści klauzuli wykonalności co do tzw. bte. Innymi słowy powód nabył w 2017 roku już przedawnioną wierzytelność z tytułu umowy kredytu bankowego z dnia 2 października 2008 roku pomiędzy (...) Bankiem S.A w W. a pozwanym W. W.. W konsekwencji roszczenie, które uległo przedawnieniu, stosownie do treści art.118 k.c., musiało zostać oddalone. Jedynie na marginesie należy podnieść, że na podstawie ustawy z dnia 1 kwietnia 2018 roku o zmianie ustawy – Kodeks cywilny oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z dnia 8 czerwca 2018 roku) do art. 117 §2 dodany został §2 1 w brzmieniu „Po upływie terminu przedawnienia nie może domagać się zaspokojenia roszczenia przysługującego przeciwko konsumentom” Z kolei na podstawie art. 5 ust. 4 tejże ustawy roszczenia przedawnione przysługujące przeciwko konsumentom, co do których do dnia wejścia w życie niniejszej ustawy nie podniesiono zarzutu przedawnienia, podlegają z tym dniem skutkom przedawnienia określonym w ustawie zmienianej w art. 1 w brzmieniu nadanym ustawą.

Reasumując, nawet gdyby pozwany zarzutu przedawnienia nie podniósł, to i tak sąd musiałby je uwzględnić w oparciu o cytowane wyżej normy prawne.

Stąd orzeczenie o oddaleniu powództwa.

Sędzia Jarosław Klon

Dodano:  ,  Opublikował(a):  Maria Szymecka-Stabla
Podmiot udostępniający informację: Sąd Okręgowy w Gliwicach
Osoba, która wytworzyła informację:  Jarosław Klon
Data wytworzenia informacji: