Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 7 sierpnia 2019 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach VIII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

na posiedzeniu niejawnym w składzie:

Przewodniczący:	Sędzia Grażyna Łazowska

po rozpoznaniu w dniu 7 sierpnia 2019 r. w Gliwicach

sprawy M. T.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z.

o emeryturę pomostową

na skutek odwołania M. T.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z.

z dnia 6 czerwca 2019 r. nr (...)

oddala odwołanie.

(-) Sędzia Grażyna Łazowska

Sygn. akt VIII U 1286/19

UZASADNIENIE

Decyzją z 6 czerwca 2019r. organ rentowy Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z. odmówił ubezpieczonemu M. T. prawa do emerytury pomostowej na podstawie art.4 ustawy z dnia 19 grudnia 2008r. o emeryturach pomostowych, ponieważ ubezpieczony: nie udowodnił rozwiązania stosunku pracy i okresu pracy
w szczególnych warunkach wynoszącego co najmniej 15 lat, przed dniem 1 stycznia 1999r. nie wykonywał prac w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze,
w rozumieniu art.3 ust.1 i 3 w/w ustawy lub art.32 i art.32 ustawy z 17 grudnia 1998r.
o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, po dniu 31 grudnia 2008r. nie wykonywał prac w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze, w rozumieniu art.3 ust.1 i 3 ustawy o emeryturach pomostowych.

Organ rentowy wskazał, iż do pracy w warunkach szczególnych nie zaliczył okresów zatrudnienia ubezpieczonego:

- od 9 października 1987r. do 6 kwietnia 2000r. ( (...) S.A. ), ponieważ ubezpieczony nie przedłożył świadectwa wykonywania prac w warunkach szczególnych,
a w świadectwie pracy z 6 kwietnia 2000r. w pkt 4.8 pracodawca nie określił charakteru wykonywanej pracy ściśle według wykazu, działu i pozycji rozporządzenia Rady Ministrów
z 7 lutego 1983r. i nie powołał się na przepisy tego rozporządzenia ( brak podstawy prawnej ), ponadto nie wskazał zarządzenia resortowego, do którego przyporządkował zajmowane stanowiska, brak jest również informacji czy praca wykonywana była stale i w pełnym wymiarze czasu pracy,

- od 7 kwietnia 2000r. do 1 października 2003r. ( (...) S.A. ), ponieważ ubezpieczony nie przedłożył świadectwa wykonywania prac w warunkach szczególnych, a w świadectwie pracy z 1 października 2003r. w pkt 1.8 pracodawca nie określił charakteru wykonywanej pracy ściśle według wykazu, działu i pozycji rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983r. i nie powołał się na przepisy ww. rozporządzenia ( brak podstawy prawnej ), brak jest również informacji czy praca wykonywana była stale i w pełnym wymiarze czasu pracy,

- od 1 kwietnia 2004r. do 31 grudnia 2008r. ( (...) S.A. ), ponieważ ubezpieczony nie przedłożył świadectwa wykonywania prac w warunkach szczególnych,
a w świadectwie pracy z 2 stycznia 2018r. w pkt 6.11 pracodawca nie określił charakteru wykonywanej pracy ściśle według wykazu, działu i pozycji rozporządzenia Rady Ministrów
z 7 lutego 1983r., brak jest również informacji czy praca wykonywana była stale i w pełnym wymiarze czasu pracy.

Organ rentowy uznał za udowodniony staż pracy w łącznym wymiarze 36 lat,
3 miesięcy i 3 dni.

Ubezpieczony w odwołaniu od decyzji domagał się jej zmiany i orzeczenia
co do istoty sprawy. Wniósł również o zasądzenie od organu rentowego na swoją rzecz zwrotu kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Organ rentowy w odpowiedzi na odwołanie wniósł o jego oddalenie podtrzymując stanowisko zajęte w skarżonej decyzji.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Ubezpieczony M. T. urodził się (...), legitymuje
się co najmniej 25 - letnim okresem składkowym i nieskładkowym.

W dniu 7 maja 2019r. złożył wniosek o przyznanie prawa do emerytury pomostowej, w rozpoznaniu którego organ rentowy wydał decyzję skarżoną.

Ubezpieczony na przestrzeni swojego życia zawodowego był zatrudniony:

- od 1 kwietnia 1980r. do 10 czerwca 1980r. w Zespole Szkół Rolniczych w C. jako palacz c.o.,

- od 27 listopada 1981r. do 15 września 1987r. w Przedsiębiorstwie (...) w K. jako monter,

- od 9 października 1987r. do 6 kwietnia 2000r. w Przedsiębiorstwie (...)
i (...) S.A. jako robotnik torowy, toromistrz,

- od 7 kwietnia 2000r. do 1 października 2003r. w Przedsiębiorstwie (...)
i (...) S.A. jako toromistrz,

- od 2 października 2003r. do 31 grudnia 2017r. w (...) S.A. w R. jako toromistrz, robotnik torowy.

Ubezpieczony pozostaje w zatrudnieniu w (...) Sp. z o.o.

Powyższe Sąd ustalił na podstawie dokumentacji akt organu rentowego, jako okoliczności jednoznacznie wynikające z tych dowodów i nie kwestionowane przez strony, pozwalające na stanowcze rozstrzygnięcie niniejszej sprawy.

Sąd w pkt 2 postanowienia z 7 sierpnia 2019r. oddalił wnioski dowodowe ubezpieczonego zawarte w odwołaniu, w tym w zakresie dopuszczenia dowodu
z zeznań świadków i ubezpieczonego, gdyż zmierzały one do przewlekłości postępowania.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie ubezpieczonego M. T. nie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z treścią art. 4 ustawy z 19 grudnia 2008r. o emeryturach pomostowych (t.j. Dz.U. z 2015r., poz. 965 ze zm.) zwanej dalej ustawą, prawo do emerytury pomostowej,
z uwzględnieniem art. 5-12, przysługuje pracownikowi, który spełnia łącznie następujące warunki:

1) urodził się po dniu 31 grudnia 1948r.;

2) ma okres pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze wynoszący co najmniej 15 lat;

3) osiągnął wiek wynoszący co najmniej 55 lat dla kobiet i co najmniej 60 lat dla mężczyzn;

4) ma okres składkowy i nieskładkowy, ustalony na zasadach określonych
w art. 5-9 i art. 11 ustawy o emeryturach i rentach z FUS, wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiet i co najmniej 25 lat dla mężczyzn;

5) przed dniem 1 stycznia 1999r. wykonywał prace w szczególnych warunkach lub prace w szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 ustawy lub art. 32 i art. 33 ustawy o emeryturach i rentach z FUS;

6) po dniu 31 grudnia 2008r. wykonywał pracę w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3;

7) nastąpiło z nim rozwiązanie stosunku pracy.

Po myśli art. 3 ust. 1 prace w szczególnych warunkach to prace związane
z czynnikami ryzyka, które z wiekiem mogą z dużym prawdopodobieństwem spowodować trwałe uszkodzenie zdrowia, wykonywane w szczególnych warunkach środowiska pracy, determinowanych siłami natury lub procesami technologicznymi, które mimo zastosowania środków profilaktyki technicznej, organizacyjnej i medycznej stawiają przed pracownikami wymagania przekraczające poziom ich możliwości, ograniczony w wyniku procesu starzenia się jeszcze przed osiągnięciem wieku emerytalnego, w stopniu utrudniającym ich pracę na dotychczasowym stanowisku; wykaz prac w szczególnych warunkach określa załącznik nr 1 do ustawy.

Zgodnie z ust. 3 tego przepisu prace o szczególnym charakterze to prace wymagające szczególnej odpowiedzialności oraz szczególnej sprawności psychofizycznej, których możliwość należytego wykonywania w sposób niezagrażający bezpieczeństwu publicznemu, w tym zdrowiu lub życiu innych osób, zmniejsza się przed osiągnięciem wieku emerytalnego na skutek pogorszenia sprawności psychofizycznej, związanego z procesem starzenia się; wykaz prac o szczególnym charakterze określa załącznik nr 2 do ustawy.

Za pracowników wykonujących prace w szczególnych warunkach uważa się pracowników wykonujących po dniu wejścia w życie ustawy, w pełnym wymiarze czasu pracy, prace, o których mowa w ust. 1 (ust.4). Za pracowników wykonujących prace
o szczególnym charakterze uważa się pracowników wykonujących po dniu wejścia w życie ustawy, w pełnym wymiarze czasu pracy, prace, o których mowa w ust. 3 (ust. 5).
Za pracowników wykonujących prace w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze uważa się również osoby wykonujące przed dniem wejścia w życie ustawy prace
w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 ustawy lub art. 32 i art. 33 ustawy o emeryturach i rentach z FUS (ust.7).

Zgodnie z art. 49 ustawy prawo do emerytury pomostowej przysługuje również osobie, która:

1)po dniu 31 grudnia 2008r. nie wykonywała pracy w szczególnych warunkach lub
o szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3;

2)spełnia warunki określone w art. 4 pkt 1-5 i 7 i art. 5-12;

3)w dniu wejścia w życie ustawy miała wymagany w przepisach, o których mowa w pkt 2, okres pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3.

Dla skutecznego ubiegania się o przyznanie prawa do emerytury pomostowej koniecznym jest spełnienie łącznie wszystkich wymienionych powyżej określonych przez ustawodawcę warunków prawa do świadczenia. Zgodnie bowiem z art. 15 ustawy prawo
do emerytury pomostowej powstaje z dniem spełnienia wszystkich ustawowych warunków wymaganych do nabycia tego prawa. Zatem niespełnienie choćby jednego z nich skutkować musi w konsekwencji uznaniem roszczenia za bezzasadne ( por. wyroki: Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z 6 grudnia 2016r. III AUa 1281/16 Lex nr 2196229, Sądu Apelacyjnego
w Szczecinie z 5 maja 2016r. III AUa 460/15 Lex nr 2110650, Sądu Apelacyjnego
w Poznaniu z 2 grudnia 2015r. III AUa 564/15 Lex nr 2062035 wydane na gruncie art.100 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z FUS, które odpowiednio mają zastosowanie do art.15 ustawy o emeryturach pomostowych ).

Ubezpieczony M. T. ukończył wiek 60 lat, legitymuje się również wymaganym co najmniej 25 – letnim okresem składkowym i nieskładkowym. Niemniej jednak z materiału dowodowego sprawy wynika, iż ubezpieczony do chwili obecnej
nie rozwiązał stosunku pracy i pozostaje w zatrudnieniu w (...) Sp. z o.o. Okoliczność tę ubezpieczony potwierdził w piśmie procesowym z 6 sierpnia 2019r. Brak zaś spełnienia już tylko tego jednego warunku prawa do emerytury pomostowej uniemożliwia przyznanie mu prawa do dochodzonego świadczenia.

W takiej sytuacji Sąd nie prowadził postępowania dowodowego na okoliczność wykonywania przez ubezpieczonego pracy w warunkach szczególnych lub o szczególnym charakterze, gdyż i tak pozostawałoby to bez znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy.

Podkreślić należy, iż w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych rozstrzygnięcie sądu może dotyczyć jedynie prawa do świadczenia oraz jego wysokości, nie jest natomiast możliwe ustalanie, dla przyszłych celów emerytalno-rentowych, poszczególnych przesłanek warunkujących prawo do tego świadczenia np. legitymowania się wymaganym okresem pracy w warunkach szczególnych. Nie jest też dopuszczalne wydanie wyroku ustalającego spełnienie przez ubezpieczonego niektórych warunków wymaganych do nabycia prawa
do świadczenia i przyznającego to świadczenie pod warunkiem spełnienia pozostałych warunków w przyszłości ( pow. wyrok Sądu Najwyższego z 9 lutego 2010r. I UK 262/09, wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z 18 września 2012r. III AUa 413/12 ).

W konsekwencji powyższego Sąd z mocy art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. oddalił odwołanie jako bezzasadne.

Sąd wydał wyrok na posiedzeniu niejawnym zgodnie z art.148 ¹ k.p.c. uznając,
iż zgromadzony materiał dowodowy pozwolił na stanowcze rozstrzygnięcie sprawy bez konieczności przeprowadzenia rozprawy, gdy ubezpieczony o przeprowadzenie takiej rozprawy nie wnosił.

Zgodnie z art. 148 ¹ k.p.c. Sąd może rozpoznać sprawę na posiedzeniu niejawnym,
gdy pozwany uznał powództwo lub gdy po złożeniu przez strony pism procesowych
i dokumentów, w tym również po wniesieniu zarzutów lub sprzeciwu od nakazu zapłaty
albo sprzeciwu od wyroku zaocznego, sąd uzna - mając na względzie całokształt przytoczonych twierdzeń i zgłoszonych wniosków dowodowych - że przeprowadzenie rozprawy nie jest konieczne ( §1 ).

W przypadkach, o których mowa w § 1, sąd wydaje postanowienia dowodowe
na posiedzeniu niejawnym ( §2 ).

Rozpoznanie sprawy na posiedzeniu niejawnym jest niedopuszczalne, jeżeli strona
w pierwszym piśmie procesowym złożyła wniosek o przeprowadzenie rozprawy, chyba
że pozwany uznał powództwo ( §3 ).

(-) sędzia Grażyna Łazowska