Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

POSTANOWIENIE

Dnia 18 marca 2019 r.

Sąd Okręgowy w G. VIII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w następującym składzie:

Przewodniczący: SSO Teresa Kalinka ( spr.)

Sędziowie: SSO Grażyna Łazowska

SSR del. Magdalena Kimel

sprawy z odwołania S. G.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w C.

o jednorazowe odszkodowanie

na skutek zażalenia biegłego

na postanowienie Sądu Rejonowego w G. z dnia 23 listopada 2018 roku,

sygn. akt VI U 241/17

postanawia:

oddalić zażalenie.

(-) SSO Grażyna Łazowska (-) SSO Teresa Kalinka ( spr.) (-) SSR del. Magdalena Kimel

Sędzia Przewodniczący Sędzia

UZASADNIENIE

Zaskarżonym postanowieniem z dnia 23 listopada 2018 roku, sygn. akt VI U 241/17 Sąd Rejonowy w G. przyznał biegłemu sądowemu M. N. kwotę 1781,45 zł tytułem wynagrodzenia za sporządzenie opinii w sprawie, oddalając wniosek biegłego w pozostałym zakresie.

W uzasadnieniu postanowienia Sąd Rejonowy powołał podstawę prawną przyznania wynagrodzenia oraz wskazał, że żądane przez biegłego wynagrodzenie w kwocie 2850,32 zł nie jest uzasadnione. W ocenie Sądu I instancji podana przez biegłego liczba 88 godzin przeznaczona na wydanie opinii jest wygórowana. Sąd Rejonowy podał, że czas 55 godzin był wystarczający dla opracowania opinii. Wystarczające było: 5 godzin na część wprowadzającą, 30 godzin na badania ogólne materiałów i zasadnicze opracowanie opinii, 10 godzin na wybiórczą weryfikację zjawisk graficznych oraz dodatkowe badania, 10 godzin na ostateczne wydanie opinii i pozostałe czynności.

Zażalenie na powyższe postanowienie złożył biegły M. N., wnosząc o zmianę zaskarżonego postanowienia i przyznanie wynagrodzenia w wysokości wynikającej z rachunku. W treści zażalenia biegły zarzucił, że koszt ekspertyzy 10 podpisów nie jest zawyżony. W ocenie skarżącego Sąd Rejonowy w sposób dowolny przyjął jako wystarczające 55 godzin. Zdaniem biegłego przyznane mu wynagrodzenie zostało rażąco zaniżone.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.

Jak wskazał Sąd Rejonowy w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia, wysokość przyznanego biegłemu wynagrodzenia regulują przepisy art. 288 k.p.c., art. 89 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 28 lipca 2005 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz.U. z 2018 roku, poz. 300 ze zm.) oraz § 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 24 kwietnia 2013 roku w sprawie określenia stawek wynagrodzenia biegłych, taryf zryczałtowanych oraz sposobu dokumentowania wydatków niezbędnych dla wydania opinii w postępowaniu cywilnym (Dz.U. z 2017 roku, poz. 2049 ze zm.). Przepisy te zostały zacytowane przez Sąd I instancji, nie ma zatem potrzeby ponownego ich przytaczania.

Sąd Rejonowy dokonał analizy rachunku przedstawionego przez biegłego tj. zarówno wykazanych godzin pracy, jak i przyjętej stawki godzinowej, uznając wysokość wynagrodzenia za nieuzasadnioną. Podkreślić należy, że rolą sądu jest ocena nakładu pracy biegłego i adekwatności żądanego wynagrodzenia. Według wskazań judykatury, sąd może skontrolować wskazaną przez biegłego w karcie pracy liczbę godzin niezbędnych do sporządzenia opinii (poświęconych na czynności przygotowawcze i badawcze, łącznie z zapoznaniem się z aktami sprawy oraz na opracowanie opinii wraz z uzasadnieniem) i obniżyć wynagrodzenie wyliczone przez biegłego stosownie do przyjętej przez siebie ilości czasu i nakładu pracy biegłego. Jednak ilość czasu, którą trzeba poświęcić na określoną czynność, jest zależna od wielu czynników, a wśród nich także od indywidualnych cech wykonawcy i indywidualnych cech czynności, podany zatem w rachunku czas poświęcony na wykonanie czynności może być z natury rzeczy skontrolowany tylko w przybliżeniu. Jeżeli więc nie istnieją ogólnie obowiązujące normy czasu wykonania danej czynności, kwestionowanie rachunku biegłego na tej podstawie, że czynność wymagała mniej czasu niż to wykazano w rachunku, może być skuteczne tylko wtedy, gdy podane w rachunku ilości zużytego czasu są tak jaskrawo wygórowane, iż – opierając się na zwykłym doświadczeniu życiowym – można od razu stwierdzić, że biegły niewątpliwie zużył znacznie mniej czasu niż podaje w rachunku (tak: uzasadnienie wyroku Sądu Najwyższego z dnia 18 sierpnia 1959 roku, I CZ 82/59).

Dokonując analizy zgromadzonego materiału dowodowego Sąd Okręgowy podzielił stanowisko Sądu Rejonowego, który zasadnie przyznał biegłemu wynagrodzenie w kwocie ustalonej w zaskarżonym postanowieniu. Biegły w załączonym rachunku przedstawił szczegółowe zestawienie ilości godzin potrzebnych do dokonania poszczególnych czynności, a to: 11 godzin na część wprowadzającą, tyczącą wszystkich etapów wstępnych ekspertyzy, 18 godzin na obligatoryjne (odrębne) badania ogólne obu materiałów podstawowych w celu uniknięcia błędów finalnych o postaciach kontaminacji cech, 27,5 godziny na zasadnicze opracowania analityczne, łącznie 19,5 godziny na wybiórczą weryfikację sklasyfikowań zjawisk graficznych (9 godzin), dodatkowe badania aparaturowe (6 godzin), przegląd bibliografii pismoznawczej pod kątem paraf o niezbyt dużej stabilizacji cech (4,5 godziny) oraz 12 godzin na wydanie opinii pisemnej i „inne jeszcze czynności końcowe”. Sąd pierwszej instancji dokonał korekty ilości godzin potrzebnych do sporządzenie opinii. W pisemnym uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia zostało wskazane szczegółowo z jakich przyczyn Sąd Rejonowy obniżył wynagrodzenie biegłego i co zadecydowało o łącznym przyjęciu, że na wydanie opinii biegły potrzebował 55 godzin.

W przedmiotowej sprawie Sąd Okręgowy dokonał analizy przedłożonego przez biegłego rachunku oraz wskazanych w nim pozycji, uznając że biegły zawyżył ilość godzin pracy, jaką musiał poświęcić na: część wprowadzającą, badania ogólne materiałów, wybiórczą weryfikację zjawisk graficznych oraz przegląd bibliografii, a także wydanie opinii i „inne jeszcze czynności końcowe”. Trudno bowiem przyjąć, by wskazane powyżej czynności zajęły biegłemu przeszło 42,5 godziny. Sąd Okręgowy uwzględnił jedynie 10 godzin z 12 na wydanie opinii na „inne czynności”, uznając że biegły już 30 godzin przeznaczył na zasadnicze opracowanie opinii. Znamienne jest nadto, że zakres wskazanych przez biegłego czynności musi być jasny, precyzyjny i mieć uzasadnienie w pisemnym zleceniu. Nie może zawierać pozycji nieokreślonych. Sąd nie może mieć bowiem wątpliwości co do wykonanych przez biegłego czynności.

Sąd Okręgowy przyjął, że czas pracy biegłego na wykonane czynności celem sporządzenia opinii powinien wynieść 55 godzin. Przy ustalaniu wysokości należnego biegłemu wynagrodzenia decydujące znaczenie ma nie ilość rzeczywiście wykorzystanego przez biegłego czasu lecz czasu niezbędnego do prawidłowego opracowania opinii przez osobę dysponującą niezbędnymi wiadomościami w danej dziedzinie. Skarżący kwestionując wysokość przyznanego mu wynagrodzenia wskazuje na wysokość wynagrodzeń przyznawanych mu w innych sprawach. Podkreślenia wymaga jednak, że przede wszystkim nakład pracy biegłego oceniany jest odrębnie w przypadku każdej sporządzonej opinii, a nadto nakład pracy biegłego konieczny do sporządzenia opinii w każdej ze spraw jest zdecydowanie różny.

Reasumując, w ocenie Sądu Odwoławczego, wynagrodzenie przyznane biegłemu przez Sąd I instancji za sporządzenie opinii pisemnej w przedmiotowej sprawie jest adekwatne do nakładu jego pracy.

Mając powyższe na uwadze Sąd Okręgowy na mocy art. 397 § 2 k.p.c. w zw. z art. 385 k.p.c. oddalił zażalenie jako nieuzasadnione.

(-) SSO Grażyna Łazowska (-) SSO Teresa Kalinka ( spr.) (-) SSR del. Magdalena Kimel

Sędzia Przewodniczący Sędzia