Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 maja 2022 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach VIII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący	sędzia Grzegorz Tyrka
Protokolant	Iwona Sławińska

po rozpoznaniu w dniu 10 maja 2022 r. w Gliwicach

na rozprawie

sprawy A. P.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z.

o podjęcie wypłaty emerytury

na skutek odwołania A. P.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z.

z dnia 24 lutego 2022 r. nr (...)

1.  oddala odwołanie;

2.  zasądza od ubezpieczonego A. P. na rzecz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z. kwotę 180 zł (sto osiemdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

(-) sędzia Grzegorz Tyrka

Sygn. akt VIII U 407/22

UZASADNIENIE

Decyzją z 24 lutego 2022r. organ rentowy Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z. przyznał ubezpieczonemu A. P. emeryturę od 1 grudnia 2021r. i jednocześnie zawiesił emeryturę z powodu zbiegu prawa do więcej niż jednego świadczenia, gdyż może być wypłacane tylko jedno - wyższe lub wybrane przez wnioskodawcę.

W odwołaniu od decyzji ubezpieczony domagał się uwzględnienia odwołania w całości i nakazanie organowi rentowemu podjęcia wypłaty emerytury ustalonej ww. decyzją, a także zasądzenie kosztów sądowych, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

Ubezpieczony domagał się wypłaty zarówno emerytury wojskowej jak i emerytury z powszechnego systemu emerytalnego.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, podtrzymując stanowisko zajęte w decyzji zaskarżonej.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

decyzją z 9 kwietnia 1998r. Wojskowe Biuro Emerytalne w K. przyznało ubezpieczonemu A. P. ( ur. (...) ) prawo do emerytury wojskowej w związku ze służbą wojskową odbytą w latach 1971 – 1998, od 1 lutego 1998r.

W decyzji tej podano, że procentowy wymiar przysługującej emerytury wojskowej przy zachowaniu zasady nie przekraczania 75% podstawy wymiaru, wynosi 75%.

Do wysługi emerytalnej doliczony został okres zatrudnienia przed służbą wojskową od 1 września 1968r. do 23 czerwca 1971r. w Zakładach (...) w T. – M..

Decyzją zaskarżoną z 24 lutego 2022r. organ rentowy przyznał ubezpieczonemu prawo do emerytury od 1 grudnia 2021r., na podstawie art.24 ustawy emerytalnej i następnie obliczył jej wysokość w oparciu o art.25 i art.26 tejże ustawy. Emerytura wyniosła 2 468,42 zł. Organ rentowy zawiesił wypłatę tego świadczenia w sytuacji, gdy ubezpieczony pobiera świadczenie z Wojskowego Biura Emerytalnego, które jest korzystniejsze.

/ dowód: z akt ZUS – okoliczności bezsporne /

Sąd zważył, co następuje:

odwołanie A. P. nie zasługuje na uwzględnienie.

Kwestia sporna w rozpoznawanej sprawie sprowadzała się do ustalenia czy organ rentowy zaskarżoną decyzją prawidłowo zawiesił emerytury ubezpieczonego w związku z tym, że ubezpieczony pobiera równocześnie emeryturę wojskową.

Zgodnie z art.95 ust. l i 2 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach
z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tj. Dz.U. z 2021r., poz.291 ze zm. ), w razie zbiegu u jednej osoby prawa do kilku świadczeń przewidzianych w ustawie wypłaca się jedno z tych świadczeń - wyższe lub wybrane przez zainteresowanego.

Przepis ust. 1 stosuje się również, z uwzględnieniem art. 96, w razie zbiegu prawa
do emerytury lub renty określonych w ustawie z prawem do świadczeń przewidzianych
w przepisach o zaopatrzeniu emerytalnym osób, o których mowa w art. 2 ust. 2, z wyjątkiem przypadku, gdy emerytura wojskowa lub policyjna została obliczona według zasad określonych w art. 15a albo art. 18e ustawy z dnia 10 grudnia 1993r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin lub w art. 15a lub art. 15d lub art. 18e ustawy z dnia 18 lutego 1994r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, (...) Marszałkowskiej, Służby Ochrony Państwa, Państwowej Straży Pożarnej, (...) Skarbowej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (art. 95 ust. 2).

Przepis ust. 1 stosuje się również, z uwzględnieniem art. 96, w razie zbiegu prawa
do emerytury lub renty określonych w ustawie z prawem do świadczeń przewidzianych
w przepisach o zaopatrzeniu emerytalnym osób, o których mowa w art. 2 ust. 2, z wyjątkiem przypadku, gdy emerytura wojskowa lub policyjna została obliczona według zasad określonych w art. 15a albo art. 18e ustawy z dnia 10 grudnia 1993r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin lub w art. 15a lub art. 15d lub art. 18e ustawy z dnia 18 lutego 1994r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, (...) Marszałkowskiej, Służby Ochrony Państwa, Państwowej Straży Pożarnej, (...) Skarbowej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (art. 95 ust. 2).

Sąd Najwyższy w uzasadnieniu wyroku z 24 stycznia 2019r., I UK 426/17 wskazał
na odmienną sytuację prawną żołnierzy zawodowych - w aspekcie wpływu "cywilnych ” okresów stażu emerytalnego na prawo i wysokość świadczeń wojskowych pozostających
w służbie przed 1 stycznia 1999r. i osób odbywających służbę w okresie od 2 stycznia 1999r. Mianowicie do wysługi emerytalnej żołnierza pozostającego w służbie przed 2 stycznia 1999r. zalicza się z urzędu posiadane przed przyjęciem do służby okresy składkowe i nieskładkowe w rozumieniu ustawy emerytalnej (art. 15 ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych), okresy te powodują określony w ustawie wzrost podstawy wymiaru emerytury (emerytura wojskowa wzrasta o 2,6% podstawy wymiaru za nie więcej niż 3 lata okresów składkowych poprzedzających służbę a o 1,3% za każdy następny rok i o 0,7% za każdy rok okresów nieskładkowych poprzedzających służbę). Tak ustalona emerytura podlegać może również (na wniosek) zwiększeniu - w wyniku doliczenia okresów przypadających
po zwolnieniu ze służby o 1% podstawy wymiaru za każdy rok zatrudnienia przed 1 stycznia 1999r. w wymiarze czasu pracy nie niższym niż połowa pełnego wymiaru czasu pracy oraz za każdy rok okresów opłacania składek na ubezpieczenie emerytalne i rentowe po dniu 31 grudnia 1998r. lub za okres nieopłacania składek z powodu przekroczenia w trakcie roku kalendarzowego kwoty rocznej podstawy wymiaru składek na te ubezpieczenia - pod warunkiem, że emerytura ta wynosi mniej niż 75% podstawy jej wymiaru i emeryt ukończył 50/55 lat życia albo stał się inwalidą.

Natomiast prawo i wysokość emerytury żołnierzy, którzy zostali przyjęci do służby
po raz pierwszy po dniu 1 stycznia 1999r. uzależnia się wyłącznie od okresów służby wojskowej, co wynika z art. 15a ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych.

Sąd Najwyższy uznał za właściwy taki kierunek wykładni art.95 ust. l i 2 ustawy emerytalnej, z którego wynika, że użyte w ust.2 tego artykułu sformułowanie „ emerytura (... ) obliczona według zasad określonych w art.l5a albo art.l8e ustawy z dnia 10 grudnia 1993r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych ” oznacza odwołanie się do zasad obliczenia emerytury wojskowej określonych w tych przepisach, a więc z uwzględnieniem wyłącznie służby wojskowej, co z kolei uzasadnia prawo do pobierania dwóch emerytury „ wypracowanych ” niezależnie od siebie. Zatem o wyjątku od zasady pobierania jednego świadczenia nie decyduje data przyjęcia do służby, ale brak możliwości obliczenia emerytury wojskowej przy uwzględnieniu „ cywilnego ” stażu emerytalnego. Przy czym „ brak możliwości ” nie występuje wtedy, gdy emeryt wojskowy nie decyduje się na złożenie wniosku o doliczenie po zwolnieniu ze służby wojskowej okresów składkowych i nieskładkowych, choć mogą one zwiększyć podstawę wymiaru emerytury do 75%. Wspólnym bowiem mianownikiem uzasadniającym prawo do dwóch świadczeń są uwarunkowania wynikające z przepisów prawa niepozwalających na wykorzystanie stażu „ cywilnego ” w emeryturze wojskowej, a nie wybór emeryta wojskowego.

Sąd Najwyższy w uchwale 7 sędziów z dnia 15 grudnia 2021r. sygn. III UZP 7/21 stwierdził, że: „ Ubezpieczonemu, który pozostawał w zawodowej służbie wojskowej przed dniem 2 stycznia 1999r. i pobiera emeryturę wojskową wynoszącą 75% podstawy jej wymiaru obliczoną bez uwzględnienia okresów składkowych i nieskładkowych, z tytułu których jest uprawniony również do emerytury z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, wypłaca się jedno z tych świadczeń – wyższe lub wybrane przez niego ( art.95 ust.1 i 2 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ( tj. Dz.U. z 2021r. poz.291 ze zm. w związku z art.7 ustawy z dnia 10 grudnia 1993r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin, tekst jedn. Dz.U. z 2020r. poz.586 ze zm. ) ”.

W przypadku odwołującego, w przedmiotowej sprawie nie ulega wątpliwości, że miał on doliczone do emerytury wojskowej okresy "cywilnego ” stażu pracy, a mianowicie był to okres zatrudnienia w Zakładach (...) w T. – M. w latach 1968 - 1971. W takiej sytuacji brak jest możliwości wypłaty ubezpieczonemu dwóch świadczeń, a mianowicie emerytury wojskowej i emerytury z powszechnego systemu emerytalnego. Zresztą nawet w sytuacji, gdyby okres „ cywilnego ” stażu pracy nie został doliczony do emerytury wojskowej, w świetle podjętej przez Sąd Najwyższy uchwały 7 sędziów z 15 grudnia 2021r., i tak nie byłoby podstaw do wypłaty ubezpieczonemu dwóch świadczeń. Prawidłowo zatem organ rentowy zawiesił ubezpieczonemu wypłatę emerytury przyznanej na podstawie ustawy emerytalnej, gdy ubezpieczony jest uprawniony do emerytury wojskowej i jest ona świadczeniem korzystniejszym.

W konsekwencji Sąd stwierdził, że zaskarżona decyzja odpowiada prawu i stąd odwołanie ubezpieczonego z mocy art.477(14) §1 k.p.c. oddalił jako bezzasadne.

O kosztach Sąd orzekł na podstawie art.98 k.p.c. w związku z §9 ust.2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych ( Dz.U. z 2018r., poz.265 ).

(-) sędzia Grzegorz Tyrka