Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 stycznia 2019 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach VIII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący:	SSO Grzegorz Tyrka
Protokolant:	Anna Krzyszkowska

po rozpoznaniu w dniu 29 stycznia 2019 r. w Gliwicach

na rozprawie

sprawy M. G.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z.

o podstawę wymiaru składek

na skutek odwołania M. G.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z.

z dnia 27 września 2018 r. nr (...)

1.  oddala odwołanie;

2.  zasądza od M. G. na rzecz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z. kwotę 3 600 zł (trzy tysiące sześćset złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

(-) SSO Grzegorz Tyrka

Sygn. akt VIII U 2942/18

UZASADNIENIE

Decyzją z 27 września 2018r. organ rentowy Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z. stwierdził, że podstawa wymiaru składek na ubezpieczenia M. G. podlegającego ubezpieczeniom jako osoba prowadząca pozarolniczą działalność gospodarczą wynosi:

- na ubezpieczenie emerytalne, rentowe, wypadkowe: w styczniu 2016r. -313,94 zł, od lutego do grudnia 2016r. – 2 433 zł, od stycznia do grudnia 2017r. – 2 557,80 zł, w styczniu 2018r. – 1 289,90 zł,

- na ubezpieczenie zdrowotne: od stycznia do grudnia 2016r. – 3 210,60 zł, od stycznia do grudnia 2017r. – 3 303,13 zł, w styczniu 2018r. – 3 554,93 zł.

W uzasadnieniu decyzji organ rentowy wskazał, że odwołujący od 9 czerwca 2011r. do 2 października 2012r. oraz od 4 stycznia 2016r. zgłosił się do organu rentowego jako płatnik składek i od 4 stycznia 2016r. do 15 stycznia 2018r. z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej opłacający składkę na zasadach preferencyjnych. Organ rentowy podniósł, że z uwagi na fakt, że przerwa w prowadzeniu poszczególnych działalności wynosiła mniej niż 60 miesięcy, to odwołujący nie może skorzystać z preferencyjnych składek o jakich mowa w art.18a ust.1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych i stąd ustalił podstawę tych składek w wysokości nie niższej niż 60% przeciętnego wynagrodzenia.

W odwołaniu od decyzji M. G. domagał się jej zmiany przez stwierdzenie,
że podstawa wymiaru składek na ubezpieczenia jak w tej decyzji powinna być ustalona na zasadach preferencyjnych.

W uzasadnieniu swojego stanowiska odwołujący podniósł, że zgłoszenie
do obowiązkowych ubezpieczeń społecznych i ubezpieczenia zdrowotnego wynikało wyłącznie z faktu poinformowania go przez pracowników organu rentowego, że przysługuje mu prawo do składek z kodem właściwym dla osoby prowadzącej działalność gospodarczą opłacającej składki na zasadach preferencyjnych. W przeciwnym wypadku, gdyby odwołujący miał wiedzę, że nie przysługuje mu prawo do składki na zasadach preferencyjnych, nie przystąpiłby do takiego ubezpieczenia.

Organ rentowy w odpowiedzi na odwołanie wniósł o jego oddalenie podtrzymując stanowisko zajęte w zaskarżonej decyzji. Organ rentowy wniósł również o zasądzenie
od odwołującego na rzecz tego organu zwrotu kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. W piśmie procesowym z 28 stycznia 2019r. organ rentowy wskazał, że wartość przedmiotu sporu wynosi 12 780,71 zł.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

odwołujący M. G. w okresie od 9 czerwca 2011r. do 2 października 2012r.
był zgłoszony do ubezpieczeń społecznych jako płatnik składek. W tym czasie był wspólnikiem spółki cywilnej, w ramach której świadczone były usługi w zakresie ślusarstwa. Początkowo spółkę tę tworzyły dwie osoby, to jest ojciec odwołującego i inny wspólnik. Potem ojciec odwołującego śmiertelnie zachorował i wspólnik poprosił, aby odwołujący został trzecim wspólnikiem. Odwołujący przystąpił do spółki. Miał w niej jeden procent udziału. Wystąpił ze spółki 2 października 2012r. - po śmierci jego ojca, która miała miejsce w czerwcu 2012r. Przystępując do spółki cywilnej odwołujący wiedział, że staje się przedsiębiorcą, bo o tym został poinformowany przez innego wspólnika. Kiedy odwołujący był wspólnikiem w spółce cywilnej, to równocześnie wykonywał pracę na podstawie umowy o pracę i stąd z tytułu działalności gospodarczej uiszczał tylko składkę zdrowotną.

Z dniem 4 stycznia 2016r. odwołujący podjął działalność gospodarczą, w ramach której zajmuje się organizowaniem spotkań, imprez, itp. Z tytułu podjęcia tej działalność zgłosił się do obowiązkowych ubezpieczeń społecznych i ubezpieczenia zdrowotnego jako osoba prowadząca pozarolniczą działalność gospodarczą opłacająca składki na zasadach preferencyjnych.

W styczniu 2018r. odwołujący zawarł umowę o pracę i od tego czasu opłaca tylko składkę zdrowotną.

/ dowód z: akt ZUS, zeznań odwołującego/

Sąd zważył, co następuje:

odwołanie M. G. nie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 18a ust.1 ustawy z 13 października 1998r. o systemie ubezpieczeń społecznych ( t.j. Dz.U. z 2017r., poz.1778 ze zm. ) podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe ubezpieczonych, o których mowa w art. 8 ust. 6 pkt 1, w okresie pierwszych 24 miesięcy kalendarzowych od dnia rozpoczęcia wykonywania działalności gospodarczej stanowi zadeklarowana kwota, nie niższa jednak niż 30% kwoty minimalnego wynagrodzenia.

Stosownie do ust.2 tego uregulowania przepisy ust. 1 nie mają zastosowania do osób, które:

1 ) prowadzą lub w okresie ostatnich 60 miesięcy kalendarzowych przed dniem rozpoczęcia wykonywania działalności gospodarczej prowadziły pozarolniczą działalność;

2) wykonują działalność gospodarczą na rzecz byłego pracodawcy, na rzecz którego przed dniem rozpoczęcia działalności gospodarczej w bieżącym lub w poprzednim roku kalendarzowym wykonywały w ramach stosunku pracy lub spółdzielczego stosunku pracy czynności wchodzące w zakres wykonywanej działalności gospodarczej.

Zgodnie z art.46 ust.1 ustawy systemowej płatnik składek jest obowiązany według zasad wynikających z przepisów ustawy obliczać, potrącać z dochodów ubezpieczonych, rozliczać oraz opłacać należne składki za każdy miesiąc kalendarzowy.

Celem wprowadzenia regulacji z art.18a sut.1 ustawy systemowej było ułatwienie podjęcia rozpoczęcia działalności gospodarczej po raz pierwszy i zmniejszenie obciążeń finansowych z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne, co umożliwiłoby przeznaczenie tych środków na rozwój działalności. Stąd w pkt 1 ustępu 2 powołanego przepisu ustawodawca przewidział, że z tej swoistej ulgi nie mogą skorzystać m.in. osoby, które w okresie ostatnich 60 miesięcy kalendarzowych przed dniem rozpoczęcia działalności gospodarczej prowadziły pozarolniczą działalność.

Z materiału dowodowego sprawy wynika, że odwołujący przed podjęciem w styczniu 2016r. działalności gospodarczej wcześniej, bo od 9 czerwca 2011r. do 2 października 2012r., a więc w okresie nie przekraczającym w/w 60 miesięcy, prowadził działalność gospodarczą w ramach spółki cywilnej. Spółka cywilna nie jest spółką prawa handlowego i nie prowadzi działalności gospodarczej. Działalność taką natomiast prowadzą wspólnicy tej spółki jako przedsiębiorcy i to oni, a nie spółka podlegają wpisowi do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej i oni też podlegają zgłoszeniu do ubezpieczeń jako osoby prowadzące pozarolniczą działalność gospodarczą. W ocenie Sądu okoliczność, że odwołujący był
tzw. „cichym ” wspólnikiem i osobiście – jak zeznał – nic nie robił w spółce nie przeczy temu, że prowadził działalność w rozumieniu powołanego przepisu, bo już z samego faktu bycia wspólnikiem spółki cywilnej z mocy 864 k.c. był on solidarnie odpowiedzialny za zobowiązania spółki, był też uprawniony do udziału w potencjalnych zyskach ( art.867 k.c. ). Odwołujący zarejestrował swoją działalność, zgłosił się do ubezpieczenia, a także podejmował czynności związane z ciążącymi na nim jako przedsiębiorcy zobowiązaniami publicznoprawnymi, bo opłacał składkę na ubezpieczenie zdrowotne, co w ścisły sposób łączy się z prowadzeniem działalności gospodarczej. Jak sam zeznał wiedział, że wstępując do spółki cywilnej staje się przedsiębiorcą.

Podnoszona przez odwołującego okoliczność „ błędnego poinformowania przez pracownika organu rentowego ” nie ma znaczenia dla rozpoznania niniejszej sprawy. Zwrócić bowiem należy uwagę, że cytowany wcześniej art.46 ust.1 ustawy systemowej bezpośrednio na płatnika składek (przedsiębiorcę) nakłada obowiązek prawidłowego, zgodnego z obowiązującymi przepisami obliczania i opłacania składek. Jak wskazał Sąd Apelacyjny w Katowicach w wyroku z 26 października 2018r. sygn. III AUa 817/2018r. ( Lex nr 2609399 ) obowiązek ten ma charakter bezwzględny, co oznacza, że jeżeli przy poborze składek dojdzie do naruszenia obowiązujących przepisów także przez organ dokonujący takiego poboru, to organ ten nie ma podstaw prawnych
do stosowania jakichkolwiek ulg z tego tytułu w stosunku do płatnika składek.

Reasumując, Sąd uznał, że organ rentowy prawidłowo stwierdził, że w przypadku odwołującego nie zachodzą przesłanki do zastosowania preferencyjnych składek w zakresie jego działalności prowadzonej od stycznia 2016r., lecz podstawę wymiaru składek w tym czasie, zgodnie z art.18 ust.8 ustawy systemowej, powinna stanowić zadeklarowana kwota nie niższa niż 60% przeciętnego wynagrodzenia.

W konsekwencji takiego stanowiska Sąd z mocy art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. w pkt 1 wyroku oddalił odwołanie ubezpieczonej jako bezzasadne.

O kosztach zastępstwa procesowego Sąd orzekł na podstawie art.98 i 99 k.p.c. w związku z §2 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych ( t.j.Dz.U. z 2018r. poz.265 ) obliczając je od wartości przedmiotu sporu.

(-) SSO Grzegorz Tyrka